آیین‌نامه اجرایی قانون الحاق جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون حراست از میراث فرهنگی ناملموس – مصوب ۲۰۰۳ یونسکو

شماره: 210158/ت39208هـ – ۱۳۸۷/۱۱/۱۴

هیئت وزیران در جلسه مورخ ۱۳۸۷/۱۱/۶ بنا به پیشنهاد شماره 5264-1/862 مورخ 8/11/1386 سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و به استناد اصل یکصد و سی و هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، آیین‌نامه اجرایی قانون الحاق جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون حراست از میراث فرهنگی ناملموس– مصوب 2003 یونسکو- را به شرح زیر تصویب نمود:

ماده 1- در این آیین‌نامه اصطلاحات زیر در معانی مشروح زیر به کار می رود:

1– کنوانسیون – کنوانسیون حراست از میراث فرهنگی ناملموس – مصوب 2003 – یونسکو.

2– قانون- قانون الحاق جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون حراست از میراث فرهنگی ناملموس – مصوب 2003 یونسکو-.

3– سازمان – سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری.

4– میراث – میراث فرهنگی ناملموس از جمله:
الف– سنت ها و اصطلاحات شفاهی از جمله زبان که محملی برای میراث فرهنگی ناملموس به شماره می رود.
ب– هنرهای نمایشی و ورزشی.
ج– رسوم اجتماعی، آیین های دینی و ملی و جشنواره ها.
د– دانش و رسوم مربوط به طبیعت و کیهان.
هـ– مهارت در هنرهای دستی سنتی.

5– میراث تأیید شده – آن دسته از میراث های شناسایی و ثبت شده که برای معرفی، احیاء، ترویج و یا ثبت جهانی به تأیید شورای عالی میراث فرهنگی و گردشگری رسیده باشد.

6– گنجینه های زنده بشری – به افراد در قید حیات گفته می شود که در زمینه یک یا چند مورد از مصادیق میراث، صاحب نظر و استاد منحصر به فرد هستند به نحوی که فقدان آنها موجب فقر میراث گردد.

ماده 2- سازمان موظف است در اجرای قانون و این آیین‌نامه، اقدامات زیر را انجام دهد:
1– پژوهش در زمینه میراث.
2– شناسایی و تعیین مصادیق میراث در ایران.
3– مستند سازی میراث.
4– اقدامات لازم جهت حفظ میراث از جمله ثبت آن.
5– معرفی منتخب آثار ثبت و تأیید شده به یونسکو جهت ثبت در فهرست های بین‌المللی.
6– معرفی میراث تأیید شده در رسانه های عمومی.
7– برگزاری نمایشگاه ها و همایش های داخلی و بین‌المللی برای معرفی میراث تأیید شده.
8– ایجاد موزه های مرتبط با میراث.
9– حمایت از تشکل ها و سازمان های مردم نهاد که در زمینه حفظ و احیاء میراث تأیید شده فعالیت می نمایند. تبصره– دستورالعمل های لازم در خصوص موارد یاد شده توسط سازمان تهیه می گردد.

ماده 3- ثبت مصادیق میراث در فهرست های جداگانه زیر صورت می گیرد:
الف– فهرست عادی – کلیه مصادیق میراثی که نیازمند حراست فوری نباشد.
ب– فهرست فوری – مصادیق میراث در حال نسخ که نیازمند حمایت فوری است.

ماده 4- سازمان موظف است در شناسایی و تعیین مصادیق میراث و حفاظت و حمایت از آن، مشارکت اقوام، جوامع، گروه های اجتماعی و اشخاصی که میراث مزبور را خلق، حفظ و منتقل کرده و یا می نمایند، جلب نموده به نحوی که آنها را در مدیریت حفظ و صیانت از آن دخالت دهد.

ماده 5- سازمان موظف است برای معرفی میراث تأیید شده به عموم، اقدامات لازم را به ویژه از طریق انتشار کتب، مقالات، کتابچه ها و نشریات تخصصی و مانند آن معمول دارد.

ماده 6- سازمان پیشنهادات لازم را در جهت آشنایی دانش آموزان و دانشجویان با مفاهیم و اهمیت میراث، به وزارتخانه های علوم، تحقیقات و فن آوری، آموزش و پرورش و بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ارایه می نماید.

ماده 7- سازمان موظف است، کلیه تدابیر و برنامه های لازم را در برای شناسایی و معرفی گنجینه های زنده بشری و حمایت از آنها تنظیم و اجراء نماید.

ماده 8- سازمان موظف است برنامه‌ریزی لازم را برای احیاء، ترویج و معرفی میراث تأیید شده، به عمل آورد.

ماده 9- سازمان می تواند با رعایت قوانین و مقررات مربوط نسبت به تأسیس واحد پژوهشی و آموزشی مستقل پیرامون موضوعات مربوط به میراث در قالب پژوهشگاه موجود در سازمان اقدام نماید.

ماده 10- سازمان می تواند در چارچوب قوانین و مقررات، تشکیلات اداری و نیروی انسانی لازم را برای تحقق وظایف خود ایجاد نماید.

ماده 11- سازمان موظف است «کارگروه ملی میراث فرهنگی ناملموس» را به منظور حسن اجرای مقررات کنوانسیون و این آیین‌نامه و انجام هماهنگی های لازم برای شناسایی میراث و حمایت از آن با عضویت نمایندگان دستگاه های زیر تشکیل دهد:
1– وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
2– وزارت علوم، تحقیقات و فن آوری.
3– وزارت آموزش و پرورش.
4– وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی.
5– وزارت اطلاعات.
6– سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری.
7– سازمان تربیت بدنی.
8– سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران.
9– فرهنگستان هنر.
10– فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی.

تبصره سازمان در صورت لزوم می تواند از سایر دستگاه ها برای شرکت در جلسات کارگروه یاد شده حسب مورد دعوت به عمل آورد.

ماده 12- تمامی دستگاه های اجرایی مکلفند در شناسایی و ثبت میراث با سازمان همکاری نمایند.

ماده 13- سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران موظف است همکاری لازم را با سازمان در امر معرفی و ترویج میراث تأیید شده در سطوح داخلی و خارجی به عمل آورد.

ماده 14- تمامی موارد مندرج در این آیین‌نامه در صورتی مشمول ثبت و حمایت خواهند شد که با قوانین و مقررات و ارزش های ملی و دینی جمهوری اسلامی ایران مغایرت نداشته باشند.

ماده 15- سازمان مسؤول حسن اجرای قانون و مقررات این آیین‌نامه و کنوانسیون و تهیه گزارش های موضوع ماده (29) کنوانسیون و ارایه آن به کمیته بین الدول می باشد.

پرویز داودی – معاون اول رییس جمهور