ماده واحده – اصلاحات ضمایم کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی دریا ناشی از کشتی ها ۱۹۷۳ موضوع قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به تشریفات (پروتکل) ۱۹۷۸ مربوط به کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی دریا ناشی از کشتی ها ۱۹۷۳(مارپل ۷۸ /۱۹۷۳) مصوب ۲۶ /۱۰ /۱۳۸۰ و الحاقات و اصلاحات بعدی آن، موضوع قطعنامه های شماره (۶۶) ۲۴۶، (۶۶) ۲۴۷، (۶۷) ۲۵۶، (۶۷) ۲۵۷ ، (۶۷) ۲۵۸ و (۶۸) ۲۶۶ کارگروه حفاظت محیط زیست دریایی و آیین نامه اجرائی اسناد سازمان بین المللی دریانوردی موضوع قطعنامه (۲۸)۱۰۷۰ الف کارگروه یاد شده به شرح پیوست تصویب می شود.
بسم الله الرحمن الرحیم
قطعنامه ام ای پی سی (۶۶) ۲۴۶
مصوب ۴ آوریل ۲۰۱۴ (۱۵ /۱ /۱۳۹۳)
اصلاحات ضمیمه تشریفات (پروتکل) ۱۹۷۸ (۱۳۵۷) مربوط به
کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی دریا ناشی از کشتی ها، ۱۹۷۳ (۱۳۵۲)
(اصلاحات ضمایم ۱، ۲، ۳، ۴ و ۵ مارپل جهت الزامی نمودن آیین نامه اجرائی اسناد سازمان بین المللی دریانوردی)
کارگروه حفاظت محیط زیست دریایی
با یادآوری بند (الف) ماده (۳۸) کنوانسیون سازمان بین المللی دریانوردی در خصوص وظایف کارگروه حفاظت محیط زیست دریایی که به موجب کنوانسیون های بین المللی کنترل و جلوگیری از آلودگی دریایی ناشی از کشتی ها، به آن محول شده است،
با توجه به ماده (۱۶) کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی دریا ناشی از کشتی ها، ۱۹۷۳ برابر با ۱۳۵۲ (که از این پس به عنوان کنوانسیون ۱۹۷۳ از آن یاد می شود) و ماده (۶) تشریفات (پروتکل) ۱۹۷۸ برابر با ۱۳۵۷ مربوط به کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی دریا ناشی از کشتی ها، ۱۹۷۳ (که از این پس به عنوان تشریفات (پروتکل) ۱۹۷۸ از آن یاد می شود) که با هم فرآیند اصلاح تشریفات (پروتکل) ۱۹۷۸ را مشخص می کنند و وظیفه بررسی و تصویب اصلاحات کنوانسیون ۱۹۷۳ را آن طور که با تشریفات (پروتکل) ۱۹۷۸ (مارپل) اصلاح شده است به نهاد مربوط سازمان واگذار می کنند،
با یادآوری این که مجمع در بیست و هشتمین اجلاس عادی خود، آیین نامه اجرائی اسناد سازمان بین المللی دریانوردی (آیین نامه اسناد) را طی قطعنامه (۲۸) ۱۰۷۰ . الف تصویب نمود،
پس از بررسی اصلاحات پیشنهادی ضمایم (۱)، (۲)، (۳)، (۴) و (۵) مارپل جهت الزامی نمودن آیین نامه اسناد،
۱- اصلاحات ضمایم (۱)، (۲)، (۳)، (۴) و (۵) مارپل، که متن آن در ضمیمه این قطعنامه درج شده است را طبق جزء (ت) بند (۲) ماده (۱۶) کنوانسیون ۱۹۷۳ تصویب می نماید؛
۲- مقرر می دارد پیرو مقرره (۴۴) ضمیمه (۱)، مقرره (۱۹) ضمیمه (۲)، مقرره (۱۰) ضمیمه (۳)، مقرره (۱۵) ضمیمه (۴) و مقرره (۱۱) ضمیمه (۵)، هر جا که واژه «خواهد» در آیین نامه اسناد سازمان (ضمیمه قطعنامه (۲۸)۱۰۷۰.الف) استفاده شده، لازم است به جز در بندهای (۲۹)، (۳۰)، (۳۱) و (۳۲) به معنای «باید» در نظر گرفته شود.
۳- طبق ردیف (۳) جزء (ج) بند (۲) ماده (۱۶) کنوانسیون ۱۹۷۳، تعیین می نماید که این اصلاحات در تاریخ ۱ جولای ۲۰۱۵ (۱۰ /۴ /۱۳۹۴) پذیرفته شده قلمداد می شوند، مگر آن که تا پیش از این تاریخ، حداقل یک سوم از طرفها، یا طرفهای دارای مجموع حداقل پنجاه درصد (۵۰%) ظرفیت ناخالص ناوگان تجاری جهانی اعتراض خود را به این اصلاحات به سازمان اعلام نموده باشند؛
۴- از طرفها می خواهد توجه داشته باشند که طبق ردیف (۲) جزء (چ) بند (۲) ماده (۱۶) کنوانسیون ۱۹۷۳، این اصلاحات در صورت پذیرش طبق بند (۲) فوق، در تاریخ ۱ ژانویه ۲۰۱۶ (۱۱ /۱۰ /۱۳۹۴) لازم الاجراء خواهد شد؛
۵- از دبیر کل می خواهد که طبق جزء (ث) بند (۲) ماده (۱۶) کنوانسیون ۱۹۷۳، نسخه های مورد تأیید این قطعنامه و متن اصلاحات مندرج در ضمیمه را برای تمامی طرفهای مارپل ارسال نماید؛
۶- همچنین از دبیرکل می خواهد نسخه هایی از این قطعنامه و ضمیمه آن را برای اعضای سازمان که طرف مارپل نیستند ارسال نماید.
ضمیمه
اصلاحات ضمایم (۱)، (۲)، (۳)، (۴) و (۵) مارپل
اصلاحات ضمیمه (۱) مارپل
۱- بند زیر در انتهای مقرره (۱) افزوده می شود:
۴۴- ممیزی به معنای فرآیندی سازمان یافته، مستقل و مستند است که برای جمع آوری شواهد ممیزی و ارزیابی بی طرفانه آن به منظور تعیین میزان انطباق با معیارهای ممیزی انجام می شود.
۴۵- طرح ممیزی به معنای طرح ممیزی کشور عضو سازمان بین المللی دریانوردی است که توسط سازمان و با توجه به دستورالعمل تدوین شده سازمان تهیه شده است.
۴۶- آیین نامه اجرائی به معنای آیین نامه اجرائی اسناد سازمان بین المللی دریانوردی (آیین نامه اسناد) است که توسط سازمان طی قطعنامه (۲۸)۱۰۷۰.الف تصویب شده است.
۴۷- استاندارد ممیزی به معنای آیین نامه اجرائی است.
۲- فصل (۱۰) جدیدی به صورت زیر افزوده می شود:
«فصل ۱۰- تأیید انطباق با مفاد این کنوانسیون»
مقرره ۴۴ – اجراء
طرفها باید از مفاد آیین نامه اجرائی در زمینه اجرای تعهدات و مسؤولیت های خود که در این ضمیمه درج شده است، استفاده نمایند.
مقرره ۴۵ – تأیید انطباق
۱- به منظور تأیید انطباق با این ضمیمه و اجرای آن، هر طرف باید به صورت دوره ای و مطابق با استاندارد ممیزی، توسط سازمان مورد ممیزی قرار بگیرد.
۲- بر اساس دستورالعمل تدوین شده توسط سازمان، دبیرکل سازمان مسؤولیت نظارت بر طرح ممیزی را بر عهده خواهد داشت.
۳- بر اساس دستورالعمل تدوین شده توسط سازمان*، هر طرف مسؤولیت تسهیل انجام ممیزی و اجرای برنامه اقدامات رسیدگی به یافته ها را بر عهده خواهد داشت.
۴- ممیزی تمامی طرفها باید:
۱- بر اساس برنامه زمانی کلی ارائه شده توسط دبیرکل سازمان، و با توجه به دستورالعمل تدوین شده توسط سازمان* تنظیم شود؛ و
۲- به صورت ادواری و با توجه به دستورالعمل تدوین شده توسط سازمان اجراء شود.
اصلاحات ضمیمه ۲ مارپل
۳- بندهای زیر در انتهای مقرره (۱) افزوده می شود:
18- ممیزی به معنای فرآیندی سامان یافته، مستقل و مستند است که برای جمع آوری شواهد ممیزی و ارزیابی بی طرفانه آن به منظور تعیین میزان انطباق با معیارهای ممیزی انجام می شود.
19- طرح ممیزی به معنای طرح ممیزی کشور عضو سازمان بین المللی دریانوردی است که توسط سازمان و با توجه به دستورالعمل تدوین شده سازمان تهیه شده است.
20- آیین نامه اجرائی به معنای آیین نامه اجرائی اسناد سازمان بین المللی دریانوردی (آیین نامه اسناد) است که توسط سازمان طی قطعنامه (۲۸)۱۰۷۰.الف تصویب شده است.
21- استاندارد ممیزی به معنای آیین نامه اجرائی است.
۴- فصل (۹) جدیدی به صورت زیر افزوده می شود:
فصل ۹ – تأیید انطباق با مفاد این کنوانسیون
مقرره ۱۹ – اجراء
طرفها باید از مفاد آیین نامه اجرائی در زمینه اجرای تعهدات و مسؤولیت های خود که در این ضمیمه درج شده، استفاده نمایند.
مقرره ۲۰ – تأیید انطباق
۱- به منظور تأیید انطباق با این ضمیمه و اجرای آن، هر طرف باید به صورت دوره ای و مطابق با استاندارد ممیزی، توسط سازمان مورد ممیزی قرار بگیرد.
۲- بر اساس دستورالعمل تدوین شده توسط سازمان، دبیرکل سازمان مسؤولیت نظارت بر طرح ممیزی را بر عهده خواهد داشت.
۳- بر اساس دستورالعمل تدوین شده توسط سازمان، هر طرف مسؤولیت تسهیل انجام ممیزی و اجرای برنامه اقدامات رسیدگی به یافته ها را بر عهده خواهد داشت.
۴- ممیزی تمامی طرفها باید:
۱- بر اساس برنامه زمانی کلی ارائه شده توسط دبیرکل سازمان، و با توجه به دستورالعمل تدوین شده سازمان* تنظیم شود؛ و
۲- به صورت ادواری و با توجه به دستورالعمل تدوین شده توسط سازمان اجراء شود.
اصلاحات ضمیمه ۳ مارپل
۵- عنوان جدید زیر، پیش از مقرره (۱) افزوده می شود:
«فصل ۱ – کلیات»
۶- مقرره (۱) جدیدی به صورت زیر افزوده می شود:
مقرره ۱ – تعاریف
از نظر این ضمیمه:
1- مواد مضر به معنای موادی است که در آیین نامه بین المللی کالاهای خطرناک دریایی (آیین‌نامه آی ام دی جی) به عنوان آلاینده دریا مشخص شده اند، یا با معیارهای مندرج در پیوست این ضمیمه انطباق دارند.
2- به صورت بسته بندی به معنای انواع بسته بندی تعریف شده در آیین نامه آی ام دی جی برای کالاهای خطرناک است.
3- ممیزی به معنای فرآیندی سامان یافته، مستقل و مستند است که برای جمع آوری شواهد ممیزی و ارزیابی بی طرفانه آن به منظور تعیین میزان انطباق با معیارهای ممیزی انجام می شود.
4- طرح ممیزی به معنای طرح ممیزی کشور عضو سازمان بین المللی دریانوردی است که توسط سازمان و با توجه به دستورالعمل تدوین شده سازمان تهیه شده است.
5- آیین نامه اجرائی به معنای آیین نامه اجرائی اسناد سازمان بین‌المللی دریانوردی (آیین نامه اسناد) است که توسط سازمان طی قطعنامه (۲۸)۱۰۷۰.الف تصویب شده است.
6- استاندارد ممیزی به معنای آیین نامه اجرائی است.
2- بر اساس دستورالعمل تدوین شده توسط سازمان، دبیرکل سازمان مسؤولیت نظارت بر طرح ممیزی را بر عهده خواهد داشت.
3- بر اساس دستورالعمل تدوین شده توسط سازمان، هر طرف مسؤولیت تسهیل انجام ممیزی و اجرای برنامه اقدامات رسیدگی به یافته ها را بر عهده خواهد داشت.
4- ممیزی تمامی طرفها باید:
1- بر اساس برنامه زمانی کلی ارائه شده توسط دبیرکل سازمان، و با توجه به دستورالعمل تدوین شده سازمان* تنظیم شود؛ و
2- به صورت ادواری و با توجه به دستورالعمل تدوین شده توسط سازمان* اجراء شود.
۷- از این رو شماره مقرره های بعدی تغییر می یابد.
۸- در مقرره (۲) با عنوان «اجراء»، جزءهای (۱) و (۲) حذف می شوند.
