ماده واحده – موافقتنامه خدمات هوائی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری قبرس، مشتمل بر یک مقدمه و نوزده ماده و یک پیوست به شرح ضمیمه تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.
بسم‌الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه خدمات هوائی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری قبرس
مقدمه :
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری قبرس که عضو کنوانسیون هواپیمائی کشوری بین‌المللی مورخ شانزدهم آذر ماه ۱۳۲۳ هجری شمسی برابر با هفتم دسامبر ۱۹۴۴ میلادی می‌باشند و از این پس طرفهای متعاهد نامیده می‌شوند، به منظور تأسیس و بهره‌برداری از سرویسهای هوائی منظم فی مابین و ماوراء سرزمینهای خود به شرح زیر موافقت کردند:
ماده ۱ – تعاریف
از نظر این موافقتنامه:
الف – اصطلاح «کنوانسیون» به کنوانسیون هواپیمائی کشوری بین‌المللی که در تاریخ
شانزدهم آذر ماه ۱۳۲۳ هجری شمسی برابر با هفتم دسامبر ۱۹۴۴میلادی در شیکاگو برای
امضاء مفتوح گردید، اطلاق می‌شود و شامل اصلاحات کنوانسیون که به موجب ماده (۹۴)
آن تصویب شده و برای طرفهای‌متعاهد لازم‌الاجراء گردیده و نیز ضمائم کنوانسیون و
اصلاحات آنها که به موجب ماده (۹۰) آن به تصویب رسیده و برای طرفهای متعاهد
لازم‌الاجراء‌شده است، خواهد بود.
ب – اصطلاح «مقامات هواپیمائی» در مورد جمهوری اسلامی ایران به «سازمان
هواپیمائی کشوری» و هر شخص یا سازمانی که مجاز به انجام وظایف‌فعلی آن سازمان باشد
اطلاق می‌گردد و در مورد دولت جمهوری قبرس به وزیر ارتباطات و اشتغال و هر شخص یا
مقامی که مجاز به انجام وظایف‌فعلی آن وزیر باشد، اطلاق می‌گردد.
پ – اصطلاح «شرکت هواپیمائی تعیین شده» به هر شرکت هواپیمائی اطلاق می‌شود که به
موجب مفاد ماده (۴) این موافقتنامه تعیین شود و اجازه‌فعالیت بیابد.
ت – اصطلاح «ظرفیت» در مورد یک هواپیما به تعداد صندلیهای موجود آن هواپیما در یک
مسیر یا قسمتی از آن مسیر و اصطلاح «ظرفیت» در مورد«سرویس توافق شده» به حاصل
ضرب ظرفیت هواپیما در چنین سرویسی در دفعات پرواز هواپیمای مزبور طی زمان معین در
تمام یا قسمتی از مسیر‌‌اطلاق می‌شود.
ث – اصطلاح «سرزمین» در مورد یک کشور دارای همان معانی است که در ماده (۲)
کنوانسیون برای آن ذکر شده است.
ج – اصطلاحات «سرویس هوائی»، «سرویس هوائی بین‌المللی»، «شرکت هواپیمائی» و
«توقف به منظورهای غیر حمل و نقل» دارای همان معانی‌است که در ماده (۹۶)
کنوانسیون برای آنها ذکر شده است.
چ – اصطلاح «نرخ» به قیمتی اطلاق می‌شود که برای حمل مسافر، بار همراه و غیر
همراه پرداخت گردد و شامل شرایطی که به موجب آن قیمتهای‌مزبور اعمال می‌شود ازجمله
قیمتها و شرایط مقرر برای نمایندگیها و سایر خدمات جنبی به استثناء دستمزدها و
شرایط حمل پست، می‌باشد.
ح – اصطلاح «موافقتنامه» به این موافقتنامه، ضمائم آن و هرگونه اصلاحات وارد بر آن اطلاق می‌شود.
ماده ۲ – کنوانسیون شیکاگو
مفاد این موافقتنامه تابع مفاد کنوانسیون تا حدی که آن مفاد در مورد سرویسهای هوائی بین‌المللی حاکم باشند، خواهد بود.
ماده ۳ – اعطای حقوق
۱ – هر طرف متعاهد جهت انجام سرویسهای هوائی بین‌المللی منظم به وسیله شرکت
هواپیمائی تعیین شده طرف متعاهد دیگر حقوق زیر را به طرف متعاهد دیگر اعطاء می‌نماید:
الف – پرواز بدون فرود از فراز سرزمین طرف متعاهد دیگر،
ب – توقف در سرزمین مذکور به منظورهای غیر حمل و نقل، و
پ – توقف در سرزمین مذکور به منظور سوار و پیاده کردن مسافر، بارگیری و تخلیه بار
و پست در حمل و نقل بین‌المللی در نقاط مشخص شده در‌جدول مسیر پیوست این موافقتنامه.
