شماره ۲۲۴۸۴۱- ۱۴۰۱/۱۲/۶
وزارت امور خارجه
در اجرای اصل یکصد و بیست و سوم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به پیوست «قانون یادداشت تعهدات جمهوری اسلامی ایران در راستای کسب جایگاه دولت عضو در سازمان همکاری شانگهای» که در جلسه علنی روز سه شنبه مورخ هجدهم بهمن ماه یکهزار و چهارصد و یک مجلس شورای اسلامی تصویب شد و در تاریخ ۱۴۰۱/۱۱/۲۳ به تأیید شورای نگهبان رسیده و طی نامه شماره ۱۱/۱۱۰۵۴ـ۸۶۷ مورخ ۱۴۰۱/۱۱/۳۰ مجلس شورای اسلامی واصل گردیده، جهت اجرا ابلاغ می گردد.
با توجه به اصل یکصد و بیست و پنجم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، اجرای مفاد قانون، منوط به انجام تشریفات مندرج در ماده (۷) قانون یاد شده می‌باشد.
رئیس جمهور ـ سیدابراهیم رئیسی
ماده واحده ـ
یادداشت تعهدات جمهوری اسلامی ایران در راستای کسب جایگاه دولت عضو در سازمان همکاری شانگهای مشتمل بر یک مقدمه، هفت ماده و دو پیوست، تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده میشود.
تبصره ـ رعایت اصول هفتاد و هفتم (۷۷)، یکصد و بیست و پنجم (۱۲۵) و یکصد و سی و نهم (۱۳۹) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در اجرای این موافقتنامه الزامی است.
بسم الله الرحمن الرحیم
یادداشت تعهدات جمهوری اسلامی ایران در راستای کسب جایگاه دولت عضو در سازمان همکاری شانگهای
جمهوری اسلامی ایران و دولت های عضو سازمان همکاری شانگهای، «سازمان همکاری شانگهای» (از این پس «سازمان»)، که از این پس «طرفها» نامیده می‌شوند، با تأکید مجدد بر تعهدات خود به اهداف و اصول مشخص شده در «منشور سازمان همکاری شانگهای مصوب ۱۷ خرداد ۱۳۸۱ هجری شمسی (۷ ژوئن ۲۰۰۲ میلادی)» (از این پس «منشور») و مفاد عهدنامه بلندمدت حسن همجواری، مودت و همکاری دولت های عضو سازمان همکاری شانگهای مورخ ۲۵ مرداد ۱۳۸۶ هجری شمسی (۱۶ آگوست ۲۰۰۷ میلادی) (از این پس «عهدنامه»)، همچنین معاهدات و اسناد مرتبط بین المللی مصوب در چهارچوب سازمان،بر اساس مقررات حاکم بر روند الحاق اعضای جدید به سازمان همکاری شانگهای مورخ ۲۱ خرداد ۱۳۸۹ هجری شمسی (۱۱ ژوئن ۲۰۱۰ میلادی) (از این پس «مقررات») و تصمیم شماره ۱۹ «شورای سران دولت های عضو سازمان» (از این پس «شورای سران») مورخ ۲۶ شهریور ۱۴۰۰ هجری شمسی (۱۷ سپتامبر ۲۰۲۱ میلادی) درباره آغاز فرآیند پذیرش جمهوری اسلامی ایران به عنوان عضو سازمان همکاری شانگهای، در خصوص موارد زیر به توافق رسیده‌اند:
ماده ۱ـ وضعیت یادداشت
این یادداشت یک معاهده بین المللی شامل تعهدات جمهوری اسلامی ایران در راستای کسب جایگاه دولت عضو در سازمان همکاری شانگهای می باشد.
ماده ۲ـ تعهدات کلی جمهوری اسلامی ایران
جمهوری اسلامی ایران متعهد می شود تا از اهداف و اصول منشور، مفاد عهدنامه، همچنین معاهدات و اسناد مرتبط بین المللی مصوب در چهارچوب سازمان پیروی نماید.
ماده ۳ـ الحاق جمهوری اسلامی ایران به معاهدات بین المللی در چهارچوب سازمان
۱.۳. جمهوری اسلامی ایران متعهد می شود به کلیه معاهدات و اسناد بین المللی که در چهارچوب سازمان به تصویب رسیده‌اند در بازه زمانی مقرر در این ماده بپیوندد.
