ماده واحده – موافقتنامه خدمات (سرویس های) هوایی دو جانبه بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت کشور کویت مشتمل بر یک مقدمه و بیست و یک ماده و یک پیوست به شرح پیوست تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می شود.
تبصره – در اجرای مواد (۱۶) و (۱۷) این موافقتنامه، رعایت اصول هفتاد و هفتم (۷۷) و یکصد و سی و نهم (۱۳۹) قانون اساسی الزامی است.
بسم الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه خدمات (سرویس های) هوایی دو جانبه بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت کشور کویت
مقدمه
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت کشور کویت که عضو کنوانسیون هواپیمایی کشوری بین المللی می باشند که در تاریخ ۱۶ آذرماه ۱۳۲۳ هجری شمسی برابر با ۷ دسامبر ۱۹۴۴ میلادی در شیکاگو برای امضاء مفتوح گردید و از این پس «طرفهای متعاهد» نامیده می شوند، به منظور تأسیس و بهره برداری از خدمات (سرویس های) هوایی بین و ماورای سرزمین های خود به شرح زیر موافقت کردند:
ماده ۱ – تعاریف
از نظر این موافقتنامه:
الف ) اصطلاح «کنوانسیون» به کنوانسیون هواپیمایی کشوری بین المللی که در تاریخ ۱۶ آذرماه ۱۳۲۳ هجری شمسی برابر با ۷ دسامبر ۱۹۴۴ میلادی در شیکاگو برای امضاء مفتوح گردید، اطلاق می شود و شامل اصلاحات کنوانسیون که به موجب ماده (۹۴) آن تصویب شده و برای طرفهای متعاهد لازم الاجراء گردیده و ضمائم کنوانسیون و اصلاحات آنها که به موجب ماده (۹۰) آن به تصویب رسیده و برای طرفهای متعاهد لازم الاجراء شده است، خواهد بود.
ب ) اصطلاح «موافقتنامه» به این موافقتنامه، پیوست آن و هرگونه اصلاحات موافقتنامه یا پیوست آن اطلاق می شود.
پ ) اصطلاح «مقامهای هواپیمایی» در مورد جمهوری اسلامی ایران به سازمان هواپیمایی کشوری و هر شخص یا سازمانی که مجاز به انجام وظایف فعلی آن سازمان باشد اطلاق می گردد و در مورد دولت کشور کویت به اداره کل سازمان هواپیمایی کشوری و هر شخص یا سازمانی که مجاز به انجام وظایف فعلی آن مدیریت باشد، اطلاق می شود.
ت ) اصطلاح «شرکت هواپیمایی تعیین شده» به یک یا چند شرکت هواپیمایی اطلاق می شود که طبق مفاد ماده (۳) این موافقتنامه تعیین شوند و اجازه فعالیت بیابند.
ث) اصطلاح «ظرفیت» در مورد یک هواپیما به میزان بارگیری مؤثر آن هواپیما در یک مسیر یا قسمتی از مسیر و اصطلاح «ظرفیت» در مورد «خدمت (سرویس) مورد توافق» به حاصل ضرب ظرفیت هواپیما در چنین خدمتی (سرویسی) در دفعات پرواز هواپیمای مزبور طی زمان معین در تمام یا قسمتی از مسیر، اطلاق می شود.
ج ) اصطلاح «سرزمین» دارای همان معنی است که در ماده (۲) کنوانسیون برای آن ذکر شده است.
چ ) اصطلاحات «خدمت (سرویس) هوایی»، «خدمت (سرویس) هوایی بین المللی»، «شرکت هواپیمایی» و «توقف به منظور غیرحمل و نقل» دارای همان معانی است که به ترتیب در ماده (۹۶) کنوانسیون برای آنها ذکر شده است.
ح ) اصطلاح «نرخ» به قیمتی اطلاق می شود که برای حمل مسافر، بار همراه و غیرهمراه پرداخت گردد و شامل شرایطی که به موجب آن قیمتهای مزبور اعمال می شود از جمله قیمتها و شرایط مقرر برای نمایندگی ها و سایر خدمات جنبی به استثنای دستمزدها و شرایط حمل پست، می باشد.
خ ) اصطلاح «جدول» به جدول مسیر و پیوست این موافقتنامه یا اصلاحیه آن طبق مفاد بند (۴) ماده (۱۶) این موافقتنامه اطلاق می شود. جدول مسیر، بخش جدایی ناپذیر این موافقتنامه را تشکیل می دهد و تمامی ارجاعات به این موافقتنامه شامل ارجاع به این جدول مسیر می باشد به جز در مواردی که به نحو دیگری پیش بینی شده باشد.
ماده ۲ – اعطای حقوق
۱ – هر طرف متعاهد جهت انجام خدمات (سرویس های) هوایی بین المللی منظم به وسیله شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر حقوق زیر را به طرف متعاهد دیگر اعطاء می نماید:
الف) پرواز بدون فرود از فراز سرزمین طرف متعاهد دیگر؛
ب) توقف در سرزمین مذکور به منظورهای غیرحمل و نقل؛ و
پ) توقف در سرزمین مذکور به منظور سوار و پیاده کردن مسافر، بارگیری و تخلیه بار و پست در حمل و نقل بین المللی در نقاط مشخص شده در جدول مسیر پیوست این موافقتنامه.
۲ – هیچ یک از مفاد این موافقتنامه نباید به نحوی تفسیر شود که به شرکت هواپیمایی یک طرف متعاهد این حق را اعطاء کند که در داخل سرزمین طرف متعاهد دیگر از نقطه ای به نقطه دیگر مبادرت به حمل مسافر، بار و پست در قبال مزد یا کرایه نماید.
