قطعنامه ۱۷۳۷ شورای امنیت سازمان ملل متحد

شورای امنیت،

با یادآوری بیانیه رئیس خود، S/PRST/2006/15 مورخ ۲۹ مارس ۲۰۰۶، و قطعنامه ۱۶۹۶ (۲۰۰۶) مورخ ۳۱ ژوئیه ۲۰۰۶،

با تأکید مجدد بر تعهدش نسبت به معاهده عدم اشاعه تسلیحات هسته‌ای و یادآوری حق کشورهای عضو برای توسعه، تحقیق، تولید و بکارگیری انرژی هسته‌ای برای مقاصد صلح‌آمیز و بدون تبعیض طبق مواد ۱ و ۲ معاهده،

با تکرار مجدد نگرانی جدی خود درخصوص گزارش‌های متعدد مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و قطعنامه شورای حکام آژانس در خصوص برنامه هسته‌ای ایران که توسط مدیرکل آژانس به شورا گزارش شده، از جمله قطعنامه GOV/2006/14،

با تکرار مجدد نگرانی جدی خود از این که مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در گزارش ۲۷ فوریه ۲۰۰۶ (GOV/2006/15) تعدادی از موضوعات باقی‌مانده و نگرانی‌هایی را در مورد برنامه هسته‌ای ایران از جمله موضوعاتی که می‌توانسته ابعاد هسته‌ای نظامی داشته باشد فهرست نموده است و این که آژانس نمی‌تواند نتیجه‌گیری کند که هیچ‌گونه مواد یا فعالیت‌های هسته‌ای اظهارنشده در ایران وجود ندارد،

با تکرار مجدد نگرانی جدی خود در خصوص گزارش ۲۸ آوریل ۲۰۰۶ مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (GOV/2006/27) و یافته‌های آن گزارش، از جمله این‌که با گذشت بیش از ۳ سال از تلاش‌های آژانس برای بدست آوردن شفافیت در خصوص کلیه ابعاد برنامه هسته‌ای ایران، شکاف‌های موجود در دانش آژانس موجب نگرانی است و آژانس نمی‌تواند در تلاش‌های خود به منظور ارائه تضمین درخصوص فقدان مواد و برنامه‌های هسته‌ای اظهار نشده، پیشرفتی صورت دهد،

با نگرانی جدی خاطرنشان می‌سازد همان‌طور که در گزارش‌های ۸ ژوئن ۲۰۰۶ (GOV/2006/38) و ۳۱ اوت ۲۰۰۶ (GOV/2006/53) و ۱۴ نوامبر ۲۰۰۶ (GOV/2006/64) مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مورد تأیید قرار گرفته، ایران تعلیق کامل و پایدار تمامی فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی و بازفرآوری مقرر در قطعنامه ۱۶۹۶ (۲۰۰۶) را برقرار نساخته، همکاری خود با آژانس را طبق پروتکل الحاقی از سر نگرفته، سایر اقدامات درخواست شده توسط شورای حکام آژانس را اتخاذ ننموده و به مفاد قطعنامه ۱۶۹۶ (۲۰۰۶) شورای امنیت پایبند نبوده و اینکه این اقدامات برای ایجاد اعتماد ضروری هستند و به طور جدی از امتناع ایران در اتخاذ این قدم‌ها، ابراز تأسف می‌نماید،

با تأکید بر اهمیت تلاش‌های سیاسی و دیپلماتیک برای یافتن راه‌حلی مذاکره‌شده که تضمین نماید برنامه هسته‌ای ایران منحصراً برای مقاصد صلح‌آمیز است، و با خاطرنشان ساختن این‌که چنین راه‌حلی به سود عدم اشاعه در نقاط دیگر خواهد بود و با استقبال از تعهد مستمر چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، بریتانیا، آمریکا و نماینده عالی اتحادیه اروپا برای دستیابی به راه‌حلی بر اساس مذاکره،

با عزم به اثر بخشیدن به تصمیمات خود از طریق اتخاذ اقدامات مناسب به منظور ترغیب ایران به پایبندی به قطعنامه ۱۶۹۶ (۲۰۰۶) و درخواست‌های آژانس و همچنین به منظور محدود نمودن ایران در توسعه فناوری‌های حساس در پشتیبانی از برنامه‌های هسته‌ای و موشکی‌اش تا زمانی که شورای امنیت تشخیص دهد که اهداف این قطعنامه برآورده شده است،