۲.۳. پس از دریافت اعلان دبیرخانه سازمان همکاری شانگهای توسط جمهوری اسلامی ایران مبنی بر تکمیل تشریفات ملی داخلی مورد نیاز جهت لازم الاجرا شدن این یادداشت، جمهوری اسلامی ایران متعهد می شود به منشور، معاهده (کنوانسیون) شانگهای در زمینه مقابله با تروریسم، جدایی طلبی، و افراط گرایی مورخ ۲۵ خرداد ۱۳۸۰ هجری شمسی (۱۵ ژوئن ۲۰۰۱ میلادی)، و نیز اسناد الحاقی (پروتکل های) آنها، تا پیش از ۱۰ آذر ۱۴۰۱ هجری شمسی (۱ دسامبر ۲۰۲۲ میلادی) بپیوندد.
۳.۳. به محض تکمیل تشریفات مشخص شده در بند (۲) این ماده، جمهوری اسلامی ایران متعهد می شود تا پیش از ۲۵ دی ۱۴۰۱ هجری شمسی (۱۵ ژانویه ۲۰۲۳ میلادی) به معاهدات بین المللی مصوب در چهارچوب سازمان که در پیوست شماره ۱ این یادداشت آمده است، بپیوندد.
۴.۳. به محض اجرای تعهدات مندرج در بندهای (۲) و (۳) این ماده و به شرط لازم الاجرا شدن این یادداشت، جمهوری اسلامی ایران حق پیوستن به معاهدات بین المللی در چهارچوب سازمان را که در پیوست شماره (۲) این یادداشت فهرست گردیده است، اخذ می‌نماید.
جمهوری اسلامی ایران متعهد می شود تا پیش از ۲۶ فروردین ۱۴۰۲ هجری شمسی (۱۵ آوریل ۲۰۲۳ میلادی) به این معاهدات بپیوندد.
۵.۳. الحاق به معاهدات بین المللی در چهارچوب سازمان، به محض لازم الاجرا شدن الحاق جمهوری اسلامی ایران به معاهدات بین المللی ذکر شده در بند (۲) این ماده و همچنین پیوست های شماره (۱) و (۲) این یادداشت، تکمیل‌شده تلقی خواهد شد. سپس شورای سران، مطابق با ترتیب مشخص شده به موجب مقررات، درباره اعطای وضعیت دولت عضو در سازمان به جمهوری اسلامی ایران تصمیم‌گیری خواهد نمود.
۶.۳. در صورت عدم تحقق تعهدات توسط جمهوری اسلامی ایران در بازه زمانی جهت الحاق به معاهدات بین المللی مندرج در بند (۲) این ماده و همچنین پیوست های شماره (۱) و (۲) این یادداشت، جمهوری اسلامی ایران فقط یک بار حق ارائه درخواست به دبیرخانه سازمان جهت بازنگری احتمالی بازه زمانی الحاق را دارا می باشد. بازه زمانی جدید جهت الحاق جمهوری اسلامی ایران به معاهدات بین المللی در چهارچوب سازمان نباید از زمان حدودی اولیه پیش بینی شده در بندهای (۲)، (۳) و (۵) این ماده، فراتر رود. شورای هماهنگ کنندگان ملی دولت های عضو سازمان همکاری شانگهای توصیه خود در خصوص درخواست مربوط جمهوری اسلامی ایران را برای شورای وزرای امور خارجه دولت های عضو سازمان (از این پس «شورای وزیران») تهیه می نماید. شورای سران بنا به توصیه شورای وزیران تصمیم مربوط در خصوص این موضوع را اتخاذ می نماید.
۷.۳. تصمیمات نهادهای سازمان که قبل از پیوستن جمهوری اسلامی ایران به سازمان اتخاذ شده اند، برای جمهوری اسلامی ایران از تاریخ تصویب تصمیم شورای سران مندرج در بند (۵) این ماده قابل اعمال خواهد بود.