۳ – در مناطقی که در آن مخاصمات مسلحانه جریان دارد و یا در اشغال نظامی است و نیز در مناطقی که تحت تأثیر مخاصمات مسلحانه یا اشغال نظامی قرار گرفته است انجام خدمات (سرویس های) موضوع این ماده منوط به تصویب مقامهای صلاحیتدار مربوط خواهد بود.
ماده ۳ – تعیین و اجازه
۱ – هر طرف متعاهد حق دارد با ارسال اعلامیه کتبی به طرف متعاهد دیگر یک یا چند شرکت هواپیمایی را برای انجام خدمات (سرویس های) مورد توافق در مسیرهای مشخص شده تعیین و هر شرکت هواپیمایی تعیین شده را حذف کند یا تغییر دهد.
۲ – پس از دریافت اعلامیه مذکور در بند (۱) مقامهای صلاحیتدار طرف متعاهد دیگر باید با رعایت مفاد بندهای (۳) و (۴) این ماده اجازه مقتضی را بدون تأخیر به شرکت هواپیمایی تعیین شده مزبور اعطاء کنند.
۳ – مقامهای هواپیمایی یک طرف متعاهد می توانند از شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر بخواهند که آنان را مجاب سازد که شرایط مقرر در قوانین و مقرراتی را که معمولاً به موجب مفاد کنوانسیون توسط آن مقامها در مورد بهره برداری از خدمات (سرویس های) هوایی بین المللی اعمال می گردد دارا می باشد.
۴ – هر طرف متعاهد حق دارد در هر مورد که مجاب نشده باشد مالکیت عمده و کنترل مؤثر شرکت هواپیمایی تعیین شده متعلق و در اختیار طرف متعاهد دیگر یا اتباع آن است از اعطای اجازه بهره برداری موضوع بند (۲) این ماده امتناع ورزد و یا هر شرطی را که برای اعمال حقوق مذکور در ماده (۲) این موافقتنامه توسط آن شرکت هواپیمایی تعیین شده لازم بداند، وضع نماید.
۵ – شرکت هواپیمایی تعیین شده می تواند در هر زمان پس از دریافت اجازه مندرج در بند (۲) فوق بهره برداری از خدمات (سرویس های) مورد توافق را آغاز کند مشروط بر آن که نرخی مطابق ضوابط ماده (۱۳) این موافقتنامه در مورد خدمات (سرویس های) مزبور وضع شده و مجری باشد.
ماده ۴ – تعلیق و لغو
۱ – هر طرف متعاهد می تواند در موارد مشروح زیر مجوز بهره برداری را لغو یا استفاده از حقوق مندرج در ماده (۲) این موافقتنامه را در مورد شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر معلق، یا هر شرطی را که برای استفاده از این حقوق لازم می داند وضع کند:
الف) چنانچه قانع نشود که مالکیت عمده و کنترل مؤثر شرکت هواپیمایی مذکور متعلق و در اختیار طرف متعاهد دیگر یا اتباع وی می باشد، یا
ب) چنانچه شرکت هواپیمایی مذکور قوانین و یا مقررات طرف متعاهدی که این حقوق را اعطاء نموده است رعایت نکند، یا
پ) چنانچه شرکت هواپیمایی مذکور در انجام عملیات بهره برداری از مفاد این موافقتنامه تخطی کند.
۲ – لغو یا تعلیق یا وضع شرایط مذکور در بند (۱) این ماده جز در مواردی که برای جلوگیری از نقض بیشتر قوانین و یا مقررات و یا مفاد این موافقتنامه و یا برای ایمنی هواپیمایی فوریت داشته باشد، فقط پس از مشورت با طرف متعاهد دیگر صورت خواهد گرفت. این مشورت بین مقامهای هواپیمایی پس از دریافت درخواست انجام آن در اسرع وقت شروع خواهد شد.
۳ – اقدام یک طرف متعاهد به موجب این ماده، لطمه ای به سایر حقوق طرفهای متعاهد نخواهد زد.
ماده ۵ – شمول قوانین و مقررات
۱ – قوانین و مقررات هر طرف متعاهد در مورد ورود یا خروج هواپیماهایی که به امر هوانوردی بین المللی اشتغال دارند و نیز قوانین و مقررات مربوط به بهره برداری و هوانوردی این قبیل هواپیماها مادام که برفراز یا داخل سرزمین آن طرف متعاهد می باشند، در مورد هواپیماهای شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر اعمال خواهد شد.
۲ – قوانین و مقررات هر طرف متعاهد که ناظر به ورود، اقامت موقت و خروج مسافرین، خدمه، بار یا پست از سرزمین آن می باشد از قبیل تشریفات ورود و خروج، مهاجرت و همچنین مقررات گمرکی و بهداشتی در مورد مسافرین، خدمه، بار یا محمولات پستی هواپیمای شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر مادام که در سرزمین مذکور باشند اعمال خواهد شد.
۳ – هر طرف متعاهد بنا به درخواست طرف متعاهد دیگر نسخه ای از قوانین و مقررات مربوط مذکور در این ماده را در اختیار آن قرار خواهد داد.
۴ – شرکت هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد حق دارد با رعایت قوانین و مقررات جاری در هر یک از طرفهای متعاهد، دفتر نمایندگی خود را در سرزمین طرف متعاهد دیگر دایر نماید و یا این که برای خود عامل کل یا عامل فروش کل تعیین کند.
