قطعنامه ۱۹۲۹ شورای امنیت سازمان ملل متحد

نشست ۶۳۳۵

با یادآوری بیانیه رئیس شورای امنیت به شماره S/PRST/2006/15 و قطعنامه‌های شماره ۱۶۹۶ (۲۰۰۶)، ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (۲۰۰۸)، ۱۸۳۵ (۲۰۰۸) و ۱۸۸۷ (۲۰۰۹) و با تاکید مجدد بر مفاد آنها،

با تاکید مجدد بر تعهد آن به معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای، نیاز به تمام کشورهای امضاکننده پیمان ان‌پی‌تی برای پیروی کامل از تمام تعهدات آن، و با یادآوری حق اعضای ان‌پی‌تی، بر اساس ماده ۱ و ۲ پیمان ان‌پی‌تی، به منظور گسترش تحقیقات، تولید و استفاده از انرژی هسته‌ای برای مقاصد صلح‌آمیز بدون تبعیض،

با یادآوری قطعنامه شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (GOV/2006/14) که اظهار می‌دارد که یک راه حل برای موضوع هسته‌ای ایران کمک به تلاش‌های جهانی منع گسترش خواهد بود و برای تحقق هدف خاورمیانه عاری از تسلیحات کشتار جمعی، از جمله ابزارهای پرتاب،

با اشاره به نگرانی جدی که، همانگونه که با گزارش‌های مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به تاریخ‌های ۲۷ فوریه ۲۰۰۶، ۸ ژوئن ۲۰۰۶، ۳۱ اوت ۲۰۰۶، ۱۴ نوامبر ۲۰۰۶، ۲۲ فوریه ۲۰۰۷، ۲۳ مه ۲۰۰۷، ۳۰ اوت ۲۰۰۷، ۱۵ نوامبر ۲۰۰۷، ۲۲ فوریه ۲۰۰۸، ۲۶ مه ۲۰۰۸، ۱۵ سپتامبر ۲۰۰۸، ۱۹ نوامبر ۲۰۰۸، ۱۹ فوریه ۲۰۰۹، ۵ ژوئن ۲۰۰۹، ۲۸ اوت ۲۰۰۹، ۱۶ نوامبر ۲۰۰۹، ۱۸ فوریه ۲۰۱۰ و ۳۱ مه ۲۰۱۰، ایران تعلیق کامل و مداوم تمام فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی و بازفرآوری و پروژه‌های مرتبط با آب سنگین را به اجرا در نیاورده است. موارد مذکور در قطعنامه‌های ۱۶۹۶ (۲۰۰۶)، ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷) و ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) درخواست شده است. ایران همانطور که در این قطعنامه‌ها ذکرشده همکاری با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بر اساس پروتکل الحاقی را از سر نگرفت، با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در ارتباط با مسایل باقیمانده موجب نگرانی همکاری نکرده است، که می‌بایست برای کنار گذاشتن احتمال ابعاد نظامی برنامه هسته‌ای ایران شفاف‌سازی شود، ایران همچنین دیگر اقدامات درخواست‌شده از سوی شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را نادیده گرفته است، ایران از مفاد قطعنامه‌های ۱۶۹۶ (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷) و ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) پیروی نکرده است و اینکه این موارد برای اعتمادسازی لازم است و محکومیت نادیده گرفتن این اقدامات از سوی ایران،

با تاکید مجدد بر اینکه مسایل باقیمانده می‌تواند به بهترین نحو حل شود و ایجاد اعتماد در زمینه ماهیت صرفاً صلح‌آمیز برنامه‌ی هسته‌ای ایران که به وسیله پاسخ مثبت ایران به تمام درخواست‌های شورای امنیت و شورای حکام آژانس می‌تواند صورت بگیرد،

با اشاره به نگرانی جدی در خصوص نقش عناصر سپاه پاسداران انقلاب اسلامی (IRGC)، شامل آنهایی که در ضمیمه D و E قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، ضمیمه I قطعنامه ۱۷۴۷ (۲۰۰۷) و ضمیمه II این قطعنامه، در فعالیت‌های هسته‌ای حساس گسترش و توسعه سامانه‌های پرتاب تسلیحات هسته‌ای مشخص شده است،

با اشاره به این نگرانی جدی که ایران یک تاسیسات غنی سازی در قم با نقض تعهدات آن مبنی بر تعلیق تمام فعالیت‌های مرتبط با غنی سازی ساخته است، و اینکه ایران تا تاریخ سپتامبر ۲۰۰۹ به آژانس در این زمینه اطلاع نداده است، که مطابق با تعهدات آن بر اساس ترتیبات تکمیلی توافق پادمانی آن نیست،

همچنین با اشاره به قطعنامه شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (GOV/2009/82) که از ایران می‌خواهد تا فورا ساخت و ساز در قم را به حالت تعلیق در آورد و برای شفاف‌سازی هدف این تاسیسات، زمان‌بندی طراحی و ساخت و ساز و درخواست‌های از ایران برای تأیید، همانگونه که از سوی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی درخواست شده، که تاکنون تصمیمی برای ساخت و ساز اتخاذ نکرده است، یا اجازه ساخت و ساز تاسیسات هسته‌ای دیگر که تا کنون به آژانس اعلام نشده است،

با اشاره به این نگرانی جدی که ایران تا ۲۰ درصد اورانیوم را غنی‌سازی کرده است، و این کار را بدون اطلاع به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی انجام داده در حالی که زمان کافی برای تطابق با دستورالعمل‌های پادمانی در اختیار داشته است،

با اشاره به این نگرانی جدی که ایران با حق آژانس برای راستی‌آزمایی اطلاعات طراحی مخالفت کرده است که به وسیله ایران مطابق با کد ۱.۳ ارائه شده بود، و با تاکید بر اینکه مطابق ماده ۳۹ کد ۱.۳ توافق پادمانی ایران نمی‌تواند به طور یک طرفه آن را اصلاح کند یا به حال تعلیق در آورد و این که حق آژانس برای راستی‌آزمایی اطلاعات طراحی ارائه شده به آن یک حق مداوم است، که به مرحله ساخت و ساز یا وجود ماده هسته‌ای در یک تأسیسات بستگی ندارد،

با تصریح بر تصمیم شورای امنیت برای تقویت اختیار آژانس، حمایت قدرتمند از نقش شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، و تمجید از آژانس اتمی برای تلاش‌های آن به منظور حل مسایل باقیمانده مربوط به برنامه هسته‌ای ایران،

با ابراز این عقیده که تعلیق در پاراگراف ۲ قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۷) آمده است و همچنین پیروی تاییدشده ایران از درخواست‌های ذکر شده توسط شورای حکام آژانس که به یک راه حل دیپلماتیک مذاکره‌شده کمک خواهد کرد که تضمین می‌کند برنامه هسته‌ای ایران صرفاً مقاصد صلح‌آمیز دارد،

با تأکید بر اهمیت تلاش‌های سیاسی و دیپلماتیک برای یافتن یک راه حل مذاکره‌ای که تضمین کند برنامه هسته‌ای ایران صرفاً برای مقاصد صلح‌آمیز است و در این خصوص با اشاره به تلاش‌های ترکیه و برزیل در جهت یک توافق با تهران درباره راکتور تحقیقاتی تهران که می‌تواند به عنوان یک اقدام اعتمادساز تلقی شود،

همچنین با تأکید بر این که با این همه در متن این تلاش‌ها، اهمیت ایران در پرداختن به مسائل اصلی مرتبط با برنامه هسته‌ای آن،

