ماده واحده – موافقتنامه حمل و نقل هوائی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری اسلواک، مشتمل بر یک مقدمه، بیست و یک ماده و یک پیوست به شرح‌ضمیمه تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.
بسم‌الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه حمل و نقل هوائی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری اسلواک
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری اسلواک که از این پس طرفهای متعاهد خوانده می‌شوند و عضو کنوانسیون هواپیمائی کشوری بین‌المللی که در تاریخ هفتم دسامبر ۱۹۴۴ میلادی (۱۳۲۳.۶.۱۶ هجری شمسی) در شیکاگو جهت امضاء مفتوح گردید می‌باشند،
با تمایل یکسان به انعقاد موافقتنامه‌ای به منظور تأسیس و بهره‌برداری از‌سرویس‌های هوائی منظم بین و ماوراء سرزمینهای خود، نسبت به موارد پیوست موافقت نمودند:
ماده ۱ – تعاریف:
به جز در مواردی که فحوای عبارت معنی دیگری را ایجاب نماید، از لحاظ این موافقتنامه:
الف – اصطلاح «کنوانسیون» به کنوانسیون هواپیمائی کشوری بین‌المللی که در‌تاریخ
هفتم دسامبر ۱۹۴۴ (۱۳۲۳.۹.۱۶) در شیکاگو برای امضاء مفتوح گردید، اطلاق‌می‌شود و
شامل هر الحاقیه‌ای که به موجب ماده (۹۰) کنوانسیون مزبور و هر اصلاحیه،الحاقیه
یا کنوانسیونی که به موجب مواد (۹۰) و (۹۴) آن تصویب شده است، تا جائی که‌این
موارد برای هر دو طرف متعاهد نافذ باشد خواهد بود، اطلاق می‌شود.
ب – اصطلاح «مقامات هواپیمائی» درمورد جمهوری اسلامی ایران به «سازمان‌هواپیمائی
کشوری» و هر شخص یا مقامی که مجاز به انجام وظایف فعلی آن سازمان باشد‌و درمورد
دولت جمهوری اسلواک به وزارت ترابری، پست و مخابرات، اداره هواپیمائی‌کشوری هر شخص
یا مقامی که مجاز به انجام وظایف فعلی آن وزارتخانه باشد، اطلاق‌می‌گردد.
ج – اصطلاح «شرکت هواپیمائی تعیین شده» به یک شرکت هواپیمائی که به‌موجب مفاد
ماده (۳) موافقتنامه حاضر تعیین شده و اجازه فعالیت یافته باشد اطلاق‌می‌شود.
د – اصطلاح «ظرفیت» درمورد یک هواپیما به میزان بارگیری مؤثر آن هواپیما در‌یک
مسیر یا قسمتی از مسیر و اصطلاح «ظرفیت» درمورد «سرویس توافق شده» به
ظرفیت‌هواپیما در چنین سرویسی ضربدر دفعات پرواز هواپیمای مزبور طی زمان معین در
تمام یا‌قسمتی از مسیر اطلاق می‌شود.
هـ – اصطلاح سرزمین درمورد هر یک از طرفهای متعاهد به مناطق خشکی و آبی که‌تحت
حاکمیت آن قرار دارد اطلاق و شامل فضای محاذی آنها نیز می‌شود.
و – اصطلاحات «سرویس هوائی»، «سرویس هوائی بین‌المللی»، «شرکت‌هواپیمائی» و
«توقف به منظورهای غیرحمل و نقل» به ترتیب دارای همان معانی است که‌در ماده (۹۶)
کنوانسیون به آنها داده شده است.
ز – اصطلاح «نرخ» به قیمتی که بایستی برای حمل مسافر، بار همراه و
غیرهمراه‌پرداخت گردد و شرایطی که به موجب آن قیمتها اعمال می‌گردد از جمله قیمتها
و شرایط‌مقرر برای آژانس (نمایندگی) و سایر خدمات جنبی به استثناء دستمزدها و
شرایط حمل‌پست اطلاق می‌شود.
ح – اصطلاح «جدول مسیر» به مسیرهای پیوست این موافقتنامه و کلیه اصلاحات‌آن که
طبق ماده (۱۶) این موافقتنامه مورد توافق قرار می‌گیرد اطلاق می‌شود. جدول
مسیر‌جزء لاینفکی از این موافقتنامه را تشکیل می‌دهد.
بدیهی است که عناوین مواد موافقتنامه حاضر معانی هیچ یک از مقررات آن را به‌نحوی
از انحاء محدود نمی‌کند یا توسعه نمی‌دهد.