ماده ۶ – انتقال درآمد
انتقال درآمدهای حاصله توسط شرکتهای هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد طبق مقررات تسعیر ارزهای خارجی طرف متعاهد دیگر و پس از کسر هزینه ها صورت خواهد گرفت. طرفهای متعاهد بیشترین تلاش خود را برای تسهیل انتقال درآمدهای حاصله توسط شرکت هواپیمایی تعیین شده از خدمات (سرویس های) موضوع این موافقتنامه به عمل خواهند آورد. هرگاه موافقتنامه خاصی ناظر بر نظام پرداخت ها بین طرفهای متعاهد باشد، موافقتنامه مذکور اعمال خواهد شد.
ماده ۷ – معافیت از حقوق گمرکی و سایر عوارض
۱ – هواپیماهای شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهدی که خدمات (سرویس های) بین المللی را انجام می دهد و مواد سوختی، روغن موتور، سایر مواد مصرفی فنی، وسایل یدکی، لوازم مورد نیاز جاری و خواروبار موجود در هواپیماهای شرکت هواپیمایی یک طرف متعاهد که مجاز به استفاده از مسیرها و خدمات (سرویس های) موضوع این موافقتنامه می باشند به هنگام ورود یا خروج از سرزمین طرف متعاهد دیگر بر اساس عمل متقابل از پرداخت حقوق گمرکی، مالیات ها، هزینه های بازرسی و سایر عوارض و هزینه های مشابه ملی یا محلی معاف خواهند بود حتی اگر مواد مذکور زمانی مورد استفاده قرار گیرد یا به مصرف برسد که هواپیماهای مزبور بر فراز آن سرزمین در پرواز باشند.
۲ – سوخت، روغن موتور، مواد مصرفی فنی، وسایل یدکی، لوازم مورد نیاز جاری و خواروبار که توسط یک طرف متعاهد یا اتباع آن به سرزمین طرف متعاهد دیگر وارد شود و صرفاً به منظور استفاده در هواپیماهای شرکت هواپیمایی تعیین شده آن طرف متعاهد باشد بر اساس عمل متقابل از پرداخت حقوق گمرکی، هزینه های بازرسی و سایر عوارض و هزینه های ملی و محلی معاف خواهد بود.
۳ – سوخت، روغن موتور، سایر مواد مصرفی فنی، وسایل یدکی، لوازم مورد نیاز جاری و خواروبار که در سرزمین یک طرف متعاهد بار هواپیماهای شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر می شود و در خدمات (سرویس های) بین المللی مورد استفاده قرار می گیرد بر اساس عمل متقابل از پرداخت حقوق گمرکی، مالیات ها، هزینه های بازرسی و سایر هزینه ها و سایر عوارض و هزینه های ملی یا محلی، معاف خواهد بود.
۴ – تجهیزات هوانوردی مورد نیاز جاری و همچنین مواد و کالاهای نگهداری شده در هواپیماهای شرکت هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد مجاز است در قلمرو طرف دیگر متعاهد تنها با موافقت مقامات گمرکی آن طرف متعاهد، تخلیه شود. در این صورت می توان آنها را تا زمانی که طبق مقررات گمرکی مجدداً صادر می شوند و یا ترتیب دیگری در مورد آنها داده شود تحت نظارت مقامهای نامبرده قرار داد.
۵ – مسافران، اثاثیه مسافران و باری که از سرزمین یک طرف متعاهد در گذر (ترانزیت) مستقیم قرار دارند و از حریمی که در فرودگاه بدین منظور اختصاص یافته خارج نمی شوند، فقط مشمول کنترل ساده ای خواهند بود. اثاثیه مسافر و بار تا زمانی که در گذر (ترانزیت) مستقیم است از حقوق گمرکی و هرگونه مالیات معاف خواهد بود.
۶- همچنین تجهیزات دفتری و اسناد رسمی حاوی نشان (آرم) رسمی شرکت هواپیمایی مانند برچسب چمدان ها، بلیط های هواپیما، بارنامه ها، کارتهای اجازه ورود به هواپیما و جداول زمانبندی که به داخل سرزمین هر یک از طرف های متعاهد برای استفاده اختصاصی شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر وارد می شود، از کلیه حقوق گمرکی و یا مالیات ها بر اساس عمل متقابل معاف خواهد بود.
ماده ۸ – تسهیلات و هزینه های فرودگاهی
۱ – هر یک از طرفهای متعاهد در سرزمین خود فرودگاه یا فرودگاههایی را جهت استفاده شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر در مسیر مشخص شده تعیین خواهد کرد و تسهیلات ارتباطی، هوانوردی، هواشناسی و سایر خدماتی را که برای بهره برداری خدمات (سرویس های) مورد توافق لازم است در اختیار شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر قرار خواهد داد.
۲ – هر یک از طرفهای متعاهد می تواند در قبال استفاده هواپیماهای شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر از فرودگاهها و سایر تأسیسات آن هزینه های عادلانه و معقولی دریافت دارد، مشروط بر آن که میزان این هزینه ها از آنچه شرکتهای هواپیمایی ملی آن که در خدمات (سرویس های) مشابه بین المللی تردد می کنند، برای استفاده از چنین فرودگاه و تأسیساتی می پردازند، تجاوز نکند.
ماده ۹ – مقررات ظرفیت و تصویب برنامه های پرواز
۱ – شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد از رفتار عادلانه و برابر برخوردار خواهند بود تا بتوانند برای انجام خدمات (سرویس های) مورد توافق در مسیرهای مشخص شده از فرصتهای متساوی بهره مند باشند.