۹- فصل (۲) جدیدی به صورت زیر افزوده می شود:
فصل ۲ – تأیید انطباق با مفاد این ضمیمه
مقرره ۱۰ – اجراء
طرفها باید از مفاد آیین نامه اجرائی در زمینه اجرای تعهدات و مسؤولیت های خود که در این ضمیمه درج شده، استفاده نمایند.
مقرره ۱۱ – تأیید انطباق
۱- به منظور تأیید انطباق با این ضمیمه و اجرای آن، هر طرف باید به صورت دوره ای و مطابق با استاندارد ممیزی، توسط سازمان مورد ممیزی قرار بگیرد.
اصلاحات ضمیمه ۴ مارپل
۱۰- بندهای زیر در انتهای مقرره (۱) افزوده می شود:
۱۲- ممیزی به معنای فرآیندی سامان یافته، مستقل و مستند است که برای جمع آوری شواهد ممیزی و ارزیابی بی طرفانه آن به منظور تعیین میزان انطباق با معیارهای ممیزی انجام می شود.
۱۳- طرح ممیزی به معنای طرح ممیزی کشورهای عضو سازمان بین المللی دریانوردی است که توسط این سازمان و با توجه به دستورالعمل تدوین شده توسط این سازمان تهیه شده است.
۱۴- آیین نامه اجراء به معنای آیین نامه اجرائی اسناد سازمان بین‌المللی دریانوردی (آیین نامه اسناد) است که توسط سازمان طی قطعنامه (۲۸)۱۰۷۰.الف تصویب شده است.
۱۵- استاندارد ممیزی به معنای آیین نامه اجرائی است.
۱۱- فصل (۶) جدیدی به صورت زیر افزوده می شود:
فصل ۶ – تأیید انطباق با مفاد این ضمیمه
مقرره ۱۵ – اجراء
طرفها باید از مفاد آیین نامه اجرائی در زمینه اجرای تعهدات و مسؤولیت های خود که در این ضمیمه درج شده، استفاده نمایند.
مقرره ۱۶ – تأیید انطباق
۱- به منظور تأیید انطباق با این ضمیمه و اجرای آن، هر طرف باید به صورت دوره ای و مطابق با استاندارد ممیزی، توسط سازمان مورد ممیزی قرار بگیرد.
۲- بر اساس دستورالعمل تدوین شده توسط سازمان، دبیرکل سازمان مسؤولیت نظارت بر طرح ممیزی را بر عهده خواهد داشت.
۳- بر اساس دستورالعمل تدوین شده توسط سازمان، هر طرف مسؤولیت تسهیل انجام ممیزی و اجرای برنامه اقدامات رسیدگی به یافته ها را بر عهده خواهد داشت.
۴- ممیزی تمامی طرفها باید:
۱- بر اساس برنامه زمانی کلی ارائه شده توسط دبیرکل سازمان، و با توجه به دستورالعمل تدوین شده سازمان* تنظیم شود؛ و
۲- به صورت ادواری و با توجه به دستورالعمل تدوین شده توسط سازمان* اجراء شود.
اصلاحات ضمیمه ۵ مارپل
۱۲- عنوان جدید زیر پیش از مقرره (۱) افزوده می شود:
«فصل ۱ – کلیات»
۱۳- بندهای زیر در انتهای مقرره (۱) افزوده می شود:
«۱۵- ممیزی به معنای فرآیندی سامان یافته، مستقل و مستند است که برای جمع آوری شواهد ممیزی و ارزیابی بی طرفانه آن به منظور تعیین میزان انطباق با معیارهای ممیزی انجام می شود.
۱۶- طرح ممیزی به معنای طرح ممیزی کشورهای عضو سازمان است که توسط این سازمان و با توجه به دستورالعمل تدوین شده سازمان تهیه شده است.
۱۷- آیین نامه اجرائی به معنای آیین نامه اجرائی اسناد سازمان بین المللی دریانوردی (آیین نامه آی آی آی) است که توسط این سازمان طی قطعنامه (۲۸)۱۰۷۰.الف تصویب شده است.
۱۸- استاندارد ممیزی به معنای آیین نامه اجرائی است.
۱۴- فصل (۲) جدیدی به صورت زیر افزوده می شود:
فصل ۲ – تأیید انطباق با مفاد این ضمیمه
مقرره ۱۱ – اجراء
طرفها باید از مفاد آیین نامه اجرائی در زمینه اجرای تعهدات و مسؤولیت های خود که در این ضمیمه درج شده، استفاده نمایند.
مقرره ۱۲ – تأیید انطباق
۱- به منظور تأیید انطباق با این ضمیمه و اجرای آن، هر طرف باید به صورت دوره ای و مطابق با استاندارد ممیزی، توسط سازمان مورد ممیزی قرار بگیرد.
۲- بر اساس دستورالعمل تدوین شده توسط سازمان، دبیرکل سازمان مسؤولیت نظارت بر طرح ممیزی را بر عهده خواهد داشت.
۳- بر اساس دستورالعمل تدوین شده توسط سازمان، هر طرف مسؤولیت تسهیل انجام ممیزی و اجرای برنامه اقدامات رسیدگی به یافته ها را بر عهده خواهد داشت.
۴- ممیزی تمامی طرفها باید:
۱- بر اساس برنامه زمانی کلی ارائه شده توسط دبیرکل سازمان و با توجه به دستورالعمل تدوین شده سازمان* تنظیم شود؛ و
۲- به صورت ادواری و با توجه به دستورالعمل تدوین شده توسط سازمان اجراء شود.
قطعنامه ام ای پی سی (۶۶) ۲۴۷
مصوب ۴ آوریل ۲۰۱۴ (۱۵/۱/۱۳۹۳)
اصلاحات ضمیمه تشریفات (پروتکل) ۱۹۹۷ (۱۳۷۶) جهت اصلاح کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی دریا ناشی از کشتی ها، ۱۹۷۳ (۱۳۵۲)، به گونه اصلاح شده به موجب تشریفات (پروتکل) ۱۹۷۸ (۱۳۵۷) مرتبط با آن
(جهت الزامی نمودن آیین نامه اجرائی اسناد بین المللی سازمان بین المللی دریانوردی)
کارگروه حفاظت محیط زیست دریایی
با یادآوری بند (الف) ماده (۳۸) کنوانسیون سازمان بین المللی دریانوردی در خصوص وظایف کارگروه حفاظت محیط زیست دریایی (کارگروه) که به موجب کنوانسیون های بین المللی کنترل و جلوگیری از آلودگی دریایی ناشی از کشتی ها، به آن محول شده است،
با توجه به ماده (۱۶) کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی دریا ناشی از کشتی ها، ۱۹۷۳ برابر با ۱۳۵۲ (که از این پس به عنوان کنوانسیون ۱۹۷۳ از آن یاد می شود)، ماده (۶) تشریفات (پروتکل) ۱۹۷۸ برابر با ۱۳۵۷ مربوط به کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی دریا ناشی از کشتی ها، ۱۹۷۳ (که از این پس به عنوان تشریفات (پروتکل) ۱۹۷۸ از آن یاد می شود) و ماده (۴) تشریفات (پروتکل) ۱۹۹۷ برای اصلاح کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی دریا ناشی از کشتی ها مصوب ۱۹۷۳ آن طور که توسط تشریفات (پروتکل) ۱۹۷۸ مربوط به آن (که از این پس به عنوان تشریفات (پروتکل) ۱۹۹۷ از آن یاد می شود) اصلاح شده است، که با هم فرآیند اصلاح تشریفات (پروتکل) ۱۹۹۷ را مشخص می کنند و وظیفه بررسی و تصویب اصلاحات کنوانسیون ۱۹۷۳ را آن طور که با تشریفات (پروتکل های) ۱۹۷۸ و ۱۹۹۷ اصلاح شده است به نهاد مربوط سازمان واگذار می کنند،
همچنین با توجه به اینکه به موجب تشریفات (پروتکل) ۱۹۹۷، ضمیمه (۶) با عنوان «مقررات جلوگیری از آلودگی هوا ناشی از کشتی ها» (که از این پس به عنوان «ضمیمه ۶» از آن یاد می شود) به کنوانسیون ۱۹۷۳ افزوده شد،
با یادآوری اینکه مجمع در بیست و هشتمین اجلاس خود، آیین نامه اجرائی اسناد سازمان بین المللی دریانوردی (آیین نامه اسناد) را طی قطعنامه (۲۸) ۱۰۷۰.الف تصویب نمود،
پس از بررسی اصلاحات پیشنهادی ضمیمه (۶) مارپل جهت الزامی نمودن آیین نامه اسناد،
۱- اصلاحات ضمیمه (۶) مارپل که متن آن در ضمیمه این قطعنامه درج شده است را طبق جزء (ت) بند (۲) ماده (۱۶) کنوانسیون ۱۹۷۳ تصویب می نماید؛
۲- مقرر می دارد پیرو مقرره (۲۴) ضمیمه (۶)، هر جا که واژه «خواهد» در آیین نامه اسناد (ضمیمه قطعنامه (۲۸)۱۰۷۰.الف) استفاده شده، لازم است به جز در بندهای ۲۹، ۳۰، ۳۱ و ۳۲ به معنای «باید» در نظر گرفته شود؛
۳- طبق ردیف (۳) جزء (ج) بند (۲) ماده (۱۶) کنوانسیون ۱۹۷۳، تعیین می نماید که این اصلاحات در تاریخ ۱ جولای ۲۰۱۵ (۱۰ /۴ /۱۳۹۴) پذیرفته شده قلمداد می شوند، مگر آن که تا پیش از این تاریخ، حداقل یک سوم از طرفها، یا طرفهایی که مجموع ناوگان تجاری آنها، حداقل پنجاه درصد (۵۰%) ظرفیت ناخالص ناوگان تجاری جهانی را تشکیل می دهد، اعتراض خود را به این اصلاحات به سازمان اعلام نموده باشند؛
۴- از طرفها می خواهد توجه داشته باشند که طبق ردیف (۲) جزء (چ) بند (۲) ماده (۱۶) کنوانسیون ۱۹۷۳، این اصلاحات درصورت پذیرش طبق بند (۲) فوق، در تاریخ ۱ ژانویه ۲۰۱۶ (۱۱ /۱۰ /۱۳۹۴) لازم الاجراء خواهد شد؛
۵- از دبیرکل می خواهد که طبق جزء (ث) بند (۲) ماده (۱۶) کنوانسیون ۱۹۷۳، نسخه های مورد تأیید این قطعنامه و متن اصلاحات مندرج در ضمیمه را برای تمامی طرفهای کنوانسیون ۱۹۷۳، آن طور که با تشریفات (پروتکل های) ۱۹۷۸ و ۱۹۹۷ اصلاح شده است، ارسال نماید؛
۶- همچنین از دبیر کل می خواهد نسخه هایی از این قطعنامه و ضمیمه آن را برای اعضای سازمان که طرف کنوانسیون ۱۹۷۳، آن طور که با تشریفات (پروتکل های) ۱۹۷۸ و ۱۹۹۷ اصلاح شده است، نیستند ارسال نماید.
ضمیمه
اصلاحات ضمیمه (۶) مارپل
۱- بند زیر در انتهای مقرره (۲) افزوده می شود:
از نظر این ضمیمه:
44- ممیزی به معنای فرآیندی سامان یافته، مستقل و مستند است که برای جمع آوری شواهد ممیزی و ارزیابی بی طرفانه آن به منظور تعیین میزان انطباق با معیارهای ممیزی انجام می شود.
45- طرح ممیزی به معنای طرح ممیزی کشورهای عضو سازمان بین المللی دریانوردی است که توسط سازمان و با توجه به دستورالعمل تدوین شده این سازمان تهیه شده است*.
46- آیین نامه اجرائی به معنای آیین نامه اجرائی اسناد سازمان بین المللی دریانوردی (آیین نامه اسناد) است که توسط سازمان طی قطعنامه (۲۸)۱۰۷۰.الف تصویب شده است.
47- استاندارد ممیزی به معنای آیین نامه اجرائی است.
۲- فصل (۵) جدیدی به صورت زیر افزوده می شود:
فصل ۵ – تأیید انطباق با مفاد این ضمیمه
مقرره ۲۴ – اجراء
طرفها باید از مفاد آیین نامه اجرائی در زمینه اجرای تعهدات و مسؤولیت های خود که در این ضمیمه درج شده، استفاده نمایند.
مقرره ۲۵ – تأیید انطباق
1- به منظور تأیید انطباق با این ضمیمه و اجرای آن، هر طرف باید به صورت دوره ای و مطابق با استاندارد ممیزی، توسط سازمان مورد ممیزی قرار بگیرد.
2- بر اساس دستورالعمل تدوین شده توسط سازمان، دبیرکل سازمان مسؤولیت نظارت بر طرح ممیزی را بر عهده خواهد داشت.
3- بر اساس دستورالعمل تدوین شده توسط سازمان، هر طرف مسؤولیت تسهیل انجام ممیزی و اجرای برنامه اقدامات رسیدگی به یافته ها را بر عهده خواهد داشت.