ماده ۲ – اعطای حقوق:
۱ – هر طرف متعاهد حقوق مطروحه در این موافقتنامه را جهت انجام سرویسهای‌هوائی
بین‌المللی منظم به وسیله شرکت هواپیمائی تعیین شده طرف متعاهد دیگر به‌شرح زیر به
طرف متعاهد دیگر اعطاء می‌نماید:
الف – پرواز بدون فرود از فراز سرزمین طرف متعاهد دیگر،
ب – توقف در سرزمین مذکور به منظورهای غیرحمل و نقل، و
ج – توقف در سرزمین مذکور در نقاطی که برای آن مسیر در جدول مسیر پیوست‌موافقتنامه
حاضر مشخص گردیده است به منظور سوار و پیاده کردن مسافر، بار و پست در‌حمل و نقل
بین‌المللی.
۲ – حق آزادی پنجم تنها براساس موافقت مقامات هواپیمائی طرفهای متعاهد‌اعطاء خواهد
شد.
۳ – هیچ یک از مفاد این موافقتنامه به نحوی تلقی نخواهد شد که شرکت‌هواپیمائی یک
طرف متعاهد محق باشد در سرزمین طرف متعاهد دیگر در قبال مزد یا‌کرایه مسافر، بار و
پست به مقصد نقطه دیگری در سرزمین طرف متعاهد دیگر حمل کند.
۴ – در مناطق جنگی یا تحت اشغال نظامی یا در مناطقی که بدین طریق تحت تأثیر‌قرار
گرفته‌اند انجام این قبیل سرویسها منوط به تصویب مقامات ذی‌صلاح مربوطه خواهد‌بود.
ماده ۳ – تعیین و اجازه :
۱ – هر طرف متعاهد حق دارد یک یا چند شرکت هواپیمائی را برای انجام‌سرویسهای مورد
توافق در مسیرهای مشخص شده تعیین و هر شرکت هواپیمائی تعیین‌شده را حذف کند یا
تغییر دهد و مراتب را کتباً به طرف متعاهد دیگر اعلام نماید.
۲ – پس از دریافت اعلامیه تعیین، مقامات ذی‌صلاح طرف متعاهد دیگر با رعایت‌مفاد
بندهای (۳) و (۴) ماده حاضر به شرکت هواپیمائی تعیین شده بدون تأخیر اجازه‌مربوطه
را اعطاء خواهند کرد.
۳ – مقامات هواپیمائی یک طرف متعاهد می‌توانند از شرکت هواپیمائی تعیین‌شده طرف
متعاهد دیگر بخواهند که مقامات مزبور را قانع سازند شرایط مقرر در قوانین
و‌مقرراتی را که معمولاً طبق مفاد کنوانسیون توسط مقامات مزبور درمورد
سرویسهای‌هوائی بین‌المللی اعمال می‌گردد، دارا می‌باشد.
۴ – هر طرف متعاهد حق دارد در هر مورد که طرف متعاهد مزبور قانع نشده باشد‌که
مالکیت عمده و کنترل مؤثر شرکت هواپیمائی مربوطه در دست طرف متعاهدی است‌که شرکت
هواپیمائی راتعیین نموده یا اتباع طرف متعاهد مزبور است از اعطای
اجازه‌بهره‌برداری موضوع بند (۲) این ماده امتناع ورزد و یا هر شرطی را که برای
اعمال حقوق‌مشخص شده در ماده (۲) موافقتنامه حاضر توسط آن شرکت هواپیمائی تعیین
شده لازم‌بداند وضع نماید.
۵ – در هر زمان پس از آن که مفاد بندهای (۱) و (۲) این ماده به مرحله عمل در‌آمده
باشد شرکت هواپیمائی که بدین نحو تعیین شده و اجازه کسب نموده است
می‌تواند‌بهره‌برداری از سرویسهای مورد توافق را آغاز کند مشروط بر آن که
بهره‌برداری از این‌سرویسها مادامی که نرخی مطابق مفاد ماده (۱۰) و طبق ماده (۹)
برنامه‌های پرواز این‌موافقتنامه درمورد سرویسهای مزبور وضع و لازم‌الاجراء
نگردیده، انجام نپذیرد.
ماده ۴ – لغو مجوز عملیات یا تعلیق حقوق:
۱ – هر طرف متعاهد حق دارد درموارد مشروحه ذیل اجازه بهره‌برداری صادره را‌لغو یا
استفاده از حقوق مشخص شده در ماده (۲) این موافقتنامه را درمورد شرکت‌هواپیمائی
تعیین شده طرف متعاهد دیگر معلق نماید یا هر شرطی را که ممکن است برای‌استفاده از
این حقوق لازم باشد وضع نماید:
الف – در هر موردی که قانع نشده باشد مالکیت عمده و کنترل مؤثر آن شرکت‌هواپیمائی
در دست طرف متعاهدی که شرکت مذکور را تعیین نموده یا اتباع آن است یا،
ب – درموردی که شرکت هواپیمائی مذکور قوانین و یا مقررات طرف متعاهدی که‌این حقوق
را اعطاء نموده است رعایت نکند،
ج – درموردی که شرکت هواپیمائی مذکور به هر نحوی از انحاء عملیات‌بهره‌برداری را
مطابق مقررات موافقتنامه حاضر انجام ندهد.
