نظر به مقررات باب چهارم قانون آیین دادرسی کیفری در خصوص موارد استدعای فرجام و تبصره ۲ ماده ۴۳۲ ناظر به تبصره ماده ۳۴۴ آن قانون و با توجه به اینکه فرجامخواهی نامستدل و غیر مستند به همان میزان خلاف اصول قضا و درخور تعقیب انتظامی است که اهمال و سکوت و عدم فرجامخواهی نسبت به احکامی که قانوناً باید از آن فرجام خواسته شود و از طرفی فرجامخواهی بیجهت جز تضییع وقت دیوان کشور و رکود کارها و بیاعتمادی و عصیان اربابرجوع و اصحاب دعوی نسبت به دستگاه قضایی ثمر دیگر نخواهد داشت لذا اکیداً مقرر میدارد که آقایان دادستانها و دادیاران در مقام فرجامخواهی از احکام قابل فرجام باید تقاضای خود را صریح و مدلل و مستند به مواد و فصول قانونی تنظیم نموده و معلوم و مشخص نمایند که از کدام قسمت از حکم و به چه علت و دلیل و با چه مجوز قانونی تقاضای رسیدگی فرجامخواهی میکنند و در غیر این صورت به استناد تبصره ماده ۴۳۲ قانون آیین دادرسی کیفری و مقررات آییننامه تشخیص تخلفات قضات اعم از اینکه از حکمی بیمورد فرجامخواهی شود و یا وقتی که فرجامخواهی قانوناً ضروری است از استدعای آن خودداری گردد تحت تعقیب انتظامی واقع خواهند شد.
وزیر دادگستری