4- ممیزی تمامی طرفها باید:
1- بر اساس برنامه زمانی کلی ارائه شده توسط دبیر کل سازمان، و با توجه به دستورالعمل تدوین شده توسط سازمان* تنظیم شود؛ و
2- به صورت ادواری و با توجه به دستورالعمل تدوین شده توسط سازمان اجراء شود.
قطعنامه ام ای پی سی (۶۷) ۲۵۶
مصوب ۱۷ اکتبر ۲۰۱۴ (۲۵ /۷ /۱۳۹۳)
اصلاح ضمیمه تشریفات (پروتکل) ۱۹۷۸ (۱۳۵۷)
مربوط به کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی دریا ناشی از کشتی ها، ۱۹۷۳ (۱۳۵۲)
اصلاحیه ضمیمه ۱ مارپل
(اصلاحیه مقرره ۴۳)
کارگروه حفاظت محیط زیست دریایی
با یادآوری بند (الف) ماده (۳۸) کنوانسیون سازمان بین المللی دریانوردی در خصوص وظایف کارگروه حفاظت محیط زیست دریایی (کارگروه) که به موجب کنوانسیون های بین المللی کنترل و جلوگیری از آلودگی دریایی ناشی از کشتی ها، به آن محول شده است،
با توجه به ماده (۱۶) کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی دریا ناشی از کشتی ها، ۱۹۷۳ برابر با ۱۳۵۲ (کنوانسیون ۱۹۷۳) و ماده (۶) تشریفات (پروتکل) ۱۹۷۸ برابر با ۱۳۵۷ مربوط به کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی دریا ناشی از کشتی ها، ۱۹۷۳ (تشریفات (پروتکل) ۱۹۷۸) که با هم فرآیند اصلاح تشریفات (پروتکل) ۱۹۷۸ را مشخص می کنند و وظیفه بررسی و تصویب اصلاحات کنوانسیون ۱۹۷۳ را آن طور که با تشریفات (پروتکل) ۱۹۷۸(مارپل) اصلاح شده است به نهاد مربوط سازمان واگذار می کنند،
پس از بررسی اصلاحات پیشنهادی ضمیمه (۱) مارپل، در خصوص حمل نفت سنگین به عنوان عامل توازن در کشتی های فعال در منطقه قطب جنوب،
۱- اصلاحات ضمیمه (۱) مارپل که متن آن در ضمیمه این قطعنامه درج شده است را طبق جزء (ت) بند (۲) ماده (۱۶) کنوانسیون ۱۹۷۳ تصویب می نماید؛
۲- طبق ردیف (۳) جزء (ج) بند (۲) ماده (۱۶) کنوانسیون ۱۹۷۳، تعیین می نماید که این اصلاحات در تاریخ ۱ سپتامبر ۲۰۱۵ (۱۰ /۶ /۱۳۹۴) پذیرفته شده قلمداد می شوند، مگر آنکه تا پیش از این تاریخ، حداقل یک سوم از طرفها، یا طرفهای دارای مجموع حداقل پنجاه درصد (۵۰%) ظرفیت ناخالص ناوگان تجاری جهانی اعتراض خود را به این اصلاحات به سازمان اعلام نموده باشند؛
۳- از طرفها می خواهد توجه داشته باشند که طبق ردیف (۲) جزء (چ) بند (۲) ماده (۱۶) کنوانسیون ۱۹۷۳، این اصلاحات در صورت پذیرش مطابق با بند (۲) فوق، در تاریخ ۱ مارس ۲۰۱۶ (۱۱ /۱۲ /۱۳۹۴) لازم الاجراء خواهد شد؛
۴- از دبیرکل می خواهد که طبق جزء (ث) بند (۲) ماده (۱۶) کنوانسیون ۱۹۷۳، نسخه های مورد تأیید این قطعنامه و متن اصلاحات مندرج در ضمیمه را برای تمامی طرفهای مارپل ارسال نماید؛
۵- همچنین از دبیر کل می خواهد نسخه هایی از این قطعنامه و ضمیمه آن را برای اعضای سازمان که طرف مارپل نیستند ارسال نماید.
ضمیمه
اصلاحیه ضمیمه ۱ مارپل
(اصلاحیه مقرره ۴۳)
ضمیمه ۱
مقررات جلوگیری از آلودگی ناشی از نفت
فصل ۹
الزامات ویژه استفاده یا حمل انواع نفت در منطقه قطب جنوب
مقرره ۴۳- الزامات ویژه استفاده یا حمل انواع نفت در منطقه قطب جنوب
در صدر بند (۱)، عبارت زیر بین عبارات «حمل به صورت بار فله» و «یا حمل» افزوده می شود:
«،برای استفاده به عنوان عامل توازن،»
قطعنامه ام ای پی سی (۶۷) ۲۵۷
مصوب ۱۷ اکتبر ۲۰۱۴ (۲۵ /۷ /۱۳۹۳)
اصلاح ضمیمه تشریفات (پروتکل) ۱۹۷۸ (۱۳۵۷) مربوط به کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی دریا ناشی از کشتی ها، ۱۹۷۳ (۱۳۵۲)
اصلاحیه ضمیمه ۳ مارپل
(اصلاح پیوست در مورد معیارهای شناسایی مواد مضر بسته بندی شده)
کارگروه حفاظت محیط زیست دریایی
با یادآوری بند (الف) ماده (۳۸) کنوانسیون سازمان بین المللی دریانوردی در خصوص وظایف کارگروه حفاظت محیط زیست دریایی (کارگروه) که به موجب کنوانسیون های بین المللی کنترل و جلوگیری از آلودگی دریایی ناشی از کشتی ها، به آن محول شده است،
با توجه به ماده (۱۶) کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی دریا ناشی از کشتی ها، ۱۹۷۳ برابر با ۱۳۵۲ (کنوانسیون ۱۹۷۳) و ماده (۶) پروتکل ۱۹۷۸ برابر با ۱۳۵۷ مربوط به کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی دریا
ناشی از کشتی ها، ۱۹۷۳ (پروتکل ۱۹۷۸) که با هم فرآیند اصلاح تشریفات (پروتکل) ۱۹۷۸ را مشخص می کنند و وظیفه بررسی و تصویب اصلاحات کنوانسیون ۱۹۷۳ را آن طور که با تشریفات (پروتکل) ۱۹۷۸ (مارپل) اصلاح شده است به نهاد مربوط سازمان واگذار می کنند، پس از بررسی اصلاحات پیشنهادی ضمیمه ۳ مارپل، که طی هجدهمین اجلاس کارگروه فرعی کالاهای خطرناک، بارهای جامد و بارگنج ها «کانتینرها» (دی اس سی) تدوین شده است،
۱- اصلاحات ضمیمه ۳ مارپل، که متن آن در ضمیمه این قطعنامه درج شده است را طبق جزء (ت) بند (۲) ماده (۱۶) کنوانسیون ۱۹۷۳ تصویب می نماید؛
۲- طبق ردیف (۳) جزء (ج) بند (۲) ماده (۱۶) کنوانسیون ۱۹۷۳، تعیین می نماید که این اصلاحات در تاریخ ۱ سپتامبر ۲۰۱۵ (۱۰ /۶ /۱۳۹۴) پذیرفته شده قلمداد می شوند، مگر آنکه تا پیش از این تاریخ، حداقل یک سوم از طرفها، یا طرفهای دارای مجموع حداقل پنجاه درصد (۵۰%) ظرفیت ناخالص ناوگان تجاری جهانی اعتراض خود را به این اصلاحات به سازمان اعلام نموده باشند؛
۳- از طرفها می خواهد توجه داشته باشند که طبق ردیف (۲) جزء (چ) بند (۲) ماده (۱۶) کنوانسیون ۱۹۷۳، این اصلاحات در صورت پذیرش طبق بند (۲) فوق، در تاریخ ۱ مارس ۲۰۱۶ (۱۱ /۱۲ /۱۳۹۴) لازم الاجراء خواهد شد؛
۴- از دبیرکل می خواهد که طبق جزء (ث) بند (۲) ماده (۱۶) کنوانسیون ۱۹۷۳، نسخه های مورد تأیید این قطعنامه و متن اصلاحات مندرج در ضمیمه را برای تمامی طرفهای مارپل ارسال نماید؛
۵- همچنین از دبیرکل می خواهد نسخه هایی از این قطعنامه و ضمیمه آن را برای اعضای سازمان که طرف مارپل نیستند ارسال نماید.
ضمیمه
اصلاحیه ضمیمه ۳ مارپل
(اصلاح پیوست در مورد معیارهای شناسایی مواد مضر بسته بندی شده)
ضمیمه ۳ مارپل
مقررات جلوگیری از آلودگی ناشی از مواد مضر حمل شده از طریق دریا به صورت بسته بندی شده
پیوست
معیارهای شناسایی مواد مضر بسته بندی شده
متن زیر جایگزین قسمت صدر پیوست می شود:
«از نظر این ضمیمه، مواد حائز یکی از معیارهای زیر، به غیر از مواد رادیو اکتیو، مواد مضر قلمداد می شوند.»
قطعنامه ام ای پی سی (۶۷) ۲۵۸
مصوب ۱۷ اکتبر ۲۰۱۴ (۲۵ /۷ /۱۳۹۳)
اصلاحات ضمیمه تشریفات (پروتکل) ۱۹۹۷ (۱۳۷۶) جهت اصلاح کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی دریا ناشی از کشتی ها، ۱۹۷۳ (۱۳۵۲)،
اصلاح شده به موجب تشریفات (پروتکل) ۱۹۷۸ (۱۳۵۷) مرتبط با آن
اصلاحات ضمیمه ۶ مارپل
(اصلاحات مقرره های ۲ و ۱۳، و مکمل گواهینامه آی اِی پی پی)
کارگروه حفاظت محیط زیست دریایی
با یادآوری بند (الف) ماده (۳۸) کنوانسیون سازمان بین المللی دریانوردی مربوط به وظایف کارگروه حفاظت محیط زیست دریایی، که به موجب کنوانسیون های بین المللی کنترل و جلوگیری از آلودگی دریایی ناشی از کشتی ها، به آن محول شده است،
با توجه به ماده (۱۶) کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی دریا ناشی از کشتی ها، ۱۹۷۳ برابر با ۱۳۵۲ (کنوانسیون ۱۹۷۳)، ماده (۶) تشریفات (پروتکل) ۱۹۷۸ برابر با ۱۳۵۷ مربوط به کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی دریا ناشی از کشتی ها، ۱۹۷۳ (تشریفات(پروتکل) ۱۹۷۸) و ماده (۴) تشریفات (پروتکل) ۱۹۹۷ برابر با ۱۳۷۶ برای اصلاح کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی دریا ناشی از کشتی ها، اصلاح شده توسط تشریفات (پروتکل) ۱۹۷۸ مربوط به آن (تشریفات (پروتکل) ۱۹۹۷) که با هم فرآیند اصلاح تشریفات (پروتکل) ۱۹۹۷ را مشخص می کنند و وظیفه بررسی و تصویب اصلاحات کنوانسیون ۱۹۷۳ را آن طور که با تشریفات (پروتکل های) ۱۹۷۸ و ۱۹۹۷ اصلاح شده است به نهاد مربوط سازمان واگذار می کنند،
همچنین با توجه به اینکه از طریق تشریفات (پروتکل) ۱۹۹۷، ضمیمه (۶) با عنوان «مقررات جلوگیری از آلودگی هوا ناشی از کشتی ها» به کنوانسیون ۱۹۷۳ افزوده شد،
به علاوه با توجه به این که ضمیمه (۶) بازنگری شده که به وسیله قطعنامه (۵۸)۱۷۶.ام ای پی سی، تصویب شده در تاریخ ۱ جولای ۲۰۱۰ (۱۰ /۴ /۱۳۸۹) لازم الاجراء شده است،
پس از بررسی اصلاحات پیشنهادی ضمیمه (۶) بازنگری شده مارپل، در خصوص موتورهایی که صرفاً با سوختهای گازی کار می کنند،
۱- اصلاحات ضمیمه (۶) مارپل، که متن آن در ضمیمه این قطعنامه درج شده است را طبق جزء (ت) بند (۲) ماده (۱۶) کنوانسیون ۱۹۷۳ تصویب می نماید؛
۲- طبق ردیف (۳) جزء (ج) بند (۲) ماده (۱۶) کنوانسیون ۱۹۷۳، تعیین می نماید که این اصلاحات در تاریخ ۱ سپتامبر ۲۰۱۵ (۱۰ /۶ /۱۳۹۴) پذیرفته شده قلمداد می شوند، مگر آنکه تا پیش از این تاریخ، حداقل یک سوم از طرفها، یا طرفهای دارای مجموع حداقل پنجاه درصد (۵۰%) ظرفیت ناخالص ناوگان تجاری جهانی اعتراض خود را به این اصلاحات به سازمان اعلام نموده باشند؛
۳- از طرفها می خواهد توجه داشته باشند که طبق ردیف (۲) جزء (چ) بند (۲) ماده (۱۶) کنوانسیون ۱۹۷۳، این اصلاحات در صورت پذیرش طبق بند (۲) فوق، در تاریخ ۱ مارس ۲۰۱۶ (۱۱ /۱۲ /۱۳۹۴) لازم الاجراء خواهد شد؛
۴- از دبیرکل می خواهد که طبق جزء (ث) بند (۲) ماده (۱۶) کنوانسیون ۱۹۷۳، نسخه های مورد تأیید این قطعنامه و متن اصلاحات مندرج در ضمیمه را برای تمامی طرفهای کنوانسیون ۱۹۷۳، به شکل اصلاح شده توسط تشریفات (پروتکل های) ۱۹۷۸ و ۱۹۹۷، ارسال نماید؛ و
۵- همچنین از دبیرکل می خواهد نسخه هایی از این قطعنامه و ضمیمه آن را برای اعضای سازمان که طرف کنوانسیون ۱۹۷۳، به شکل اصلاح شده توسط تشریفات (پروتکل های) ۱۹۷۸ و ۱۹۹۷ نیستند، ارسال نماید.