۲ – جز در مواردی که لغو یا تعلیق یا وضع شرایط مذکور در بند (۱) این ماده به‌صورت
فوری برای جلوگیری از نقض بیشتر قوانین و یا مقررات لازم باشد اعمال این حق‌فقط پس
از مشورت با طرف متعاهد دیگر انجام خواهد گرفت. چنین مشورتی بین مقامات‌هواپیمائی
در اسرع وقت پس از دریافت درخواست مشورت آغاز خواهد شد.
ماده ۵ – شمول قوانین و مقررات:
۱ – قوانین و مقررات هر طرف متعاهد که ناظر به ورود یا خروج هواپیماهائی که به‌امر
هوانوردی بین‌المللی اشتغال دارند از سرزمین آن یا ناظر به بهره‌برداری و
هوانوردی‌چنین هواپیماهائی حین پرواز برفراز یا در داخل سرزمین طرف متعاهد مذکور
می‌باشند‌نسبت به هواپیماهای شرکت هواپیمائی تعیین شده طرف متعاهد دیگر مجری
خواهد‌بود.
۲ – قوانین و مقررات هر طرف متعاهد که ناظر به ورود، اقامت موقت و خروج‌مسافرین و
کارکنان و بار همراه و غیرهمراه یا پست از سرزمین آن می‌باشد از قبیل‌تشریفات ورود
و خروج و مهاجرت و همچنین مقررات گمرکی و بهداشتی در مورد‌مسافرین و کارکنان و بار
یا پست حمل شده توسط هواپیمای شرکت هواپیمائی تعیین شده‌طرف متعاهد دیگر در زمانی
که در سرزمین مذکور باشد اعمال خواهد شد.
۳ – هر طرف متعاهد نسخه‌هائی از قوانین و مقررات مربوطه مندرج در این ماده
را‌بنابر تقاضا دراختیار طرف متعاهد دیگر خواهد گذاشت.
ماده ۶ – معافیت از حقوق گمرکی و سود بازرگانی و سایر عوارض:
۱ – هواپیماهای شرکت هواپیمائی تعیین شده طرف متعاهدی که سرویسهای‌بین‌المللی را
مورد بهره‌برداری قرار می‌دهد و مواد سوختی و روغن موتور و سایر مواد‌مصرفی فنی و
وسایل یدکی، شامل موتورها و لوازم مورد نیاز جاری و خواروبار موجود در‌هواپیماهای
شرکت هواپیمائی یک طرف متعاهد که مجاز به استفاده از مسیرها و‌سرویسهای موضوع
موافقتنامه حاضر می‌باشند به هنگام ورود یا خروج از سرزمین طرف‌متعاهد دیگر براساس
عمل متقابل از پرداخت حقوق گمرکی و سود بازرگانی و هزینه‌های‌بازرسی و سایر عوارض
یا هزینه‌های ملی معاف خواهند بود حتی اگر مواد مذکور زمانی‌مورد استفاده قرار
گیرد یا به مصرف برسد که هواپیماهای مزبور برفراز آن سرزمین در پرواز‌باشند.
۲ – سوخت و روغن موتور و مواد مصرفی فنی و وسایل یدکی و لوازم مورد نیاز‌جاری و
خواروبار وارد شده به سرزمین یک طرف متعاهد توسط طرف متعاهد دیگر یا‌اتباع آن که
صرفاً به منظور استفاده در هواپیماهای طرف متعاهد اخیرالذکر می‌باشند‌براساس عمل
متقابل از پرداخت حقوق گمرکی و سود بازرگانی و هزینه‌های بازرسی و‌سایر عوارض و
هزینه‌های ملی معاف خواهند بود.
۳ – سوخت و روغن موتور، سایر مواد مصرفی فنی و وسایل یدکی و لوازم مورد‌نیاز جاری
و خواروبار که در سرزمین یک طرف متعاهد بار هواپیماهای شرکت هواپیمائی‌طرف متعاهد
دیگر می‌شوند و در سرویسهای بین‌المللی مورد استفاده قرار می‌گیرند‌براساس عمل
متقابل از پرداخت حقوق گمرکی و سود بازرگانی و مالیاتها و هزینه‌های‌بازرسی و سایر
عوارض و هزینه‌های ملی معاف خواهد بود.
۴ – لوازم جاری هوانوردی و همچنین مواد و لوازم نگاهداری شده در هواپیماهای‌شرکت
هواپیمائی تعیین شده هر طرف متعاهد تنها با موافقت مقامات گمرکی سرزمین‌طرف متعاهد
دیگر در آن سرزمین قابل تخلیه است. در این صورت می‌توان این مواد را تا‌زمانی که
طبق مقررات گمرکی مجدداً صادر شود و یا ترتیب دیگری درمورد آن داده شود‌تحت نظارت
مقامات نامبرده قرار داد.
