ماده واحده- به دولت اجازه داده می‌شود در «برنامه کنترل بیماریهای مشترک انسان و دام مدیترانه» عضویت یابد و نسبت به پرداخت حق عضویت مربوط اقدام نماید. دستگاه اجرائی طرف عضویت، وزارت جهادکشاورزی و مرجع رسمی تماس وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی است.
بسم الله الرحمن الرحیم
برنامه کنترل بیماریهای مشترک انسان و دام مدیترانه
مقدمه:
برنامه کنترل بیماریهای مشترک انسان و دام مدیترانه (ام.زد.سی.پی) در سال ۱۹۷۸
میلادی (۱۳۵۶ هجری شمسی) توسط تعدادی از کشورها، سازمان جهانی بهداشت و با کمک
برنامه توسعه سازمان ملل تشکیل شد و آن نتیجه راه حل شماره ۳۱/۴۵ مجمع جهانی
بهداشت (دبلیو.اچ.آ)بر روی پیشگیری و کنترل بیماریهای مشترک و بیماریهای منتقله
توسط مواد غذایی حیوانی تنظیم شده بود و منطبق با مصوبات سی و یکمین اجلاس سازمان
جهانی بهداشت بود که در سال ۱۹۷۸ میلادی (۱۳۵۶هجری‌شمسی) برگزار شده بود.
برنامه خدمات بین کشوری و برنامه‌های ملی کنترل هاری، کیست هیداتیک، تب‌دره ریفت
و بروسلا و بهداشت مواد غذایی را شامل می‌شد. وضعیت فعلی بر مبنای توسعه
برنامه‌های کشورهای عضو استوار شده است.
ماده ۱- اهداف و تصویر برنامه
۱- اهداف برنامه منظورهای زیر را شامل می‌شد:
الف- برنامه‌های کشوری کنترل بیماریهای مشترک و بیماریهای منتقله از راه مواد
غذایی مرتبط را به‌عنوان یک برنامه ادغام یافته، تسریع نماید.
ب – همکاریهای بین خدمات بهداشتی و سازمان دامپزشکی کشور را در جهت توسعه مراقبت،
پیشگیری و کنترل بیماریهای مذکور، تقویت نماید.
ج – بیماریهای مرتبط به مراکز مطالعاتی سازمان بهداشت جهانی (دبلیو.اچ.اُ) را که
در مسیر فعالیتهای تحت‌پوشش برنامه قرار دارند تداوم و گسترش دهد.
۲- برنامه باید پوشش‌دهنده تمامی جنبه‌های مرتبط بهداشت عمومی دامپزشکی بوده با
فعالیتهای سنتی و فعالیتهای منتج شده از توسعه فن‌آوریهای صنعتی و شهرنشینی
کشورهای عضو مشتمل بر سازماندهی و مدیریت خدمات که با بیماریهای منتقله از راه
مواد غذایی با منشأ دامی ارتباط داشته باشد.
ماده ۲- مشارکت در برنامه
۱- هر کشوری در اروپا و یا در هر کشور عربی، می‌تواند توسط مدیرکل سازمانی جهانی
بهداشت، به مشارکت در برنامه دعوت شده و پذیرش او ثبت شود.
۲- هر شرکت کننده می‌تواند برنامه را شش ماه پس از نامزدی از سوی مدیرکل قطع کند
و قطع مشارکت نیز پس از موافقت مدیرکل عملی خواهد بود.
۳- مشارکت به دو طریق قابل تعلیق است.
الف- توسط کارگروه (کمیته) مشترک هماهنگی که بر اساس ماده (۷) تشکیل شده باشد.
ب – درصورتی‌که شرکت کننده حق‌السهم خود را پرداخت نکرده باشد و یا اگر برابر
ماده (۳) نسبت به پرداخت‌حق‌السهم خود در طی دوسال متوالی عمل ننموده باشد.
۴- سازمانها و مؤسسات چندمنظوره می‌توانند از سوی کارگروه (کمیته) مشترک هماهنگی
در برنامه دعوت شده و شرکت نمایند.
ماده ۳- الزامات شرکت کنندگان
۱- با قبول شرایط، هر عضو باید:
الف- سیاستهای ملی مناسب را تدوین نموده و می‌تواند برنامه مؤثری را درمورد کنترل
بیماریهای مشترک و بیماریهای منتقله از راه مواد غذایی اجراء نماید.
ب – فعالیتهای خود را به یک همکاری فنی مؤثر درمورد سایر شرکت کنندگان معطوف
داشته و منابع خود را برابر خواست مراکز مطالعاتی سازمان بهداشت جهانی
(دبلیو.اچ.اُ)پایه‌گذاری نموده و سازماندهی و تسهیلات تحقیقات و آموزش و مراقبت
همه‌گیرشناسی (اپیدمیولوژیک) و اطلاعات کشوری مرتبط را فراهم نماید.