۲ – در انجام خدمات (سرویس های) مورد توافق، شرکتهای هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد، منافع شرکت هواپیمایی طرف متعاهد دیگر را مورد نظر قرار خواهد داد تا من غیرحق در خدمات (سرویس های) طرف دیگر در تمام یا قسمتی از همان مسیرها اثر نامطلوب ایجاد نشود.
۳ – هدف اصلی از برقراری خدمات (سرویس های) مورد توافق توسط شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد، تأمین ظرفیت کافی با ضریب بار مناسب جهت رفع نیازمندی های جاری و پیش بینی شده معقول برای حمل مسافر و بار و پست بین سرزمین طرف متعاهد تعیین کننده شرکت هواپیمایی و سرزمین طرف متعاهد دیگر می باشد.
۴ – شرکت هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد همچنین می تواند با رعایت اصول مندرج در بندهای (۱)، (۲) و (۳) این ماده، ظرفیتی را برای رفع نیازمندی های حمل و نقل بین سرزمین های کشورهای ثالث مندرج در جدول مسیر پیوست این موافقتنامه و سرزمین طرف متعاهد دیگر تأمین نماید.
۵ – ظرفیتی که عرضه می شود شامل تعداد خدمات (سرویس ها) و نوع هواپیماهای مورد استفاده شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد در خدمات (سرویس های) مورد توافق، مورد موافقت مقامهای هواپیمایی قرار خواهد گرفت.
۶ – شرکت هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد، حداکثر سی روز پیش از شروع خدمات (سرویس ها) در مسیرهای مشخص شده، برنامه های پرواز را برای تصویب مقامهای هواپیمایی طرف متعاهد دیگر تسلیم خواهد نمود. در مورد تغییرات بعدی نیز به همین ترتیب عمل خواهد شد. در موارد خاص می توان این محدوده زمانی را با تصویب مقامهای نامبرده تغییر داد.
۷ – در صورت عدم توافق بین شرکتهای هواپیمایی تعیین شده در مورد موضوعات مربوط به ظرفیت، این مسأله از طریق توافق بین مقامهای هواپیمایی طرفهای متعاهد حل و فصل خواهد شد. تا زمانی که این توافق حاصل نگردیده است، ظرفیت عرضه شده توسط شرکتهای هواپیمایی تعیین شده بدون تغییر باقی خواهد ماند.
ماده ۱۰ – شناسایی گواهینامه ها و پروانه ها
گواهینامه های قابلیت پرواز و گواهینامه های صلاحیت و پروانه هایی که توسط یک طرف متعاهد صادر شده یا اعتبار یافته و هنوز به قوت خود باقی باشد، برای بهره برداری از مسیرها و خدمات (سرویس های) موضوع این موافقتنامه، توسط طرف متعاهد دیگر معتبر شناخته خواهد شد، مشروط بر این که شرایط صدور یا اعتبار گواهینامه ها و پروانه های مزبور مساوی یا بیش از حداقل استانداردهایی باشد که به موجب کنوانسیون وضع شده یا خواهد شد. در هر حال هر طرف متعاهد این حق را برای خود محفوظ می دارد که در مورد پرواز از فراز سرزمین خود از شناسایی گواهینامه های صلاحیت و پروانه هایی که برای اتباع آن توسط طرف متعاهد دیگر یا هر دولت دیگری صادر شده یا معتبر شناخته شده خودداری نماید.
ماده ۱۱ – ایمنی هوانوردی
۱ – هر طرف متعاهد می تواند در هر زمان در رابطه با استانداردهای ایمنی در زمینه های مربوط به تأسیسات هوانوردی، خدمه پرواز، هواپیما و بهره برداری از هواپیما که طرف متعاهد دیگر به کار گرفته است، درخواست مشاوره نماید. چنین مشاوره ای ظرف مدت سی روز از تاریخ درخواست مزبور انجام خواهد شد.
۲ – چنانچه پس از مشاوره مزبور یک طرف متعاهد ملاحظه کند استانداردهای ایمنی در زمینه های موضوع بند (۱) که در آن زمان به موجب کنوانسیون وضع شده به طور مؤثر توسط طرف متعاهد دیگر به کار گرفته یا اجراء نمی شود، طرف متعاهد دیگر را از یافته های مزبور و اقداماتی که برای تطبیق با استانداردهای سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری (ایکائو) ضروری به نظر می رسد آگاه خواهد کرد. طرف متعاهد دیگر اقدام اصلاحی مناسب را در فرصت زمانی توافق شده اتخاذ خواهد نمود.
۳ – همچنین به موجب ماده (۱۶) کنوانسیون توافق می شود هر نوع هواپیمایی که توسط شرکت هواپیمایی تعیین شده یک طرف متعاهد یا از طرف آن در خدمات (سرویس هایی) از مبدأ سرزمین طرف متعاهد دیگر یا بالعکس مورد بهره برداری قرار گیرد، می تواند مادامی که در سرزمین طرف متعاهد دیگر است، مشمول بازرسی نمایندگان مجاز طرف متعاهد دیگر قرار گیرد، مشروط بر اینکه این امر منجر به تأخیر بدون دلیل در بهره برداری از هواپیما نگردد. علی رغم تعهدات مندرج در ماده (۳۳) کنوانسیون هدف این بازرسی، تأیید اعتبار اسناد هواپیمای مربوط، گواهینامه خدمه و تطبیق تجهیزات و وضعیت هواپیما با استانداردهای وضع شده در آن زمان به موجب کنوانسیون می باشد.