ماده ۴ـ جوانب مالی الحاق به سازمان
۱.۴ . میزان سهم (حق عضویت) سالانه جمهوری اسلامی ایران در بودجه سازمان بر اساس اصل سهمیه پیش بینی شده توسط منشور سازمان و موافقتنامه تشکیلات و اجرای بودجه سازمان مورخ ۱۰ آذر ۱۳۹۶ هجری شمسی (۱ دسامبر ۲۰۱۷ میلادی) تعیین می شود.
۲.۴ . سهم جمهوری اسلامی ایران در بودجه سازمان برابر با ۵/۸ درصد می باشد. به محض لازم الاجرا شدن یادداشت حاضر، تغییرات و اضافات مربوط در ضمیمه موافقتنامه تشکیلات و اجرای بودجه سازمان مورخ ۱۰ آذر ۱۳۹۶ هجری شمسی (۱ دسامبر ۲۰۱۷ میلادی) اعمال خواهد شد.
۳.۴ . اولین پرداخت سهم جمهوری اسلامی ایران در بودجه سازمان در اولین سال مالی پس از سال لازم الاجرا شدن تغییرات و اضافات در موافقتنامه تشکیلات و اجرای بودجه سازمان مورخ ۱۰ آذر ۱۳۹۶ هجری شمسی (۱ دسامبر ۲۰۱۷ میلادی) ذکر شده در بند (۲) این ماده انجام می شود.
ماده ۵ ـ تکمیل حد نصاب کرسی ها در نهادهای دائم سازمان
۱.۵ . مطابق با میزان سهم در بودجه سازمان، به جمهوری اسلامی ایران، چهار کرسی در ارکان دائم سازمان (دو کرسی در دبیرخانه سازمان، دو کرسی در کارگروه اجرائی ساختار منطقه ای ضدتروریسم سازمان) تعلق می گیرد. ساختار و برنامه زمانی جدید برای کرسی ها به موجب تصمیم شورای روسای دولت های (نخست وزیران) عضو سازمان تصویب می شود.
۲.۵. جمهوری اسلامی ایران اتباع خود را جهت تکمیل حد نصاب کرسی ها در ارکان دائم سازمان مطابق با برنامه زمانی مصوب، به محض پرداخت سهم خود در بودجه سازمان، اعزام خواهد نمود.
ماده ۶ ـ تعلیق یا خاتمه یادداشت
۶.۱. در صورت نقض تعهدات در پیروی از اهداف و اصول منشور یا عدم تحقق تعهدات مشخص شده در این یادداشت از سوی جمهوری اسلامی ایران، دولت های عضو سازمان و سازمان، مطابق با تصمیم اتخاذ شده توسط شورای سران در راستای توصیه شورای وزیران، می توانند این یادداشت را تعلیق نموده یا به آن خاتمه دهند. ظرف پانزده روز از تاریخ اتخاذ تصمیم مربوط، دبیرخانه سازمان، جمهوری اسلامی ایران را از طریق یک اعلان مکتوب در مورد این موضوع، مطلع خواهد ساخت. اعتبار این یادداشت پس از سی روز از تاریخ ارسال یک اعلان مکتوب توسط دبیرخانه سازمان به جمهوری اسلامی ایران تعلیق گردیده یا خاتمه خواهد یافت.
۶.۲. در صورت تعلیق این یادداشت، تصمیم در خصوص تمدید اعتبار آن، توسط دولت های عضو سازمان و سازمان به درخواست جمهوری اسلامی ایران و به توصیه شورای وزیران و بر اساس تصمیم شورای سران، اتخاذ می شود. ظرف پانزده روز از تاریخ اتخاذ تصمیم مربوط، دبیرخانه سازمان از طریق یک اعلان مکتوب، جمهوری اسلامی ایران را از نتیجه تصمیم گیری مطلع خواهد ساخت. اعتبار یادداشت فعلی پس از سی روز از تاریخ ارسال اعلان مکتوب توسط دبیرخانه سازمان به جمهوری اسلامی ایران، تمدید می شود.