۵ – اسناد رسمی حاوی آرم رسمی شرکت هواپیمائی مانند برچسب چمدان، بلیط‌هواپیما،
بارنامه، کارت اجازه ورود به هواپیما و جدول زمان‌بندی که داخل سرزمین هر‌طرف
متعاهد برای استفاده اختصاصی شرکت هواپیمائی تعیین شده طرف متعاهد دیگر‌وارد شده
باشد از کلیه حقوق گمرکی و سود بازرگانی و یا مالیاتها براساس عمل متقابل‌معاف
خواهد بود.
۶ – مسافرین، اثاثیه مسافر و باری که از سرزمین یک طرف متعاهد در ترانزیت‌مستقیم
می‌باشند و از حریمی که در فرودگاه بدین منظور اختصاص یافته خارج نمی‌شوند،فقط
مشمول کنترل ساده‌ای خواهند. اثاثیه مسافر و باری که در ترانزیت مستقیم است
از‌حقوق گمرکی و سود بازرگانی و سایر مالیاتهای مشابه معاف خواهد بود.
ماده ۷ – هزینه‌های فرودگاهی:
۱ – هر یک از طرفهای متعاهد می‌تواند برای استفاده از فرودگاهها و سایر
تأسیسات‌تحت کنترل خود هزینه‌های عادلانه و مناسبی را وضع نموده یا اجازه وضع آن
را بدهد.
۲ – مع‌هذا هر یک از طرفهای متعاهد موافقت دارد که این هزینه‌ها از آنچه
شرکتهای‌حمل و نقل ملی آن طرف متعاهد که در سرویسهای مشابه بین‌المللی تردد
می‌نمایند و‌برای استفاده از این فرودگاهها و تأسیسات می‌پردازند تجاوز نکند.
ماده ۸ – مقررات ظرفیت :
۱ – شرکتهای هواپیمائی تعیین شده دو طرف متعاهد از رفتار عادلانه و
متساوی‌برخوردار خواهند بود تا بتوانند برای انجام سرویسهای مورد توافق در مسیرهای
مشخص‌شده از فرصتهای متساوی بهره‌مند باشند.
۲ – در انجام سرویسهای مورد توافق شرکتهای هواپیمائی تعیین شده هر طرف‌متعاهد
منافع شرکت هواپیمائی طرف دیگر را منظور نظر خواهد داشت تا من غیرحق در‌سرویسهای
طرف دیگر در تمامی یا قسمتی از همان مسیرها اثر نامطلوب ایجاد نشود.
۳ – هدف اصلی سرویسهای مورد توافق که توسط شرکتهای هواپیمائی تعیین شده‌طرفین
متعاهد انجام می‌شود تأمین ظرفیت کافی با ضریب بار مناسب برای رفع‌نیازمندیهای
جاری و پیش‌بینی شده معقول حمل مسافر و بار و پست بین سرزمین طرف‌متعاهد تعیین
کننده شرکت هواپیمائی و سرزمین طرف متعاهد دیگر است.
۴ – با در نظر گرفتن اصول مندرج در بندهای (۱)، (۲) و (۳) این ماده،
شرکت‌هواپیمائی تعیین شده هر طرف متعاهد همچنین می‌تواند ظرفیتی را برای برآورده
کردن‌نیازمندیهای حمل و نقل بین سرزمینهای کشورهای ثالث مندرج در جدول
مسیرهای‌ضمیمه موافقتنامه حاضر و سرزمین طرف متعاهد دیگر تأمین نماید.
ماده ۹ – تصویب برنامه‌های پرواز:
۱ – ظرفیتی که عرضه می‌شود از جمله تعداد سرویسها و نوع هواپیمای مورد‌استفاده
شرکتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد در سرویسهای مورد توافق‌براساس پیشنهاد
شرکتهای هواپیمائی تعیین شده مورد موافقت مقامات هواپیمائی قرار‌خواهد گرفت.
شرکتهای هواپیمائی تعیین شده چنین پیشنهادی را پس از شور لازم بین‌خود و رعایت
اصول مندرج در بندهای (۱)، (۲) و (۳) این ماده به عمل خواهند آورد.
۲ – درصورت عدم توافق بین شرکتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد،مسائل مندرج
در بند (۱) فوق ازطریق توافق بین مقامات هواپیمائی دو طرف متعاهد حل‌و فصل خواهد
گردید. تا زمانی که این توافق حاصل نگردیده،ظرفیت عرضه شده توسط‌شرکتهای
هواپیمائی تعیین شده بدون تغییر باقی خواهد ماند.
۳ – شرکت هواپیمائی تعیین شده هر طرف متعاهد، حداکثر سی روز قبل از شروع‌سرویسها
در مسیرهای مشخص شده برنامه‌های پرواز را به مقامات هواپیمائی طرف‌متعاهد دیگر
برای تصویب تسلیم خواهد نمود.
درمورد تغییرات بعدی نیز از همین قرار عمل خواهد شد. این محدودیت زمانی
را‌می‌توان در موارد خاص با تصویب مقامات نامبرده کاهش داد.