ج – تا ۳۰ ژوئن هر سال حق‌السهم به مقدار ۲۰۰۰۰ دلار را پرداخت نموده و سازمان
جهانی بهداشت را مطلع نماید و قبل از مهلت آن، آن‌را انتقال دهد. هرنوع مشارکت
بیشتر مالی نسبت به حداقل اعلام شده حسب موافقتنامه‌ها خواهد بود.
۲- در زمان قبولی این موقعیت هر شرکت کننده باید یک هماهنگ‌کننده کشوری را برای
قانونمندی برنامه‌ها معرفی نماید.
ماده ۴- سازمان جهانی بهداشت:
الف- سازمان جهانی بهداشت باید مسؤول اداره و هماهنگی برنامه‌ها در ارتباط نزدیک
با شرکت کنندگان باشد.
سازمان جهانی بهداشت باید به جلب حمایت ادارات منطقه‌ای و ستادی در برنامه‌ریزی و
اجراء پرداخته، فعالیتها را ارزشیابی کند.
ب- سازمان جهانی بهداشت با مقررات مالی خود اداره مالی دریافتهای موضوع ماده (۳)
را برای اهداف برنامه به‌کار خواهد گرفت اما یک ترازنامه (بیلان) سالانه را باید
به کارگروه (کمیته) هماهنگی ارائه نماید.
ج – سازمان جهانی بهداشت باید سعی کند که بودجه این برنامه را به بودجه سایر برنامه‌ها، اضافه نماید.
ماده ۵-
سازمان خواروبار و کشاورزی ملل‌متحد (فائو) و ادارة بین‌المللی بیماریهای دامی
واگیردار (اپیزوتیکو) باید در جریان گسترش برنامه‌ها بوده و برای هماهنگی
برنامه‌ها و فعالیتها باید دعوت شوند تا در تبادل اطلاعات و کنترل بیماریهای مشترک مداخله نمایند.
ماده ۶-
شورای وزیران بهداشت کشورهای عربی و اتحادیه اروپا و بانکهای توسعه اقتصادی و
اجتماعی عرب باید در جریان پیشرفت برنامه‌ها باشند و برای همکاری و مشارکت در
فعالیتها دعوت شوند.
ماده ۷- کارگروه (کمیته) مشترک هماهنگی
الف- یک کارگروه (کمیته) هماهنگی مرکب از تمامی شرکت کنندگان و سازمان‌بهداشت
جهانی (دبلیو.اچ.اُ) باید جمع شوند و حق عضویت به شرکاء تعلق می‌گیرد و مشارکت آنها
تابع مقررات ماده (۳) خواهد بود.
ب- کارگروه (کمیته) هماهنگی باید:
– فعالیتهای برنامه را بازنگری نماید.
– با دیدگاه تصویبی فعالیتها و بودجه مرتبط را از سوی سازمان بهداشت جهانی
(دبلیو.اچ.اُ) باید انجام شده تلقی نموده و برای برنامه دوسالانه بعدی منظور دارد.
– و برابر ماده (۱۰) پیشنهادها با دیدگاه انطباقی باید انجام پذیرد.
ج – کارگروه (کمیته) هماهنگی باید حداقل هردوسال یک‌بار، با سازمان بهداشت جهانی
(دبلیو.اچ.اُ) ارتباط داشته باشد و برابر مفاد پاراگراف (۴) ممکن است قوای خود را
با پروژه انطباق داده و توسط کارگروههای (کمیته‌های) فرعی مسؤولیت و وظایف را شروع کند.
د – تصمیمات کارگروه (کمیته) فنی وقتی اعتبار دارد که اکثریت شرکت کنندگان و
سازمان بهداشت جهانی (دبلیو.اچ.اُ) حضور داشته باشند و کلیه تصمیمات توسط تفاهم
جمعی صورت پذیرد وگرنه باید توسط اکثریت اعضاء حاضر زیر، کارگروهی (کمیته‌ای) برای رد هرگونه مشکلی ایجاد شود.
هـ علاوه بر نمایندگان سازمانهایی که برابر ماده (۵) و (۶) عضو هستند نمایندگان و اعضاء دیگر مجازند که به‌عنوان مشاهده گر شرکت نمایند.
ماده ۸- کارگروه(کمیته) کنترل بیماریهای مشترک انسان و دام مدیترانه (ام.زد.سی.سی)
۱- برنامه باید یک مرکز کنترل بیماریهای زئونوتیک منطقه‌ای داشته باشد که بتواند
تحت راهنمایی کارگروه (کمیته) هماهنگی و سازمان بهداشت جهانی (دبلیو.اچ.اُ) فعالیت
نموده و هماهنگی‌های لازم را معمول و قانونمند نماید. موضوع مورد توافق یا
نتیجه‌گیری باید بین دولت یونان و سازمان بهداشت جهانی (دبلیو.اچ.اُ) فقط باید در
آتن انجام شود.