با تاکید بر این که چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، انگلیس و ایالات متحده خواهان اقدامات قاطعانه‌تری هستند در خصوص بررسی یک راهبرد کلی برای حل موضوع هسته‌ای ایران از طریق مذاکره بر پایه پیشنهادات ژوئن ۲۰۰۶ (S/2006/521) این کشورها و پیشنهادات ژوئن ۲۰۰۸ (INFCIRC/730) آنها، و با اشاره به تایید از سوی این کشورها که در صورتی که اعتماد جامعه بین‌المللی در خصوص ماهیت منحصراً صلح‌آمیز برنامه‌ی هسته‌ای ایران جلب شود به همان صورت برخورد خواهد شد یعنی مثل دیگر کشورهای دارنده‌ی تسلیحات غیرهسته‌ای تا پیمان منع گسترش تسلیحات هسته‌ای،

با استقبال از رهنمود ارائه شده توسط «گروه ویژه اقدام مالی» (FATF) برای کمک به کشورها در اجرای تعهدات مالی آنها بر اساس قطعنامه‌های ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) و ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) و به ویژه با یادآوری لزوم هوشیاری در خصوص تعاملاتی که بانک‌های ایرانی در آن دخیل هستند از جمله بانک مرکزی ایران، بنا بر این برای جلوگیری از چنین تعاملات کمک کننده به فعالیت‌های حساس-گسترش هسته‌ای یا برای توسعه سامانه‌های پرتاب تسلیحات هسته‌ای،

با درک این که دسترسی به انرژی‌های گوناگون و قابل اعتماد برای حفظ رشد و توسعه ضروری است،‌در عین حال با اشاره به رابطه بالقوه بین درآمدهای ایران از بخش انرژی و تامین بودجه فعالیت‌های حساس-گسترش هسته‌ای، و به علاوه اینکه مواد و تجهیزات فرایند شیمیایی برای صنعت پتروشیمی معمول‌تر از تجهیزات و موادی است که برای فعالیت‌های حساس چرخه سوخت هسته‌ای است،

با احترام به حقوق و تعهدات کشورها در رابطه با تجارت بین‌المللی،

با یاد‌آوری اینکه قوانین دریایی، همانگونه که در کنوانسیون قوانین دریایی سازمان ملل (۱۹۸۲) آمده است، چارچوب قانونی قابل اجرا برای فعالیت‌های اقیانوسی را مشخص کرده است،

با درخواست از ایران برای امضای «پیمان جامع منع آزمایش سلاح‌های هسته‌ای» در سریعترین زمان ممکن،

شورای امنیت مصمم برای اجرایی کردن تصمیمات خود با تصویب اقدامات مناسب برای ترغیب ایران به پیروی از قطعنامه‌های ۱۶۹۶ (۲۰۰۶)، ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷) و ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) است و با در نظر گرفتن مقررات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، و همچنین به منظور توقف توسعه فناوری‌های حساس ایران که به پشتیبانی از برنامه‌های هسته‌ای و موشکی انجام می‌شود، تا این زمان که شورای امنیت تشخیص می‌دهد که اهداف این قطعنامه‌ها محقق شده است،

با ابراز نگرانی از خطرات گسترش تسلیحات برنامه هسته‌ای ایران و با آگاهی از مسئولیت اصلی آن بر اساس منشور سازمان ملل برای حفظ امنیت و صلح بین‌المللی،

با تاکید بر اینکه هیچ چیز در این قطعنامه کشورها را مجبور به اتخاذ اقدامات یا اعمال خارج از عرف این قطعنامه نمی‌کند، از جمله این اقدامات استفاده از زور یا تهدید با زور است،