۲ – استفاده از حقوق حمل و نقل در نقاط واسط و ماوراء مندرج در جدول مسیر پیوست
این موافقتنامه مشروط به تصویب مقامات هواپیمایی طرفهای متعاهد خواهد بود.
۳ – هیچ یک از مقررات این موافقتنامه نباید به نحوی تفسیر شود که به شرکت
هواپیمایی یک طرف متعاهد این حق را اعطاء کند که در داخل سرزمین طرف متعاهد دیگر
از نقطه‌ای به نقطه دیگر مبادرت به حمل مسافر، بار و پست در قبال مزد یا کرایه نماید.
ماده ۴ – تعیین و اجازه
۱ – هر طرف متعاهد حق دارد با ارسال اعلامیه کتبی به طرف متعاهد دیگر تا دو شرکت
هواپیمائی را برای انجام سرویسهای مورد توافق در مسیرهای‌مشخص شده تعیین و هر
تعیین را حذف کند یا تغییر دهد.
۲ – پس از دریافت اعلامیه مذکور در بند (۱) مقامات هواپیمائی طرف متعاهد دیگر باید
با رعایت مفاد بندهای (۳) و (۴) این ماده اجازه مقتضی را‌بدون تأخیر به شرکت
هواپیمائی تعیین شده مزبور اعطاء کنند.
۳ – مقامات هواپیمائی یک طرف متعاهد می‌توانند از شرکت هواپیمائی تعیین شده طرف
متعاهد دیگر بخواهند که آنان را مجاب سازد که شرایط مقرر‌در قوانین و مقرراتی را
که معمولاً به موجب مفاد کنوانسیون توسط آن مقامات در مورد سرویسهای هوائی
بین‌المللی اعمال می‌گردد دارا باشد.
۴ – هر طرف متعاهد حق دارد در هر مورد که مجاب نشده باشد مالکیت عمده و کنترل مؤثر
شرکت هواپیمائی تعیین شده متعلق و در اختیار طرف‌متعاهد دیگر یا اتباع آن است از
اعطای اجازه بهره‌برداری موضوع بند (۲) این ماده امتناع ورزد و یا هر شرطی را که
برای اعمال حقوق مذکور در ماده(۲) این موافقتنامه توسط آن شرکت هواپیمائی تعیین
شده لازم بداند وضع نماید.
۵ – شرکت هواپیمائی تعیین شده می‌تواند در هر زمان پس از دریافت اجازه مندرج در
بند (۲) فوق بهره‌برداری از سرویسهای مورد توافق را آغاز کند‌مشروط بر آن که نرخی
مطابق ضوابط ماده (۱۱) این موافقتنامه در مورد سرویسهای مزبور وضع شده و مجری باشد.
ماده ۵ – تعلیق و لغو
۱ – هر طرف متعاهد می‌تواند در موارد مشروح زیر مجوز بهره‌برداری را لغو یا
استفاده از حقوق مندرج در ماده (۲) این موافقتنامه را در مورد شرکت هواپیمائی
تعیین شده طرف متعاهد دیگر معلق، یا هر شرطی را که برای استفاده از این حقوق لازم می‌داند وضع کند:
الف – چنانچه قانع نشود که مالکیت عمده و کنترل مؤثر شرکت هواپیمائی مذکور متعلق
و در اختیار طرف متعاهد دیگر یا اتباع وی می‌باشد، یا
ب – چنانچه شرکت هواپیمائی مذکور قوانین و یا مقررات طرف متعاهدی که این حقوق را
اعطاء نموده است رعایت نکند، یا
پ – چنانچه شرکت هواپیمائی مذکور در انجام عملیات بهره‌برداری از مفاد این موافقتنامه تخطی کند.
۲ – لغو یا تعلیق یا وضع شرایط مذکور در بند (۱) این ماده جز در مواردی که برای
جلوگیری از نقض بیشتر قوانین و یا مقررات و یا مفاد این‌موافقتنامه فوریت داشته
باشد، فقط پس از مشورت با طرف متعاهد دیگر صورت خواهد گرفت.
این مشورت بین مقامات هواپیمائی پس از دریافت درخواست انجام آن در اسرع وقت شروع خواهد شد.
ماده ۶ – شمول قوانین و مقررات
۱ – قوانین و مقررات هر طرف متعاهد در مورد ورود یا خروج هواپیماهائی که به امر
هوانوردی بین‌المللی اشتغال دارند و نیز قوانین و مقررات مربوط‌به بهره‌برداری و
هوانوردی این قبیل هواپیماها مادام که بر فراز یا داخل سرزمین آن طرف متعاهد
می‌باشند، در مورد هواپیماهای شرکت هواپیمائی تعیین شده طرف متعاهد دیگر اعمال خواهد شد.
۲ – قوانین و مقررات هر طرف متعاهد که ناظر به ورود، اقامت موقت و خروج مسافرین،
خدمه، بار یا پست از سرزمین آن می‌باشد از قبیل تشریفات‌ورود و خروج، مهاجرت و
همچنین مقررات گمرکی و بهداشتی در مورد مسافرین، خدمه، بار یا محمولات پستی
هواپیمای شرکت هواپیمائی تعیین‌شده طرف متعاهد دیگر مادام که در سرزمین مذکور باشند اعمال خواهد شد.