ضمیمه
اصلاحات ضمیمه ۶ مارپل
(اصلاحات مقرره های ۲ و ۱۳، و پیوست ۱)
ضمیمه ۶ مارپل
مقررات جلوگیری از آلودگی هوا ناشی از کشتی ها
فصل ۱- کلیات
مقرره ۲- تعاریف
۱- تعریف زیر جایگزین تعریف «نفت سوخت» در بند (۹) می شود:
«نفت سوخت به معنای هر نوع سوخت، از جمله سوختهای گازی، تقطیری یا پالایشی است که برای مقاصد احتراق جهت رانش یا فعالیت کشتی ها در نظرگرفته و به آنها تحویل داده می شود.»
۲- تعریف زیر جایگزین تعریف «موتور دیزل دریایی» در بند (۱۴) می شود:
«موتور دیزل دریایی به معنای هر نوع موتور درون سوز دو زمانه، مشمول مقرره (۱۳) این ضمیمه و شامل سامانه های تقویت کننده / ترکیبی در صورت وجود است که از سوخت های مایع یا دوگانه استفاده می کند. به علاوه، موتورهای گازسوز نصب شده بر روی کشتی های ساخته شده در تاریخ ۱ مارس ۲۰۱۶ (۱۱/۱۲/۱۳۹۴) یا پس از آن، یا موتورهای اضافی یا موتورهای جایگزین غیرمشابه گازسوز نصب شده در تاریخ فوق یا پس از آن نیز به عنوان موتور دیزل دریایی قلمداد می شوند.»
فصل ۳- الزامات کنترل انتشار مواد از کشتی ها
مقرره ۱۳- اکسیدهای نیتروژن (ناکس)
۳- بند زیر جایگزین بند (۷.۳) می شود:
«(۷.۳) برای موتورهای دیزل دریایی دارای توان خروجی بیش از پنج هزار کیلووات و حجم محفظه احتراق حداقل نود لیتر به ازای هر سیلندر، که بر روی کشتیهای ساخته شده در تاریخ ۱ ژانویه ۱۹۹۰ (۱۱ /۱۰ /۱۳۶۸) یا پس از آن، اما پیش از تاریخ ۱ ژانویه ۲۰۰۰ (۱۱ /۱۰ /۱۳۷۸) نصب شده اند، گواهینامه بین المللی جلوگیری از آلودگی هوا برای یک موتور دیزل دریایی مشمول بند (۷.۱) این مقرره باید یکی از موارد زیر را شامل شود:
1- شیوه ای تأیید شده به موجب بند (۷.۱.۱) این مقرره به کار گرفته شده است؛
2- گواهینامه موتور به موجب بند (۷.۱.۲) این مقرره صادر شده است؛
3- شیوه ای تأیید شده هنوز به صورت تجاری و تعریف شده در بند (۷.۲) این مقرره موجود نیست؛ یا
4- شیوه ای تأیید شده برای آن موتور قابل اجراء نیست.»
پیوست ۱
فرم گواهینامه بین المللی جلوگیری از آلودگی هوا (آی اِی پی پی) (مقرره ۸)
مکمل گواهینامه بین المللی جلوگیری از آلودگی هوا (گواهینامه آی اِی پی پی)
۴- پاورقی زیر جایگزین پاورقی بند (۱.۴) می شود:
« تنها برای کشتی های ساخته شده در تاریخ ۱ ژانویه ۲۰۱۶ (۱۱ /۱۰ /۱۳۹۴) یا پس از آن تاریخ، تکمیل شود که به صورت خاص برای مقاصد تفریحی طراحی شده و منحصراً برای این اهداف مورد استفاده قرار می گیرند و براساس مقرره (۱۳.۵.۲.۱) یا (۱۳.۵.۲.۳) ، حد انتشار اکسیدهای نیتروژن مندرج در مقرره (۱۳.۵.۱.۱) در مورد آنها اعمال نمی شود.»
۵- بند زیر جایگزین بند (۲.۲.۱) می شود:
«(۲.۲.۱) موتورهای دیزل دریایی زیر، نصب شده بر روی این کشتی با الزامات مقرره (۱۳) به شکلی که ذکر شده، منطبق هستند:
|
مقرره حاکم ضمیمه ۶ مارپل
(ان تی سی = آیین نامه فنی ناکس ۲۰۰۸) (اِی ام= شیوه تأیید شده)
|
موتور شماره ۱
|
موتور شماره ۲
|
موتور شماره ۳
|
موتور شماره ۴
|
موتور شماره ۵
|
موتور شماره ۶
|
||
|
۱
|
تولیدکننده و مدل
|
|||||||
|
۲
|
شماره سریال
|
|||||||
|
۳
|
کاربرد (سیکل (های) استفاده حاکم– ان تی سی ۳.۲)
|
|||||||
|
۴
|
توان اندازه گیری شده (کیلو وات) (ان تی سی ۱۱. ۳. ۱)
|
|||||||
|
۵
|
سرعت اندازه گیری شده (دور در دقیقه) (ان تی سی ۱۲. ۳. ۱)
|
|||||||
|
۶
|
موتور مشابه نصب شده در تاریخ اول ژانویه ۲۰۰۰ (۱۱ /۱۰ /۱۳۷۸) یا پس از آن و معاف از الزامات بند ۲. ۱. ۱. ۱۳
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
|
|
۷
|
تاریخ نصب موتور مشابه (سال/ماه/روز) مطابق بند ۲. ۱. ۱. ۱۳
|
|||||||
|
۸ الف
|
تحولات اساسی (سال/ماه/روز)
|
۱. ۲. ۱۳ و ۲. ۲. ۱۳
|
||||||
|
۸ ب
|
۱. ۲. ۱۳ و ۳. ۲. ۱۳
|
|||||||
|
۸ پ
|
۱. ۲. ۱۳ و ۳. ۲. ۱۳
|
|||||||
|
۹ الف
|
سطح یک
|
۳. ۱۳
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
|
۹ ب
|
۲. ۲. ۱۳
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
|
|
۹ پ
|
۱. ۳. ۲. ۱۳
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
|
|
۹ ت
|
۲. ۳. ۲. ۱۳
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
|
|
۹ ث
|
۲. ۱. ۷. ۱۳
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
|
|
۱۰ الف
|
سطح دو
|
۴. ۱۳
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
|
۱۰ ب
|
۲. ۲. ۱۳
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
|
|
۱۰ پ
|
۲. ۲. ۱۳ (سطح سه ممکن نیست)
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
|
|
۱۰ ت
|
۲. ۳. ۲. ۱۳
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
|
|
۱۰ ث
|
۲. ۵. ۱۳ (معافیت‌ها)
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
|
|
۱۰ ج
|
۲. ۱. ۷. ۱۳
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
|
|
۱۱ الف
|
سطح سه (تنها برای مناطق کنترل انتشار اکسیدهای نیتروژن)
|
۱. ۱. ۵. ۱۳
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
|
۱۱ ب
|
۲. ۲. ۱۳
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
|
|
۱۱ پ
|
۲. ۳. ۲. ۱۳
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
|
|
۱۱ ت
|
۲. ۱. ۷. ۱۳
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
|
|
۱۲
|
ای ام*
(شیوه تایید شده)
|
نصب شده
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
|
۱۳
|
در زمان بازرسی به‌صورت تجاری موجود نیست
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
|
|
۱۴
|
غیر قابل اعمال
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
□
|
|
۶- متن زیر جایگزین بند (۲.۵) می شود:
«(۲.۵) سوزاندن در کشتی (مقرره ۱۶)
کشتی دارای یک زباله سوز است:
1- نصب شده در تاریخ ۱ ژانویه ۲۰۰۰ (۱۱ /۱۰ /۱۳۷۸) یا پس از آن، که با موارد زیر منطبق است:
1- قطعنامه ام ای پی سی (۴۰) ۷۶، اصلاح شده □
2- قطعنامه ام ای پی سی (۶۶) ۲۴۴ □
2- نصب شده پیش از تاریخ اول ژانویه ۲۰۰۰ (۱۱ /۱۰ /۱۳۷۸)، که با موارد زیر منطبق است:
1- قطعنامه ام ای پی سی (۳۳)۵۹، اصلاح شده □
2- قطعنامه ام ای پی سی (۴۰) ۷۶، اصلاح شده □
قطعنامه . ام ای پی سی (۶۸) ۲۶۶
مصوب ۱۵ می ۲۰۱۵ (۲۵ /۲ /۱۳۹۴)
اصلاحات ضمیمه کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی دریا ناشی از کشتی ها، ۱۹۷۳ (۱۳۵۲)، به گونه اصلاح شده به موجب تشریفات (پروتکل) ۱۹۷۸ (۱۳۵۷) مرتبط با آن
اصلاحات مقرره ۱۲ ضمیمه ۱ مارپل
کارگروه حفاظت محیط زیست دریایی
با یادآوری بند (الف) ماده (۳۸) کنوانسیون سازمان بین المللی دریانوردی در خصوص وظایف کارگروه حفاظت محیط زیست دریایی که به موجب کنوانسیون های بین المللی کنترل و جلوگیری از آلودگی دریایی ناشی از کشتی ها، به آن محول شده است،
با توجه به ماده (۱۶) کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی دریا ناشی از کشتی ها، ۱۹۷۳ (۱۳۵۲)، به گونه اصلاح شده به موجب تشریفات (پروتکل) ۱۹۷۸ (۱۳۵۷) مرتبط با آن (مارپل) که فرآیند اصلاح را مشخص می کند و وظیفه بررسی و تصویب اصلاحات مرتبط را به نهاد مربوط سازمان واگذار می کند،
پس از بررسی اصلاحات پیشنهادی ضمیمه ۱ مارپل، در خصوص الزامات محوطه ماشین آلات برای تمامی کشتی ها در نشست شصت و هشتم خود،
۱- اصلاحات مقرره (۱۲) ضمیمه ۱ مارپل، که متن آن در ضمیمه این قطعنامه درج شده است را طبق جزء (ت) بند (۲) ماده (۱۶) کنوانسیون ۱۹۷۳ (۱۳۵۲) تصویب می نماید؛
۲- طبق ردیف (۳) جزء (ج) بند (۲) ماده (۱۶) مارپل تعیین می نماید که این اصلاحات در تاریخ ۱ جولای ۲۰۱۶ (۱۰ /۴ /۱۳۹۵) پذیرفته شده قلمداد می شوند، مگر آن که تا پیش از این تاریخ، حداقل یک سوم از طرفها یا طرفهای دارای مجموع حداقل پنجاه درصد (۵۰%) ظرفیت ناخالص ناوگان تجاری جهانی اعتراض خود را به این اصلاحات به سازمان اعلام نموده باشند؛
۳- از طرفها می خواهد توجه داشته باشند که طبق ردیف (۲) جزء (چ) بند (۲) ماده (۱۶) مارپل، این اصلاحات در صورت پذیرش طبق بند (۲) فوق، درتاریخ ۱ ژانویه ۲۰۱۷ (۱۲ /۱۰ /۱۳۹۵) لازم الاجراء خواهد شد؛
۴- از دبیرکل می خواهد که طبق جزء (ث) بند (۲) ماده (۱۶) مارپل، نسخه های مورد تأیید این قطعنامه و متن اصلاحات مندرج در ضمیمه را برای تمامی طرفهای مارپل ارسال نماید؛
۵- همچنین از دبیرکل می خواهد نسخه هایی از این قطعنامه و ضمیمه آن را برای اعضای سازمان که طرف مارپل نیستند ارسال نماید.