ماده ۷ـ مقررات نهایی
۱. ۷. این یادداشت پس از سی روز از تاریخ دریافت آخرین اعلان مکتوب دبیرخانه سازمان راجع به تکمیل تشریفات ملی داخلی مورد نیاز برای لازم الاجرا شدن این یادداشت توسط دولت های عضو سازمان و جمهوری اسلامی ایران، اجرائی خواهد شد. دبیرخانه سازمان، طرف ها را در ارتباط با اعلان های مکتوب آتی درباره تکمیل تشریفات ملی داخلی مطلع خواهد نمود.
هیچ گونه تغییر یا اصلاحی در این یادداشت، به استثنای موارد پیش بینی شده در بند (۶) ماده (۳) و همچنین بند (۲) ماده (۴) ، بند (۱) ماده (۵)، و پیوست های شماره (۱) و (۲) این یادداشت، اعمال نخواهد شد.
۲.۷. اختلافات و عدم توافق ناشی از اجرا و یا تفسیر این یادداشت از طریق مشورت میان طرف ها حل و فصل خواهد گردید.
۳.۷. دولت های عضو سازمان و سازمان، مطابق با تصمیم شورای سران مبنی بر توصیه شورای وزیران، یا مطابق با تصمیم جمهوری اسلامی ایران، به استثنای موارد پیش بینی شده در ماده (۶)، با ارسال اعلان کتبی به طرف های دیگر حداکثر نود روز قبل از تاریخ مورد نظر برای خاتمه این یادداشت، می توانند به آن خاتمه دهند.
۴.۷. در صورت خاتمه این یادداشت، طرف ها باید تمامی تعهدات مندرج در این یادداشت را حل و فصل نمایند.
این یادداشت در شهر سمرقند در تاریخ ۲۵ شهریور ۱۴۰۱ هجری شمسی (۱۶ سپتامبر ۲۰۲۲ میلادی ) در دو نسخه اصلی به زبان های انگلیسی، روسی و چینی تنظیم شده است که تمامی متون از اعتبار یکسان برخوردارند.
از طرف جمهوری هند
از طرف جمهوری قزاقستان
از طرف جمهوری خلق چین
از طرف جمهوری قرقیزستان
از طرف جمهوری اسلامی پاکستان
از طرف فدراسیون روسیه
از طرف جمهوری تاجیکستان
از طرف جمهوری ازبکستان
از طرف جمهوری اسلامی ایران
دبیرکل سازمان همکاری شانگهای
پیوست شماره (۱) یادداشت تعهدات جمهوری اسلامی ایراندر راستای دریافت جایگاه دولت عضو سازمان همکاری شانگهای
فهرست معاهدات بین المللی لازم الاجرا در چهارچوب سازمان همکاری شانگهای
۱ـ موافقتنامه کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای در مورد ساختار منطقه ای ضد تروریسم، مورخ ۱۷ خرداد ۱۳۸۱ (۷ ژوئن ۲۰۰۲)، که از تاریخ ۲۳ آبان ۱۳۸۲ (۱۴ نوامبر ۲۰۰۳) لازم الاجرا گردیده است.
۲ـ سند الحاقی (پروتکل) [اول] اعمال تغییرات در موافقتنامه کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای در مورد ساختار منطقه ای ضد تروریسم، مورخ ۱۴ شهریور ۱۳۸۲ (۵ سپتامبر ۲۰۰۳) که از تاریخ ۱۰ مهر ۱۳۸۳ (۱ اکتبر ۲۰۰۴) لازم الاجرا گردیده است.
۳ـ موافقتنامه مربوط به حفاظت از اطلاعات طبقه بندی شده در چهارچوب ساختار منطقه ای ضدتروریستی سازمان همکاری شانگهای ، مورخ ۲۸ خرداد ۱۳۸۳ (۱۷ ژوئن ۲۰۰۴) که از تاریخ ۲۸ آبان ۱۳۹۴ (۱۹ نوامبر ۲۰۱۵) لازم الاجرا گردیده است.
۴ـ سند الحاقی [دوم] اصلاحات موافقتنامه کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای در مورد ساختار منطقه ای ضد تروریسم، مورخ ۲۵ مرداد ۱۳۸۶ (۱۶ آگوست ۲۰۰۷)، که در ۴ تیر ۱۳۸۸ (۲۵ ژوئن ۲۰۰۹) لازم الاجرا گردیده است.