۳ – هر طرف متعاهد بنا به تقاضای طرف متعاهد دیگر نسخه‌ای از قوانین و مقررات مذکور در این ماده را در اختیار آن قرار خواهد داد.
۴ – شرکت هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد حق دارد دفتر نمایندگی خود را در
سرزمین طرف متعاهد دیگر دایر نماید و یا اینکه برای خود یک عامل کل یا عامل فروش
کل تعیین کند. نصب عامل کل یا عامل فروش کل براساس قوانین و مقررات طرف متعاهد دیگر صورت خواهد گرفت.
۵ – انتقال درآمدهای حاصله توسط شرکتهای هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد طبق
مقررات تسعیر ارزهای خارجی طرف متعاهد دیگر و پس از‌کسر هزینه‌ها صورت خواهد گرفت.
طرفهای متعاهد بیشترین تلاش خود را برای تسهیل انتقال درآمدهای حاصله توسط شرکت
هواپیمایی تعیین شده‌از سرویسهای موضوع این موافقتنامه به عمل خواهند آورد.
۶ – چنانچه یک طرف متعاهد محدودیت‌هایی را برای انتقال مازاد دریافتی‌ها توسط شرکت
هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر پس از کسر‌مخارج وضع نماید، طرف اخیر حق
خواهد داشت محدودیت‌های متقابلی را در مورد شرکت هواپیمایی تعیین شده آن طرف متعاهد وضع نماید.
ماده ۷ – معافیت از حقوق گمرکی و سود بازرگانی و سایر عوارض
۱ – هواپیماهای شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهدی که سرویسهای بین‌المللی را
انجام می‌دهد و مواد سوختی، روغن موتور، سایر مواد‌مصرفی فنی، وسایل یدکی، لوازم
مورد نیاز جاری و خواروبار موجود در هواپیماهای شرکت هواپیمایی یک طرف متعاهد که
مجاز به استفاده از مسیرها‌و سرویسهای موضوع موافقتنامه می‌باشند به هنگام ورود
یا خروج از سرزمین طرف متعاهد دیگر براساس عمل متقابل از پرداخت حقوق گمرکی و‌سود
بازرگانی، مالیاتها و هزینه‌های بازرسی و سایر عوارض و هزینه‌های مشابه ملی و محلی
معاف خواهند بود حتی اگر مواد مذکور زمانی مورد‌استفاده قرار گیرد یا به مصرف برسد
که هواپیماهای مزبور بر فراز آن سرزمین در پرواز باشند.
۲ – سوخت، روغن موتور، سایر مواد مصرفی فنی، وسایل یدکی، لوازم مورد نیاز جاری و
خواروبار که توسط یک طرف متعاهد که به سرزمین طرف‌متعاهد دیگر وارد شود و صرفاً به
منظور استفاده در هواپیماهای شرکت هواپیمایی تعیین شده آن طرف متعاهد باشد براساس
عمل متقابل از پرداخت حقوق گمرکی و سود بازرگانی و هزینه‌های بازرسی و سایر عوارض
و هزینه‌های ملی و محلی به استثناء هزینه‌های مرتبط با سرویسهای انجام شده‌معاف خواهد بود.
۳ – سوخت، روغن موتور، سایر مواد مصرفی فنی، لوازم یدکی، تجهیزات مورد نیاز جاری و
خواروبار که در سرزمین یک طرف متعاهد در حدود تعیین‌شده توسط مقامات طرف متعاهد
دیگر بار هواپیماهای شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر می‌شود و در
سرویسهای بین‌المللی مورد‌استفاده قرار می‌گیرد براساس عمل متقابل از پرداخت حقوق
گمرکی و سود بازرگانی، مالیاتها و هزینه‌های بازرسی و سایر عوارض و هزینه‌های ملی
و محلی به استثناء هزینه‌های مرتبط با سرویسهای انجام شده معاف خواهد بود.
۴ – تجهیزات هوانوردی مورد نیاز جاری و همچنین مواد و کالاهای نگاهداری شده در
هواپیماهای شرکت هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد تنها‌با موافقت مقامات گمرکی
طرف متعاهد دیگر در آن سرزمین قابل تخلیه است. در این صورت می‌توان آنها را تا
زمانی که طبق مقررات گمرکی مجدداً‌صادر می‌شوند و یا ترتیب دیگری در مورد آن داده
شود تحت نظارت مقامات نامبرده قرار داد.
۵ – مسافران، اثاثیه مسافران و باری که از سرزمین یک طرف متعاهد در ترانزیت مستقیم
قرار دارند و از حریمی که در فرودگاه بدین منظور اختصاص‌یافته خارج نمی‌شوند، فقط
مشمول کنترل ساده‌ای خواهند بود. اثاثیه مسافر و بار تا زمانی که در ترانزیت
مستقیم است از حقوق گمرکی و سود بازرگانی‌و هرگونه مالیات معاف خواهد بود.