ضمیمه
اصلاحات ضمیمه ۱ مارپل
فصل ۳- الزامات محوطه ماشین آلات برای تمامی کشتی ها
بخش الف: ساختمان
مقرره ۱۲- مخازن پسماند نفت (اسلاج)
بندهای زیر جایگزین بندهای (۱) تا (۴) مقرره (۱۲) می شود:
«۱- به جز در مواردی که به گونه ای دیگر تصریح شده باشد، این مقرره هر کشتی دارای ظرفیت ناخالص ۴۰۰ تن یا بیشتر را شامل می شود، با این حال بند (۳.۵) این مقرره باید تا حد ممکن و موجه برای کشتی های تحویل داده شده در تاریخ ۳۱ دسامبر ۱۹۷۹ (۱۰ /۱۰ /۱۳۸۵) یا پیش از آن، به گونه تعریف شده در مقرره (۱.۲۸.۱) اجراء شود.
2- پسماندهای نفت (اسلاج) را می توان به صورت مستقیم از طریق اتصالات استاندارد تخلیه موضوع مقرره (۱۳) از مخزن (های) پسماند نفت (اسلاج) به تسهیلات دریافت یا به سایر وسایل تأیید شده دفع پسماندهای نفت (اسلاج) مانند زباله سوز، دیگ بخار کمکی مناسب برای سوزاندن پسماندهای نفت (اسلاج)، یا وسایل قابل قبول دیگر که در بند (۳.۲) فرم های (الف) یا (ب) مکمل گواهینامه آی اُ‌پی پی زیرنویسی خواهد شد، تخلیه نمود.
3- مخزن (های) پسماند نفت (اسلاج) باید در کشتی وجود داشته باشد و:
(۱) باید با درنظرگرفتن نوع ماشین آلات و طول سفر، از ظرفیت کافی برای دریافت پسماندهای نفت (اسلاج) برخوردار باشد که دفع آن به گونه ای دیگر طبق الزامات این پیوست ممکن نیست؛
(۲) باید تلمبه ای (پمپی) مخصوص داشته باشد که قادر به مکش پسماند نفت (اسلاج) از مخزن (ها) به منظور دفع پسماند نفت (اسلاج) به روشهای مندرج در مقرره (۲. ۱۲) است؛
(۳) نباید هیچ گونه خروجی تخلیه به سامانه (سیستم) خن، مخزن (های) نگهداری آب خن آلوده، مخازن فوقانی (تنک تاپ) یا تفکیک کننده های آب و نفت داشته باشد، به جز در مواردی که:
1- این مخزن (ها) مجهز به سامانه تخلیه دارای دریچه های دستی با قابلیت بسته شدن خودکار و تمهیداتی برای پایش بصری بعدی آب ته نشین شده باشند که به مخزن نگهداری آب خن آلوده یا حوضچه خن مرتبط می شود، یا تمهیداتی جایگزین، مشروط بر این که ارتباط مستقیم به سامانه لوله کشی تخلیه خن به وجود نیاید؛ و
2- لوله های تخلیه مخزن اسلاج و لوله های آب خن می توانند به لوله ای مشترک و از مجرای آن به اتصالات استاندارد تخلیه مندرج در مقرره (۱۳) متصل شوند. ارتباط هر دو سامانه به لوله مشترک، منتهی به اتصالات استاندارد تخلیه مندرج در مقرره (۱۳) نباید به ورود پسماند نفت (اسلاج) به سامانه خن منجر شود؛
(۴) نباید لوله ای با امکان ارتباط مستقیم به خارج از کشتی، به غیر از اتصالات استاندارد تخلیه مندرج در مقرره (۱۳) داشته باشد؛ و
(۵) با هدف تسهیل پاکسازی و تخلیه پسماندها به تسهیلات دریافت طراحی و ساخته شده باشد.
4- ترتیباتی باید اتخاذ شود که کشتی های ساخته شده پیش از تاریخ ۱ ژانویه ۲۰۱۷ (۱۲ /۱۰ /۱۳۹۵) بتوانند حداکثر تا زمان انجام اولین تمدید بازرسی انجام شده در تاریخ ۱ ژانویه ۲۰۱۷ (۱۲ /۱۰ /۱۳۹۵) یا پس از آن با بند (۳.۳) این مقرره منطبق شوند.
قطعنامه (۲۸) ۱۰۷۰ الف
مصوب ۴ دسامبر ۲۰۱۳ (۱۳ /۹ /۱۳۹۲)
(دستور جلسه شماره ۱۰)
آیین‌نامه اجرائی اسناد سازمان بین المللی دریانوردی (آیین‌نامه اسناد)
مجمع،
با یادآوری بند (د) ماده (۱۵) کنوانسیون سازمان بین المللی دریانوردی راجع به وظایف مجمع در ارتباط با مقررات و دستورالعمل های مربوط به ایمنی دریانوردی و جلوگیری و کنترل آلودگی دریایی ناشی از کشتی ها،
به علاوه با یادآوری اینکه مجمع از طریق قطعنامه (۲۶) ۱۰۱۸.الف چهارچوب زمانی و برنامه فعالیت ها را جهت بررسی و معرفی یک طرح نهادینه ممیزی کشور عضو سازمان بین المللی دریانوردی تأیید نمود،
همچنین با یادآوری اینکه در قطعنامه (۲۷)۱۰۵۴.الف، مجمع، آیین نامه اجرائی اسناد الزام آور سازمان بین المللی دریانوردی ۲۰۱۱ (۱۳۹۰) را تصویب نمود که در واقع راهنمای اجراء و اعمال اسناد سازمان بین المللی دریانوردی
است و اساس طرح داوطلبانه ممیزی کشورهای عضو سازمان به ویژه تعیین موارد قابل ممیزی را تشکیل می دهد،
با آگاهی از درخواست اجلاس هفتم کمیسیون سازمان ملل متحد در خصوص توسعه پایدار (سی اس دی۷) مبنی بر تدوین اقداماتی جهت حصول اطمینان از اینکه کشورهای صاحب پرچم، کنوانسیون های سازمان و کنوانسیون های مربوط دیگری که عضو آن شده اند، به صورت کامل و دقیق اجراء می نمایند به نحوی که کشتی های کلیه کشورهای صاحب پرچم، با قواعد و استانداردهای بین المللی مطابقت دارند،
با تصدیق اینکه طرفهای کنوانسیون های بین المللی مربوط، به عنوان بخشی از فرآیند تصویب، پذیرفته اند که از عهده کلیه مسؤولیت های خود به طور کامل برآیند و به تعهدات خود به موجب کنوانسیون ها و دیگر اسنادی که عضو آن هستند، عمل نمایند،
با تأکید مجدد بر اینکه مهمترین مسؤولیت کشورها این است که نظام مناسب و مؤثری جهت اعمال کنترل بر کشتی های تحت پرچم خود داشته باشند و اطمینان حاصل نمایند که آن کشتی ها با قواعد و مقررات بین المللی مرتبط با ایمنی، امنیت و حفظ محیط زیست دریایی مطابقت دارند،
همچنین با تأکید مجدد بر اینکه کشورها در موقعیت خود به عنوان کشور صاحب بندر و کشور ساحلی، تعهدات و مسؤولیت های دیگری به موجب حقوق بین الملل حاکم، در رابطه با ایمنی دریانوردی، امنیت و حفظ محیط زیست دریایی دارند،
با توجه به اینکه، کشورها ممکن است منافع خاصی را از طریق عضویت در اسناد با هدف ترغیب ایمنی و امنیت دریانوردی و جلوگیری از آلودگی ناشی از کشتی ها حاصل نمایند، اما این منافع تنها در صورتی کاملاً تحقق می یابد که تمام طرفها به تعهدات خود، طبق الزامات اسناد مربوط عمل نمایند،
همچنین با توجه به اینکه اثربخشی نهائی هر سندی، از جمله، بستگی به این موضوع دارد که تمام کشورها:
(الف) طرف کلیه اسناد مربوط به ایمنی و امنیت دریانوردی و پیشگیری و کنترل آلودگی شوند؛
(ب) این اسناد را به صورت کامل و مؤثر اجراء و اعمال نمایند؛
(پ) حسب لزوم، به سازمان گزارش نمایند؛
با تمایل به کمک بیشتر به دولتهای عضو جهت بهبود توانایی و عملکرد کلی آنها به منظور قادر ساختن آنها برای انطباق با اسناد سازمان بین المللی دریانوردی که عضو آنها هستند،
با آگاهی از مشکلاتی که برخی کشورهای عضو ممکن است در مسیر انطباق تمام با مفاد اسناد مختلف سازمان بین المللی دریانوردی که عضو آنها هستند، داشته باشند،
با علم به لزوم از بین بردن چنین مشکلاتی تا حد ممکن، با یادآوری این که سازمان، برنامه همکاری فنی یکپارچه را بدین منظور و با این هدف ایجاد نموده است،
به علاوه با توجه به اینکه، کارگروه ایمنی دریانوردی و کارگروه حفاظت محیط زیست دریایی الزاماتی را برای تصویب دولتهای متعاهد کنوانسیون بین المللی ایمنی جان اشخاص در دریا ۱۹۷۴(۱۳۵۳)، تشریفات (پروتکل) ۱۹۸۸ (۱۳۶۷) مربوط به کنوانسیون بین المللی خط شاهین ۱۹۶۶ (۱۳۴۵)، کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی ناشی از کشتیها ۱۹۷۳ (۱۳۵۲) اصلاح شده توسط تشریفات (پروتکل) ۱۹۷۸ (۱۳۵۷) مربوط به آن، تشریفات (پروتکل) ۱۹۹۷ (۱۳۷۶) جهت اصلاح کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی ناشی از کشتی ها ۱۹۷۳ (۱۳۵۲) اصلاح شده به موجب تشریفات (پروتکل) ۱۹۷۸ (۱۳۵۷) مربوط به آن و کنوانسیون بین المللی استانداردهای آموزش، صدور گواهینامه و نگهبانی دریانوردان ۱۹۷۸ (۱۳۵۷)، تهیه نموده است که این الزامات استفاده از آیین نامه موضوع بند (۱) اصلی را الزامی می نماید،
به علاوه با یادآوری بررسی مجمع در مورد الزامات مورد نیاز جهت تصویب توسط دولتهای متعاهد کنوانسیون بین المللی خط شاهین ۱۹۶۶ (۱۳۴۵)، کنوانسیون بین المللی اندازه گیری ظرفیت کشتی ها ۱۹۶۹ (۱۳۴۸) و کنوانسیون مربوط به مقررات بین المللی جهت جلوگیری از تصادم در دریا ۱۹۷۲ (۱۳۵۱) که استفاده از آیین نامه موضوع بند (۱) اصلی را نیز الزامی می سازد،
پس از بررسی توصیه های اجلاس شصت و چهارم کارگروه حفاظت محیط زیست دریایی و اجلاس نود و یکم کارگروه ایمنی دریانوردی،
۱- آیین نامه اجرائی اسناد سازمان بین المللی دریانوردی (آیین نامه اسناد) که به پیوست این قطعنامه می باشد را تصویب می نماید؛
۲- از کارگروه ایمنی دریانوردی و کارگروه حفاظت محیط زیست دریایی درخواست می کند تا این آیین نامه را تحت بازبینی نگاه دارند و با هماهنگی شورا، اصلاحات مربوط را به مجمع پیشنهاد نمایند؛ و
۳- قطعنامه (۲۷) ۱۰۵۴. الف را با عنوان «آیین نامه اجرائی اسناد الزام آور سازمان بین المللی دریانوردی ۲۰۱۱ (۱۳۹۰)» ملغی می سازد.
پیوست
آیین نامه اجرائی اسناد سازمان بین المللی دریانوردی (آیین نامه سازمان)
فهرست مندرجات
بخش ۱- موارد مشترک
هدف
راهبرد
کلیات
دامنه شمول
اقدامات اولیه
تبادل اطلاعات
سوابق
بهبود
بخش ۲- کشورهای صاحب پرچم
اجراء
تفویض اختیار
اعمال
بازرسان کشور صاحب پرچم
بررسی توسط کشور صاحب پرچم
ارزیابی و بازنگری
بخش ۳- کشورهای ساحلی
اجراء
اعمال
ارزیابی و بازنگری
بخش ۴- کشورهای صاحب بندر
اجراء
اعمال
ارزیابی و بازنگری
بخش ۱- موارد مشترک
هدف
۱- هدف از این آیین نامه، ارتقاء جهانی ایمنی دریانوردی و حفظ محیط زیست دریایی و کمک به کشورها در جهت اجرای اسناد سازمان است.
۲- کشورهای مختلف این آیین نامه را از منظر خود می بینند و تنها برای اجرای اسنادی متعهد خواهند بود که عضو یا دولتهای متعاهد آنها هستند. به واسطه وضعیت جغرافیایی و شرایط، برخی کشورها ممکن است نقش مهمتری به عنوان کشور صاحب پرچم در مقایسه با کشور صاحب بندر یا کشور ساحلی داشته باشند، در حالی که دیگر کشورها ممکن است نقش بیشتری به عنوان کشور ساحلی یا کشور صاحب بندر نسبت به کشور صاحب پرچم داشته باشند.
