ماده واحده ـ
کلیه درآمدهای اختصاصی وزارتخانه‌ها و مؤسسات دولتی به استثنای درآمدهای مستثنی شده در تبصره (۲۸) قانون بودجه سال ۵۸ باید به درآمد عمومی منتقل شود. درآمدهای اختصاصی مؤسسات دولتی که شمول مقررات عمومی نسبت به آنها مستلزم ذکر نام است نیز مشمول این حکم خواهند بود.
تبصره ۱ ـ درآمدهای اختصاصی وزارتخانه‌ها و مؤسسات دولتی که مجوز وصول و یا نحوه مصرف آنها پس از تصویب قانون بودجه سال ۱۳۵۸ اخذ گردیده است نیز مشمول این قانون می‌باشد.
تبصره ۲ ـ [لغو ۱۳۵۹/۲/۳۰]
[آن قسمت از هزینه‌های ضروری و اجتناب‌ناپذیر وزارتخانه‌ها و مؤسسات دولتی که درآمد اختصاصی آنها به درآمد عمومی منتقل‌شده و در قانون بودجه سال ۵۸ اعتباری برای انجام آنها پیش‌بینی نشده و یا با وجود پیش بین شدن اعتبار، مقررات عمومی اجازه انجام آنها را نمی‌دهد با تأیید وزارت امور اقتصادی و دارایی و سازمان برنامه و بودجه با رعایت مقررات حاکم بر نحوه وصول و خرج درآمدهای اختصاصی مربوط از محل‌درآمدهای مزبور قابل پرداخت است.
مشروط بر آن که این قبیل هزینه‌ها حداکثر از ۲۵ درصد کل وصولی درآمدهای فوق در سال تجاوز ننماید.]
تبصره ۳ ـ [لغو ۱۳۵۹/۲/۳۰]
[تعهدات انجام شده از محل درآمدهای اختصاصی تا تاریخ تصویب این قانون از محل مانده سالهای قبل درآمدهای مذکور تا پایان سال ۵۸ قابل پرداخت می‌باشد و در صورت نداشتن مانده از محل با ۳ درصد و یا درآمد عمومی، این گونه تعهدات قابل پرداخت می‌باشد.]
تبصره ۴ ـ [لغو ۱۳۵۹/۲/۳۰]
[اعتبار مورد نیاز اداره کل تصفیه امور ورشکستگی ضمن بودجه وزارت دادگستری منظور و درآمدهای اداره مزبور نیز مشمول این قانون می‌باشد.]
تبصره ۵ ـ [لغو ۱۳۵۹/۲/۳۰]
[در مواردی که در خصوص اختصاصی تلقی شدن برخی از درآمدهای وزارتخانه‌ها و مؤسسات دولتی ابهامی وجود داشته باشد به تشخیص سازمان برنامه و بودجه و وزارت امور اقتصادی و دارایی عمل خواهد شد.]
تبصره ۶ ـ استفاده از درآمدهای اختصاصی که اجازه مصرف آن به بعد از تصویب قانون بودجه سال ۱۳۵۸ تحصیل شده است نیز مشمول مقررات این قانون می‌باشد.