ماده واحده – مواد ۱ و ۴ قانون افزایش اعتبارات کشاورزی مصوبه ۱۳۳۶/۱۲/۲۹ بشرح زیر اصلاح می گردد:
ماده ۱ – بانک ملی ایران مکلف است از محل وجوه حاصله از ارزیابی پشتوانه اسکناس موضوع قانون مصوب تیرماه ۱۳۳۳ و قانون راجع به اصلاح قانون تثبیت پشتوانه اسکناس مصوب اردی بهشت ۱۳۳۶ مبلغ سه هزار و پانصد میلیون ریال بتدریج که مورد احتیاج بانک کشاورزی میگردد در اختیار بانک مزبور بگذارد که بمصرف وام در امور کشاورزی برسد.
تبصره ۱ – بانک کشاورزی مکلف است لااقل صدی هشتاد از وجوه فوق را بمصرف وام های کشاورزی شهرستانهای کشور اختصاص دهد.
تبصره ۲ – حداکثر بهره وام های کشاورزی بهیچ عنوان از شش درصد نباید تجاوز کند بانک کشاورزی بصندوق های روستائی و شرکت های تعاونی کشاورزی بیش از سه درصد بهره برای وام منظور نخواهد داشت.
تبصره ۳ – بانک کشاورزی بهیچ وجه مجاز نیست که وجوه این اعتبار را بمصرف خرید اثاثیه و اتومبیل و امور ساختمانی خود و یا پاداش و اضافه کار مأموران بانک کشاورزی برساند.
تبصره ۴ – حداقل هفتصد میلیون ریال از وجوه فوق منحصرا جهت وام بوسیله صندوق های روستائی و شرکت های تعاونی که تحت نظر بانک کشاورزی اداره میشوند تخصیص داده خواهد شد.
تبصره ۵ – [اصلاحی ۱۳۳۹/۰۲/۲۵]
اسناد ذمه که از طرف گیرندگان وام به شعب و نمایندگی های بانک کشاورزی داده میشود و همچنین اسناد ذمه مربوط به صندوق های روستائی و شرکت های تعاونی که تحت نظر بانک اداره میشود تا میزان بیست هزار ریال در حکم اسناد رسمی است که لازم الاجراء خواهد بود.
[تبصره ۵ – اسناد ذمه که از طرف گیرندگان وام به شعب و نمایندگی های بانک کشاورزی داده شده و همچنین اسناد ذمه مربوط بصندوق های روستائی و شرکت های تعاونی که تحت نظر بانک اداره میشود تا میزان بیست هزار ریال در حکم اسناد رسمی است که لازم‌الاجراء خواهد بود.]
ماده ۴ ) وزارتخانه‌های دارائی – کشاورزی – دادگستری مسئول اجرای این قانون میباشند.
قانون فوق که مشتمل بر ماده واحده متضمن دو ماده اصلاح شده و پنج تبصره است پس از تصویب مجلس سنا در جلسه یکشنبه بیست و ششم دیماه یکهزار و سیصد و سی و هشت بتصویب مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملی – رضا حکمت
قانون بالا در جلسه ۲۴ /۹ /۱۳۳۸ به تصویب مجلس سنا رسیده است.