راهبرد
۳- به منظور برآورده ساختن اهداف این آیین نامه، به هر کشور توصیه می شود:
۳.۱ یک راهبرد (استراتژی) کلی تدوین نماید تا اطمینان حاصل نماید که تعهدات و مسؤولیت های بین المللی آن به عنوان کشور صاحب پرچم، صاحب بندر و ساحلی ایفاء می شوند؛
۳.۲ شیوه ای جهت پایش و ارزیابی راهبرد (استراتژی) ایجاد نماید تا از اجراء و اعمال مؤثر اسناد لازم الاجرای بین المللی مربوط اطمینان حاصل نماید؛ و
۳.۳ راهبرد را به طور مداوم و به منظور ایجاد، حفظ و بهبود عملکرد و ظرفیت کلی سازمانی به عنوان کشور صاحب پرچم، صاحب بندر و ساحلی مورد بازنگری قرار دهد.
کلیات
۴- طبق مفاد عمومی حقوق معاهدات و کنوانسیون های سازمان بین المللی دریانوردی، کشورها مسؤول انتشار قوانین و مقررات و انجام تمام دیگر اقدامات لازم جهت اجرای کامل و مؤثر این اسناد هستند تا از ایمنی جان اشخاص در دریا و حفاظت محیط زیست دریایی اطمینان حاصل نمایند.
۵- در اجرای اقدامات مربوط به جلوگیری، کاهش و کنترل آلودگی محیط زیست دریایی، کشورها باید به نحوی عمل کنند که به صورت مستقیم یا غیرمستقیم، خسارت یا خطرات را از ناحیه ای به ناحیه دیگر انتقال ندهند یا نوعی از آلودگی را به نوع دیگر مبدل نسازند.
دامنه شمول
۶- این آیین نامه قصد دارد تا آن دسته از عواملی را که یک دولت متعاهد یا عضو برای اجرای مؤثر و کامل مفاد اسناد بین المللی حاکم که دولت متعاهد یا عضو آن است، نیاز دارد خصوصاً در زمینه های زیر مورد توجه قرار دهد:
(۱) ایمنی جان اشخاص در دریا؛
(۲) جلوگیری از آلودگی ناشی از کشتیها؛
(۳) استانداردهای آموزشی، صدور گواهینامه ها و نگهبانی دریانوردان؛
(۴) خطوط بارگیری؛
(۵) اندازه گیری ظرفیت کشتیها؛ و
(۶) مقررات جلوگیری از تصادم در دریا.
۷ – موارد زیر نیز باید در تهیه و تدوین سیاست ها، قوانین، قواعد و مقررات مرتبط و رویه های اداری به منظور اجراء و اعمال تعهدات و مسؤولیت های کشورها مورد بررسی و رسیدگی قرار گیرند:
(۱) صلاحیت؛
(۲) سازماندهی و اختیارات؛
(۳) قوانین، قواعد و مقررات؛
(۴) انتشار اسناد، قواعد و مقررات الزام آور بین المللی حاکم؛
(۵) ترتیبات اعمال؛
(۶) شیوه های کنترل، بازرسی، بازدید، ممیزی، تصدیق، تأیید و صدور گواهینامه ها؛
(۷) انتخاب، به رسمیت شناسی، تفویض اختیارات قانونی، دادن مجوز و نحوه نظارت بر سازمان های شناخته شده، در صورت اقتضاء، و بازرسان منتخب؛
(۸) رسیدگی های مورد نیازی که باید به سازمان گزارش شود؛ و
(۹) گزارش دهی به سازمان و دیگر دستگاههای اجرائی.
اقدامات اولیه
۸- هنگامی که سند جدید یا اصلاح شده سازمان برای کشوری لازم الاجراء می گردد، دولت آن کشور باید در موقعیتی باشد که مفاد آن را از طریق قانونگذاری ملی مناسب اعمال و اجراء نماید و زیرساخت های لازم اجرائی را فراهم نماید. این بدان معنی است که دولت آن کشور باید:
(۱) توانایی انتشار قوانینی که اجازه اعمال صلاحیت و نظارت مؤثر در رابطه با موضوعات اداری، فنی، اجتماعی کشتی های تحت پرچم آن را می دهد داشته باشد، به ویژه مبنای حقوقی را جهت الزامات کلی ثبت کشتیها، بازرسی کشتیها، قوانین ایمنی و جلوگیری از آلودگی قابل اعمال در چنین کشتیهایی تدارک ببیند و مقررات مربوط را وضع نماید؛
(۲) مبنای حقوقی را جهت اعمال قوانین و مقررات ملی خود از جمله انجام رسیدگی های مربوط و آیین دادرسی کیفری داشته باشد؛ و
(۳) نیروی انسانی کافی با تخصص دریایی را جهت کمک به انتشار قوانین ملی لازم و نیز انجام کلیه مسؤولیت های کشور از جمله گزارش دهی که بر اساس کنوانسیون های مربوط خواسته شده است، داشته باشد.
تبادل اطلاعات
۹- هر کشور باید راهبرد خود موضوع بند (۳)، از جمله اطلاعات مربوط به قوانین ملی خود را به کلیه ذی نفعان اطلاع دهد.
سوابق
۱۰- سوابق در صورت اقتضاء باید ایجاد و حفظ و نگهداری گردند تا دلیلی بر انطباق با الزامات و عملکرد مؤثر کشور باشند. سوابق باید خوانا، قابل شناسایی فوری و قابل بازیابی باشند. یک روش مستند اجرائی باید به منظور تعیین کنترل های مورد لزوم جهت شناسایی، نگهداری، حفاظت، بازیابی، زمان نگهداری و ترتیب سوابق ایجاد شود.
بهبود
۱۱- کشورها باید به طور مستمر کفایت تمهیدات اتخاذ شده جهت اجرای کنوانسیون ها و تشریفاتی (پروتکل هایی) که به آن ها ملحق شده اند را بهبود بخشند. این بهبود باید در صورت اقتضاء، از طریق به کارگیری و اجرای دقیق و مؤثر قوانین ملی و کنترل میزان تطابق با آنها صورت گیرد.
۱۲- کشور باید فرهنگی را ایجاد نماید که فرصتهایی را فراهم نماید تا عملکرد در رابطه با فعالیت های مربوط به ایمنی دریانوردی و حفظ محیط زیست بهبود یابد که از جمله می تواند شامل موارد زیر باشد:
(۱) برنامه های آموزشی مستمر مربوط به ایمنی و جلوگیری از آلودگی؛
(۲) تمرین های ملی و منطقه ای در خصوص ایمنی و جلوگیری از آلودگی که طیف وسیعی از سازمان های ملی، منطقه ای و بین المللی مرتبط با امور دریایی، شرکتهای کشتیرانی و دریانوردان را در بر بگیرد؛ و
(۳) استفاده از ساز و کارهای تشویقی و انگیزشی برای شرکتهای کشتیرانی و دریانوردان در جهت بهبود ایمنی و جلوگیری از آلودگی.
۱۳- به علاوه، کشور باید اقداماتی جهت شناسایی و حذف علت هرگونه عدم تطابق به عمل آورد تا از وقوع مجدد آن جلوگیری کند، از جمله:
(۱) بازبینی و تحلیل موارد عدم انطباق؛
(۲) اجرای اقدام اصلاحی مورد لزوم؛ و
(۳) بازنگری اقدام اصلاحی صورت گرفته.
۱۴- کشور باید اقدامات لازم را برای برطرف نمودن علل عدم انطباق های بالقوه مشخص نماید، تا از وقوع آنها جلوگیری نماید.
بخش ۲- کشورهای صاحب پرچم
اجراء
۱۵- کشورهای صاحب پرچم به منظور ایفای مؤثر مسؤولیت ها و تعهدات خود باید:
(۱) خط مشی هایی را از طریق ارائه قوانین ملی و دستورالعمل هایی اجراء کنند که به اجراء و اعمال الزامات تمام کنوانسیون ها و تشریفات (پروتکل های) مربوط به ایمنی و جلوگیری از آلودگی که عضو آن هستند کمک می نماید؛ و
(۲) مسؤولیت به روزرسانی و بازنگری هرگونه خط مشی های مربوط مصوب را، حسب لزوم، به دستگاههای اجرائی خود واگذار نمایند.
۱۶- کشور صاحب پرچم باید منابع و فرآیند‌هایی که اداره برنامه های ایمنی و حفظ محیط زیست را ممکن سازد و حداقل شامل موارد زیر باشد ایجاد نماید:
۱- دستورهای اداری جهت اجرای قواعد و مقررات بین المللی حاکم، همچنین تهیه و اشاعه هرگونه مقررات تفسیری ملی که ممکن است مورد نیاز باشد، از جمله گواهینامه های صادره توسط مؤسسات رده بندی که از طرف کشور صاحب پرچم طبق مفاد مقرره (۱/ ۱- ۱۱) سولاس مجاز شناخته شده اند و گواهینامه مورد نیاز کشور صاحب پرچم جهت نشان دادن مطابقت با الزامات سازه ای، مکانیکی، الکتریکی و یا سایر الزامات مندرج در کنوانسیون های بین المللی که کشور صاحب پرچم عضو آن است یا مطابقت با الزامات مقررات ملی کشور صاحب پرچم؛
۲- مطابقت با الزامات اسناد بین المللی قابل اعمال، با استفاده از ممیزی و برنامه بازرسی، مستقل از هر مرجع اداری صادرکننده گواهینامه مورد لزوم، و هرگونه سند مرتبط و یا هرگونه شخصیت حقوقی که کشور صاحب پرچم به آن اجازه صدور اسناد مربوط و گواهینامه های مورد لزوم را داده است؛
۳- مطابقت با الزامات مرتبط با استانداردهای بین المللی آموزش، صدور گواهینامه و نگهبانی دریانوردان، که از جمله، شامل موارد زیر است:
(۱) آموزش، ارزیابی صلاحیت و صدور گواهینامه های دریانوردان؛
(۲) گواهینامه ها و ظهرنویسی هایی که به طور صحیح شایستگی دریانوردان را با استفاده از واژگان مناسب و نیز اصطلاحاتی که عیناً در هر سند حداقل خدمه ایمن صادره برای کشتی ذکر شده، منعکس می نماید؛
(۳) رسیدگی های بی طرفانه در مورد هرگونه نقص گزارش شده اعم از هرگونه فعل یا ترک فعل که ممکن است تهدید مستقیمی برای ایمنی جان افراد یا اموال در دریا یا محیط زیست ایجاد نماید و توسط دارندگان گواهینامه های صادره یا ظهرنویسی شده توسط آن کشور می باشد، صورت می گیرد.
(۴) ترتیبات باز پس گیری، تعلیق یا ابطال گواهینامه ها یا ظهرنویسی های صادره توسط کشور، هر زمان که ایجاب نماید و هنگامی که به منظور جلوگیری از هرگونه تقلب لازم باشد؛ و
(۵) ترتیبات اداری، از جمله موارد متضمن آموزش، ارزیابی و فعالیت های صدور گواهینامه که به موجب مفاد اصلی قانون کشور دیگری انجام می شود، به نحوی هستند که کشور صاحب پرچم، مسؤولیت حصول اطمینان از صلاحیت فرماندهان، افسران و دیگر دریانوردانی که روی کشتی های تحت پرچم آن کشور خدمت می کنند را می پذیرد.
۴- رسیدگی به سوانح دریایی و رفع به موقع و مناسب نقایص شناسایی شده کشتی ها؛ و
۵- تدوین، مستندسازی و ارائه رهنمودهای مربوط به آن دسته از الزامات که طبق اسناد بین المللی مربوط، باید «رضایت مرجع دریایی» را همراه داشته باشد.
۱۷- کشور صاحب پرچم باید اطمینان حاصل نماید کشتی هایی که محق به برافراشتن پرچم آن هستند، با مدنظر قراردادن اقدامات موجود و مربوط از قبیل اصول حداقل خدمه ایمن مصوب سازمان، دارای نیروی کافی و کارآمد هستند.
تفویض اختیار
۱۸- کشور صاحب پرچمی که یک مؤسسه به رسمیت شناخته شده را به نیابت از خود به منظور انجام بازرسی ها، بازدیدها، ممیزی ها، صدور گواهینامه ها و اسناد، علامت گذاری شناورها و سایر اقدامات قانونی لازم به موجب کنوانسیون های سازمان یا به موجب مقررات ملی خود مجاز می نماید، باید این تفویض اختیار(ها) را تنها در مورد شناورهای تحت پرچم خود طبق الزامات حاکم اسناد بین المللی لازم الاجراء انجام دهد تا:
(۱) معلوم نمایند که آن سازمان به رسمیت شناخته شده، منابع کافی را از جهت توانایی های فنی، مدیریتی و تحقیقاتی برای انجام وظایف محوله طبق استانداردهای مورد نیاز سازمان های به رسمیت شناخته شده که به نیابت از مرجع دریایی مندرج در اسناد مربوط سازمان فعالیت می کنند، داراست.