ماده ۱۰ – شناسائی گواهینامه‌ها و پروانه‌ها:
۱ – گواهینامه‌های قابلیت پرواز و گواهینامه‌های صلاحیت و پروانه‌هائی که توسط‌یک
طرف متعاهد صادر شده یا اعتبار یافته و هنوز به قوت خود باقی باشد توسط طرف‌متعاهد
دیگر برای بهره‌برداری از مسیرها و سرویسهای موضوع موافقتنامه حاضر معتبر‌شناخته
خواهد شد، مشروط بر این که شرایط صدور یا اعتبار گواهینامه‌ها و پروانه‌های‌مزبور
مساوی یا بیش از حداقل استانداردهائی باشد که به موجب کنوانسیون وضع شده یا‌خواهد
شد.
۲ – در هر حال هر طرف متعاهد این حق را برای خود محفوظ می‌دارد که درمورد‌پرواز از
فراز سرزمین خود از شناسائی گواهینامه‌های صلاحیت و پروانه‌هائی که جهت‌اتباع آن
توسط طرف متعاهد دیگر یا هر دولت دیگری صادر شده یا اعتبار یافته خودداری‌نماید.
ماده ۱۱ – نرخهای حمل و نقل هوائی :
۱ – نرخهای مورد اجراء توسط شرکتهای هواپیمائی طرفهای متعاهد در‌سرویسهای مورد
توافق در سطح معقولی خواهد بود که با توجه به کلیه عوامل مربوطه از‌جمله هزینه
بهره‌برداری و سود معقول و خصوصیات سرویس و نرخهای شرکت‌هواپیمائی دیگر که در تمام
یا قسمتی از همان مسیرها سرویسهای منظم انجام می‌دهند،وضع می‌گردد.
۲ – نرخهای موضوع بند (۱) این ماده براساس قواعد ذیل تعیین می‌گردد:
الف – هرگاه شرکتهای هواپیمائی تعیین شده دو طرف متعاهد عضو یک
اتحادیه‌بین‌المللی شرکتهای هواپیمائی با مکانیسم تعیین نرخ باشند و یک قطعنامه
نرخ ناظر بر‌سرویسهای مورد توافق از قبل وجود داشته باشد نرخها براساس این قطعنامه
بین شرکتهای‌هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد توافق خواهد شد.
ب – هرگاه قطعنامه‌ای درباره نرخ ناظر بر سرویسهای مورد توافق وجود نداشته‌باشد یا
یک یا هیچ یک از شرکتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد عضو اتحادیه‌شرکتهای
هواپیمائی موضوع بند (الف) فوق نباشد، شرکتهای هواپیمائی تعیین شده‌طرفهای متعاهد
درمورد نرخهائی که برای سرویسهای مورد توافق اعمال می‌گردد بین خود‌توافق خواهند
نمود.
ج – نرخهائی که بدین ترتیب مورد توافق قرار می‌گیرد لااقل سی روز قبل از
تاریخ‌پیشنهادی اجراء برای تصویب به مقامات هواپیمائی طرفهای متعاهد تسلیم
خواهد‌گردید. این محدودیت زمانی به شرط موافقت مقامات مذکور قابل کاهش است.
د – درصورتی که شرکتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد نتوانند درباره‌نرخهای
قابل اجراء به توافق برسند یا درصورتی که یک طرف متعاهد شرکت هواپیمائی‌خود را به
منظور انجام سرویسهای مورد توافق تعیین ننموده باشد و یا چنانچه در فاصله‌پانزده
روز اول از دوره سی روزه موضوع بند (ج) این ماده، مقامات هواپیمائی یک طرف‌متعاهد
عدم رضایت خود را از هر یک از نرخهای توافق شده بین شرکتهای هواپیمائی‌طرفهای
متعاهد طبق بندهای (الف) و (ب) این ماده به مقامات هواپیمائی طرف متعاهد‌دیگر
اعلام دارد مقامات هواپیمائی طرفهای متعاهد اهتمام خواهند نمود درمورد
نرخهای‌مناسب به توافق برسند. این توافق می‌تواند بر مبنای مکانیزم یاتا استوار
باشد. لیکن هیچ‌نرخی قبل از تصویب مقامات هواپیمائی هر طرف متعاهد به موقع اجراء
در نخواهد آمد.
۳ – نرخهای تعیین شده به موجب مفاد این ماده تا زمانی که نرخهای جدید تعیین‌نشده
باشد، به قوت خود باقی خواهد ماند.
ماده ۱۲ – انتقال درآمد:
انتقال درآمدهای حاصله توسط شرکتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد‌طبق
مقررات تسعیر ارزهای خارجی قابل اجراء در دو کشور صورت خواهد گرفت. طرفها‌همه
امکانات خود را برای تسهیل در انتقال درآمدهای حاصله مزبور پس از کسر مخارج به‌کار
خواهند گرفت.
ماده ۱۳ – فعالیت‌های بازرگانی:
شرکت هواپیمائی تعیین شده هر طرف متعاهد مجاز خواهد بود نمایندگی خود را‌در
سرزمین طرف متعاهد دیگر دایر نماید. درصورت تعیین عامل کل یا عامل فروش کل،این
عامل طبق قوانین و مقررات مربوط جاری هر یک از طرفها تعیین خواهد شد.