۶ – اسناد رسمی حاوی آرم رسمی شرکت هواپیمائی مانند برچسب چمدان، بلیط هواپیما،
بارنامه، کارت اجازه ورود به هواپیما و جدول زمان‌بندی که‌به داخل سرزمین هر طرف
متعاهد برای استفاده اختصاصی شرکت هواپیمائی تعیین شده طرف متعاهد دیگر وارد
می‌شود، از کلیه حقوق گمرکی و سود بازرگانی و یا مالیاتها براساس عمل متقابل معاف خواهد بود.
ماده ۸ – تسهیلات و هزینه‌های فرودگاهی
۱ – هر یک از طرفهای متعاهد در سرزمین خود فرودگاه یا فرودگاههائی را جهت استفاده
شرکت هواپیمائی تعیین شده طرف متعاهد دیگر در مسیر‌مشخص شده تعیین خواهد کرد و
تسهیلات ارتباطی، هوانوردی، هواشناسی و سایر خدماتی را که برای بهره‌برداری
سرویسهای مورد توافق لازم است‌در اختیار شرکت هواپیمائی تعیین شده طرف متعاهد دیگر قرار خواهد داد.
۲ – هر یک از طرفهای متعاهد می‌تواند درقبال استفاده هواپیماهای شرکت هواپیمائی
تعیین شده طرف متعاهد دیگر از فرودگاهها و سایر تأسیسات آن‌هزینه‌های عادلانه و
معقولی دریافت دارد، مشروط بر آن که میزان این هزینه‌ها از آنچه شرکتهای حمل و نقل
هوائی آن که در سرویسهای مشابه‌بین‌المللی تردد می‌کنند، برای استفاده از چنین فرودگاه و تأسیساتی می‌پردازند، تجاوز نکند.
ماده ۹ – مقررات ظرفیت و تصویب برنامه‌های پرواز
۱ – شرکتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد از رفتار عادلانه و برابر برخوردار
خواهند بود تا بتوانند برای انجام سرویسهای مورد توافق در‌مسیرهای مشخص شده از
فرصتهای متساوی بهره‌مند باشند.
۲ – در انجام سرویسهای مورد توافق، شرکتهای هواپیمائی تعیین شده هر طرف متعاهد،
منافع شرکت هواپیمائی طرف دیگر را مورد نظر قرار خواهد‌داد تا من غیر حق در
سرویسهای طرف دیگر در تمام یا قسمتی از همان مسیرها اثر نامطلوب ایجاد نشود.
۳ – هدف اصلی از برقراری سرویسهای مورد توافق توسط شرکتهای هواپیمائی تعیین شده
طرفهای متعاهد، تأمین ظرفیت کافی با ضریب بار مناسب‌جهت رفع نیازمندیهای جاری و
پیش‌بینی شده معقول برای حمل مسافر و بار و پست بین سرزمین طرف متعاهد تعیین کننده
شرکت هواپیمائی و‌سرزمین طرف متعاهد دیگر می‌باشد.
۴ – شرکت هواپیمائی تعیین شده هر طرف متعاهد همچنین می‌تواند با رعایت اصول مندرج
در بندهای (۱)، (۲) و (۳) این ماده، ظرفیتی را برای رفع نیازمندیهای حمل و نقل بین
سرزمینهای کشورهای ثالث مندرج در جدول مسیر پیوست این موافقتنامه و سرزمین طرف متعاهد دیگر تأمین نماید.
۵ – ظرفیتی که عرضه می‌شود شامل تعداد سرویسها و نوع هواپیماهای مورد استفاده
شرکتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد در سرویسهای‌مورد توافق منوط به تصویب
مقامات هواپیمائی طرفهای متعاهد خواهد بود.
۶ – در صورت عدم توافق بین مقامات هواپیمائی طرفهای متعاهد، مسائل مندرج در بند
(۵) فوق می‌بایست از طریق مشاوره بین مقامات هواپیمائی دو طرف متعاهد حل و فصل
گردد. تا زمانی که این توافق حاصل نگردیده، ظرفیت تصویب شده توسط مقامات هواپیمائی بدون تغییر باقی خواهد ماند.
۷ – شرکت هواپیمائی تعیین شده هر طرف متعاهد، حداکثر سی روز قبل از شروع سرویسها
در مسیرهای مشخص شده، برنامه‌های پرواز را برای‌تصویب مقامات هواپیمائی طرف متعاهد
دیگر تسلیم خواهد نمود. در مورد تغییرات بعدی نیز به همین ترتیب عمل خواهد شد. در
موارد خاص می‌توان این محدوده زمانی را با تصویب مقامات نامبرده تغییر داد.