۲- مدیر مرکز باید توسط سازمان بهداشت جهانی (دبلیو.اچ.اُ) انتخاب شود و باید قادر
باشد منابع مالی لازم را تأمین نماید و مدیر باید قابلیت و قدرت فعالیت و اختیار
را از سوی مرکز داشته باشد. سایر کارکنان (پرسنل) لازم که در مقابل مدیر مسؤولیت
دارند باید توسط کارگروه (کمیته) هماهنگی تعیین و توسط مقررات و قوانین
سازمان‌بهداشت جهانی (دبلیو.اچ.اُ) و کشور مربوطه فعالیت نمایند.
۳- مرکز می‌تواند:
۳-۱- جزئی از محتوای برنامه باشد و به‌عنوان هماهنگ کننده فعالیتهای ملی در زمینه
بیماریهای مشترک و بیماریهای تغذیه‌ای مرتبط عمل نموده تماسهای بین کشوری را با
مقامات ملی و مؤسسات ذی‌ربط فراهم نماید.
۳-۲- حافظ قوانین و مقررات سازمان بهداشت جهانی (دبلیو.اچ.اُ) اعم از (منطقه‌ای یا ستادی) و سایر ارگانهای مرتبط باشد.
۳-۳- شرکاء را در قبال درخواستهایشان راهنمایی نماید تا در برنامه‌ریزی و اداره برنامه موفق باشند.
۳-۴- به‌عنوان یک مرکز روشنگر برای اطلاع‌رسانی بیماریهای مشترک و منتقله از راه غذا با منشأ دامی فعالیت نماید.
۳-۵-
– حافظ مداخلات مؤثر منابع مختلف نظیر نیروی انسانی، مربیان آموزشی غذا و آموزش بهداشت و مواد بیولوژیک باشد.
– مشاور و مشوق برنامه‌های آموزشی باشد.
۳-۶-
– مراکزی را شناسایی کند که قادر و قابل به پوشش محتوای برنامه بوده و در مسیر ادغام این مراکز در برنامه باشد.
– سایر فعالیتهایی را که کارگروه(کمیته) هماهنگی نیاز دارد فراهم نماید.
د – مرکز باید برای سازمان بهداشت جهانی (دبلیو.اچ.اُ) فضایی را تهیه کند تا نسبت
به توزیع منابع و اطلاعات بین شرکاء و مؤسسات مطالعاتی عمل نماید و گزارش سالانه
پیشرفتهای ملی و بین کشوری را دریافت نموده و بتواند ترازنامه (بیلان) سالانه را تهیه و گزارش نماید.
هـ- تمامی مدارک تهیه شده توسط مرکز باید عملی بوده و به زبانهای عربی- انگلیسی و فرانسه ترجمه شده باشد.
ماده ۹- الزامات قهری
وقتی یک مرکز به‌عنوان مرکز برنامه‌ریزی انتخاب خواهد شد که محل کارگروه(کمیته)
کنترل بیماریهای مشترک انسان و دام مدیترانه (ام.زد.سی.سی) توسط دولت مربوطه
قبول شود و حداقل نه کشور عضو نیز این محل را قبول و اعلان نموده باشند.
ماده ۱۰- صدور بیانیه
الف- این بیانیه می‌تواند توسط کارگروه (کمیته) هماهنگی مشترک در چهارچوب پاراگرافهای زیر ارائه گردد.
ب- پیشنهادهای متون این بیانیه توسط شرکاء سازمان جهانی بهداشت باید تدوین گردیده
و توسط سازمان بهداشت جهانی (دبلیو.اچ.اُ) به هریک از شرکاء ظرف سه‌ماه قبل از روز
شروع همایش کارگروه (کمیته) ارائه گردد.
ج – توافق بر هریک از مواد بیانیه نیازمند موافقت اکثریت شرکاء و سازمان‌جهانی بهداشت می‌باشد.
ماده ۱۱- پایان
الف- اجراء مفاد این بیانیه درصورتی‌که تعداد شرکاء از ده کمتر باشد منتفی است
مگر این‌که قبل از رأی‌گیری تصمیم دیگری از سوی اکثریت اعلام شده باشد و یا سازمان
جهانی به این نتیجه برسد که اهداف اساسی او توسط این بیانیه ضمانت اجرائی ندارد.
ب – به محض پایان یافتن سالهای برنامه هرگونه اعتبار قابل توجهی که به
برنامه مربوط است می‌تواند توسط کارگروه (کمیته) هماهنگی در مسیر کنترل بیماریهای
مشترک و منتقله توسط غذا با منشأ دامی مصرف گردد.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به برنامه شامل مقدمه و یازده ماده در جلسه علنی روز چهار‌شنبه مورخ چهاردهم اسفند‌ماه یکهزار و سیصد و هشتاد و هفت مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۲۶/۱۲/۱۳۸۷ به تأیید شورای نگهبان رسید.
علی لاریجانی