۵ ـ یادداشت تفاهم میان دولتهای عضو سازمان همکاری شانگهای درباره اهداف و جهتگیری های اصلی همکاری اقتصادی منطقهای و راه اندازی فرآیند ایجاد شرایط مطلوب تجارت و سرمایه گذاری، مورخ ۲۳ شهریور ۱۳۸۰ (۱۴ سپتامبر ۲۰۰۱) که از تاریخ امضا لازم الاجرا گردیده است.
۶ ـ سند الحاقی (پروتکل) یادداشت تفاهم میان دولت های عضو سازمان همکاری شانگهای درباره اهداف و جهتگیری های اصلی همکاری اقتصادی منطقهای و راه اندازی فرآیند ایجاد شرایط مطلوب تجارت و سرمایه گذاری، مورخ ۷ خرداد ۱۳۸۱ (۲۸ می ۲۰۰۲) که از تاریخ امضا لازم الاجرا گردیده است.
۷ـ معاهده (کنوانسیون) مزایا و مصونیت های سازمان همکاری شانگهای، مورخ ۲۸ خرداد ۱۳۸۳ (۱۷ ژوئن ۲۰۰۴) که از تاریخ ۱۲ مهر ۱۳۸۶ (۴ اکتبر ۲۰۰۷) لازم الاجرا گردیده است.
۸ ـ موافقتنامه همکاری در زمینه مبارزه با قاچاق مواد مخدر، مواد روانگردان و مواد تشکیل دهنده آنها میان دولت های عضو سازمان همکاری شانگهای، مورخ ۲۸ خرداد ۱۳۸۳ (۱۷ ژوئن ۲۰۰۴) که از تاریخ ۲۵ مرداد ۱۳۸۶ (۱۶ آگوست ۲۰۰۷) لازم الاجرا گردیده است.
۹ـ موافقتنامه در زمینه بانک داده ساختار منطقه ای ضد تروریسم سازمان همکاری شانگهای ، مورخ ۲۸ خرداد ۱۳۸۳ (۱۷ ژوئن ۲۰۰۴) که از تاریخ ۲۲ فروردین ۱۳۸۶ (۱۱ آوریل ۲۰۰۷) لازم الاجرا گردیده است.
۱۰ ـ معاهده (پروتکل) همکاری و هماهنگی فعالیت های میان وزارتخانه های امور خارجه کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای، مورخ ۲۸ خرداد ۱۳۸۳ (۱۷ ژوئن ۲۰۰۴) که از تاریخ امضا لازم الاجرا گردیده است.
۱۱ـ موافقتنامه همکاری در زمینه شناسایی و مسدود نمودن مجاری نفوذ افراد درگیر در فعالیت های تروریستی، جدایی طلبانه و افراط گرایانه به سرزمین کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای، مورخ ۲۵ خرداد ۱۳۸۵ (۱۵ ژوئن ۲۰۰۶) که در ۱۶ آبان ۱۳۸۷ (۶ نوامبر ۲۰۰۸) لازم الاجرا گردیده است.
۱۲ـ موافقتنامه فرآیند سازماندهی و اجرای اقدامات مشترک ضدتروریستی در قلمرو کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای، مورخ ۲۵ خرداد ۱۳۸۵ (۱۵ ژوئن ۲۰۰۶) که از تاریخ ۲۷ اسفند ۱۳۸۷ (۱۷ مارس ۲۰۰۹) لازم الاجرا گردیده است.
۱۳ـ موافقتنامه نحوه سازماندهی و اجرای رزمایشهای مشترک ضد تروریستی میان کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای، مورخ ۷ شهریور ۱۳۸۷ (۲۸ آگوست ۲۰۰۸) که از تاریخ ۸ آذر ۱۳۹۲ (۲۹ نوامبر ۲۰۱۳) لازم الاجرا گردیده است.
۱۴ـ موافقتنامه همکاری در زمینه تضمین امنیت اطلاعات بین المللی بین دولت های عضو سازمان همکاری شانگهای، مورخ ۲۶ خرداد ۱۳۸۸ (۱۶ ژوئن ۲۰۰۹) که از تاریخ ۱۲ خرداد ۱۳۹۰ (۲ ژوئن ۲۰۱۱) لازم الاجرا گردیده است.