در اجرای بند ۴۱ فصل هفت از منشور سازمان ملل،

1. شورای امنیت تایید می‌کند که ایران تاکنون در اجرای الزامات خواسته‌شده از سوی شورای حکام آژانس اتمی موفق نبوده است و از قطعنامه‌های ۱۶۹۶ (۲۰۰۶)، ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷) و ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) پیروی نکرده است؛
2. شورای امنیت با تأیید اینکه ایران باید بدون هیچ تعللی اقدامات مورد درخواست شورای حکام آژانس در قطعنامه‌های GOV/2006/14 و GOV/2009/82 که برای اعتمادسازی در خصوص منحصراً صلح‌آمیز بودن برنامه اتمی این کشور ضروری هستند، اتخاذ کند و برای حل مسایل باقیمانده و پرداختن به نگرانی‌هایی که با ساخت یک تاسیسات غنی سازی در قم به وجود آمده که متناقض با تعهدات آن برای تعلیق تمام فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی است و در این باره، به علاوه شورای امنیت تصمیم خود را تأیید می‌کند که ایران باید بدون هیچ تعلل اقدامات لازم در پاراگراف ۲ قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) را اتخاذ کند؛
3. شورای امنیت با تاکید بر اینکه ایران باید همکاری کاملی با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در خصوص تمام مسایل باقیمانده داشته باشد، بویژه در خصوص مسایلی که باعث نگرانی درباره ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته‌ای ایران شده است، که شامل فراهم کردن دسترسی بدون تاخیر به تمام سایت‌ها، تجهیزات، افراد و اسناد درخواست شده از سوی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی است، و تاکید می‌کند بر اهمیت اطمینان یافتن از اینکه آژانس اتمی تمام منابع و اجازه لازم برای اجرای کارهای خود در ایران را داشته باشد؛
4. شورای امنیت از مدیر کل آژانس اتمی درخواست می‌کند تا در خصوص تمام گزارش‌های خود درباره کاربرد پادمان‌ها در ایران با شورای امنیت ارتباط برقرار کند؛
5. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که ایران باید بدون تعلل به طور کامل و بدون محدودیت از توافق پادمانی آژانس اتمی پیروی کند، که از طریق اجرای متن تعدیل‌شده ترتیبات تکمیلی موسوم به کد ۳.۱ توافق پادمانی است، از ایران درخواست می‌کند تا به دقت مطابق با مفاد پروتکل الحاقی آژانس اتمی رفتار کند، پروتکل الحاقی که در ۱۸ دسامبر ۲۰۰۳ امضا کرد، شورا از ایران درخواست می‌کند تا فوراً پروتکل الحاقی را به تصویب برساند، و شورا تایید می‌کند که مطابق با بند ۲۴ و ۳۹ موافقتنامه‌های پادمانی ایران، موافقتنامه پادمانی ایران و ترتیبات تکمیلی آن از جمله کد تعدیل شده ۱.۳ ، نمی‌تواند اصلاح یا تغییر یکجانبه از سوی ایران در آن انجام شود و شورای امنیت اشاره می‌کند که هیچ سازوکاری در توافقنامه تعلیق مفاد ترتیبات تکمیلی وجود ندارد؛
6. شورای امنیت بار دیگر تصریح می‌کند که طبق وظایف ایران تحت قطعنامه‌های پیشین برای تعلیق همه فعالیت‌های بازفرآوری، فعالیت‌های مربوط به آب سنگین و غنی‌سازی، این کشور نمی بایست ساخت هیچ گونه تاسیسات جدید غنی‌سازی اورانیوم، بازفرآوری و آب سنگین را آغاز کند و می‌بایست همه اقدامات عمرانی جاری در رابطه با تاسیسات غنی‌سازی اورانیوم، بازفرآوری و آب سنگین را متوقف سازد.
7. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که ایران نمی‌بایست منفعتی را در فعالیت تجاری با دیگر کشورهای دخیل در امر استخراج اورانیوم، تولید و استفاده از مواد و فناوری‌های هسته‌ای که در گزارش INFCIRC/254/Revv.9/Part 1 فهرست آنها آمده، بخصوص فعالیت‌های غنی‌سازی اورانیوم و بازفرآوری، همه فعالیت‌های آب سنگین یا فناوری‌های مرتبط با موشک‌های بالستیک دارای قابلیت حمل و پرتاب سلاح‌های هسته‌ای کسب کند. و این شورا علاوه بر این تصمیم می‌گیرد که همه کشورها در قلمرو حاکمیت قضایی خود می‌باید مانع از چنین سرمایه‌گذاری با ایران، شهروندان ایرانی و نهادهایی که در ایران تشکیل شده‌اند یا تحت حاکمیت این کشور قرار دارند، شوند؛ یا با افراد و نهادهایی که از جانب آنها و تحت هدایت آنها فعالیت دارند یا نهادهایی که مالکیت و کنترلشان در دست آنها است.
8. شورای امنیت تصمیم می گیرد که همه کشورها می‌باید مانع از تأمین و فروش مستقیم و غیرمستقیم هرگونه تانک‌های جنگی، ماشین‌های جنگی زرهی، سیستم‌های دارای کالیبر سنگین، هواپیماهای جنگی، بالگردهای تهاجمی، ناوها، موشک‌ها یا سیستم‌های موشکی که در زمره سلاح‌های متعارف [غیرهسته‌ای] ثبت‌شده در سازمان ملل هستند، تجهیزات مرتبط با آنها از قبیل قطعات یدکی و اقلامی که توسط شورای امنیت یا کمیته‌ی پیگیری‌کننده قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) [موسوم به «کمیته»] مشخص شده‌اند، از خاک این کشورها یا توسط اتباع و شخصیت‌هایی تحت حاکمیت قضایی این کشورها یا تحت کشتی‌ها یا هواپیماهای زیر لوای این کشورها حتی اگر در خاک این کشورها آغاز شده یا نشده باشد، به ایران شوند. شورای امنیت همچنین تصمیم می گیرد که همه کشورها می‌بایست مانع از تامین آموزش‌های فنی، منابع و خدمات مالی، رهنمود یا دیگر خدمات و کمک‌هایی که مرتبط با تامین، فروش، انتقال و تهیه، ساخت، نگهداری و استفاده از چنین تسلیحات و مواد مرتبط با آنها به ایران از طریق اتباع خود یا از طریق خاک خود شوند؛ شورای امنیت در این راستا از همه کشورها می‌خواهد تا هوشیاری و محدودیت‌ها بر تأمین، فروش، انتقال، تهیه، ساخت و استفاده از همه تسلیحات فوق‌الذکر و مواد مرتبط با آنها را به اجرا درآورند.
9. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که ایران نباید هیچ یک از فعالیت‌های مربوط به موشک‌های بالستیکی را انجام دهد. موشک‌هایی که قادر به حمل و پرتاب سلاح های هسته‌ای باشند و از جمله پرتاب‌هایی که با استفاده از فناوری موشک بالستیک انجام می‌گیرد و این که کشورهای جهان می‌باید همه تدابیر لازم برای ممانعت از انتقال فناوری یا کمک‌های فنی به ایران در رابطه با این فعالیت‌ها را اتخاذ کنند.
10. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که همه‌ی کشورها می‌بایست همه‌ی تدابیر لازم برای ممانعت از ورود یا انتقال اشخاصی را از طریق خاک آنها اتخاذ کنند. اشخاصی که در ضمیمه C و D و E قطعنامه ۱۷۳۷ (سال ۲۰۰۶)، ضمیمه I از قطعنامه ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، ضمیمه I از قطعنامه ۱۸۰۳ و ضمیمه I و II از این قطعنامه یا توسط شورای امنیت و «کمیته» بر حسب پاراگراف ۱۰ قطعنامه ۱۷۳۷ سال ۲۰۰۶ نامشان مشخص شده است. به جز در مواردی که ورود و گذر آنها در راستای فعالیت‌هایی باشد که مربوط به بندهای موارد ذکر شده در پاراگراف‌های ۳(b)(i)و (ii) از قطعنامه ۱۷۳۷ سال ۲۰۰۶ و منطبق با پاراگراف ۳ قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) باشد. شورای امنیت تاکید می‌کند که هیچ موردی در این پاراگراف کشوری را ملزم نمی‌کند که مانع از ورود اتباع خود به داخل خاک آن کشور شوند. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که همه تدابیر لازم که در این پاراگراف آمده است نمی‌بایست زمانی به کار گرفته شوند که «کمیته» به صورت موردی ذکر می‌کند و چنین سفرهایی را از سوی این اشخاص در راستای زمینه‌های انساندوستانه از جمله وظایف مذهبی صورت می‌گیرد، مجاز می‌شمارد یا نمی‌بایست در زمانی اجرا شوند که که «کمیته» به این جمع‌بندی می‌رسد که استثناء قائل شدن می‌تواند موجبات تحقق بیشتر اهداف این قطعنامه را فراهم سازد از جمله مواردی که به ماده XV از اساسنامه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مرتبط است.
11. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که تدابیری که در پاراگراف‌های ۱۲، ۱۳، ۱۴ و ۱۵ از قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) مشخص شده‌اند باید همچنین در مورد افراد و نهادهایی اجرا شوند که در ضمیمه I این قطعنامه آمده یا هر یک از اشخاص و نهادهایی که از جانب یا در مسیر آنها فعالیت دارند و همچنین در مورد نهادهایی تحت مالکیت و کنترل آنها از جمله از طرق ابزارهای غیرقانونی قرار دارند، اعمال گردد. و در مورد اشخاص و نهادهایی که توسط شورای امنیت یا «کمیته» مشخص شده است که به این اشخاص یا نهادهای مورد نظر در طفره رفتن از قطعنامه‌ها کمک کرده‌اند یا در راستای نقض مفاد قطعنامه‌های ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) یا همین قطعنامه به این اشخاص و نهادها یاری رسانده‌اند، اعمال گردد.
12. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که تدابیری را که در پاراگراف‌های ۱۲، ۱۳، ۱۴ و ۱۵ از قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) مشخص شده‌اند می‌باید همچنین در مورد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، اشخاص و نهادهایی که در ضمیمه II مشخص شده اند و هر یک از اشخاص و نهادهایی که از جانب آنها یا در مسیر آنها عمل می‌کنند و نیز در مورد نهادهایی که تحت مالکیت و کنترل آنها از جمله از طرق ابزارهای غیرقانونی قرار دارند، اعمال گردد. و شورای امنیت از همه کشورها می‌خواهند که هوشیاری لازم درباره مبادلاتی ترتیب دهند که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در آن نقش دارد و می تواند در اشاعه فعالیت‌های حساس هسته‌ای یا توسعه سامانه‌های حمل و پرتاب سلاح‌های هسته‌ای سهم داشته باشد.