با نگرانی نسبت به خطرات اشاعه ناشی از برنامه هسته‌ای ایران، در این چارچوب، با قصور مستمر ایران در برآوردن درخواست‌های شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و پایبندی به مفاد قطعنامه ۱۶۹۶ (۲۰۰۶) شورای امنیت، و با توجه به مسئولیت اولیه شورا طبق منشور ملل متحد برای حفظ صلح و امنیت بین‌المللی،

با اقدام ذیل ماده ۴۱ فصل هفتم منشور ملل متحد،

1. تأکید می‌کند ایران باید بدون تأخیر بیشتر، اقدامات مقررشده در قطعنامه GOV/2006/14 شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را اتخاذ نماید، اقداماتی که برای ایجاد اعتماد نسبت به مقاصد صرفاً صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای خود و برای حل و فصل مسایل باقی‌مانده ضروری هستند؛
2. در این چارچوب تصمیم می‌گیرد که ایران می‌بایست بدون تأخیر بیشتر، تمامی فعالیت‌های هسته‌ای حساس از نظر اشاعه زیر را تعلیق نماید:
   الف) تمامی فعالیت‌های بازفرآوری و مرتبط با غنی‌سازی از جمله تحقیق و توسعه، به گونه‌ای که توسط آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مورد راستی‌آزمایی قرار گیرد؛ و
   ب) کار کردن بر روی تمامی پروژه‌های مرتبط با آب سنگین، از جمله ساخت رآکتور تحقیقاتی که با آب سنگین کار می‌کند، به گونه‌ای که توسط آژانس مورد راستی‌آزمایی قرار گیرد؛
3. تصمیم می‌گیرد که کلیه کشورها می‌بایست اقدامات لازم به منظور ممانعت از عرضه، فروش یا انتقال مستقیم یا غیرمستقیم از سرزمین‌شان یا به‌وسیله اتباع‌شان، یا با استفاده از کشتی‌ها و هواپیماهای تحت پرچم‌شان و یا استفاده و بکارگیری در راستای منافع ایران – اعم از اینکه منشأ آن در قلمروشان بوده یا نباشد – نسبت به کلیه اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری که می‌تواند به فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی، بازفرآوی یا آب سنگین ایران، یا به توسعه سیستم‌های پرتاب سلاح هسته‌ای کمک نماید، از جمله موارد زیر، را به مورد اجرا گذارند:
   الف) مواردی که در بخش‌های B.6 ،B.5 ،B.4 ،B.3 ،B.2 و B.7 از INFCIRC/254/Rev.8/Part1 در سند S/2006/814 تصریح گردیده؛
   ب) مواردی که در بخش‌های A.1 و B.1 از INFCIRC/254/Rev.8/Part1 در سند S/2006/814 تصریح گردیده، به جز عرضه، فروش و یا انتقال

   (۱) تجهیزات اشاره شده در B.1، در صورتی که این تجهیزات مورد استفاده در رآکتورهای آب سبک باشند؛
   (۲) اورانیوم با غنای پایین مورد اشاره در A.1.2، در صورتی که بخشی از عناصر مونتاژشده سوخت هسته‌ای برای رآکتورهای مزبور باشد؛

   ج) موارد مصرحه در سند S/2006/815، به جز عرضه، فروش و یا انتقال اقلام مورد اشاره در ۱۹.A.۳ از طبقه‌بندی II;
   د) در صورت ضرورت، سایر اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری که به تشخیص شورای امنیت یا کمیته که تحت بند ۱۸ زیر تشکیل می‌شود (که از این پس «کمیته» خوانده می‌شود) می‌توانند به فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی، یا بازفرآوری، یا آب سنگین، و یا توسعه سیستم‌های پرتاب سلاح هسته‌ای کمک نمایند؛