ماده ۱۴ – امنیت هوانوردی:
۱ – طرفهای متعاهد در راستای حقوق و تعهدات خود به موجب حقوق بین‌الملل‌تأکید
می‌نمایند که تعهد آنان در قبال یکدیگر برای حفظ امنیت هواپیمائی کشوری در
برابر‌اعمال مداخله غیرقانونی جزء لاینفکی از این موافقتنامه را تشکیل می‌دهد.
طرفهای‌متعاهد بدون تحدید کلیت حقوق و تعهدات خود به موجب حقوق بین‌الملل، به
ویژه‌مطابق با مفاد کنوانسیون راجع به جرائم و برخی اعمال ارتکابی دیگر در هواپیما
امضاء‌شده در توکیو به تاریخ چهاردهم سپتامبر ۱۹۶۳ (۱۳۴۲.۶.۲۳)، کنوانسیون راجع
به‌جلوگیری از تصرف غیرقانونی هواپیما امضاء شده در لاهه به تاریخ شانزدهم
دسامبر۱۹۷۰ (۱۳۴۹.۹.۲۵) و کنوانسیون راجع به جلوگیری از اعمال غیرقانونی علیه
امنیت‌هواپیمائی کشوری امضاء شده در مونترال به تاریخ بیست و سوم سپتامبر ۱۹۷۱
(۱۳۵۰.۷.۱) و نیز هر کنوانسیون دیگر مربوط به امنیت هواپیمائی کشوری، پس
از‌لازم‌الاجراء شدن آن برای طرفهای متعاهد، عمل خواهند کرد.
۲ – طرفهای متعاهد کلیه مساعدتهای لازم را جهت جلوگیری از تصرف
غیرقانونی‌هواپیماهای کشوری و سایر اعمال غیرقانونی علیه امنیت این هواپیماها،
مسافرین و‌خدمه آنها، فرودگاهها و تأسیسات هوانوردی و هر نوع تهدید دیگر علیه
امنیت هواپیمائی‌کشوری را بنا بر تقاضا در مورد یکدیگر به عمل خواهند آورد.
۳ – طرفهای متعاهد باید در روابط دوجانبه خود طبق مقررات امنیت هوانوردی‌تعیین شده
از سوی سازمان بین‌المللی هواپیمائی کشوری که به عنوان ضمائم کنوانسیون‌هواپیمائی
کشوری بین‌المللی شناخته شده‌اند تا حدودی که مقررات امنیتی مزبور درمورد‌طرفها
قابل اجراء است عمل نمایند. آنها می‌باید از گردانندگان هواپیماهائی که محل ثبت‌آن
هواپیماها یا محل اصلی کار و یا اقامت دائم آنها در سرزمین طرفها می‌باشد و
نیز‌گردانندگان فرودگاههای واقع در سرزمینهای خود بخواهند که طبق مقررات
امنیت‌هوانوردی مزبور عمل نمایند.
۴ – هر طرف متعاهد موافقت دارد که می‌توان از این گردانندگان هواپیماها‌درخواست
نمود تا مقررات امنیت هوانوردی مورد اشاره در بند (۳) فوق را که طرف‌متعاهد دیگر
از لحاظ ورود به سرزمین خود، خروج از آن یا در مدت توقف در آنجا مقرر‌کرده است
رعایت کنند هر طرف متعاهد باید اطمینان حاصل کند که در سرزمین او‌اقدامات کافی
برای حفاظت از هواپیماها و بازرسی مسافرین، خدمه، لوازم همراه مسافر،اثاثیه
مسافر، بار و خواروبار هواپیما قبل و در زمان سوار شدن مسافرین یا بارگیری به
نحو‌مؤثر معمول می‌شود. هر طرف متعاهد همچنین باید با هر درخواست طرف متعاهد
دیگر‌برای انجام اقدامات امنیتی ویژه معقول جهت مقابله با یک تهدید خاص برخورد
مثبت‌داشته باشد.
۵ – هنگامی که حادثه یا خطر بروز حادثه تصرف غیرقانونی هواپیماهای کشوری یا‌دیگر
اعمال غیرقانونی علیه امنیت این هواپیماها، مسافرین و خدمه آن فرودگاهها
یا‌تأسیسات هوانوردی رخ دهد، طرفهای متعاهد باید با تسهیل ارتباطات و دیگر
اقدامات‌مناسب به منظور پایان سریع و امن حادثه مزبور یا خطر وابسته به آن یکدیگر
را یاری‌نمایند.
