ماده واحده – دولت مجاز است برای تقویت بنیه مالی بانک کشاورزی و پیشه و هنر ایران بمنظور تأسیس شعب و نمایندگی‌ها مبلغ یکصد و شصت میلیون ریال بسرمایه فعلی بانک اضافه نماید و این اضافه را از اعتبار عمران در ظرف سال ۱۳۲۷ در حدود موجودی اعتبارات عمرانی و بقیه را در چهارماهه اول سال ۱۳۲۸ بپردازد این افزایش باید بتناسب شهرستان ها و شعب موجود و جدیدالتأسیس تقسیم شود همچنین دولت میتواند برای پیشرفت بانک مزبور از وجوه اختصاصی خود مبلغ سپرده ثابت یا حساب جاری در بانک کشاورزی متمرکز سازد.
بانک کشاورزی موظف خواهد بود در ظرف مدت ۳ ماه پس از افزایش سرمایه بمنظور تقلیل کارمزد در آئین‌نامه‌های خود تجدید نظر نموده و معادل نصف از سرمایه اضافی خود را با بهره شش درصد و بدون کارمزد بوامهای بیست هزار ریال به کشاورزان و خورده [خرده] مالکین که عملا و شخصاً متصدی زراعت هستند اختصاص دهد.
تبصره ۱ – بانک کشاورزی میتواند همانطور که بانک ملی ایران برای بازرگانان اعتبار بدون وثیقه تعیین کرده در مواردی که مالکین و کشاورزان برای راه انداختن امور فوری زراعتی خود تقاضای وام کوتاه مدت کنند تا حدود اعتبارات هر کدام وام های عادی که حداکثر مدت آن از سه ماه تجاوز نکند و بیش از یک ماه قابل تمدید نباشد بپردازد.
تبصره ۲ – بانک کشاورزی در ظرف ۶ ماه از تاریخ تصویب این قانون در استانها و شهرستانهائی که واجد شرایط تأسیس بانک میباشند و اهمیت فلاحتی دارند اقدام بتأسیس بانک مینماید.
تبصره ۳ – کارفرمایان اعم از دولتی و غیر دولتی که بیش از صد کارگر داشته باشند موظفند برای کارگران خود و عائله آنها خانه بسازند.
تبصره ۴ – شهرستانهائی که هنوز شعبه بانک کشاورزی تشکیل نشده از حیث تشکیل شعبه مقدم بر نقاطی باشد که سابقه تشکیل شعبه دارند.
این قانون که مشتمل بر یک ماده است در جلسه نوزدهم اسفند ماه ۱۳۲۷ بتصویب مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملی – رضا حکمت