۴ – هر طرف متعاهد حق تعلیق یا تغییر فوری مجوز بهره برداری شرکت و یا شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر را چنانچه اقدام فوری برای حصول اطمینان از ایمنی بهره برداری شرکت هواپیمایی تعیین شده ضروری باشد برای خود محفوظ می دارد.
۵ – هر اقدامی ازسوی یک طرف متعاهد طبق بند (۴) فوق با از بین رفتن زمینه اتخاذ آن اقدام متوقف خواهد شد.
۶ – با توجه به بند (۲) فوق اگر مشخص شود که با پایان یافتن فرصت زمانی توافق شده، یک طرف متعاهد در حالت عدم مطابقت با استانداردهای سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری (ایکائو) باقی مانده است، دبیرکل ایکائو باید از این موضوع و نیز تصمیم رضایت بخش بعدی نسبت به موقعیت مطلع گردد.
ماده ۱۲ – نمایندگی فنی و بازرگانی
۱ – شرکت (های) هواپیمایی تعیین شده یک طرف متعاهد مجاز خواهند بود دفتر نمایندگی خود را در سرزمین طرف متعاهد دیگر دائر نمایند.
– شرکت (های) هواپیمایی تعیین شده یک طرف متعاهد می توانند طبق قوانین و مقررات طرف دیگر در مورد ورود، اقامت و اشتغال نسبت به آوردن و حفظ مدیرفروش، کارکنان عملیاتی، فنی و سایر کارکنان متخصص در سرزمین طرف متعاهد دیگر به منظور اجرای خدمات (سرویس های) هوایی اقدام نماید.
۳ – در صورت نصب عامل کل یا عامل فروش کل، عامل مزبور بر اساس قوانین و مقررات حاکم مربوط هر طرف متعاهد تعیین خواهد شد.
۴- هر شرکت هواپیمایی تعیین شده حق خواهد داشت طبق قوانین و مقررات ملی قابل اجراء در هر طرف متعاهد نسبت به فروش خدمات حمل و نقل هوایی در سرزمین طرف متعاهد دیگر به طور مستقیم یا از طریق دفاتر نمایندگی خود اقدام نماید و هر شخص قادر خواهد بود که خدمات حمل و نقل مذکور را خریداری نماید.
ماده ۱۳ – نرخهای حمل و نقل هوایی
۱ – نرخهای مورد اجراء توسط شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد در خدمات (سرویس های) مورد توافق در سطح معقولی خواهد بود که با توجه به کلیه عوامل مربوط از جمله هزینه بهره برداری و سود معقول و خصوصیات خدمت (سرویس) و نرخهای شرکتهای هواپیمایی دیگر که در تمام یا قسمتی از همان مسیرها خدمات (سرویس های) منظم انجام می دهند، وضع می گردد.
۲ – نرخهای موضوع بند (۱) این ماده بر اساس قواعد زیر تعیین می گردد.
الف ) چنانچه شرکتهای هواپیمایی تعیین شده دو طرف متعاهد عضو یک اتحادیه بین المللی شرکتهای هواپیمایی با ساز و کار تعیین نرخ باشند و یک قطعنامه نرخ، راجع به خدمات (سرویس های) مورد توافق از پیش وجود داشته باشد، نرخها بر اساس این قطعنامه بین شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد توافق خواهد شد.
ب ) چنانچه هریک از شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد یا هردوی آنها عضو اتحادیه شرکتهای هواپیمایی یکسانی نباشند یا زمانی که قطعنامه نرخ مندرج در جزء (الف) فوق وجود نداشته باشد شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد در مورد نرخهایی که برای خدمات (سرویس های) مورد توافق اعمال می گردد بین خود توافق خواهند کرد.
پ ) نرخهایی که به ترتیب مندرج در جزء های (الف) و (ب) فوق مورد توافق قرار می گیرد لااقل شصت روز پیش از تاریخ پیشنهادی اجراء برای تصویب به مقامهای هواپیمایی طرفهای متعاهد تسلیم خواهد گردید. این محدوده زمانی با موافقت مقامهای مذکور قابل کاهش است.
ت ) چنانچه شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفهای متعاهد نتوانند درباره نرخهای قابل اجراء به توافق برسند یا چنانچه یک طرف متعاهد شرکت هواپیمایی خود را به منظور انجام خدمات (سرویس های) مورد توافق تعیین ننموده باشد یا چنانچه در فاصله سی روز اول از دوره شصت روزه موضوع جزء (پ) این ماده، مقامهای هواپیمایی یک طرف متعاهد عدم رضایت خود را از هر یک از نرخهای توافق شده بین شرکتهای هواپیمایی طرفهای متعاهد طبق بندهای (الف) و (ب) این ماده به مقامهای هواپیمایی طرف متعاهد دیگر اعلام دارند، مقامهای هواپیمایی طرفهای متعاهد اهتمام خواهند نمود در مورد نرخهای مناسب به توافق برسند. به طور کلی هیچ نرخی پیش از تصویب مقامهای هواپیمایی طرفهای متعاهد به مورد اجراء گذارده نخواهد شد.
۳ – چنانچه مقامهای هواپیمایی در مورد تصویب هرگونه نرخ ارائه شده به آنها به موجب بند (۲) این ماده به توافق نرسند، موضوع طبق مفاد بند (۱) ماده (۱۷) این موافقتنامه برای حل و فصل به طرفهای متعاهد ارجاع خواهد شد.
۴ – نرخهای تعیین شده به موجب این ماده تا زمانی که نرخهای جدید تعیین نشده باشد، به قوت خود باقی خواهد ماند.