ماده ۱۵ – تسلیم آمار :
مقامات هواپیمائی هر طرف متعاهد اطلاعات و آمار مربوط به حمل و نقل انجام‌شده در
سرویسهای مورد توافق توسط شرکت هواپیمائی تعیین شده خود به سرزمین‌طرف متعاهد دیگر
یا از آن سرزمین را به قسمی که معمولاً توسط شرکت هواپیمائی تعیین‌شده برای مقامات
هواپیمائی ملی خود تهیه و به آنها ارائه می‌گردد بنابر تقاضا دراختیار‌مقامات
هواپیمائی طرف متعاهد دیگر قرار خواهد داد. کلیه اطلاعات اضافی آماری حمل‌و نقل
مورد درخواست مقامات هواپیمائی یک طرف متعاهد از مقامات هواپیمائی طرف‌متعاهد دیگر
در صورت تقاضا مورد شور و توافق دو طرف متعاهد قرار خواهد گرفت.
ماده ۱۶ – مشاوره و اصلاحات :
۱ – هر طرف متعاهد یا مقامات هواپیمائی آن می‌توانند در هر زمان از طرف
متعاهد‌دیگر یا مقامات هواپیمائی آن تقاضای مشاوره نمایند.
۲ – مشاوره مورد تقاضای یک طرف متعاهد یا مقامات هواپیمائی آن در فاصله‌شصت روز از
تاریخ دریافت تقاضا آغاز خواهد شد.
۳ – هر نوع اصلاح موافقتنامه حاضر، پس از آن که دو طرف متعاهد انجام تشریفات‌قانون
اساسی خود مربوط به انعقاد و لازم‌الاجراء شدن موافقتنامه‌های بین‌المللی را
به‌یکدیگر اطلاع داده باشند لازم‌الاجراء خواهد شد.
۴ – علی‌رغم مفاد بند (۳) اصلاحات جداول مسیر ضمیمه موافقتنامه حاضر‌ممکن است
مستقیماً بین مقامات هواپیمائی طرفهای متعاهد مورد توافق قرار گیرد و این‌اصلاحات
پس از تأیید ازطریق تبادل یادداشت دیپلماتیک لازم‌الاجراء خواهد گردید.
ماده ۱۷ – حل اختلافات :
۱ – هرگاه درمورد تفسیر یا اجرای این موافقتنامه و ضمیمه (ضمائم) آن بین‌طرفهای
متعاهد اختلافی بروز نماید، طرفهای متعاهد در مرحله نخست اهتمام خواهند‌نمود تا
اختلاف را ازطریق مذاکره حل و فصل نمایند. درصورتی که مقامات هواپیمائی به‌توافق
نرسند، اختلاف ازطریق دیپلماتیک حل و فصل خواهد شد.
۲ – هرگاه طرفهای متعاهد نتوانند اختلاف را ازطریق مذاکره حل و فصل
نمایند،می‌توانند توافق نمایند موضوع را جهت کسب نظر مشورتی به هر شخص یا هیأتی
ارجاع‌کنند.
۳ – چنانچه طرفهای متعاهد نتوانند به موجب بندهای (۱) و (۲) فوق در مورد‌حل‌اختلاف
به نتیجه برسند، طبق قوانین و مقررات مربوط، اختلاف به یک دیوان داوری‌سه‌نفره
ارجاع خواهد شد که هر طرف متعاهد یک داور را معین خواهد کرد و دو داور‌تعیین شده
درباره داور سوم توافق خواهند نمود. هر یک از طرفهای متعاهد ظرف شصت‌روز پس از
وصول تقاضای ارجاع اختلاف به دیوان داوری، ازطریق مجاری دیپلماتیک به‌تعیین داور
خود مبادرت خواهد نمود و داور سوم نیز ظرف شصت روز بعد از آن تعیین‌خواهد شد.
چنانچه هر یک از طرفهای متعاهد ظرف مدت مقرر داور خود را تعیین نکند،بنابه تقاضای
هر یک از طرفهای متعاهد، رئیس شورای سازمان بین‌المللی هواپیمائی‌کشوری بر حسب
مورد داور یا داورها را تعیین خواهد نمود مشروط بر این که چنانچه‌رئیس شورای
سازمان بین‌المللی هواپیمائی کشوری از اتباع هر طرف متعاهد باشد، از‌نایب رئیس
ارشد شورا و درصورتی که نامبرده نیز چنین ملیتی داشته باشد، از عضو مقدم‌شورا که
در چنین وضع تابعیتی نباشد، درخواست خواهد شد که حسب مورد داور یا‌داورها را تعیین
نماید.
در هر حال داور سوم از اتباع یک دولت ثالث خواهد بود و به عنوان رئیس دیوان‌داوری
عمل خواهد کرد.
۴ – دیوان داوری آئین‌نامه کار خود را تعیین خواهد نمود.
۵ – طرفهای متعاهد تعهد می‌نمایند تصمیمات متخذه به موجب ماده حاضر را‌رعایت کنند.
۶ – مخارج دیوان داوری، شامل هزینه‌ها و دستمزدهای داوران به نسبت مساوی‌بین
طرفهای متعاهد تقسیم خواهد گردید. هرگونه مخارجی که توسط رئیس شورا در رابطه‌با
دستورالعملهای بند (۳) این ماده به وجود آید به عنوان بخشی از هزینه‌های
دیوان‌داوری محسوب خواهد گردید.