۱۵ـ موافقتنامه آموزش کارکنان واحدهای ضد تروریستی کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای، مورخ ۲۶ خرداد ۱۳۸۸ (۱۶ ژوئن ۲۰۰۹) که از تاریخ ۲۲ شهریور ۱۳۹۰ (۱۳ سپتامبر ۲۰۱۱) لازم الاجرا گردیده است.
۱۶ـ معاهده (کنوانسیون) سازمان همکاری شانگهای علیه تروریسم، مورخ ۲۶ خرداد ۱۳۸۸ (۱۶ ژوئن ۲۰۰۹) که از تاریخ ۲۴ دی ۱۳۹۰ (۱۴ ژانویه ۲۰۱۲) لازم الاجرا گردیده است.
۱۷ـ موافقتنامه بین دولتهای کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای در خصوص همکاری در زمینه ایجاد شرایط مطبوع جهت حمل و نقل بین المللی جاده ای، مورخ ۲۱ شهریور ۱۳۹۳ (۱۲ سپتامبر ۲۰۱۴) که از تاریخ ۱ بهمن ۱۳۹۵ (۲۰ ژانویه ۲۰۱۷) لازم الاجرا گردیده است.
۱۸ـ موافقتنامه در مورد نحوه تنظیم و اجرای بودجه سازمان همکاری شانگهای، مورخ ۱۰ آذر ۱۳۹۶ (۱ دسامبر ۲۰۱۷) که از تاریخ ۷ اسفند ۱۳۹۶ (۲۶ فوریه ۲۰۱۸) لازم الاجرا گردیده است.
۱۹ـ معاهده (کنوانسیون) سازمان همکاری شانگهای در مبارزه علیه افراط گرایی، مورخ ۱۹ خرداد ۱۳۹۶ (۹ ژوئن ۲۰۱۷) که از تاریخ ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۰ می ۲۰۱۹) لازم الاجرا گردیده است.
پیوست شماره (۲) یادداشت تعهدات جمهوری اسلامی ایران در راستای دریافت جایگاه دولت عضو سازمان همکاری شانگهای
فهرست معاهدات بین المللی لازم الاجرا در چهارچوب سازمان همکاری شانگهای[۱]
۱ـ موافقتنامه همکاری (روابط) بین بانکی در سازمان همکاری شانگهای، مورخ ۴ آبان ۱۳۸۴ (۲۶ اکتبر ۲۰۰۵) که از تاریخ امضا لازم الاجرا گردیده است.
۲ـ موافقتنامه حفاظت فنی از اطلاعات در ساختار منطقه ای مبارزه با تروریسم سازمان همکاری شانگهای، مورخ ۲۵ خرداد ۱۳۸۵ (۱۵ ژوئن ۲۰۰۶) که از تاریخ ۱۴ شهریور ۱۳۹۴ (۵ سپتامبر ۲۰۱۵) لازم الاجرا گردیده است.
۳ـ موافقتنامه در زمینه امدادرسانی در شرایط اضطراری بین دولت های کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای، مورخ ۴ آبان ۱۳۸۴ (۲۶ اکتبر ۲۰۰۵) که از تاریخ ۲ مرداد ۱۳۸۶ (۲۴ جولای ۲۰۰۷) لازم الاجرا گردیده است.
۴ـ موافقتنامه همکاری در زمینه آموزش بین دولت های عضو سازمان همکاری شانگهای، مورخ ۲۵ خرداد ۱۳۸۵ (۱۵ ژوئن ۲۰۰۶) که از تاریخ ۱۰ بهمن ۱۳۸۶ (۳۰ ژانویه ۲۰۰۸) لازم الاجرا گردیده است.
۵ ـ موافقتنامه برگزاری رزمایش مشترک نظامی بین دولت های عضو سازمان همکاری شانگهای، مورخ ۶ تیر ۱۳۸۶ (۲۷ ژوئن ۲۰۰۷) که از تاریخ ۱۷ مرداد ۱۳۹۷ (۸ آگوست ۲۰۱۸) لازم الاجرا گردیده است.