ماده ۱۴ – امنیت هوانوردی
۱ – طرفهای متعاهد حقوق و تعهداتی را که به موجب حقوق بین الملل در قبال یکدیگر در خصوص حفظ امنیت هواپیمایی کشوری در برابر اعمال مداخله گرایانه غیرقانونی دارند، مورد تأکید مجدد قرار می دهند. طرفهای متعاهد بدون تحدید کلیت حقوق و تعهداتی که به موجب حقوق بین الملل به عهده دارند، به ویژه طبق مفاد کنوانسیون راجع به جرائم و برخی اعمال ارتکابی دیگر در هواپیما امضاء شده در توکیو به تاریخ ۲۳ /۶ /۱۳۴۲ هجری شمسی مطابق با ۱۴ سپتامبر ۱۹۶۳ میلادی، کنوانسیون راجع به جلوگیری از تصرف غیرقانونی هواپیما امضاء شده در لاهه به تاریخ ۲۵ /۹ /۱۳۴۹ هجری شمسی مطابق با ۱۶ دسامبر ۱۹۷۰ میلادی و کنوانسیون راجع به جلوگیری از اعمال غیرقانونی علیه امنیت هواپیمایی کشوری امضاء شده در مونترال به تاریخ ۱ /۷ /۱۳۵۰ هجری شمسی مطابق با ۲۳ سپتامبر ۱۹۷۱ میلادی و پروتکل جلوگیری از اعمال غیرقانونی خشونت آمیز در فرودگاههایی که در خدمت هواپیمایی کشوری بین المللی می باشند امضاء شده در مونترال به تاریخ ۵ /۱۲ /۱۳۶۶ هجری شمسی مطابق با ۲۴ فوریه ۱۹۸۸ میلادی و هر کنوانسیون دیگری در مورد امنیت هوانوردی که طرفهای متعاهد عضو آن باشند عمل خواهند کرد.
۲ – طرفهای متعاهد حسب درخواست، کلیه مساعدت های لازم را به یکدیگر جهت جلوگیری از تصرف غیرقانونی هواپیماهای کشوری و سایر اعمال غیرقانونی علیه امنیت این هواپیماها، مسافرین و خدمه آنها، فرودگاهها و تأسیسات هوانوردی و هر نوع تهدید دیگر علیه امنیت هواپیمایی کشوری ارائه خواهند کرد.
۳ – طرفهای متعاهد باید در روابط دو جانبه خود طبق مقررات امنیت هوانوردی مصوب سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری (ایکائو) که به عنوان ضمائم کنوانسیون هواپیمایی کشوری بین المللی شناخته شده اند تا حدودی که مقررات امنیتی مزبور در مورد طرفهای متعاهد قابل اجراء است عمل نمایند. هر یک از طرفهای متعاهد باید از متصدیان هواپیماهایی که محل ثبت آن هواپیماها یا محل اصلی کار و یا اقامت دائمی متصدیان آنها در سرزمین وی واقع شده و نیز از متصدیان فرودگاههای واقع در سرزمین خود بخواهد که مطابق مقررات هوانوردی مزبور عمل کنند.
۴ – هر طرف متعاهد می تواند از متصدیان هواپیماها بخواهد که مقررات امنیت هوانوردی مورد اشاره در بند (۳) فوق را که طرف متعاهد دیگر برای ورود به سرزمین خود، خروج از آن یا در مدت توقف در آنجا مقرر کرده است، رعایت کنند. هر طرف متعاهد باید اطمینان حاصل کند که در سرزمین آن اقدامات کافی برای حفاظت از هواپیماها و بازرسی مسافرین، خدمه، لوازم همراه مسافر، اثاثیه مسافر، بار و خواروبار هواپیما پیش از سوار شدن مسافران یا بارگیری و به هنگام آن به نحو مؤثر انجام می شود. همچنین هر طرف متعاهد باید هر درخواستی را که طرف متعاهد دیگر برای انجام اقدامات امنیتی ویژه معقول جهت مقابله با تهدیدی خاص به عمل آورد، با نظر مساعد مورد توجه قرار دهد.
۵ – هرگاه هواپیماهای کشوری به طور غیرقانونی تصرف شود و یا اعمال غیرقانونی دیگری علیه امنیت این هواپیماها، مسافرین و خدمه آنها، فرودگاهها یا تأسیسات هوانوردی صورت پذیرد و یا تهدیدی در این مورد انجام گیرد، طرفهای متعاهد باید از طریق تسهیل ارتباطات و اتخاذ تدابیر مناسب دیگر به منظور ختم سریع و بی خطر و یا خنثی کردن تهدید مزبور به یکدیگر یاری رسانند.
۶ – هنگامی که یک طرف متعاهد بنا به دلایل منطقی بر این باور باشد که طرف متعاهد دیگر از مفاد این ماده تخطی نموده است، طرف متعاهد اول می تواند درخواست مشورت فوری با طرف متعاهد دیگر را نماید. این مشورت با هدف دستیابی به توافق در مورد اقدامات مناسب برای از بین بردن سریع دلایل نگرانی و اتخاذ اقدامات ضروری برای برقراری شرایط مناسب امنیتی در چهارچوب استانداردهای ایمنی سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری (ایکائو) خواهد بود.
۷ – هر طرف متعاهد اقدامات فوق را تا جایی که قابل اجراء تشخیص دهد انجام خواهد داد تا اطمینان حاصل نماید که هواپیمایی که در شرایط تصرف غیرقانونی یا سایر اعمال مداخله غیرقانونی در سرزمین آن قرار دارد، روی زمین توقیف می شود مگر این که خروج آن به خاطر وظیفه خطیر حفظ جان انسانها ضروری باشد. اقدامات مزبور تا جایی که امکان داشته باشد بر اساس مشاوره دو جانبه انجام خواهد گرفت.