13. شورای امنیت تصمیم می ‌گیرد که در راستای اهداف تدابیری که در پاراگراف‌های ۳، ۴، ۵، ۶ و ۷ از قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) مشخص شده‌اند، فهرست اقلام مندرج در S/2006/814 باید با فهرست مواردی که در گزارش INFCIRC/254/Rev.9/Part 1 و INFCIRC/۲۵۴/Rev.۷/Part ۲ جایگزین شده و هر مورد دیگری که «کشور» معلوم کند می‌تواند در فعالیت‌های مربوط به غنی‌سازی، بازفرآوری و آب‌سنگین یا برای توسعه سیستم‌های حمل و پرتاب سلاح‌های هسته‌ای سهم داشته باشد. شواری امنیت همچنین تصمیم می‌گیرد که در راستای اهداف مشخص شده در پاراگراف‌های ۳، ۴، ۵، ۶ و ۷ از قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) فهرست اقلام مندرج در S/2006/815 می بایست با فهرست مواردی که در S/2010/263 ذکر شده، جایگزین گردد.
14. شورای امنیت از همه کشورها می‌خواهد تا همه محموله‌ها به سمت یا از طرف ایران را بر طبق اختیارات ملی و مقررات خود و مطابق با قوانین بین‌المللی بخصوص قوانین دریایی و توافقات هواپیمایی بین‌المللی، در خاک کشور خود از جمله بنادر و فرودگاه‌ها مورد بازرسی قرار دهند، در صورتی که “کشور ” مذکور اطلاعاتی موثقی در دست داشته باشد دال بر این که محموله‌ای شامل تامین، فروش، انتقال یا صدور اقلامی است که بنا بر پاراگراف‌های ۳، ۴ یا ۷ قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، پاراگراف ۵ از قطعنامه ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، پاراگراف ۸ از قطعنامه ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) ممنوع شده‌اند تا به این وسیله اجرای جدی آن مفاد تضمین گردد.
15. شورای امنیت متذکر می‌شود، کشورها، در راستای قوانین بین‌المللی بخصوص قوانین دریایی، می‌توانند درخواست بازرسی‌ها از شناورها در دریای آزاد را با کسب رضایت از کشوری باشند که شناور مذکور تحت لوای آن حرکت می‌کند، ارایه کنند. و شورای امنیت از همه کشورها می خواهد تا با چنین بازرسی‌هایی همکاری کنند در صورتی که اطلاعاتی در دست باشد که دلایل مناسبی دال بر این امر ارایه کنند که شناور مذکور در حال حمل اقلام و مواردی که تامین، فروش، انتقال و صدور آنها بر اساس پاراگراف‌های ۳، ۴ یا ۷ قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، پاراگراف ۵ از قطعنامه ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، پاراگراف ۸ از قطعنامه ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) ممنوع شده‌اند تا به این وسیله اجرای جدی آن مفاد تضمین گردد.
16. شورای امنیت تصمیم می گیرد تا به همه کشورها مجوز دهد، این که همه کشورها می‌بایست، اقلامی را که تامین، فروش، انتقال و صدور آنها بر اساس پاراگراف‌های ۳، ۴ یا ۷ قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، پاراگراف ۵ از قطعنامه ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، پاراگراف ۸ از قطعنامه ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) و پاراگراف‌های ۸ و ۹ قطعنامه حاضر ممنوع اعلام شده اند و در بازرسی‌های برحسب پاراگراف‌های ۱۴ و ۱۵ قطعنامه حاضر مشخص شده‌اند، توقیف کنند و از دست این اقلام خلاص شوند (مثلا از طریق نابود کردن، غیراستفاده کردن [اوراق کردن]، انبار و انتقال به کشوری غیر از مبدأ و مقصد این کالاها و اقلام) و این توقیف را به گونه‌ای انجام دهند که مغایر با وظایفشان تحت قطعنامه‌های قابل اجرای شورای امنیت، از جمله قطعنامه ۱۵۴۰ (۲۰۰۴) و وظایف طرف‌هایی مندرج در معاهده منع و گسترش تسلیحات هسته‌ای (ان‌پی‌تی) نباشد. و شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که همه کشورها باید در راستای این تلاش‌ها همکاری کنند.
17. شورای امنیت هر یک از کشورها را ملزم می‌کند وقتی بر حسب پاراگراف‌های ۱۴ و ۱۵ از این قطعنامه اقدام به بازرسی می کنند، گزارش کتبی مربوط به آن را ظرف ۵ روز کاری از زمان بازرسی به “کمیته ” ارایه دهند. این گزارش باید دربر دارنده توضیح کامل از دلایل بازرسی، نتایج بازرسی و همکاری کردن یا نکردن با بازرسی و این امر باشد که آیا اقلام یا موارد ممنوعه‌ای در بازرسی یافت شده است یا خیر. شورای امنیت همچنین این کشورها را ملزم می کند در مراحل بعدی گزارشی کتبی به “کمیته ” ارایه کنند که دربردارنده جزئیات مربوط به بازرسی، توقیف و انهدام کالاها و جزئیات دیگر از انتقال آنها باشد. از جمله توصیف کالاها، مبدا آن و مقصد آن، در صورتی که این اطلاعات در گزارش اول ذکر نشده باشند.
18. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که همه کشورها می‌بایست مانع از تامین خدمات ذخیره‌ای مانند ذخیر سوخت و مواد یا دیگر خدمات به کشتی‌ها و شناورها توسط اتباع خود به شناورهای ایرانی یا دارای قرارداد با ایران از جمله شناورهای اجاره شده از سوی ایران شوند، در صورتی که آنها اطلاعاتی دال بر این امر دارند که این شناورها در حال حمل کالاهایی هستند که تامین، فروش، انتقال و صدور آنها بر اساس پاراگراف‌های ۳، ۴ یا ۷ قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، پاراگراف ۵ از قطعنامه ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، پاراگراف ۸ از قطعنامه ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) و پاراگراف‌های ۸ و ۹ قطعنامه حاضر ممنوع اعلام شده اند. مگر این که تامین این مواد و خدمات برای اهداف انساندوستانه لازم باشد یا تا زمانی که محموله بازرسی و توقیف و در صورت نیاز از بین برده شده باشند. و شورای امنیت تاکید می کند که این پاراگراف نباید فعالیت‌های قانونی اقتصادی را در برگیرد.
19. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که تدابیر مندرج در پاراگراف‌های ۱۲، ۱۳، ۱۴ و ۱۵ قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) باید همچنین در مورد نهادهای خطوط کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران (IRISL) که در ضمیمه III مشخص شده‌اند و همچنین در مورد همه افراد و نهادهایی که از جانب و یا در راستای آنها فعالیت می‌کنند و نهادهایی که تحت مالکیت یا کنترل آنها از جمله از طرق غیرقانونی قرار دارند، یا توسط شورای امنیت و “کمیته ” مشخص شده است که به این اشخاص یا نهادهای مورد نظر در طفره رفتن از قطعنامه‌ها کمک کرده‌اند یا در راستای نقض مفاد قطعنامه‌های ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) یا همین قطعنامه به این اشخاص و نهادها یاری رسانده‌اند، اعمال گردد.
20. شورای امنیت از همه کشورهای عضو می خواهد تا هر گونه اطلاعاتی را درباره انتقالاتی با “کمیته ” در میان گذارند که توسط بخش محموله‌های هوایی و شناورهای تحت مالکیت ایران یا تحت اداره خطوط کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران (IRISL) با دیگر شرکت‌هایی صورت می‌گیرد که ممکن است در راستای طفره رفتن از تحریم‌ها یا در راستای نقض مفاد قعطنامه‌های ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) یا همین قطعنامه باشند. از جمله تغییر نام یا ثبت مجدد هواپیماها، شناورها و کشتی‌ها. شورای امنیت از “کمیته ” می‌خواهد تا اطلاعات را بطور گسترده در دسترس قرار دهد.
21. شورای امنیت از همه کشورها می‌خواهد، علاوه بر اجرای وظایف خود بر حسب قطعنامه‌های ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) یا همین قطعنامه، مانع از تامین خدمات مالی، از جمله بیمه یا بیمه مجدد یا انتقالات از طریق خاک کشورشان برای، یا از طریق اتباع و نهادهایی که تحت قوانین آنها (از جمله شعبه‌های خارج از کشور) کار می‌کنند، یا اشخاص و نهادهای مالی موجود در خاک خود، یا هر یک از دارایی‌ها و منابع مالی شوند، در صورتی که اطلاعاتی در دست داشته باشند دال بر این که این خدمات، دارایی‌ها و منابع می توانند در گسترش فعالیت‌های حساس هسته‌ای ایران، توسعه سیستم‌های حمل و پرتاب سلاح‌های هسته‌ای سهم داشته باشند. این ممانعت همچنین می‌تواند از طریق مسدود کردن منابع مالی و دیگر دارایی‌های موجود در خاک این کشورها یا منابعی که در آینده به خاک این کشورها وارد خواهد شد، یا مسدود کردن منابعی صورت گیرد که تحت حاکمیت قضایی آنها قرار داشته یا در آینده قرار خواهند گرفت و مواردی که مرتبط با این برنامه‌ها یا فعالیت‌ها است. شورای امنیت از کشورها می‌خواهد که نظارت تقویت شده ای برای ممانعت از همه این مبادلات در راستای اختیارات قانونی و قوانین خود به کار گیرند.
22. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که همه کشورها می‌بایست اتباع خود، افرادی که تحت حاکمیت قضایی آنها قرار دارند، شرکت‌هایی که در این کشورها فعالیت دارند یا تحت حاکمیت قضایی آنها هستند را ملزم کند تا مراقب تجارت خود با نهادهایی باشند که در ایران فعالیت داشته یا تحت حاکمیت قضایی این کشور هستند از جمله شرکت‌ای وابسته به سپاه و خطوط کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران، یا تجارت با اشخاص یا نهادهایی که از جانب یا در راستای آنها عمل می‌کنند و نهادهایی که تحت مالکیت یا کنترل آنها از جمله از طرق غیرقانونی هستند، در صورتی که اطلاعاتی دال بر این امر داشته باشند که این گونه معاملات و داد و ستدها ممکن است در گسترش فعالیت‌های حساس هسته‌ای ایران، یا توسعه سیستم‌های حمل و پرتاب آنها سهم داشته یا در نقض قطعنامه‌های ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) یا همین قطعنامه سهیم باشند.
23. شورای امنیت از کشورها می خواهد تا تدابیر مناسبی را اتخاذ کنند که مانع از افتتاح شعبه‌ها، شرکت‌های فرعی یا نمایندگی‌های ادارات بانک‌های ایرانی در خاک خود شوند، همچنین تدابیری اتخاذ کنند که مانع از سرمایه‌گذاری مشترک جدید، گرفتن مالکیت منافع در داخل یا حفظ یا ایجاد روابط میان بانک‌های ایرانی و بانک‌هایی شوند که تحت حاکمیت قضایی این کشورها هستند تا از ارایه خدمات مالی ممانعت به عمل آید، در صورتی که اطلاعاتی در اختیار داشته باشند دال بر این که اینگونه فعالیت‌ها می‌تواند در گسترش فعالیت‌های حساس هسته‌ای ایران یا توسعه سیستم‌های حمل و پرتاب سلاح‌های هسته‌ای نقش داشته باشند.
