ماده واحده – موافقتنامه همکاریهای فرهنگی، تبلیغی و هنری بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت کویت مشتمل بر یک مقدمه و شانزده ماده به شرح پیوست تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.
بسم‌الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه همکاریهای فرهنگی، تبلیغی و هنری بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت کویت
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت کویت، نظر به پیوندها و علایق مستحکمی که بین دو ملت دوست، همسایه و برادر وجود دارد و به منظور تحکیم روابط فرهنگی و موّ‌دت اسلامی و گسترش همکاری در زمینه‌های فرهنگی، تبلیغی و هنری، براساس اصول و مقررات جاری تصمیم به انعقاد موافقتنامه زیر گرفتند:
ماده ۱ – طرفهای متعاهد کوشش خواهند کرد تا همکاریهای فرهنگی و تبلیغی بین‌دو کشور را براساس حقوق متقابل و احترام به قواعد و قوانین طرف دیگر گسترش داده و مردم کشور خود را با فرهنگ و تمدن طرف دیگر آشنا سازند.
ماده ۲ – طرفهای متعاهد همکاری مشترک در زمینه‌های فرهنگی، تبلیغی، آموزشی، هنری، جهانگردی و سایر امور مربوط را تشویق و تسهیل نموده و بدین منظور اقدامات ذیل را به عمل خواهند آورد:
الف – مبادله کتب، نشریات، عکس، اسلاید، نوار، فیلم و میکروفیلم در زمینه‌های هنری، جهانگردی و همکاری بین کتابخانه‌ها و مراکز اسناد ملی در کشور.
ب – مبادله هنرمندان و گروه‌های هنری در زمینه‌های مورد توافق.
ج – تشکیل نمایشگاههای کتاب، آثار هنرهای تجسمی، صنایع دستی و سنتی و شرکت در نمایشگاههای ملی و بین‌المللی یکدیگر و همکاری در زمینه آموزشهای هنری و سنتی، برگزاری نمایشگاه مشترک تحقیقات علوم اسلامی و نیز شرکت در مسابقه قرآنی یکدیگر.
د – برگزاری هفته‌های فرهنگی، فیلم، موسیقی سنتی و شرکت در جشنواره‌های‌ملی و بین‌المللی یکدیگر.
هـ- همکاری در زمینه‌های مختلف سینمایی به ویژه تولید فیلم‌های سینمایی، مستند، تبلیغاتی از طریق سفارش ساخت و یا سرمایه‌گذاری‌های مشترک.
و – تبادل تجارب در زمینه تولید و توزیع اطلاعات فرهنگی و ساماندهی نظام اطلاع رسانی.
ماده ۳ – طرفهای متعاهد همکاری بین مراکز فرهنگی، هنری و پژوهشی موجود در دو کشور را در محدوده قوانین و مقررات داخلی تشویق خواهند نمود.
ماده ۴ – طرفهای متعاهد مبادله استادان، محققان، علماء، دانشمندان، اعضای انجمن‌های فرهنگی، کارشناسان و هنرمندان را تشویق و تسهیلات لازم را جهت مسافرت آنان فراهم خواهند نمود.
ماده ۵ – طرفهای متعاهد یکدیگر را از تشکیل اجلاسها، سمینارها، کنفرانسها و جشنواره‌های علمی، آموزشی، پژوهشی، فرهنگی، هنری، ادبی، جهانگردی ملی و بین‌المللی که در کشورشان برگزار می‌گردد آگاه و ضمن دعوت از طرف متقابل، تسهیلات لازم را جهت شرکت نمایندگان مربوط فراهم خواهند ساخت.
ماده ۶ – طرفهای متعاهد در زمینه مسایل مشترک و اموری که به جهان اسلام و‌گسترش فرهنگ اسلامی مربوط می‌شود، همچنین در زمینه تقریب مذاهب اسلامی و گفتگوی بین ادیان و تمدن‌ها در مجامع و گردهمایی‌های بین‌المللی، همکاری خواهند نمود.
ماده ۷ – طرفهای متعاهد به‌منظور حفظ و صیانت از ارزش‌های اسلامی و ملی خود، همکاری و تبادل نظر خواهند نمود.
ماده ۸ – طرفهای متعاهد در زمینه استرداد اموال و اشیای فرهنگی و تاریخی به کشور اصلی که به صورت غیرقانونی از هر یک از دو کشور خارج شده است همکاریهای لازم را به عمل خواهند آورد.