ماده ۱۰ – شناسائی گواهینامه‌ها و پروانه‌ها
گواهینامه‌های قابلیت پرواز و گواهینامه‌های صلاحیت و پروانه‌هائی که توسط یک طرف
متعاهد صادر شده یا اعتبار یافته و هنوز به قوت خود باقی‌باشد، برای بهره‌برداری
از مسیرها و سرویسهای موضوع این موافقتنامه، توسط طرف متعاهد دیگر معتبر شناخته
خواهد شد، مشروط بر این که شرایط‌صدور یا اعتبار گواهینامه‌ها و پروانه‌های مزبور
مساوی یا بیش از حداقل استانداردهائی باشد که به موجب کنوانسیون وضع شده یا خواهد
شد. در هر‌حال هر طرف متعاهد این حق را برای خود محفوظ می‌دارد که در مورد پرواز
از فراز سرزمین خود از شناسائی گواهینامه‌های صلاحیت و پروانه‌هائی که‌برای اتباع
آن توسط طرف متعاهد دیگر یا هر دولت دیگری صادر شده یا معتبر شناخته خودداری نماید.
ماده ۱۱ – نرخهای حمل و نقل هوائی
۱ – نرخهای مورد اجراء توسط شرکتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد در
سرویسهای مورد توافق در سطح معقولی خواهد بود که با توجه به‌کلیه عوامل مربوط
ازجمله هزینه بهره‌برداری و سود معقول و خصوصیات سرویس و نرخهای شرکتهای هواپیمائی
دیگر که در تمام یا قسمتی از همان‌مسیرها سرویسهای منظم انجام می‌دهند وضع می‌گردد.
۲ – نرخهای موضوع بند (۱) این ماده براساس قواعد زیر تعیین می‌گردد:
الف – در صورتی که شرکتهای هواپیمائی تعیین شده دو طرف متعاهد عضو یک اتحادیه
بین‌المللی شرکتهای هواپیمائی با مکانیسم تعیین نرخ باشند و‌یک قطعنامه نرخ، راجع
به سرویسهای مورد توافق از قبل وجود داشته باشد، نرخها براساس این قطعنامه بین
شرکتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای‌متعاهد توافق خواهد شد.
ب – در صورتی که هیچ کدام از شرکتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد یا یکی از
آنها عضو اتحادیه شرکتهای هواپیمائی نباشند و یا قطعنامه‌نرخ مندرج در جزء (الف)
فوق وجود نداشته باشد شرکتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد در مورد نرخهائی
که برای سرویسهای مورد توافق‌اعمال می‌گردد بین خود توافق خواهند نمود.
پ – نرخهائی که به ترتیب مندرج در جزء (الف) و (ب) مورد توافق قرار می‌گیرد لااقل
سی روز قبل از تاریخ پیشنهادی اجراء برای تصویب به مقامات‌هواپیمائی طرفهای متعاهد
تسلیم خواهد گردید. این محدوده زمانی با موافقت مقامات مذکور قابل کاهش است.
ت – در صورتی که شرکتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد نتوانند درباره نرخهای
قابل اجراء به توافق برسند یا در صورتی که یک طرف متعاهد‌شرکت هواپیمائی خود را به
منظور انجام سرویسهای مورد توافق تعیین ننموده باشد و یا چنانچه در فاصله پانزده
روز اول از دوره سی روزه موضوع‌جزء (پ) این ماده، مقامات هواپیمائی یک طرف متعاهد
عدم رضایت خود را از هر یک از نرخهای توافق شده بین شرکتهای هواپیمائی طرفهای
متعاهد‌طبق بندهای (الف) و (ب) این ماده به مقامات هواپیمائی طرف متعاهد دیگر
اعلام دارد، مقامات هواپیمائی طرفهای متعاهد اهتمام خواهند نمود در‌مورد نرخهای
مناسب به توافق برسند. به طور کلی هیچ نرخی قبل از تصویب مقامات هواپیمائی طرفهای
متعاهد به مورد اجراء گذارده نخواهد شد. با‌وجود این در صورتی که ظرف مدت پانزده
روز یاد شده، هیچ کدام از مقامات هواپیمائی طرفهای متعاهد عدم رضایت خود را نسبت
به نرخهای توافق‌شده بین شرکتهای هواپیمائی تعیین شده اعلام ندارند، نرخهای مزبور
تصویب شده تلقی خواهد شد.
۳ – نرخهای تعیین شده به موجب این ماده تا زمانی که نرخهای جدید تعیین نشده باشد، به قوت خود باقی خواهد ماند.
ماده ۱۲ – امنیت هوانوردی
۱ – طرفهای متعاهد حقوق و تعهداتی را که به موجب حقوق بین‌الملل در قبال یکدیگر در
خصوص حفظ امنیت هواپیمائی کشوری در برابر اعمال‌مداخله گرایانه غیرقانونی دارند،
مورد تأکید قرار می‌دهند.