24. شورای امنیت از کشورها می‌خواهد تا اقدامات مقتضی اتخاذ کنند که از نهادهای مالی ایران درون قلمروهای آنها جلوگیری به عمل آورد. شورای امنیت از کشورها در خواست می‌کند به وسیله محاکم قضایی خود از افتتاح دفاتر نمایندگی یا شرکت‌های فرعی یا حساب‌های بانکی در ایران جلوگیری کنند در صورتیکه آنها اطلاعاتی داشته باشند که شرایط معقولی فراهم کند که چنین خدمات مالی می‌تواند به فعالیت‌های حساس-گسترش هسته‌ای ایران کمک کند یا به توسعه سامانه‌های پرتاب تسلیحات هسته‌ای کمک نماید؛
25. شورای امنیت نقض ممنوعیت‌های پاراگراف ۵ قطعنامه ۱۷۴۷ (۲۰۰۷) را محکوم می‌کند که به کمیته از تاریخ تصویب قطعنامه ۱۷۴۷ گزارش شده است، و از کشورهایی که برای واکنش به این نقض‌های قطعنامه اقدامی اتخاذ کرده‌اند و این موارد نقض را به کمیته گزارش داده‌اند تمجید به عمل می‌آورد؛
26. شورای امنیت به کمیته دستور می‌دهد تا به موارد نقض اقدامات تصمیم گرفته شده در قطعنامه‌های ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) و این قطعنامه پاسخ موثری دهد، و یاد آوری می‌کند که کمیته ممکن است افراد یا شرکت‌هایی را مشخص کند که به افراد یا شرکت‌های مشخصی در انحراف تحریم‌ها کمک کرده باشند یا این افراد یا شرکت‌های مذکور در نقض مفاد این قطعنامه‌ها کمک کرده باشند؛
27. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که کمیته باید تلاش‌های خود برای اجرای کامل قطعنامه‌های ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) و این قطعنامه را شدت بخشد، که شامل یک برنامه کاری پوشش دهنده پیروی از قطنامه، تحقیقات، دسترسی، گفت‌وگو، کمک و همکاری است که باید ظرف مدت ۴۵ روز از تصویب این قطعنامه به شورای امنیت تسلیم گردد؛
28. شورای امنیت در خصوص اختیار کمیته تصمیم می‌گیرد همانطور که در پاراگراف ۱۸ قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) آمده و در پاراگراف ۱۴ قطعنامه ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) اصلاح شده، باید همچنین برای اقدامات تصمیم گرفته شده در این قطعنامه اجرا شود که شامل دریافت گزار‌ها از کشورهاست که مطابق پاراگراف ۱۷ بالا به شورا ارائه شده است؛
29. شورای امنیت از دبیر کل سازمان ملل برای ایجاد یک دوره ابتدایی از یک سال درخواست می‌کند که با رایزنی با کمیته باشد، گروهی که نهایتا شامل ۸ کارشناس باشد (هیئت کارشناسان)، بر اساس دستور کمیته برای انجام وظایف زیر: (a) کمک به کمیته برای انجام وظیفه آن همانطور که در پاراگراف ۱۸ قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) و پاراگراف ۲۰۰۸ این قطعنامه آورده شده است؛ (b) جمع آوری، بررسی و تحلیل اطلاعات از کشورها، نهادهای مرتبط با سازمان ملل و دیگر طرف‌های دخیل با توجه به اجرای اقدامات تصمیم گرفته شده در قطعنامه‌های (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) و این قطعنامه، بویژه موارد عدم پیروی؛ (c) پیشنهاد دادن درباره اقدامات شورای امنیت یا کمیته یا کشور، ممکن است اجرای اقدامات مرتبط را بهبود بخشد؛ و (d) ارائه یک گزارش موقت به شورای امنیت درباره کار آن که حداکثر تا ۹۰ روز پس از انتصاب هیئت کارشناسان صورت گیرد و یک گزارش نهایی به شورای امنیت که حداکثر تا ۳۰ روز پیش از پایان حکم آن که به همراه یافته‌ها و پیشنهادات باشد؛
30. شورای امنیت از تمام کشورها، نهادهای سازمان ملل و دیگر طرف‌های درگیر درخواست می‌کند تا به طور کامل با کمیته و هیئت کارشناسان همکاری کند بویژه با ارائه تمام اطلاعات در دسترس آنها در زمینه اجرای اقدامات تصمیم گرفته شده در (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) و این قطعنامه بویژه در خصوص موارد عدم پیروی؛
31. شورای امنیت از تمام کشورها برای گزارش به کمیته ظرف مدت ۶۰ روز از تصویب این قطعنامه درخواست می‌کند؛ این گزارش‌ها درباره اقدامات اتخاذ شده از جانب آنها با نگاهی به اجرای موثر پاراگراف‌های ۷، ۸، ۹، ۱۰، ۱۱، ۱۲، ۱۳، ۱۴، ۱۵، ۱۶، ۱۷، ۱۸، ۱۹، ۲۱، ۲۲، ۲۳ و ۲۴ است؛
32. شورای امنیت بر تمایل چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، انگلیس و ایالات متحده برای افزایش بیشتر تلاش‌های دیپلماتیک به منظور ارتقای گفت‌وگو و رایزنی‌ها تاکید می‌کند که شامل از سرگیری گفت‌وگو با ایران درباره موضوع هسته‌ای بدون پیش‌شرط‌هاست، اخیرا در نشست کشورهای فوق با ایران در اول اکتبر ۲۰۰۹ در ژنو، با نگاهی که به دنبال یک راه حل جامع، طولانی و مناسب درباره این موضوع بود که بر پایه پیشنهاد مطرح شده از سوی چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، انگلیس و ایالات متحده در تاریخ ۱۴ ژوئن ۲۰۰۸ است، فرصت توسعه روابط و همکاری گسترده‌تر با ایران بر اساس احترام متقابل و ایجاد اعتماد بین‌المللی در خصوص ماهیت منحصرا صلح آمیز برنامه هسته‌ای ایران فراهم می‌شد و در میان چیزهای دیگر، آغاز مذاکرات رسمی با ایران برپایه پیشنهاد ژوئن ۲۰۰۸ و شورای امنیت با سپاسگزاری به اطلاع می‌رساند که پیشنهاد ژوئن ۲۰۰۸ همانطور که در ضمیمه IV این قطعنامه آمده است، هنوز مطرح است؛
33. شورای امنیت، نماینده عالی اتحادیه اروپا در امور خارجه و سیاست خارجی را تشویق به ادامه دادن ارتباط با ایران می‌کند که در حمایت از تلاش‌های سیاسی و دیپلماتیک برای یافتن یک راه حل مذاکره‌ای است، این تلاش‌ها عبارتند از پیشنهادهای مرتبط ارائه شده توسط چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، انگلیس و ایالات متحده با نگاهی برای ایجاد شرایط ضرروی به منظور از سر گیری گفت‌وگوها و شورای امنیت ایران را به ارائه پاسخ مثبت به چنین پیشنهاداتی ترغیب می‌کند؛
34. شورای امنیت از مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برای پیشنهاد ۲۱ اکتبر ۲۰۰۹ وی تمجید می‌کند که درباره یک پیش نویس توافق با آژانس و دولت‌های جمهوری فرانسه، جمهوری اسلامی ایران و فدراسیون روسیه برای کمک به تامین سوخت هسته‌ای یک راکتور تحقیقاتی در ایران به منظور تامین سوخت هسته‌ای راکتور تحقیقاتی تهران است، شورای امنیت ابراز تاسف می‌کند که ایران پاسخ سازنده‌ای به پیشنهاد ۲۱ اکتبر ۲۰۰۹ نداده است، و شورای امنیت آژانس را به تداوم یافتن چنین اقداماتی برای اعتماد سازی مطابق با قطعنامه‌های شورای امنیت و پیشرفت این قطعنامه‌ها تشویق می‌کند؛
35. شورای امنیت بر اهمیت تمام کشورها، از جمله ایران تاکید می‌کند؛ که در خصوص اتخاذ اقدامات ضروری برای اطمینان یافتن از این است که هیچ ادعایی نباید بنا به پیشنهاد دولت ایران، دروغ باشد یا افراد یا شرکت‌هایی در ایران یا افراد یا شرکت‌های مشخص مطابق با قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) و قطعنامه‌های مرتبط یا هر شخصی که مدعی منفعت یافتن از یا از طریق چنین شخص یا شرکتی است، در رابطه با هر قرارداد یا معامله دیگری که عملکرد آن به دلیل اقدامات تحمیل شده از سوی قطعنامه‌های (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) و این قطعنامه از آن جلوگیری شده است؛
36. شورای امنیت در خواست می‌کند تا طی ۹۰ روز آینده گزارشی از سوی مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی ارایه شود که آیا ایران تعلیق کامل و پایداری را درباره تمام فعالیت‌های ذکر شده در قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) برقرار کرده است یا خیر، همچنین در خصوص روند پیروی ایران از تمام اقدامات درخواست شده از سوی شورای حکام آژانس و دیگر مفاد قطعنامه‌های (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) و این قطعنامه، به شورای حکام آژانس و به طور همزمان به شورای امنیت به منظور ملاحظات آن؛
37. شورای امنیت تایید می‌کند که باید اقدامات ایران را با نظر به گزارش اشاره شده در پاراگراف ۳۶ بالا مورد بازبینی قرار دهد، در ظرف مدت ۹۰ روز تسلیم نماید و: (a) اینکه ایران باید اجرای اقدامات را به حالت تعلیق در آورد در صورتیکه و برای مادامیکه ایران تمام فعالیت‌های مرتبط با غنی سازی و بازفرآوری را به حالت تعلیق در آورد که شامل تحقیق و توسعه است، همانگونه که توسط آژانس راستی آزمایی شده است برای اجازه دادن به برگزاری مذاکرات با حسن نیت به منظور دستیابی به یک نتیجه زودهنگام و متقابلا قابل قبول؛ (b) اینکه ایران باید اقدامات مشخص شده در پاراگراف ۳، ۴، ۵، ۶، ۷ و ۱۲ قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۷) را پایان بخشد و همچنین در پاراگراف‌های ۲، ۴، ۵، ۶ و ۷ قطعنامه ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، پاراگراف‌های ۳، ۵، ۷، ۸، ۹، ۱۰ و ۱۱ قطعنامه ۱۸۰۳ (۲۰۰۸)، و در پاراگراف‌های ۷، ۸، ۹، ۱۰، ۱۱، ۱۲، ۱۳، ۱۴، ۱۵، ۱۶، ۱۷، ۱۸، ۱۹، ۲۱، ۲۲، ۲۳ و ۲۴بالا، به محض اینکه شورا تصمیم می‌گیرد، پس از دریافت گزارش اشاره شده در پاراگراف بالا، که ایران به طور کامل از تعهدات آن بر اساس قطعنامه‌های مرتبط با شورای امنیت پیروی کرده است و درخواست‌هی مطرح شده شورای حکام را جامه عمل پوشانده است، همانطور که از سوی شورای حکام تایید شده است؛ (c) که ایران باید در صورتی که گزارش نشان می‌دهد از قطعنامه‌های (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) و این قطعنامه پیروی نکرده است، اقدامات مناسب بیشتر را بر اساس بند ۴۱ بخش VII منشور سازمان ملل بپذیرد که ایران را به مطابقت با این قطعنامه‌ها و درخواست‌های آژانس ترغیب می‌کند، و شورای امنیت تاکید می‌کند که تصمیمات بیشتر در صورتی نیاز خواهند بود که چنین اقدامات اضافی ضروری باشند؛
38. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که همچنان موضوع را پیگیری کند.