ماده ۹ – طرفهای متعاهد گسترش زبان و ادبیات کشور مقابل را در کشور خود تشویق نموده و تسهیلات لازم را بدین منظور فراهم خواهند ساخت.
ماده ۱۰ – طرفهای متعاهد با تحکیم فعالیتهای مراکز فرهنگی خود در کشور یکدیگر موافقت نموده و تسهیلات لازم را در این خصوص برای طرف دیگر فراهم می‌نمایند. همچنین با اعزام نمایندگان فرهنگی به کشور یکدیگر موافقت نمودند.
ماده ۱۱ – طرفهای متعاهد، جهانگردی بین دو کشور را که به ارتقای سطح تفاهم بین دو ملت کمک می‌کند، تشویق و نسبت به برگزاری تورهای مسافرتی بین دو کشور تسهیلات لازم را فراهم خواهند ساخت.
ماده ۱۲ – طرفهای متعاهد همکاری بین سازمانها و مؤسسات رادیو و تلویزیونی، مطبوعاتی و خبرگزاری یکدیگر را تشویق و ضمن رعایت حیثیت و شؤون ملی و مذهبی یکدیگر، تسهیلات لازم را بدین منظور فراهم خواهند آورد.
ماده ۱۳ – طرفهای متعاهد ضمن تأکید بر لزوم برقراری جریان آزاد و متوازن اخبار و اطلاعات و ایجاد تسهیلات جهت دیدار و مبادله خبرنگاران و مدیران جراید، در امر برقراری همکاریهای مستقیم بین دو خبرگزاری، عقد قرارداد مبادلات حرفه‌ای و تأسیس دفاتر نمایندگی در دو کشور اقدامات لازم را به عمل خواهند آورد.
ماده ۱۴ – طرفهای متعاهد به‌منظور اجرای موافقتنامه حاضر، مبادرت به تنظیم برنامه اجرایی مبادلات فرهنگی نموده و وسایل و امکانات لازم را جهت اجرای این برنامه در اختیار یکدیگر قرار خواهند داد.
ماده ۱۵ – طرفین متعاهدین موافقتنامه حاضر را براساس قوانین داخلی خود به‌تصویب می‌رسانند، این موافقتنامه از تاریخ آخرین اطلاعیه هر یک از طرفین به طرف دیگر دایر بر اینکه طبق مقررات قانونی خود درباره لازم‌الاجراء شدن موافقتنامه حاضر عمل‌کرده است، به موقع اجراء گذارده خواهد شد.
پروتکل حاضر جزء لاینفک موافقتنامه موصوف قلمداد می‌گردد.
ماده ۱۶ – موافقتنامه حاضر پس از لازم‌الاجراشدن برای مدت پنج سال معتبر می‌باشد و در پایان این مدت خود به خود برای دوره‌های پنج ساله دیگر تمدید خواهد‌شد مگر اینکه یکی از طرفها، شش ماه قبل از انقضاء مدت مزبور به صورت کتبی تمایل خود را جهت تجدیدنظر در مفاد و یا فسخ آن به طرف متعاهد دیگر اعلام نماید.
این موافقتنامه در شانزده ماده در تاریخ سوم اسفندماه سال یکهزار و سیصد و هفتاد و هفت هجری شمسی (۱۳۷۷.۱۲.۳) برابر پنجم ذیقعده سال ۱۴۱۹ هجری قمری و مطابق با بیست و دوم فوریه سال ۱۹۹۹ میلادی در شهر تهران در سه نسخه به زبان‌های فارسی، عربی و انگلیسی تنظیم گردید که هر سه متن از اعتبار یکسان برخوردار است.
در صورت بروز هرگونه اختلاف نظر در مورد تفسیر این موافقتنامه مراتب از طریق مجاری دیپلماتیک حل و فصل خواهد شد.
از طرف - از طرف
دولت جمهوری اسلامی ایران - دولت کویت
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقتنامه شامل مقدمه و شانزده ماده در جلسه علنی روز سه‌شنبه مورخ بیست و سوم اردیبهشت ماه یکهزار و سیصد و هشتاد و دو مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۸۲.۲.۳۱ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
مهدی کروبی
رئیس مجلس شورای اسلامی