ماده واحده – قرارداد مربوط به منع آزمایشهای سلاح هسته‌ای در جو و فضای ماورای جو و زیر آب که در تاریخ پنجم اوت ۱۹۶۳ مطابق با ۱۴ مرداد ۱۳۴۲ در مسکو بین دولتهای ایالات متحده آمریکا و انگلستان و شوروی منعقد شده و در تاریخ هشتم اوت ۱۹۶۳ مطابق با هفدهم مرداد ۱۳۴۲ به امضای نمایندگان مختار دولت شاهنشاهی در مسکو و واشنگتن و لندن رسیده و مشتمل بر یک مقدمه و پنج ماده می‌باشد تصویب و به دولت اجازه داده می‌شود که اسناد آن را مبادله نماید.
این قانون که مشتمل بر یک ماده و متن قرارداد ضمیمه می‌باشد پس از تصویب مجلس سنا در جلسه یکشنبه بیست و دوم دی ماه یک هزار و سیصد و چهل و دو به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی – مهندس عبدالله ریاضی
قانون بالا در جلسه روز ۱۳۴۲/۱۰/۲ به تصویب مجلس سنا رسیده است
قرارداد منع آزمایشهای سلاح هسته‌ای در جو و فضای ماورای جو و زیر آب
دولتهای ایالات متحده آمریکا و بریتانیا و ایرلند شمالی و اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی که از این پس طرفهای اصلی قرارداد نامیده می‌شوند:
با اعلام این که منظور اصلی آنها این است که در اسرع اوقات درباره خلع سلاح عمومی و کامل تحت نظارت دقیق بین‌المللی طبق هدفهای ملل متحد توافق کنند و این توافق به مسابقه تسلیحاتی پایان بدهد و هر گونه انگیزه تولید و آزمایش هر نوع اسلحه از جمله سلاحهای هسته‌ای را از میان بردارد.
با کوشش برای توفیق در متوقف ساختن تمام انفجارهای آزمایشی اسلحه هسته‌ای برای همیشه و با عزم به ادامه مذاکرات برای این منظور و با میل به پایان بخشیدن به آلودگی محیط زندگی بشر به وسیله مواد رادیواکتیو،
به طریق ذیل توافق نمودند:
ماده اول –
۱ – هر یک از دول طرف این قرارداد تعهد می‌کند که هر نوع انفجار آزمایشی سلاح هسته‌ای یا هر گونه انفجار هسته‌ای دیگر را در هر نقطه‌ای از قلمرو یا تحت نظارت خود به شرح زیر ممنوع ساخته از آن جلوگیری نماید و خود نیز به آن مبادرت نورزد.
الف – در جو و در خارج از حدود جو از جمله فضاء ماوراء جو یا زیر آب از جمله آبهای ساحلی یا دریای آزاد یا.
ب – در هر مکان دیگری در صورتی که چنین انفجار باعث ایجاد مواد رادیواکتیو در خارج از حدود اراضی دولتی گردد که این انفجار تحت اداره یا نظارت آن انجام گرفته است.
در این باره تفاهم حاصل شده است که مقررات مندرج در این بند مانع انعقاد قراردادی درباره ممنوعیت دایم هر گونه انفجارهای آزمایشی هسته‌ای از جمله کلیه این گونه انفجارهای زیر زمینی نخواهد بود.
انعقاد چنین قراردادی همانطور که در مقدمه این قرارداد ذکر شده منظوری است که طرفهای امضاکننده این قرارداد برای نیل به آن سعی و مجاهدت می‌کنند.
۲ – هر یک از دول طرف این قرارداد علاوه بر آن متعهد می‌شود که از برانگیختن یا تشویق یا هر نوع شرکت در انجام هر گونه آزمایش سلاح هسته‌ای یا هر گونه انفجار اتمی که در نقاط مذکوره در بالا به وقوع بپیوندد یا اثرات مذکور در بند یک این ماده را داشته باشد خودداری نمایند.
ماده دوم –
۱ – هر یک از دول طرف این قرارداد می‌تواند پیشنهاد اصلاحاتی در این قرارداد بنماید. متن هر گونه پیشنهاد اصلاحی به دول نگهدارنده اسناد تسلیم می‌شود و این دول آن را به اطلاع تمام امضاکنندگان می‌رسانند.