1. مجتمع صنعتی امین: مجتمع صنعتی امین به دنبال کنترلرهای دما بوده است که ممکن است در تحقیقات هسته‌ای و تاسیسات عملیاتی/تولیدی مورد استفاده قرار بگیرد. مجتمع صنعتی امین تحت تملک یا تحت کنترل یا از جانب سازمان صنایع دفاع (DIO) عمل می‌کند که در قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) نام آن مشخص شده بود. این شرکت همچنین به نام شرکت صنعتی امین و مجموعه صنعتی امین معروف است.
2. گروه صنایع تسلیحات: گروه صنایع تسلیحات (AIG) انواعی از سلاح‌های سبک و تسلیحات سبک را تولید و خدمات دهی می‌کند که شامل تفنگ‌های با کالیبر بزرگ و متوسط و فناوری مرتبط است. گروه صنایع تسلیحات اکثریت فعالیت تهیه و تدارک خود را از طریق مجموعه صنایع حدید انجام می‌دهد.
3. مرکز تحقیقات علم و فناوری دفاعی: مرکز تحقیقات علم و فناوری دفاعی (DTSRC) تحت تملک یا تحت کنترل یا از جانب وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح (MODAFL) عمل می‌کند که به نظارت بر تحقیق و توسعه ، تولید، نگهداری، صادرات و تهیه و تدارک دفاعی ایران می‌پردازد.
4. شرکت بین‌المللی دوستان: شرکت بین‌المللی دوستان (DICO) عناصر لازم برای برنامه موشک بالستیک ایران را تامین می‌کند.
5. صنایع فراسخت: صنایع فراسخت تحت تملک یا تحت کنترل یا از جانب شرکت تولیدی هواپیمایی ایران عمل می‌کند که به ترتیب تحت تملک یا کنترل وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح قرار دارد.
6. First East Export Bank (بانک صادرات شرق): بانک صادرات شرق تحت تملک یا تحت کنترل یا از جانب بانک ملت عمل می‌کند. در هفت سال گذشته، بانک ملت تسهیلات میلیون‌ها دلار در معاملات شرکت‌های هسته‌ای، موشکی و دفاعی ایران را فراهم کرده است.
7. شرکت ابزار برش کاوه: شرکت ابزار برش کاوه تحت تملک یا تحت کنترل یا از جانب سازمان صنایع دفاع عمل می‌کند.
8. صنایع م. بابایی: صنایع م. بابایی شرکت تابعه گروه صنایع شهید احمد کاظمی (به طور رسمی گروه صنایع موشکی پدافند هوایی) سازمان صنایع هوافضای ایران (AIO) است. سازمان صنایع هوافضای ایران سازمان‌های موشکی گروه صنعتی شهید همت (SHIG) و گروه صنعتی شهید باکری (SBIG) را کنترل می‌کند که در قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) نام آنها آمده بود.
9. دانشگاه مالک اشتر: یک نهاد تابعه مرکز تحقیقات علم و فناوری دفاعی درون وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح است. دانشگاه مالک اشتر شامل گروه‌های تحقیقاتی است که پیش از این در مجموعه مرکز تحقیقات فیزیک (PHRC) قرار داشت. بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اجازه نیافته‌اند تا با کارکنان مصاحبه کنند یا اسناد تحت کنترل این سازمان را به منظور حل مسئله باقیمانده بعد نظامی احتمالی برنامه هسته‌ای ایران مشاهده نمایند.
10. صادرات وزارت دفاع: صادرات وزارت دفاع (MODLEX) تسلیحات تولیدی ایران را به مصرف کنندگان در سراسر دنیا با نقض قطعنامه ۱۷۴۷ (۲۰۰۷) می‌فروشد. این قطعنامه ایران را از فروش تسلیحات یا مواد مرتبط منع می‌کند.
11. ماشین‌سازی میزان: ماشین سازی میزان (۳M) تحت تملک یا تحت کنترل یا از جانب گروه صنعتی شهید همت عمل می‌کند.
12. شرکت فنی صنایع مدرن: شرکت فنی صنایع مدرن (MITEC) مسئول طراحی و ساخت راکتور آب سنگین IR-۴۰ در اراک است. شرکت فنی صنایع مدرن پیشگام تهیه و تدارک ساخت و ساز راکتور آب سنگین IR-۴۰ بوده است. این شرکت همچنین با نام شرکت راهکار، صنایع راهکار، شرکت صنایع راهکار، رهکار صنایع نوین معروف است.
13. مرکز تحقیقات هسته‌ای کشاورزی و پزشکی: مرکز تحقیقات هسته‌ای کشاورزی و پزشکی (NFRPC) یک مجموعه عظیم تحقیقاتی متعلق به سازمان انرژی اتمی ایران (AEOI) است که در قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) نام آن ذکر شده بود. مرکز تحقیقات هسته‌ای کشاورزی و پزشکی یک مرکز متعلق به سازمان انرژی اتمی ایران برای توسعه سوخت هسته‌ای و دخیل در فعالیت‌های مرتبط با غنی سازی است. مرکز تحقیقات هسته‌ای کشاورزی و پزشکی همچنین به نام‌های مرکز تحقیقا کشاورزی و پزشکی هسته‌ای؛ مرکز تحقیقات کشاورزی و پزشکی کرج شناخته می‌شود.
14. شرکت خدمات صنعتی پژمان: شرکت خدمات صنعتی پژمان تحت تملک یا تحت کنترل یا از جانب گروه صنعتی شهید باکری عمل می‌کند.
15. شرکت سبلان: سبلان یک نام پوششی برای گروه صنعتی شهید همت است.
16. شرکت صنعتی قطعات آلومینیومی سهند (SAPICO): شرکت صنعتی قطعات آلومینیومی سهند یک نام پوششی برای گروه صنعتی شهید همت است.
17. صنایع شهید خرازی: صنایع شهید خرازی تحت تملک یا تحت کنترل یا از جانب گروه صنعتی شهید باکری عمل می‌کند.
18. صنایع شهید ستاری: صنایع شهید ستاری تحت تملک یا تحت کنترل یا از جانب گروه صنعتی شهید باکری عمل می‌کند. صنایع شهید ستاری همچنین با نام گروه صنایع تجهیزاتی شهید ستاری شناخته می‌شود.
19. صنایع شهید صیاد شیرازی: صنایع شهید صیاد شیرازی (SSSI) تحت تملک یا تحت کنترل یا از جانب سازمان صنایع دفاع عمل می‌کند.
20. گروه صنایع خاص: گروه صنایع خاص (SIG) یک شرکت تابعه سازمان صنایع دفاع است.
21. پارس تیز: پارس تیز یک نام پوششی برای گروه صنعتی شهید همت است. بین آوریل و جولای ۲۰۰۷، پارس تیز به تهیه یک دستگاه برش و جوش لیزری پنج محوری است که می‌تواند کمک مهمی به برنامه هسته‌ای ایران از جانب گروه صنعتی شهید همت انجام دهد.
22. صنایع متالورژی یزد: صنایع متالورژی یزد (YMI) یک شرکت تابعه سازمان صنایع دفاع است. این شرکت همچنین با نام صنایع متالورژی و تولید مهمات یزد، مدیریت صنایع متالورژی و مهمات یزد شناخته می‌شود.