طرفهای متعاهد بدون تحدید کلیت حقوق و تعهداتی که به موجب حقوق بین‌الملل به عهده
دارند، به ویژه طبق مفاد کنوانسیون راجع به جرائم و برخی‌اعمال ارتکابی دیگر در
هواپیما امضاء شده در توکیو به تاریخ ۱۳۴۲.۶.۲۳ هجری شمسی مطابق با چهاردهم
سپتامبر ۱۹۶۳ میلادی، کنوانسیون راجع‌به جلوگیری از تصرف غیرقانونی هواپیما امضاء
شده در لاهه به تاریخ ۱۳۴۹.۹.۲۵ هجری شمسی مطابق با شانزدهم دسامبر ۱۹۷۰ میلادی
و‌کنوانسیون راجع به جلوگیری از اعمال غیرقانونی علیه امنیت هواپیمائی کشوری امضاء
شده در مونترال به تاریخ ۱۳۵۰.۷.۱ هجری شمسی مطابق با‌بیست و سوم سپتامبر ۱۹۷۱
میلادی عمل خواهند کرد.
۲ – طرفهای متعاهد حسب تقاضا، کلیه مساعدتهای لازم را به یکدیگر جهت جلوگیری از
تصرف غیرقانونی هواپیماهای کشوری و سایر اعمال‌غیرقانونی علیه امنیت این
هواپیماها، مسافرین و خدمه آنها، فرودگاهها و تأسیسات هوانوردی و هر نوع تهدید
دیگر علیه امنیت هواپیمائی کشوری‌ارائه خواهند کرد.
۳ – طرفهای متعاهد باید در روابط دوجانبه خود طبق مقررات امنیت هوانوردی مصوب
سازمان بین‌المللی هواپیمائی کشوری که به عنوان ضمائم‌کنوانسیون هواپیمائی کشوری
بین‌المللی شناخته شده‌اند تا حدودی که مقررات امنیتی مزبور در مورد طرفهای متعاهد
قابل اجراء است عمل نمایند هر‌یک از طرفهای متعاهد باید از متصدیان هواپیماهائی که
محل ثبت آن هواپیماها یا محل اصلی کار و یا اقامت دائمی متصدیان آنها در سرزمین وی
واقع‌شده و نیز از متصدیان فرودگاههای واقع در سرزمین خود بخواهد که مطابق مقررات هوانوردی مزبور عمل کنند.
۴ – هر طرف متعاهد می‌تواند از متصدیان هواپیماها بخواهد که مقررات امنیت هوانوردی
مورد اشاره در بند (۳) فوق را که طرف متعاهد دیگر برای‌ورود به سرزمین خود، خروج
از آن یا در مدت توقف در آنجا مقرر کرده است، رعایت کنند. هر طرف متعاهد باید
اطمینان حاصل کند که در سرزمین آن‌اقدامات کافی برای حفاظت از هواپیماها و بازرسی
مسافرین، خدمه، لوازم همراه مسافر، اثاثیه مسافر، بار و خواروبار هواپیما پیش از
سوار شدن‌مسافران یا بارگیری به هنگام آن به نحو مؤثر انجام می‌شود. همچنین هر طرف
متعاهد باید هر درخواستی را که طرف متعاهد دیگر برای انجام اقدامات‌امنیتی ویژه
معقول جهت مقابله با تهدیدی خاص به عمل می‌آورد، با نظر مساعد مورد توجه قرار دهد.
۵ – هرگاه هواپیماهای کشوری به طور غیرقانونی تصرف شود و یا اعمال غیرقانونی دیگری
علیه امنیت این هواپیماها، مسافرین و خدمه آنها،فرودگاهها یا تأسیسات هوانوردی
صورت پذیرد و یا تهدیدی در این مورد انجام گیرد، طرفهای متعاهد باید از طریق تسهیل
ارتباطات و اتخاذ تدابیر‌مناسب دیگر به منظور ختم سریع و بی‌خطر و یا خنثی کردن تهدید مزبور به یکدیگر یاری رسانند.
ماده ۱۳ – تسلیم آمار
مقامات هواپیمائی هر طرف متعاهد اطلاعات و آمار مربوط به حمل و نقل انجام شده در
سرویسهای مورد توافق توسط شرکت هواپیمائی تعیین شده‌خود به سرزمین طرف متعاهد دیگر
یا از آن سرزمین را که معمولاً توسط شرکت هواپیمائی تعیین شده برای مقامات
هواپیمائی ملی خود تهیه و به آنها‌ارائه می‌گردد، بنا بر تقاضا در اختیار مقامات
هواپیمائی طرف متعاهد دیگر قرار خواهند داد. ارائه هرگونه اطلاعات اضافی آماری حمل
و نقل مورد‌درخواست مقامات هواپیمائی یک طرف متعاهد از مقامات هواپیمائی طرف
متعاهد دیگر منوط به مذاکره و توافق طرفهای متعاهد خواهد بود.
