(متن نطق مرحوم مظفرالدین شاه، که در جلسه مورخ هجدهم شعبان ١٣٢۴ هنگام افتتاح مجلس در عمارت گلستان ایراد نمود. شاه در این روز با شدت بیماری در مجلس حاضر شد و در حالی که دو تن بازوی او را گرفته و بر تخت نشاندند، این خطابه را ایراد نمود. قبل از ایراد خطابه اظهار داشت (سالها در آرزوی چنین روزی بودم و خدا را شکر که به آرزوی خود رسیدم) و حال رقت و گریه به شاه دست داد. سپس خطابه را قرائت نمود:)
بسم‌الله الرحمن الرحیم
منت خدای را که آنچه سالها در نظر داشتیم، امروز به عون‌الله تعالی، از قوه به فعل آمد و به انجام آن مقصود مهم، به عنایات الهیه موفق شدیم.
زهی روز مبارک و میمونی که روز افتتاح مجلس شورای ملی است، مجلسی که رشته‌های امور دولتی و مملکتی را به هم مربوط و متصل می‌دارد و علایق مابین دولت و ملت را متین و محکم می‌سازد. مجلسی که مظهر افکار عامه و احتیاجات اهالی مملکت است. مجلسی که نگهبان عدل و داد شخص همایون ماست، در حفظ ودایعی که ذات واجب الوجود به کف کفایت ما سپرده.
امروز روزی است که بر وداد و اتحاد مابین دولت و ملت افزوده می‌شود و اساس دولت و ملت، بر شالوده محکم گذارده می‌شود.
و امروز روزی است که یقین داریم روسای محترم ملت و وزرای دولت‌خواه دولت و امناء و اعیان و تجار و عموم رعایای صدیق مملکت، در اجرای قوانین شرع انور و ترتیب و تنظیم دوایر دولتی و اجرای اصلاحات لازمه و تهیه اسباب و لوازم امنیت و رفاهیت قاطبه اهالی وطن ما بکوشند و هیچ منظوری نداشته باشند جز مصالح دولت و ملت و منافع اهالی و مملکت؛ و البته می‌دانید که نیست اساسی مقدسی، که به ملاحظات شخصی، مشوب و مختل نشود و به اغراض نفسانی، فاسد نگردد.
حالا بر انتخاب‌شدگان است که تکالیف خود را، چنانچه منظور نظر دولت و ملت است انجام بدهند.
بدیهی است که هیچ کدام از شما منتخبین، انتخاب نشدید مگر به واسطه تفوق و رجحانی که از حیث اخلاق و معلومات بر اغلب از مردم داشته‌اید، و خود این نکته باعث اطمینان خاطر و قوت قلب ماست؛ و رجاء واثق داریم که با کمال دانش و بینش و بی‌غرضی، در این جاده مقدس قدم خواهید زد و تکالیف خود را با کمال صداقت و درستی انجام خواهید داد.
ولی با وجود این، چون قاطبه اهالی را مثل فرزندان خود دوست داریم و نیک و بد آن‌ها را نیک و بد خودمان می‌دانیم و در خشنودی و مسرت و غم و الم آن‌ها سهیم و شریکیم، باز لازمست خاطر شما را به این نکته معطوف داریم که تا امروز، نتیجه اعمال هر کدام از شما فقط عاید به خودتان بود و بس، ولی امروز شامل حال هزاران نفوس است که شما را انتخاب کرده‌اند و منتظرند که شماها با خلوص نیت و پاکی عقیدت، به دولت و ملت خود خدمت نمایید، و از اموری که باعث فساد است احتراز نمایید. پس باید کاری کنید که در پیش خدا مسئول، و نزد ما شرمنده و خجل نباشید.
این پند و نصیحت ما را هیچ وقت فراموش نکنید و آنی، از مسئولیت بزرگی که بر عهده گرفته‌اید غافل نباشید؛ و بدانید که خداوند متعال ناظر حقیقی اعمال ماهاست و حافظ حق و حقانیت.
دست خدا همراه شما؛ بروید مسئولیتی را که بر عهده گرفته‌اید، با صداقت و درستی انجام بدهید و به فضل قادر متعال و توجه ما، مستظهر و امیدوار باشید.
هیجدهم شعبان المعظم ۱۳۲۴ [۱۴ مهر ۱۲۸۵]
[نوشته شاه، در بالای اصل دستنویس سند:
«جناب اشرف صدراعظم
این خطابه، عین فرمایشات خودتان است.
۱۸ شهر شعبان ۱۳۲۴»
[امضا]