جواد رهیقی: رئیس مرکز فناوری هسته‌ای اصفهان سازمان انرژی اتمی ایران

1. موسسه فاطر (فأطر): شرکت تابعه خاتم الانبیاء (KAA). فاطر با تامین کنندگان خارجی، احتمالا از جانب دیگر شرکت‌های خاتم‌الانبیاء در خصوص پروژه‌های سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران همکاری می‌کند.
2. قرارگاه سازندگی قائم: قرارگاه سازندگی قائم تحت تملک یا تحت کنترل خاتم‌الانبیاء است.
3. قرب کربلا: قرب کربلا تحت تملک یا تحت کنترل خاتم‌الانبیاء است.
4. قرب نوح: قرب نوح تحت تملک یا تحت کنترل خاتم‌الانبیاء است.
5. شرکت حرا: تحت تملک یا تحت کنترل قرب نوح است.
6. مؤسسه مهندسان مشاور ایمن سازان: تحت تملک یا تحت کنترل یا از جانب خاتم‌الانبیاء عمل می‌کند.
7. قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیاء: قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیاء (KAA) یک شرکت متعلق به سپاه پاسداران دخیل در پروژه‌های وسیع عمرانی غیرنظامی و نظامی و دیگر فعالیت‌های مهندسی است. قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیاء حجم قابل توجهی از فعالیت‌ها را در زمینه پروژه‌های سازمان پدافند غیر عامل انجام می‌دهد. بویژه، شرکت‌های تابعه قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیاء بشدت درگیر ساخت و ساز سایت غنی‌سازی اورانیوم در قم/فردو هستند.
8. مکین: مکین تحت تملک یا تحت کنترل یا از جانب قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیاء عمل می‌کند که یک شرکت تابعه قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیاء است.
9. عمران ساحل: تحت تملک یا تحت کنترل قرب نوح است.
10. شرکت نفتی کیش اورینتال: شرکت نفتی کیش اورینتال تحت تملک یا تحت کنترل یا از جانب قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیاء عمل می‌کند.
11. راه ساحل: راه ساحل تحت تملک یا تحت کنترل یا از جانب قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیاء عمل می‌کند.
12. مؤسسه مهندسی رهاب: رهاب تحت تملک یا تحت کنترل یا از جانب قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیاء عمل می‌کند و یک شرکت تابعه قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیاء است.
13. مهندسان مشاور ساحل: تحت تملک یا تحت کنترل قرب نوح عمل می‌کند.
14. سپانیر: سپانیر تحت تملک یا تحت کنترل یا از جانب قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیاء عمل می‌کند.
15. شرکت مهندسی سپاسد: شرکت مهندسی سپاسد تحت تملک یا تحت کنترل یا از جانب قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیاء عمل می‌کند.