ماده ۱۴ – مشاوره، تغییر و اصلاح
۱ – طرفهای متعاهد جهت حسن اجرای این موافقتنامه از طریق مقامات هواپیمائی خود با
یکدیگر همکاری لازم معمول خواهند داشت و به این‌منظور مقامات هواپیمائی یک طرف
متعاهد می‌توانند در هر زمان از مقامات هواپیمائی طرف متعاهد دیگر تقاضای مشاوره کنند.
۲ – مشاوره مورد تقاضای مقامات هواپیمائی هر طرف متعاهد ظرف شصت روز از تاریخ دریافت تقاضا آغاز خواهد شد.
۳ – هر یک از طرفهای متعاهد می‌تواند در هر زمان که لازم بداند خواستار تغییر یا
اصلاح مفاد این موافقتنامه شود در این صورت، طرفهای متعاهد باید‌ظرف شصت روز از
تاریخ دریافت تقاضای مذاکره توسط طرف متعاهد دیگر در این خصوص به مذاکره بپردازند.
۴ – هرگونه تغییر یا اصلاح این موافقتنامه با رعایت مفاد ماده (۱۹) این
موافقتنامه، به مورد اجراء نهاده خواهد شد.
۵ – علی‌رغم مفاد بند (۴) اصلاحات جدول مسیر پیوست این موافقتنامه می‌تواند به طور
مستقیم بین مقامات هواپیمائی طرفهای متعاهد مورد توافق‌قرار گیرد. این اصلاحات با
مبادله یادداشت از طریق دیپلماتیک لازم‌الاجراء خواهد گردید.
ماده ۱۵ – حل اختلافات
۱ – هرگاه در مورد تفسیر یا اجرای این موافقتنامه و پیوست (پیوستهای) آن بین
طرفهای متعاهد اختلافی بروز نماید، طرفهای متعاهد در مرحله نخست‌اهتمام خواهند کرد
که اختلاف را از طریق مذاکره حل و فصل نمایند.
۲ – هرگاه طرفهای متعاهد نتوانند اختلاف را از طریق مذاکره حل و فصل کنند،
می‌توانند با توافق موضوع را جهت کسب نظر مشورتی به هر شخص یا‌هیأتی ارجاع کنند.
۳ – چنانچه طرفهای متعاهد به موجب بندهای (۱) و (۲) فوق در مورد حل اختلاف به
نتیجه نرسند هر یک از طرفهای متعاهد می‌تواند با رعایت‌قوانین و مقررات مربوط خود،
ضمن ارسال اطلاعیه‌ای برای طرف متعاهد دیگر موضوع را به یک هیأت داوری سه نفره
مرکب از دو داور منتخب‌طرفهای متعاهد و یک سرداور ارجاع نماید.
در صورت ارجاع امر به داوری، هر یک از طرفهای متعاهد ظرف مدت شصت روز از تاریخ
دریافت اطلاعیه ارجاع اختلاف به داوری، نسبت به معرفی‌یک داور اقدام می‌کند و
داوران منتخب طرفهای متعاهد ظرف مدت شصت روز از تاریخ آخرین انتخاب، سرداور را
تعیین خواهند کرد. چنانچه هر یک‌از طرفهای متعاهد ظرف مدت مقرر داور خود را تعیین
نکند و یا داوران منتخب ظرف مدت مذکور، در مورد انتخاب سرداور به توافق نرسند، هر
یک از‌طرفهای متعاهد می‌تواند از رئیس شورای سازمان بین‌المللی هواپیمائی کشوری
بخواهد که حسب مورد داور طرف ممتنع یا سرداور را تعیین نماید. سرداور باید در هر
صورت تابعیت کشوری را دارا باشد که در زمان انتخاب با طرفهای متعاهد روابط دیپلماتیک دارد.
۴ – در مواردی که سرداور باید توسط رئیس شورای سازمان بین‌المللی هواپیمائی کشوری
تعیین شود چنانچه رئیس شورای سازمان بین‌المللی هواپیمائی کشوری از انجام وظیفه
معذور یا تبعه یکی از طرفهای متعاهد باشد، انتصاب توسط معاون رئیس انجام خواهد شد
و چنانچه معاون رئیس‌نیز از انجام وظیفه مذکور معذور یا تبعه یکی از طرفهای متعاهد
باشد، این انتصاب توسط عضو ارشد شورا که تابعیت هیچ یک از طرفهای متعاهد را‌نداشته باشد، انجام خواهد شد.
۵ – هیأت داوری با توجه به سایر مواردی که طرفهای متعاهد توافق نموده‌اند آیین و
محل داوری را تعیین خواهد نمود.
۶ – تصمیمات هیأت داوری برای طرفهای متعاهد لازم‌الاتباع است.
۷ – مخارج داوری، شامل هزینه‌ها و دستمزدهای داوران به نسبت مساوی توسط طرفهای
متعاهد پرداخت خواهد گردید. هرگونه مخارجی که توسط شورای سازمان بین‌المللی
هواپیمائی کشوری در رابطه با نصب سرداور و یا داور طرف ممتنع به شرح مندرج در بند
(۳) این ماده به وجود آید به عنوان‌بخشی از هزینه‌های داوری محسوب خواهد گردید.