۶ ـ موافقتنامه همکاری فرهنگی بین کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای، مورخ ۲۵ مرداد ۱۳۸۶ (۱۶ آگوست ۲۰۰۷) که از تاریخ ۴ اردیبهشت ۱۳۹۳ (۲۴ آوریل ۲۰۱۴) لازم الاجرا گردیده است.
۷ـ موافقتنامه همکاری و کمک متقابل در امور گمرکی بین دولت های عضو سازمان همکاری شانگهای، مورخ ۱۱ آبان ۱۳۸۶ (۲ نوامبر ۲۰۰۷) که از تاریخ ۴ اردیبهشت ۱۳۹۳ (۲۴ آوریل ۲۰۱۴) لازم الاجرا گردیده است.
۸ ـ معاهده حسن همجواری، دوستی و همکاری بلندمدت بین دولت های عضو سازمان همکاری شانگهای، مورخ ۲۵ مرداد ۱۳۸۶ (۱۶ آگوست ۲۰۰۷)، که از تاریخ ۱۰ آبان ۱۳۹۱ (۳۱ اکتبر ۲۰۱۲) لازم الاجرا گردیده است.
۹ـ موافقتنامه درباره همکاری در زمینه مبارزه با قاچاق تسلیحات، مهمات و مواد منفجره میان دولت های کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای، مورخ ۷ شهریور ۱۳۸۷ (۲۸ آگوست ۲۰۰۸) که از تاریخ ۱۳ اردیبهشت ۱۳۸۹ (۳ می ۲۰۱۰) لازم الاجرا گردیده است.
۱۰ـ معاهده (پروتکل) اشتراک گذاری اطلاعات در حوزه نظارت بر حمل و نقل منابع انرژی میان ادارات گمرک کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای، مورخ ۹ آبان ۱۳۸۷ (۳۰ اکتبر ۲۰۰۸) که از تاریخ امضا لازم الاجرا گردیده است.
۱۱ـ معاهده (پروتکل) میان گمرکات دولت های عضو سازمان همکاری شانگهای درباره همکاری در حوزه آموزش و مهارت افزایی مقام های گمرک، مورخ ۲۲ مهر ۱۳۸۸ (۱۴ اکتبر ۲۰۰۹) که از تاریخ ۱۲ آبان ۱۳۹۶ (۳ نوامبر ۲۰۱۷) لازم الاجرا گردیده است.
۱۲ـ موافقتنامه همکاری در زمینه مبارزه با جرم میان دولت های عضو سازمان همکاری شانگهای، مورخ ۲۱ خرداد ۱۳۸۹ (۱۱ ژوئن ۲۰۱۰) که از تاریخ ۲۱ دی ۱۳۹۰ (۱۱ ژانویه ۲۰۱۲) لازم الاجرا گردیده است.
۱۳ـ موافقتنامه همکاری در زمینه کشاورزی میان دولت های کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای، مورخ ۲۱ خرداد ۱۳۸۹ (۱۱ ژوئن ۲۰۱۰) که از تاریخ ۲۴ مرداد ۱۳۹۳ (۱۵ آگوست ۲۰۱۴) لازم الاجرا گردیده است.
۱۴ـ موافقتنامه همکاری در زمینه مراقبت های بهداشتی میان دولت های کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای، مورخ ۲۵ خرداد ۱۳۹۰ (۱۵ ژوئن ۲۰۱۱) که از تاریخ ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۹ (۱۴ می ۲۰۲۰) لازم الاجرا گردیده است.
۱۵ـ معاهده (پروتکل) تعامل میان گمرک های دولت های عضو سازمان همکاری شانگهای در حوزه اجرای قانون، مورخ ۲۴ آذر ۱۳۹۳ (۱۵ دسامبر ۲۰۱۴) که از تاریخ ۲۰ دی ۱۳۹۵ (۹ ژانویه ۲۰۱۷) لازم الاجرا گردیده است.