1. شرکت کشتیرانی ایرانوهند
2. اتحادیه گمرکی خطوط کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران
3. خط کشتیرانی ایران جنوب (SSL)

به منظور پیگیری یک راه حل جامع، طولانی مدت و مناسب در خصوص موضوع هسته‌ای ایران مطابق با قطعنامه‌های مربوطه شورای امنیت سازمان ملل متحد و بر اساس پیشنهاد ارائه شده به ایران در ژوئن ۲۰۰۶، که هنوز مطرح است، مواردی که در زیر می‌آید به عنوان موضوعات مذاکرات میان چین، فرانسه، آلمان، ایران،‌روسیه، انگلیس و ایالات متحده پیشنهاد شد که نماینده عالی اتحادیه اروپا نیز به آن پیوست، به شرطی که ایران به شکل قابل تاییدی فعالیت‌های مرتبط با غنی سازی و بازفرآوری خود را به حالت تعلیق در آورد، مطابق با (OP ۱۵ and OP ۱۹ (a قطعنامه ۱۸۰۳ شورای امنیت سازمان ملل. در چشم انداز چنین مذاکراتی، ما همچنین انتظار داریم ایران درخواست‌های شورای امنیت و آژانس اتمی را رعایت کند. چین، فرانسه، آلمان، روسیه، انگلیس، آمریکا و نماینده عالی اتحادیه اروپا به نوبه خود آمادگیشان را به شرح زیر اعلام می‌کنند:

به منظور به رسمیت شناختن حق ایران برای توسعه تحقیقات، تولید و استفاده از انرژی هسته‌ای با اهداف صلح آمیز بر اساس تعهدات ان‌پی‌تی ایران؛

به منظور رفتار با برنامه هسته‌ای ایران به مانند کشورهای غیردارنده سلاح هسته‌ای زمانیکه اعتماد بین‌المللی در خصوص ماهیت منحصرا صلح آمیز برنامه هسته‌ای ایران باز می‌گردد.

رفتار با برنامه هسته‌ای ایران به همان نحوه‌ای که با هر یک از دیگر کشورهای فاقد سلاح هسته ای عضو ان‌پی‌تی، به محض این که اعتماد بین‌المللی درباره ماهیت صرفا صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای ایران احیا شود

• تایید مجدد حق ایران در خصوص انرژی هسته‌ای برای مقاصد منحصرا صلح‌آمیز بر اساس تعهدات آن در ان‌پی‌تی
• فراهم سازی کمک فناوری و مالی لازم برای استفاده صلح آمیز انرژی هسته‌ای ایران، حمایت از از سرگیری پروژه‌های همکاری فنی در ایران به وسیله آژانس بین‌المللی انرژی اتمی
• حمایت از ساخت راکتور آب سبک بر اساس جدیدترین فناوری
• حمایت از توسعه و تحقیق در زمینه انرژی هسته‌ای به موازات اینکه اعتماد بین‌المللی به تدریج باز می‌گردد
• حمایت از ساخت راکتور آب سبک بر اساس پیشرفته‌ترین فناوری
• حمایت از تحقیق و توسعه در انرژی هسته‌ای به موازات اینکه اعتماد بین‌المللی به تدریج باز می‌گردد.
• ارائه تضمین‌های تامین سوخت هسته‌ای الزام آور از لحاظ قانونی
• همکاری با توجه به مدیریت سوخت مصرف شده و مواد زائد رادیواکتیو

• بهبود روابط شش کشور و اتحادیه اروپا با ایران و افزایش اعتماد متقابل
• تشویق به تماس و گفت‌وگوی مستقیم با ایران
• حمایت از ایران در ایفای نقشی مهم و سازنده در امور بین‌المللی
• ارتقای گفت‌وگو و همکاری در زمینه موضوعات منع گسترش تسلیحات، امنیت منطقه‌ای و باثبات‌سازی
• همکاری با ایران و دیگر کشورها در منطقه برای تشویق به اقدامات اعتماد ساز و امنیت منطقه‌ای
• ایجاد رایزنی مناسب و سازوکارهای همکاری
• حمایت از برگزاری کنفرانسی درباره موضوعات امنیت منطقه‌ای
• تاکید مجدد بر اینکه یک راه حل برای موضوع هسته‌ای ایران کمک به تلاش‌های منع گسترش تسلیحات خواهد بود و تحقق اهداف خاورمیانه عاری از تسلیحات کشتار جمعی از جمله ابزارهای پرتاب آنها
• تاکید مجدد بر تعهد بر اساس منشور سازمان ملل برای خودداری در روابط بین‌الملل آنها از تهدید یا استفاده از زور علیه تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی تمام کشورها یا به عبارتی دیگر در تضاد با منشور سازمان ملل
• همکاری در زمینه افغانستان شامل همکاری تشدید یافته در خصوص مبارزه علیه قاچاق مواد مخدر، حمایت از برنامه‌های بازگشت آوارگان افغان به افغانستان؛ همکاری در خصوص بازسازی افغانستان، همکاری در خصوص حفاظت از مرز ایران-افغانستان

اقدامات در جهت عادی سازی روابط تجاری و اقتصادی، مانند بهبود دسترسی ایران به اقتصاد بین‌الملل، بازارها و سرمایه از طریق حمایت عملی از پیوستن کامل به ساختارهای بین‌المللی، شامل سازمان تجارت جهانی و برای ایجاد چارچوبسرمایه گذاری مستقیم افزایش یافته در ایران و تجارت با ایران.

اقدامات در جهت عادی سازی همکاری با ایران در زمینه: ایجاد یک مشارکت انرژی راهبردی طولانی مدت و گسترده بین ایران و اتحادیه اروپا و دیگر شرکای علاقه‌مند، با کمک اقدامات/درخواست‌های قدرتمند و کاربردی.

• حمایت از توسعه کشاورزی در ایران
• تسهیل خودکفایی کامل ایران در زمینه غذا از طریق همکاری در فناوری مدرن

• پروژه‌های غیرنظامی در زمینه حفظ محیط زیست، زیرساخت، علم و فناوری و فناوری پیشرفته
• توسعه زیرساخت حمل و نقل شامل ایجاد کریدورهای حمل و نقل بین‌المللی
• حمایت از مدرنیزاسیون زیرساخت مخابراتی ایران، ازجمله به وسیله حذف احتمالی محدودیت‌های صادراتی مرتبط.

• همکاری در زمینه مسافرت هوایی شامل حذف احتمالی محدودیت‌ها در زمینه هواپیمای صادراتی تولید کنندگان به ایران:
• توانمندسازی ایران برای احیای ناوگان هوایی غیرنظامی؛
• کمک به ایران برای اطمینان اینکه هواپیمای ایرانی استانداردهای ایمنی بین‌المللی را رعایت کند.

• در صورت لزوم ارائه کمک به توسعه اقتصادی و اجماعی و نیاز بشردوستانه ایران
• همکاری و پشتیبانی فنی در خصوص آموزش در زمینه‌های سودمند برای ایران
• حمایت از ایرانیان برای شرکت در دوره‌ها، ورود به دانشگاه‌ها یا اخذ مدارک در زمینه‌هایی چون مهندسی عمران، کشاورزی و مطالعات محیط زیستی.
• حمایت از مشارکت‌های میان موسسات آموزش عالی مانند بهداشت عمومی، زندگی روستایی، پروژه‌های علمی مشترک، مدیریت عمومی، تاریخ و فلسفه.
• همکاری در زمینه توسعه توانمندی‌های واکنش اضطراری موثر (مانند زلزله شناسی، تحقیقات زلزله، کنترل بلایا و غیره)
• همکاری در چارچوب «گفت‌وگوی تمدن‌ها»

تشکیل گروه‌های نظارت مشترک برای اجرای یک توافق در آینده