ماده ۱۸ – فسخ :
۱ – اعتبار این موافقتنامه محدودیت زمانی ندارد و هر طرف متعاهد می‌تواند در
هر‌زمان قصد خود را مبنی بر فسخ این موافقتنامه کتباً به طرف متعاهد دیگر اعلام
نماید، این‌اعلام همان زمان به اطلاع سازمان بین‌المللی هواپیمائی کشوری خواهد
رسید.
۲ – در این صورت موافقتنامه دوازده ماه پس از دریافت اعلام فسخ توسط طرف‌متعاهد
دیگر فسخ خواهد شد، مگر آن که اعلام فسخ قبل از انقضای این مدت با تراضی‌طرفین پس
گرفته شود. درصورت عدم اعلام وصول از سوی طرف متعاهد دیگر، اعلام‌فسخ چهارده روز
پس از وصول آن به سازمان بین‌المللی هواپیمائی کشوری دریافت شده‌تلقی خواهد شد.
ماده ۱۹ – مطابقت با کنوانسیونهای چندجانبه :
چنانچه کنوانسیون یا موافقتنامه چند جانبه حمل و نقل هوائی درمورد هر دو
طرف‌متعاهد لازم‌الاجراء گردد، این موافقتنامه و ضمیمه (ضمائم) آن به نحوی اصلاح
خواهدشد تا با مقررات کنوانسیون یا موافقتنامه مزبور تطبیق نماید.
ماده ۲۰ – ثبت :
این موافقتنامه و ضمیمه (ضمائم) آن و کلیه اصلاحات آن نزد سازمان
بین‌المللی‌هواپیمائی کشوری به ثبت خواهد رسید.
ماده ۲۱ – لازم‌الاجراء شدن :
این موافقتنامه از تاریخ آخرین اطلاعیه هر طرف متعاهد به طرف متعاهد دیگر دایر‌بر
رعایت الزامات قانون اساسی خود درباره لازم‌الاجراء شدن این موافقتنامه به
مورد‌اجراء گذارده خواهد شد.
این موافقتنامه در تهران در تاریخ ۱۳۷۹.۲.۲۸ برابر با ۲۰۰۰.۵.۱۷ در دو نسخه‌اصلی
به زبانهای فارسی، اسلواکی و انگلیسی که هر سه متن دارای اعتبار یکسان
می‌باشد،تنظیم گردید. درصورت بروز هرگونه اختلاف در تفسیر، متن انگلیسی ملاک
خواهد بود.
از طرف - از طرف
دولت جمهوری اسلامی ایران - دولت جمهوری اسلواک
پیوست
جدول مسیر
الف – مسیرهائی که ممکن است توسط شرکت(های) هواپیمائی تعیین شده جمهوری اسلامی ایران مورد بهره‌برداری قرار گیرد.
نقاط مبداء نقاط واسط نقاط مقصد نقاط ماوراء
ـ
هر نقطه بعداً تعیین خواهدشد براتیسلاوا بعداً تعیین خواهد شد
ب – مسیرهائی که ممکن است توسط شرکت(های) هواپیمائی تعیین شده جمهوری اسلواک مورد بهره‌برداری قرار گیرد.
نقاط مبداء نقاط واسط نقاط مقصد نقاط ماوراء
ـ
هر نقطه بعداً تعیین خواهدشد تهران بعداً تعیین خواهد شد
تذکر:
۱ – هر شرکت هواپیمائی تعیین شده می‌تواند نقاط واسط و نقاط ماوراء مشخص‌شده در
ضمیمه موافقتنامه حاضر را در شرایطی مورد بهره‌برداری قرار دهد که حق بهره‌داری از
آزادی پنجم (حمل و نقل) بین این گونه نقاط و سرزمین طرف متعاهد دیگر اعمال نگردد
مگر این که در این مورد بین دو طرف متعاهد براساس توصیه‌های شرکتهای هواپیمائی تعیین شده توافقی به عمل آمده باشد.
۲ – از نقاط واسط و نقاط ماوراء در هر یک از مسیرهای مشخص شده می‌توان به‌اختیار شرکتهای هواپیمائی تعیین شده در هر پرواز یا کلیه پروازها صرفنظر نمود.
۳ – تعداد پروازها و انواع هواپیماهای شرکتهای هواپیمائی تعیین شده به شرط تأیید مقامات هواپیمائی دو طرف متعاهد بین شرکتهای هواپیمائی تعیین شده مورد توافق قرار خواهد گرفت.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقتنامه شامل مقدمه و بیست و‌یک ماده و یک پیوست در جلسه علنی روز سه‌شنبه مورخ بیست و سوم دی‌ماه یکهزار و سیصد و هشتاد و دو مجلس شورای اسلامی تصویب و نظر شورای نگهبان در مهلت مقرر موضوع اصل نود و چهارم (۹۴) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران واصل نگردید.