۱۶ـ سند الحاقی (پروتکل) موافقتنامه کمک متقابل در زمینه امدادرسانی در رفع بلایای طبیعی بین دولت های عضو سازمان همکاری شانگهای، مورخ ۱۵ آذر ۱۳۹۱ (۵ دسامبر ۲۰۱۲) که از تاریخ ۲۳ اسفند ۱۳۹۳ (۱۴ مارس ۲۰۱۵) لازم الاجرا گردیده است.
۱۷ـ موافقتنامه در خصوص همکاری علمی و فنی بین دولت های کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای، مورخ ۲۲ شهریور ۱۳۹۲ (۱۳ سپتامبر ۲۰۱۳) که از تاریخ ۲۸ مهر ۱۳۹۴ (۲۰ اکتبر ۲۰۱۵) لازم الاجرا گردیده است.
۱۸ـ موافقتنامه همکاری بین وزارتخانه های دادگستری دولت های عضو سازمان همکاری شانگهای، مورخ ۲۷ مرداد ۱۳۹۴ (۱۸ آگوست ۲۰۱۵) که از تاریخ امضا لازم الاجرا گردیده است.
۱۹ـ موافقتنامه همکاری و تعامل کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای در ارتباط با مسائل مرزی، مورخ ۱۹ تیر ۱۳۹۴ (۱۰ جولای ۲۰۱۵) که از تاریخ ۸ آبان ۱۳۹۵ (۲۹ اکتبر ۲۰۱۶) لازم الاجرا گردیده است.
۲۰ـ موافقتنامه در مورد همکاری بین وزارتخانه های دفاع کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای، مورخ ۴ اردیبهشت ۱۳۹۷ (۲۴ آوریل ۲۰۱۸) که از تاریخ امضا لازم الاجرا گردیده است.
۲۱ـ سند اصلاحی (پروتکل) به موافقتنامه بین دولت های عضو سازمان همکاری شانگهای جهت برگزاری رزمایش نظامی مشترک، مورخ ۶ تیر ۱۳۸۶ (۲۷ ژوئن ۲۰۰۷) که در ۹ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۲۹ آوریل ۲۰۱۹) امضا گردید و در ۱۷ خرداد ۱۴۰۰ (۷ ژوئن ۲۰۲۱) لازم الاجرا گردیده است.
۲۲ـ موافقتنامه همکاری بین نهادهای مجاز کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای در زمینه ورزش و تربیت بدنی، مورخ ۲۴ خرداد ۱۳۹۸ (۱۴ ژوئن ۲۰۱۹) که از تاریخ امضا لازم الاجرا گردیده است.
۲۳ ـ موافقتنامه بین دولت های کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای در زمینه همکاری رسانه های گروهی، مورخ ۲۴ خرداد ۱۳۹۸ (۱۴ ژوئن ۲۰۱۹) که از تاریخ ۷ آذر ۱۴۰۰ (۲۸ نوامبر ۲۰۲۱) لازم الاجرا گردیده است.
۲۴ـ موافقتنامه میان نهادهای مجاز دولت های عضو سازمان همکاری شانگهای درخصوص همکاری در کار با جوانان، مورخ ۲۶ شهریور ۱۴۰۰ (۱۷ سپتامبر ۲۰۲۱) که از تاریخ امضا لازم الاجرا گردیده است.
۲۵ ـ موافقتنامه بین دولتهای عضو سازمان همکاری شانگهای در مورد مشارکت در حفاظت از میراث فرهنگی، مورخ ۲۶ شهریور ۱۴۰۰ (۱۷ سپتامبر ۲۰۲۱) که از تاریخ امضا لازم الاجرا گردیده است.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و یک تبصره منضم به متن یادداشت شامل مقدمه و هفت ماده و دو پیوست که گزارش آن توسط کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی به صحن علنی تقدیم شده بود، پس از تصویب در جلسه علنی روز سه شنبه مورخ هجدهم بهمن ماه یکهزار و چهارصد و یک مجلس، در تاریخ ۱۴۰۱/۱۱/۲۳ به تأیید شورای نگهبان رسید.
رئیس مجلس شورای اسلامی ـ محمدباقر قالیباف
۱. فهرست پیوست شماره (۲) شامل معاهدات بین المللی سازمان همکاری شانگهای می شود که برای الحاق توسط هر یک از دولت های عضو این سازمان باز است.