(۲) به عنوان مبنا، یک موافقتنامه کتبی رسمی بین مرجع دریایی و سازمان شناخته شده وجود دارد که به صورت حداقلی شامل مؤلفه های مندرج در اسناد مربوط سازمان یا ترتیبات حقوقی معادل است و می تواند بر مبنای موافقتنامه نمونه، جهت تفویض اختیار به سازمان های به رسمیت شناخته شده که به نیابت از مرجع دریایی فعالیت می کنند، باشد.
(۳) به طور مشروح دستورهای خاصی را در خصوص اقداماتی که باید دنبال شوند در مواردی که تشخیص داده می شود کشتی برای رفتن به دریا بدون ایجاد خطر برای خود کشتی با دیگر افراد داخل کشتی مناسب نمی باشد، یا خطر تهدید بی دلیل برای محیط زیست ایجاد می نماید، صادر نماید.
(۴) کلیه اسناد مربوط به قوانین ملی و تفاسیر مربوط را که مفاد کنوانسیون ها را قابل اجراء می نماید و صرفاً برای استفاده کشتی هایی که محق برافراشتن پرچم آن کشور هستند، مشخص می سازد که آیا هرگونه استاندارد دیگر مرجع دریایی، در هر زمینه فراتر از الزامات کنوانسیون ها می باشد یا نمی باشد را در اختیار سازمان های به رسمیت شناخته شده قرار می دهد؛ و
(۵) ملزم می نماید که سازمان به رسمیت شناخته شده سوابقی را حفظ و نگهداری کند که اطلاعاتی در اختیار مرجع دریایی قرار می دهد که به تفسیر الزامات مندرج در اسناد بین المللی حاکم کمک می نماید.
۱۹- هیچ کشور صاحب پرچمی نباید به سازمان های به رسمیت شناخته شده خود اجازه دهد هرگونه الزامات مربوط به قواعد رده بندی، الزامات، تشریفات یا اجراء یا دیگر فرآیندهای صدور گواهینامه های قانونی فراتر از الزامات کنوانسیون ها و اسناد الزام آور سازمان، را در مورد کشتی هایی به غیر از کشتی هایی که مجاز به برافراشتن پرچم آن کشور هستند، اعمال نمایند.
۲۰- کشور صاحب پرچم باید یک برنامه نظارتی با داشتن منابع کافی جهت کنترل و ارتباط با سازمان (های) به رسمیت شناخته شده خود را ایجاد یا در آن شرکت نماید تا اطمینان حاصل کند که تعهدات بین المللی آن از طریق زیر کاملاً ایفا می شود:
(۱) اعمال اختیار خود جهت انجام بازرسی های تکمیلی جهت حصول اطمینان از اینکه کشتی هایی که محق به برافراشتن پرچم آن کشور هستند به طور مؤثر با الزامات اسناد بین المللی حاکم مطابقت دارند؛
(۲) انجام بازرسی های تکمیلی چنانچه ضروری به نظر برسد، به منظور حصول اطمینان از این که کشتی های تحت پرچم آن کشور با الزامات ملی که مکمل الزامات بین المللی الزام آور هستند مطابقت دارند؛ و
(۳) تأمین کارکنانی که دارای دانش خوب در مورد قواعد و مقررات کشور صاحب پرچم و سازمان های به رسمیت شناخته شده هستند و برای اعمال کنترل مؤثر بر سازمان های به رسمیت شناخته شده در دسترس قرار دارند.
۲۱- کشور صاحب پرچمی که بازرسانی را به منظور انجام بازرسی ها، ممیزی ها و بازدیدها به نیابت از خود تعیین می نماید، باید در صورت اقتضاء چنین تعیین هایی را طبق راهنمای مندرج در بند (۱۸) به خصوص جزء های (۳) و (۴) تنظیم نماید.
اعمال
۲۲- کشور صاحب پرچم باید کلیه اقدامات لازم را به عمل آورد تا از رعایت قواعد و استانداردهای بین المللی توسط کشتیهایی که پرچم آنها را برافراشته اند و نهادها و افراد تحت حاکمیت خود و مطابقت آنها با تعهدات بین المللی اطمینان حاصل نماید. این اقدامات، از جمله شامل موارد زیر است:
(۱) ممانعت از حرکت کشتیهایی که محق به برافراشتن پرچم آن کشور هستند، تا زمانی که چنین کشتیهایی بتوانند منطبق با الزامات قواعد و استانداردهای بین المللی در دریا فعالیت نمایند؛
(۲) بازدید ادواری از کشتیهای تحت پرچم خود به منظور تصدیق شرایط واقعی کشتی و تطابق خدمه با گواهینامه هایی که با خود دارند؛
(۳) در طی بازدید ادواری موضوع جزء (۲)، بازرس باید اطمینان حاصل کند که دریانوردانی که در کشتیها کار می کنند با موارد زیر آشنایی دارند:
۳.۱ با وظایف خاص خود؛ و
۳.۲ ترتیبات روی کشتی، تأسیسات، تجهیزات و روشهای اجرائی آن
(۴) حصول اطمینان از این که خدمه کشتی به طور کلی در شرایط اضطراری و در انجام وظایف حیاتی جهت حفظ ایمنی و جلوگیری یا کاهش آلودگی به نحو مؤثری می توانند فعالیت های خود را هماهنگ سازند؛
(۵) وضع مجازات هایی با شدت مناسب در قوانین و مقررات ملی جهت ممانعت از نقض قواعد و استانداردهای بین المللی توسط کشتی های تحت پرچم خود
(۶) اقامه دعوی بعد از انجام رسیدگی ها علیه کشتی های محق به برافراشتن پرچم خود، که قواعد و استانداردهای بین المللی را نقض نموده اند، بدون در نظرگرفتن این که نقض مزبور در کجا صورت گرفته است.
(۷) وضع مجازات هایی با شدت مناسب در قوانین و مقررات ملی خود جهت ممانعت از نقض قواعد و استانداردهای بین المللی توسط افرادی که به موجب اختیارات آن برای آنها گواهینامه صادر شده یا گواهینامه آنها ظهرنویسی شده است؛ و
(۸) اقامه دعوی علیه افرادی که دارای گواهینامه یا گواهینامه ظهرنویسی شده هستند و قواعد و استانداردهای بین المللی را نقض نموده اند، پس از انجام رسیدگی، بدون در نظر گرفتن محل وقوع نقض
۲۳- کشور صاحب پرچم باید برنامه کنترل و پایش را تهیه و اجراء کند تا در صورت اقتضاء:
(۱) رسیدگی های سریع و کامل نسبت به سوانح دریایی و در صورت اقتضاء گزارشی را به سازمان پیش بینی کند؛
(۲) جمع آوری اطلاعات آماری را به نحوی که انجام تجزیه و تحلیل ها میسر شده و موارد مشکل دار مشخص شود، پیش بینی کند؛ و
(۳) واکنش به موقع به نواقص و سوانح آلودگی مورد ادعا، که توسط کشورهای صاحب بندر یا ساحلی گزارش می شود، را پیش بینی کند.
۲۴- به علاوه، کشور صاحب پرچم باید:
(۱) از رعایت اسناد بین المللی حاکم از طریق قوانین ملی اطمینان حاصل کند؛
(۲) تعداد کافی نیروی انسانی واجد شرایط جهت اجراء و اعمال قوانین ملی موضوع جزء (۱) بند (۱۵)، از جمله نیروی انسانی که کار رسیدگی ها و بازرسی را انجام می دهند، تأمین نماید؛
(۳) تعداد کافی نیروی انسانی واجد شرایط از کشور صاحب پرچم جهت رسیدگی به سوانح در مواردی که کشتیهای تحت پرچم آن توسط کشورهای صاحب بندر توقیف می شوند را تأمین نماید؛
(۴) تعداد کافی نیروی انسانی واجد شرایط از کشور صاحب پرچم جهت رسیدگی به سوانح در مواردی که اعتبار گواهینامه یا پشت نویسی یا صلاحیت افرادی که دارای گواهینامه ها یا گواهینامه های پشت نویسی شده صادره به موجب اختیار آنها هستند و توسط کشورهای صاحب بندر مورد سؤال قرار می گیرند، داشته باشد؛
(۵) از آموزش و کنترل فعالیت های بازرسان کشور صاحب پرچم و رسیدگی کنندگان اطمینان حاصل نماید.
۲۵- وقتی به کشور صاحب پرچمی اطلاع داده می شود که کشتی تحت پرچم آن توسط کشور صاحب بندری توقیف شده است، کشور صاحب پرچم باید نظارت نماید که اقدامات اصلاحی مربوط جهت تطابق فوری کشتی مورد نظر با اسناد بین المللی حاکم انجام شود.
۲۶- کشور صاحب پرچم، یا سازمان به رسمیت شناخته شده ای که به نیابت از آن عمل می کند، تنها پس از این که مشخص نماید که کشتی با کلیه الزامات حاکم مطابقت دارد، باید گواهینامه های بین المللی را برای کشتی صادر یا ظهرنویسی نماید.
۲۷- کشور صاحب پرچم تنها پس از این که مشخص نماید فرد تمام الزامات حاکم را برآورده می کند، باید گواهینامه بین المللی شایستگی را برای وی صادر یا آن را ظهرنویسی نماید.
بازرسان کشور صاحب پرچم
۲۸- کشور صاحب پرچم باید مسؤولیت ها، اختیارات و روابط داخلی کلیه نیروهای انسانی را که کار اداره، اجراء و تصدیق امور مربوط و تأثیرگذار بر ایمنی و جلوگیری از آلودگی را انجام می دهند، تعریف و مستند نماید.
۲۹- نیروی انسانی مسؤول، یا انجام دهنده کار بازرسی، بازدید و ممیزی کشتیها و شرکتهای کشتیرانی، مشمول اسناد بین المللی الزام آور مربوط باید حداقل موارد زیر را داشته باشند:
(۱) مدارک شایستگی متضمن از یک مؤسسه دریایی یا کشتیرانی و تجربه دریایی به عنوان افسر ذی صلاح کشتی که دارای گواهینامه شایستگی معتبر در سطح مدیریتی می باشد و دانش فنی خود را نسبت به کشتیها و فعالیت آنها از زمانی که گواهینامه شایستگی دریافت کرده است حفظ نموده است؛ یا
(۲) مدرک یا مدرک معادل از یک مؤسسه ثالث در زمینه های علوم یا مهندسی مربوط که کشور صاحب پرچم آن را به رسمیت شناخته باشد؛ یا
(۳) اعتبارنامه یا جواز به عنوان بازرس از طریق برنامه های رسمی آموزشی که منجر به کسب دانش و توانایی استاندارد مورد لزوم در جزء (۱) بند (۲۹)، جزء (۲) بند (۲۹) و بند (۳۲) می شود را داشته باشد.
۳۰- نیروی انسانی واجد شرایط به موجب جزء (۱) بند (۲۹)، باید حداقل (۳) سال به عنوان افسر عرشه یا موتورخانه در دریا خدمت کرده باشد.
۳۱- نیروی انسانی واجد شرایط به موجب جزء (۲) بند (۲۹)، باید در سمت مربوط حداقل (۳) سال کار کرده باشد.
۳۲- به علاوه، چنین نیروهای انسانی باید دانش عملی و نظری نسبت به کشتی ها، نوع فعالیت آنها و مفاد اسناد ملی و بین المللی مربوط که جهت انجام وظایف آنها به‌عنوان بازرسان کشور صاحب پرچم لازم است، از طریق برنامه های آموزشی مستند طی کرده باشند.
۳۳- سایر نیروهای انسانی که در انجام چنین کارهایی کمک می کنند باید تحصیلات، آموزش و مدیریت متناسب با وظایفی که مجاز به انجام آن هستند را داشته باشند.
۳۴- توصیه می گردد تجربه مرتبط قبلی در زمینه های تخصصی به عنوان امتیاز در نظر گرفته شود. در صورتی که تجربه قبلی وجود نداشته باشد، مرجع دریایی باید آموزش مناسب را پیش بینی نماید.
۳۵- کشور صاحب پرچم باید نظام مستندی را برای تعیین صلاحیت نیروی انسانی و به روزرسانی مستمر دانش آنها که مناسب با وظایفی است که مجاز به انجام آنها هستند، اجراء نماید.
۳۶- بسته به وظایفی که انجام می شود، صلاحیتها شامل موارد زیر خواهد بود:
(۱) آگاهی از قواعد و مقررات بین المللی حاکم در کشتیها، شرکتهای کشتیرانی، خدمه، کالا و نوع فعالیت کشتیها؛
(۲) آگاهی از روشهایی که قرار است در بازرسی، صدورگواهینامه، کنترل، و وظایف مربوط به رسیدگی و نظارت اعمال شوند؛
(۳) درک اهداف و آرمانهای اسناد ملی و بین المللی مرتبط با ایمنی و حفظ محیط زیست دریایی و دیگر برنامه های مربوط
(۴) درک فرآیندهای روی عرشه و خشکی، همچنین خارجی و داخلی؛
(۵) داشتن شایستگی های حرفه ای لازم جهت انجام وظایف محوله به صورت کارآمد و اثربخش؛
(۶) هوشیاری کامل نسبت به ایمنی در کلیه شرایط، همچنین ایمنی فردی؛ و
(۷) آموزش یا تجربه در مورد وظایف مختلفی که باید انجام شود، ترجیحاً در خصوص فعالیت هایی که مورد ارزیابی قرار خواهد گرفت.