ماده ۱۶ – فسخ
هر طرف متعاهد می‌تواند در هر زمان قصد خود را مبنی بر فسخ این موافقتنامه طی
اطلاعیه کتبی به طرف متعاهد دیگر اعلام نماید. این اطلاعیه‌هم‌زمان به آگاهی
سازمان بین‌المللی هواپیمائی کشوری نیز خواهد رسید و در این صورت موافقتنامه
دوازده ماه پس از اعلام دریافت اطلاعیه فسخ توسط طرف متعاهد دیگر فسخ شده تلقی
خواهد شد، مگر آن که اطلاعیه فسخ قبل از انقضای این مدت با تراضی طرفهای متعاهد
مسترد شود. هرگاه‌طرف متعاهد دیگر دریافت اطلاعیه فسخ را اعلام نکند، اطلاعیه
مزبور چهارده روز پس از وصول آن به سازمان بین‌المللی هواپیمائی کشوری دریافت‌شده تلقی خواهد شد.
ماده ۱۷ – مطابقت با موافقتنامه‌ها یا کنوانسیونهای چندجانبه
چنانچه کنوانسیون یا موافقتنامه چندجانبه حمل و نقل هوائی در مورد هر دو طرف
متعاهد لازم‌الاجراء گردد، این موافقتنامه و پیوست (پیوستهای) آن‌باید از طریق
مذاکره به شرح مندرج در ماده (۱۴) به نحوی اصلاح شود که مفاد آن با مقررات کنوانسیون یا موافقتنامه مزبور انطباق یابد.
ماده ۱۸ – ثبت
این موافقتنامه و پیوست (پیوستهای) آن و هرگونه اصلاحیه آن نزد سازمان بین‌المللی هواپیمائی کشوری به ثبت خواهد رسید.
ماده ۱۹ – لازم‌الاجراء شدن
این موافقتنامه از تاریخ آخرین اطلاعیه هر طرف متعاهد به طرف متعاهد دیگر مبنی بر
این که اقدامات لازم را طبق قوانین و مقررات خود برای لازم‌الاجراء شدن این
موافقتنامه به عمل آورده، به مورد اجراء گذارده خواهد شد.
با تأیید مفاد این موافقتنامه، نمایندگان تام‌الاختیار امضاء کننده زیر که از طرف دولتهای متبوع خود مجاز می‌باشند این موافقتنامه را در یک مقدمه، نوزده ماده و یک پیوست امضاء نمودند.
این موافقتنامه در نیکوزیا در تاریخ بیستم آذر ماه ۱۳۸۰ هجری شمسی برابر با
یازدهم دسامبر ۲۰۰۱ میلادی در دو متن اصلی به زبانهای فارسی، یونانی و انگلیسی که
هر سه متن دارای اعتبار یکسان می‌باشد، تنظیم گردید. در صورت اختلاف در متون، متن انگلیسی ملاک خواهد بود.
از طرف – از طرف
دولت جمهوری اسلامی ایران – دولت جمهوری قبرس
پیوست
جدول مسیر
۱ – مسیرهائی که قرار است توسط شرکت(های) هواپیمائی تعیین شده دولت جمهوری اسلامی ایران مورد بهره‌برداری قرار گیرد.
نقاط مبدأ نقاط واسط نقاط مقصد نقاط ماوراء
——————————————————
هر نقطه‌ای بعداً تعیین خواهد شد لارنکا بعداً تعیین خواهد شد
در ایران و پافوس
۲ – مسیرهائی که قرار است توسط شرکت(های) هواپیمائی تعیین شده دولت جمهوری قبرس مورد بهره‌برداری قرار گیرد.
نقاط مبدأ نقاط واسط نقاط مقصد نقاط ماوراء
——————————————————
هر نقطه‌ای بعداً تعیین خواهد شد تهران بعداً تعیین خواهد شد
در قبرس و یک نقطه بعداً
تعیین خواهد شد
تذکر :
۱ – هر شرکت هواپیمائی تعیین شده می‌تواند نقاط واسط و نقاط ماوراء مشخص شده در
پیوست موافقتنامه حاضر را در شرایطی مورد بهره‌برداری قرار‌دهد که حق بهره‌برداری
از آزادی پنجم حمل و نقل بین این گونه نقاط و سرزمین طرف متعاهد دیگر اعمال نگردد
مگر این که در این مورد بین دو طرف متعاهد توافقی به عمل آمده باشد.
۲ – از نقاط واسط و نقاط ماوراء در هر یک از مسیرهای مشخص شده می‌توان به اختیار شرکتهای هواپیمائی تعیین شده در هر پرواز یا کلیه پروازها صرفنظر نمود.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقتنامه شامل مقدمه و نوزده ماده و یک پیوست در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ پنجم خردادماه یکهزار و سیصد و هشتاد و یک مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۸۱.۳.۲۲ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
مهدی کروبی
رئیس مجلس شورای اسلامی