در صورتی که یک سوم از طرفهای این قرارداد یا عده بیشتری از آنها تقاضا نمایند دول نگهدارنده اسناد از تمام دول امضاکننده دعوت خواهند کرد تا در کنفرانسی برای مطالعه این پیشنهاد اصلاحی گرد آیند.
۲ – هر پیشنهاد اصلاحی باید به تصویب اکثریت آراء تمام طرفهای این قرارداد از جمله آراء طرفهای اصلی این قرارداد برسد. پیشنهاد اصلاحی به محض این که اسناد تصویب آن از جانب اکثریت دول متعاهد – منجمله همه طرفهای اصلی این قرارداد تسلیم شد به مرحله اجرا در خواهد آمد.
ماده سوم –
۱ – این قرارداد برای امضای هر دولتی مفتوح است. هر دولتی که این قرارداد را بر طبق بند ۳ این ماده قبل از ورود به مرحله اجرا امضاء نکرده باشد می‌تواند هر موقع مایل باشد بدان ملحق گردد.
۲ – این قرارداد باید به تصویب دول امضاکننده برسد. اسناد تصویب و اسناد الحاق به این قرارداد به طرفهای اصلی یعنی – ایالات متحده آمریکا - بریتانیا و ایرلند شمالی و اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی – که در این قرارداد به عنوان دول نگهدارنده اسناد تعیین شده‌اند تسلیم خواهد شد.
۳ – این قرارداد پس از تصویب آن به وسیله طرفهای اصلی امضاکننده و پس از تسلیم اسناد تصویب به مرحله اجرا در خواهد آمد.
۴ – این قرارداد در مورد دولی که اسناد تصویب یا الحاق آنها بعد از الزام‌آور شدن قرارداد تسلیم می‌شود از همان روز تسلیم اسناد تصویب یا الحاق به موقع اجراء در خواهد آمد.
۵ – دول نگهدارنده اسناد تاریخ امضا و تاریخ تسلیم اسناد تصویب و الحاق به این قرارداد و تاریخ لازم‌الاجرا شدن آن و تاریخ دریافت هر گونه درخواست تشکیل کنفرانس یا اخطارهای دیگر را فوراً به اطلاع تمام دولی که بعداً آن را امضاء کرده‌اند یا بدان ملحق شده‌اند می‌رسانند.
۶ – این قرارداد به وسیله دول نگهدارنده اسناد بر طبق ماده ۱۰۲ منشور ملل متحد به ثبت خواهد رسید.
ماده چهارم –
مدت این قرارداد نامحدود است. هر یک از طرفهای این قرارداد در اعمال حاکمیت ملی خود چنانچه تصمیم بگیرد که حوادث فوق‌العاده‌ای که بستگی به موضوع این قرارداد دارد منافع عالیه کشورش را به خطر انداخته است حق خواهد داشت از این قرارداد خارج شود. در این صورت دول مذکور باید سه ماه قبل از خروج موضوع را به سایر طرفهای این قرارداد اخطار نمایند.
ماده پنجم –
این قرارداد که متن‌های انگلیسی و روسی آن متساویاً معتبر می‌باشد در بایگانی دول نگهدارنده اسناد ضبط خواهد شد. رونوشت‌های گواهی شده‌ای از آن به وسیله دول نگهدارنده اسناد به دول امضاکننده و دولی که بدان ملحق شده‌اند فرستاده خواهد شد.
نمایندگان مجاز با ایمان به مراتب فوق این قرارداد را در سه نسخه در شهر مسکو در تاریخ پنجم اوت ۱۹۶۳ امضاء نمودند.
محل سه امضاء
متن قرارداد فوق که مشتمل بر یک مقدمه و پنج ماده می‌باشد ضمیمه قانون راجع به الحاق دولت شاهنشاهی ایران به قرارداد مربوط به منع آزمایشهای سلاح هسته‌ای در جو و فضای ماورای جو و زیر آب بوده و صحیح است.
رییس مجلس شورای ملی – مهندس عبدالله ریاضی