ماده ۱۵ – تسلیم آمار
مقامهای هواپیمایی هر طرف متعاهد اطلاعات و آمار مربوط به حمل و نقل انجام شده در خدمات (سرویس های) مورد توافق توسط شرکت هواپیمایی تعیین شده خود به سرزمین طرف متعاهد دیگر یا از آن سرزمین را که معمولاً توسط شرکت هواپیمایی تعیین شده برای مقامهای هواپیمایی ملی خود تهیه و به آنها ارائه می گردد، بنا بر درخواست در اختیار مقامهای هواپیمایی طرف متعاهد دیگر قرار خواهند داد. ارائه هرگونه اطلاعات اضافه آماری حمل و نقل مورد درخواست مقامهای هواپیمایی یک طرف متعاهد از مقامهای هواپیمایی طرف متعاهد دیگر منوط به مذاکره و توافق طرفهای متعاهد خواهد بود.
ماده ۱۶ – مشاوره، تغییر و اصلاح
۱ – طرفهای متعاهد جهت حصول اطمینان از حسن اجرای این موافقتنامه از طریق مقامهای هواپیمایی خود با یکدیگر همکاری لازم معمول خواهند داشت و به این منظور مقامهای هواپیمایی یک طرف متعاهد می توانند در هر زمان از مقامهای هواپیمایی طرف متعاهد دیگر درخواست مشاوره کنند. مشاوره مذکور ظرف شصت روز از تاریخ دریافت درخواست آغاز خواهد شد.
۲ – هر یک از طرفهای متعاهد می تواند در هر زمان که لازم بداند خواستار تغییر یا اصلاح مفاد این موافقتنامه شود و در این صورت طرفهای متعاهد ظرف شصت روز از تاریخ دریافت درخواست مذاکره توسط طرف متعاهد دیگر در این خصوص به مذاکره بپردازند.
۳ – هرگونه تغییر یا اصلاح این موافقتنامه با رعایت مفاد ماده (۲۱) این موافقتنامه، به مورد اجراء نهاده خواهد شد.
۴ – علی رغم مفاد بند (۳) اصلاحات جدول مسیر پیوست این موافقتنامه می تواند، به طور مستقیم بین مقامهای هواپیمایی طرفهای متعاهد مورد توافق قرار گیرد. این اصلاحات با مبادله یادداشت از طریق دیپلماتیک لازم الاجراء خواهد گردید.
ماده ۱۷ – حل و فصل اختلاف ها
۱ – هرگاه در مورد تفسیر یا اجرای این موافقتنامه و پیوست (پیوست های) آن بین طرفهای متعاهد اختلافی بروز نماید، طرفهای متعاهد در مرحله نخست اهتمام خواهند کرد که اختلاف را از طریق مذاکره حل و فصل نمایند.
۲ – هرگاه طرفهای متعاهد نتوانند اختلاف را از طریق مذاکره حل و فصل کنند، می توانند با توافق موضوع را جهت کسب نظر مشورتی به هر شخص یا هیأتی ارجاع کنند.
۳ – چنانچه طرفهای متعاهد به موجب بندهای (۱) و (۲) فوق در مورد حل اختلاف به نتیجه نرسند می توانند با رعایت قوانین و مقررات مربوط خود، موضوع را به هیأت داوری سه نفره مرکب از دو داور منتخب طرفهای متعاهد و یک سرداور ارجاع نمایند.
در صورت ارجاع امر به داوری، هر یک از طرفهای متعاهد ظرف مدت شصت روز از تاریخ دریافت اطلاعیه ارجاع اختلاف به داوری، نسبت به معرفی یک داور اقدام می کند و داوران منتخب طرفهای متعاهد ظرف مدت شصت روز از تاریخ آخرین انتخاب، سرداور را تعیین خواهند کرد. چنانچه هر یک از طرفهای متعاهد ظرف مدت مقرر داور خود را تعیین نکند و یا داوران منتخب ظرف مدت مذکور، در مورد انتخاب سرداور به توافق نرسند، هر یک از طرفهای متعاهد می تواند از رئیس شورای سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری (ایکائو) بخواهد که حسب مورد داور طرف ممتنع یا سرداور را تعیین نماید. سرداور باید در هر صورت تابعیت کشوری را دارا باشد که در زمان انتخاب با طرفهای متعاهد روابط سیاسی دارد.
۴- در مواردی که سرداور باید توسط رئیس شورای سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری (ایکائو) تعیین شود چنانچه رئیس شورای سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری (ایکائو) از انجام وظیفه معذور یا تبعه یکی از طرفهای متعاهد باشد، انتصاب توسط معاون رئیس انجام خواهد شد و چنانچه معاون رئیس نیز از انجام وظیفه مذکور معذور یا تبعه یکی از طرفهای متعاهد باشد، این انتصاب توسط عضو ارشد شورا که تابعیت هیچ یک از طرفهای متعاهد را نداشته باشد، انجام خواهد شد.
۵ – هیأت داوری با توجه به سایر مواردی که طرفهای متعاهد توافق نموده اند آیین و محل داوری را تعیین خواهد نمود.