۳۷- کشور صاحب پرچم باید برای بازرسان اسناد شناسایی صادر نماید تا هنگام انجام وظیفه آن را با خود داشته باشند.
بررسی توسط کشور صاحب پرچم
۳۸- بررسی ایمنی دریایی باید توسط بازرسان بی طرف و واقع بین که در امور مربوط به سوانح کفایت و دانش لازم را دارند، انجام شود. با رعایت هرگونه توافق که کدام کشور یا کشورها، کشور بررسی کننده ایمنی دریا خواهند بود، کشور صاحب پرچم باید بازرسان با کفایت را برای این منظور بدون در نظر گرفتن محل وقوع تصادم یا حادثه تأمین نماید.
۳۹- توصیه می شود کشور صاحب پرچم اطمینان حاصل نماید که بازرسان منفرد، معلومات کاری و تجربه عملی در خصوص مواردی که مربوط به وظایف معمول آنها می شود، را داشته باشند. به علاوه، به منظور کمک به بازرسان منفرد جهت انجام وظایفی خارج از وظایف معمول خود، توصیه می شود کشور صاحب پرچم اطمینان حاصل کند که به متخصصین در امور زیر حسب لزوم دسترسی آسان دارد:
(۱) مقررات ناوبری و تصادم در دریا؛
(۲) مقررات کشور صاحب پرچم در خصوص گواهینامه های شایستگی؛
(۳) دلایل وقوع آلودگی دریایی؛
(۴) روشهای مصاحبه؛
(۵) جمع آوری شواهد؛ و
(۶) ارزیابی تأثیرات عامل انسانی
۴۰- توصیه می گردد که هرگونه سانحه ای که منجر به صدمه فردی شود و نیاز به غیبت از کار به مدت سه روز یا بیشتر را داشته باشد و هرگونه فوت ناشی از سوانح شغلی و تصادم کشتیهای تحت پرچم باید مورد رسیدگی قرار گیرد و نتایج این رسیدگی ها در اختیار عموم گذاشته شود.
۴۱- سوانح کشتیها باید مورد رسیدگی قرار گیرد و طبق اسناد بین المللی مربوط با درنظر گرفتن آیین نامه رسیدگی به سوانح آن‌طور که ممکن است اصلاح شود و دستورالعمل های تهیه شده توسط سازمان گزارش شود. گزارش چنین رسیدگی باید به همراه مشاهدات کشور صاحب پرچم طبق دستورالعمل های فوق به سازمان ارسال گردد.
ارزیابی و بازنگری
۴۲- کشور صاحب پرچم در رابطه با اجرای فرآیندهای اداری، روشهای اجرائی و منابع لازم جهت ایفای تعهدات خود آن طور که به موجب اسناد بین المللی که عضو آن می باشد ملزم شمرده شده است، باید عملکرد خود را به صورت ادواری ارزیابی نماید.
۴۳- اقدامات ارزیابی عملکرد کشور صاحب پرچم می تواند از جمله شامل، بررسی میزان توقیف های کنترل و بازرسی کشور صاحب بندر، نتایج بازرسی کشور تحت پرچم، آمار سوانح، فرآیندهای تبادل اطلاعات و داده ها، آمار تلفات سالانه (به استثنای موارد در حکم تلف کلی) و دیگر شاخص های عملکردی را در صورت اقتضاء در برگیرد تا مشخص شود که آیا نیروهای کاری، منابع و رویه های اداری جهت برآورده ساختن تعهدات کشور صاحب پرچم مناسب هستند.
۴۴- موارد پیشنهادی برای بازنگری منظم می تواند، از جمله، شامل موارد زیر باشد:
(۱) خسارات ناوگان و میزان سوانح جهت تعیین روند طی دوره های زمانی منتخب؛
(۲) تعداد موارد تصدیق شده کشتیهای توقیفی با توجه به سایز ناوگان؛
(۳) تعداد موارد تأیید شده عدم شایستگی یا تخلف توسط افرادی که دارای گواهینامه های صادره یا ظهرنویسی شده توسط مرجع کشور صاحب پرچم هستند؛
(۴) نحوه واکنش نسبت به گزارش ها یا اقدامات نواقص کشور صاحب بندر،
(۵) رسیدگی به سوانح بسیار جدی و جدی و درسهای آموختنی ناشی از آنها؛
(۶) منابع فنی و دیگر منابع اختصاص یافته؛
(۷) نتایج بازدیدها، بازرسی ها و کنترل کشتیهای ناوگان آن کشور؛
(۸) رسیدگی به سوانح شغلی؛
(۹) تعداد سوانح و موارد نقض صورت گرفته مشمول مقررات بین المللی حاکم در زمینه جلوگیری از آلودگی دریا؛ و
(۱۰) تعداد موارد تعلیق یا باز پس گیری گواهینامه ها، ظهرنویسی ها، تأییدیه ها و یا موارد مشابه.
بخش ۳- کشورهای ساحلی
اجراء
۴۵- کشورهای ساحلی به موجب اسناد بین المللی مختلف دارای حقوق و تعهدات خاصی هستند. به هنگام اعمال حقوق خود به موجب این اسناد بین المللی، کشورهای ساحلی تعهدات بیشتری را متقّبل می شوند.
۴۶- به منظور انجام مؤثر وظایف خود، کشورهای ساحلی باید:
(۱) خط مشی هایی را از طریق قوانین و دستورالعمل های ملی صادره اجراء کنند که به اجراء و اعمال الزامات کلیه کنوانسیون ها و تشریفات (پروتکل های) ایمنی و جلوگیری از آلودگی که عضو آن هستند کمک خواهد نمود؛ و
(۲) مسؤولیت هایی را جهت به روزرسانی و بازنگری خط مشی های مصوب مربوط حسب لزوم، محول نماید.
۴۷- کشور ساحلی باید اطمینان حاصل کند که قوانین، راهنماها و رویه ها جهت اجرای هماهنگ و تصدیق حقوق، تعهدات و مسؤولیت های مندرج در اسناد بین المللی مرتبط که آن کشور عضو آن است، ایجاد شده اند.
۴۸- حقوق، تعهدات و مسؤولیت ها از جمله می تواند شامل موارد زیر باشد:
(۱) خدمات ارتباطات رادیویی؛
(۲) خدمات هواشناسی و هشدارها؛
(۳) خدمات جستجو و نجات؛
(۴) خدمات آب نگاری؛
(۵) مسیر کشتیها؛
(۶) سامانه های گزارش دهی کشتیها؛
(۷) خدمات ترافیک کشتیها؛ و
(۸) علائم کمک ناوبری.
اعمال
۴۹- کشورهای ساحلی باید کلیه اقدامات لازم را به عمل آورند تا از رعایت قواعد بین المللی به هنگام اعمال حقوق و ایفای تعهدات خود اطمینان حاصل نمایند.
۵۰- کشور ساحلی باید تهیه و اجرای برنامه های کنترل و پایش را در صورت اقتضاء برای موارد زیر مدنظر قرار دهد:
(۱) پیش بینی توزیع داده های آماری به گونه ای که تجزیه و تحلیل برای مشخص کردن موارد مشکل دار بتواند انجام شود.
(۲) ایجاد سازوکارهایی جهت واکنش به موقع نسبت به سوانح آلودگی در آبهای خود، و
(۳) همکاری با کشورهای صاحب پرچم و یا کشورهای صاحب بندر، در صورت اقتضاء، در ارتباط با رسیدگی به سوانح دریایی
ارزیابی و بازنگری
۵۱- کشور ساحلی باید به طور ادواری عملکرد خود را در رابطه با اجرای حقوق و ایفای تعهدات خود به موجب اسناد بین المللی حاکم ارزیابی نماید.
بخش ۴ – کشورهای صاحب بندر
اجراء
۵۲- کشورهای صاحب بندر به موجب اسناد بین المللی مختلف دارای حقوق و تعهدات خاصی هستند. به هنگام اعمال حقوق خود به موجب این اسناد بین المللی، کشورهای صاحب بندر تعهدات بیشتری را متقبل می شوند.
۵۳- کشورهای صاحب بندر می توانند نقش سازنده ای در حصول به ایمنی دریانوردی و حفظ محیط زیست از جمله جلوگیری از آلودگی ایفاء نمایند. نقش و مسؤولیت های کشور صاحب بندر در رابطه با ایمنی و حفظ محیط زیست دریایی از ترکیبی از معاهدات بین المللی، کنوانسیون ها، قوانین ملی و نیز در برخی موارد، از موافقتنامه های دوجانبه و چندجانبه سرچشمه می گیرد.
۵۴- کشور صاحب بندر به منظور ایفای مؤثر وظایف خود، باید:
(۱) از طریق صدور قوانین و دستورالعمل های ملی خط مشی هایی را اجراء کند که به اجراء و اعمال الزامات کلیه کنوانسیون ها و تشریفات (پروتکل های) ایمنی و جلوگیری از آلودگی که عضو آن است کمک خواهد نمود؛ و
(۲) مسؤولیت هایی را جهت به روزرسانی و بازنگری خط مشی های مصوب مربوط، حسب لزوم، محول نماید.
۵۵- کشور صاحب بندر باید اطمینان حاصل کند که قوانین ملی، راهنماها و رویه ها جهت اجرای هماهنگ و تصدیق حقوق، تعهدات و مسؤولیت های مندرج در اسناد بین المللی مرتبط که آن کشور عضو آن است، ایجاد شده اند.
۵۶- حقوق، وظایف و تعهدات مزبور از جمله می تواند شامل موارد زیر باشد:
(۱) تأمین تسهیلات یا امکانات دریافت مناسب جهت پذیرش کلیه مواد زائد کنترل شده به موجب اسناد سازمان؛
(۲) کنترل کشور صاحب؛ و
(۳) نگهداری فهرست تأمین کنندگان سوخت
اعمال
۵۷- کشورهای صاحب بندر باید تمام اقدامات لازم را به عمل آورند تا رعایت قواعد بین المللی به هنگام اعمال حقوق و ایفای تعهدات خود اطمینان حاصل نمایند.
۵۸- بسیاری از اسناد بین المللی دریایی در زمینه های ایمنی و جلوگیری از آلودگی دریایی حاوی مفاد خاصی هستند که اجازه کنترل کشور صاحب بندر را می دهد.
۵۹- همچنین بسیاری از آن اسناد کشورهای صاحب بندر را ملزم می کنند تا با کشورهای غیرعضو کنوانسیون های مزبور نامساعدتر از کشورهای عضو رفتار نکنند. این بدین معنی است که کشورهای صاحب بندر باید شرایط مندرج در آن اسناد را هم در خصوص طرفها و هم در خصوص غیرطرفها اعمال نمایند.
۶۰- کشور صاحب بندر به هنگام اعمال حق خود در رابطه با کنترل کشور صاحب بندر، باید رویه هایی را ایجاد نماید تا برنامه کنترل کشور صاحب بندر را طبق قطعنامه مربوط مصوب سازمان اداره نماید.
۶۱- کنترل کشور صاحب بندر تنها باید توسط افسران واجد شرایط و مجاز کشور صاحب بندر طبق روشهای مربوط که به تصویب سازمان رسیده انجام شود.
۶۲- افسران کنترل کشور صاحب بندر و افرادی که به آنها کمک کنند باید از هرگونه فشارهای تجاری و مالی و فشارهای دیگر آزاد باشند و هیچ گونه منافع تجاری در بندر بازرسی یا کشتی مورد بازرسی، در تأسیسات تعمیر شناورها یا هرگونه خدمات پشتیبانی در بندر یا جای دیگر نداشته باشند و افسران کنترل کشور صاحب بندر نباید توسط مؤسسات به رسمیت شناخته شده یا مؤسسات رده بندی به کار گرفته شوند یا به نیابت از آنها کار کنند. رویه های بیشتری باید به کار گرفته شود که اطمینان حاصل گردد، افراد یا سازمان های خارج از کشور صاحب بندر، نتوانند در نتایج بازرسی کشور صاحب بندر و کنترل صورت گرفته، تأثیر بگذارند.
ارزیابی و بازنگری
۶۳- کشور صاحب بندر باید به صورت ادواری عملکرد خود در رابطه با اعمال حقوق و ایفای تعهدات خود به موجب اسناد حاکم سازمان را ارزیابی نماید.
قانون فوق مشتمل بر ماده‌واحده منضم به متن هفت قطعنامه و شش ضمیمه و دو پیوست در جلسه علنی روز چهارشنبه مورخ دهم شهریورماه یکهزار و سیصد و نود و پنج مجلس شورای اسلامی تصویب شد و در تاریخ ۱۳۹۵/۶/۲۴ به تأیید شورای نگهبان رسید.
رئیس مجلس شورای اسلامی ـ علی لاریجانی