۶ – هیأت داوری تصمیم های خود را با اکثریت آراء اتخاذ می نماید. این تصمیم ها برای طرفهای متعاهد لازم الاتباع است. هر طرف متعاهد هزینه عضو و نمایندگی خود در جریان رسیدگی داوری را تقبل می نماید. هزینه رئیس و هر هزینه دیگری به نسبت مساوی بین طرفهای متعاهد تقسیم می شود. در تمام موارد دیگر، هیأت داوری آیین کار خود را تعیین خواهد کرد.
ماده ۱۸ – فسخ
هر طرف متعاهد می تواند در هر زمان قصد خود را مبنی بر فسخ این موافقتنامه طی اطلاعیه کتبی به طرف متعاهد دیگر اعلام نماید. این اطلاعیه همزمان به آگاهی دبیرکل سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری (ایکائو) نیز خواهد رسید و در این صورت موافقتنامه دوازده ماه پس از اعلام دریافت اطلاعیه فسخ توسط طرف متعاهد دیگر فسخ شده تلقی خواهد شد، مگر آن که اطلاعیه فسخ پیش از انقضای این مدت با تراضی طرفهای متعاهد مسترد شود. هرگاه طرف متعاهد دیگر دریافت اطلاعیه فسخ را اعلام نکند، اطلاعیه مزبور چهارده روز پس از وصول آن توسط دبیرکل سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری (ایکائو) دریافت شده تلقی خواهد شد.
ماده ۱۹ – مطابقت با کنوانسیون ها یا موافقتنامه های چند جانبه
چنانچه کنوانسیون یا موافقتنامه چند جانبه حمل و نقل هوایی در مورد هر دو طرف متعاهد لازم الاجراء گردد، این موافقتنامه و پیوست (پیوست های) آن باید از طریق مذاکره به شرح مندرج در ماده (۱۶) به نحوی اصلاح شود که مفاد آن با مقررات کنوانسیون یا موافقتنامه مزبور انطباق یابد.
ماده ۲۰ – ثبت
این موافقتنامه و پیوست (پیوست های) آن و همه اصلاحیه های آن نزد سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری به ثبت خواهد رسید.
ماده ۲۱ – لازم الاجراء شدن
این موافقتنامه از تاریخ آخرین اطلاعیه هر طرف متعاهد به طرف متعاهد دیگر از طریق یادداشت های دیپلماتیک مبنی بر اینکه اقدامات لازم را طبق قوانین و مقررات خود برای لازم الاجراء شدن این موافقتنامه به عمل آورده، به مورد اجراء گذارده خواهد شد.
با تأیید مفاد این موافقتنامه، نمایندگان تام الاختیار امضاء کننده زیر که از طرف دولتهای متبوع خود مجاز می باشند این موافقتنامه را که شامل یک مقدمه، بیست و یک ماده و یک پیوست می باشد امضاء نمودند.
این موافقتنامه در تهران در تاریخ ۱۲ /۳ /۱۳۹۳ هجری شمسی برابر با ۲ ژوئن ۲۰۱۴ میلادی در دو نسخه اصلی به زبانهای فارسی، عربی و انگلیسی که هر سه متن دارای اعتبار یکسان می باشند، تنظیم گردید. در صورت اختلاف در تفسیر متون، متن انگلیسی ملاک خواهد بود.
|
از طرف
|
از طرف
|
|
دولت جمهوری اسلامی ایران
|
دولت کشور کویت
|
|
دکتر محمدجواد ظریف
|
صباح خالد الحمد الصباح
|
|
وزیر امور خارجه
|
معاون اول نخست وزیر و وزیر امور خارجه
|
پیوست
جدول مسیر
بخش ۱:
مسیرهایی که قرار است توسط شرکت (های) هواپیمایی تعیین شده جمهوری اسلامی ایران با حقوق کامل حمل و نقل در هر دو جهت مورد بهره برداری قرار گیرد.
|
نقاط مبدأ
|
نقاط واسط
|
نقاط مقصد
|
نقاط ماوراء
|
|
هر نقطه در ایران
|
هر نقطه
|
هر نقطه درکشور کویت
|
هر نقطه
|
بخش ۲:
مسیرهایی که قرار است توسط شرکت (های) هواپیمایی تعیین شده کشور کویت با حقوق کامل حمل و نقل در هر دو جهت مورد بهره برداری قرار گیرد.
|
نقاط مبدأ
|
نقاط واسط
|
نقاط مقصد
|
نقاط ماوراء
|
|
هر نقطه در کویت
|
هر نقطه
|
هر نقطه در کشور ایران
|
هر نقطه
|
تذکر
– از نقاط واسط و نقاط ماوراء می توان به اختیار شرکت (های) هواپیمایی تعیین شده در هر پرواز یا کلیه پروازها صرف نظر نمود.
– شرکت (های) هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد مجاز به بهره برداری از حقوق حمل و نقل بدون محدودیت در تمامی خدمات (سرویس ها) و در خدمات (سرویس های) ترکیبی می باشند.
– حق آزادی پنجم حمل و نقل توسط هیچ یک از شرکت (های) هواپیمایی تعیین شده هر طرف متعاهد برای حمل و نقل مسافران از طریق نقاط واسط و به نقاط ماوراء و بالعکس اعمال نخواهد شد.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و یک تبصره منضم به متن موافقتنامه، شامل مقدمه و بیست و یک ماده و یک پیوست در جلسه علنی روز سه شنبه مورخ شانزدهم اردیبهشت ماه یکهزار و سیصد و نود و نه مجلس شورای اسلامی تصویب شد و در تاریخ ۳۰ /۲ /۱۳۹۹ به تأیید شورای نگهبان رسید.
رئیس مجلس شورای اسلامی – محمدباقر قالیباف