4. تصمیم می‌گیرد کلیه کشورها بایستی اقدامات لازم را به منظور جلوگیری از عرضه، فروش یا انتقال مستقیم یا غیرمستقیم از سرزمین‌شان، یا بوسیله اتباع‌شان، یا با استفاده از کشتی‌ها و هواپیماهای تحت پرچم‌شان و یا استفاده در ایران یا بکارگیری در راستای منافع آن – اعم از اینکه منشأ آن در قلمروشان بوده یا نباشد – نسبت به کلیه اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری ذیل، به مورد اجرا گذارند:
   (الف) مواردی که در بخش INFCIRC/254/Rev.7/Part2 از سند S/2006/814 آمده‌اند، در صورتی که به تشخیص دولت صادرکننده به فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی، بازفرآوری و یا آب سنگین کمک خواهد کرد؛
   (ب) هر یک از اقلام دیگری که در اسناد S/2006/814 و S/2006/815 فهرست‌بندی نشده‌اند، در صورتی که کشور صادرکننده تشخیص دهد که اقلام مزبور به فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی، بازفرآوری و یا آب سنگین، و یا توسعه سیستم‌های پرتاب سلاح هسته‌ای کمک خواهد کرد؛
   (ج) هر نوع از اقلام دیگری که به تشخیص کشور صادرکننده به پیگیری فعالیت‌های مرتبط با سایر موضوعاتی که آژانس دربارهٔ آنها ابراز نگرانی نموده و یا آنها را به عنوان موضوع باقی مانده مشخص کرده است، کمک خواهد کرد.
5. تصمیم می‌گیرد که تمامی دولت‌ها، برای عرضه، فروش یا انتقال تمامی اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌های مورد اشاره در اسناد S/2006/814 و S/2006/815 که صادرات آنها به ایران طبق بندهای ۳ (ب)، ۳ (ج) یا ۴ (الف) فوق ممنوع نیست، باید تضمین نمایند که:
   (الف) الزامات مربوط به رهنمودهای تصریح شده در اسناد S/2006/814 و S/2006/985 به نحو مقتضی برآورده شده‌اند؛ و
   (ب) وضعیتی کسب نموده‌اند یا در وضعیتی هستند که می‌توانند به شیوه‌ای مؤثر حق راستی‌آزمایی را نسبت به استفاده نهایی و مکان استفاده نهایی از هر نوع اقلام عرضه شده را اعمال نمایند؛ و
   (ج) ظرف مدت ۱۰ روز، عرضه، فروش یا انتقال را به کمیته اطلاع دهند؛ و
   (د) در رابطه با اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری مندرج در سند S/2006/814 نیز ظرف مدت ۱۰ روز عرضه، فروش یا انتقال آنها را به اطلاع آژانس برسانند؛
6. تصمیم می‌گیرد کلیه کشورها بایستی اقدامات مورد نیاز به منظور جلوگیری از فراهم آوردن هر گونه مشارکت فنی یا آموزشی، کمک مالی، سرمایه‌گذاری، و واسطه‌گری یا سایر خدمات و انتقال منابع مالی یا خدمات مرتبط با عرضه، فروش، انتقال، تولید یا استفاده از اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری ممنوعه تعیین شده در بند ۳ و ۴ فوق را به مورد اجرا گذارند؛
7. تصمیم می‌گیرد که ایران نباید هیچ‌یک از اقلام مصرحه در سند S/2006/814 و S/2006/815 را صادر نماید و تمامی کشورهای عضو باید تهیه این اقلام از ایران به وسیله اتباعشان، و یا با استفاده از کشتی و یا هواپیمای دارای پرچم‌شان چه مقصد آنها خاک ایران باشد چه نباشد، را ممنوع نمایند؛
8. تصمیم می‌گیرد که ایران باید دسترسی و همکاری مورد درخواست آژانس را فراهم نماید تا آن را قادر سازد که تعلیق مورد اشاره در بند ۲ را راستی‌آزمایی نماید و تمامی مسائل باقی‌مانده‌ای را که در گزارش‌های آژانس مورد اشاره قرار گرفته‌اند حل و فصل نماید و از ایران می‌خواهد تا پروتکل الحاقی را سریعاً تصویب نماید؛
9. تصمیم می‌گیرد که اقدامات مقرر شده در بند ۳ و ۴ و ۶ فوق در جایی که کمیته از قبل و مورد به مورد تشخیص دهد که چنین عرضه، فروش، انتقال و ارائه این قبیل اقلام یا کمک‌ها بطور روشن (قطعی) به توسعه فناوری‌های مرتبط با فعالیت‌های حساس هسته‌ای و گسترش سیستم‌های انتقال سلاح‌های هسته‌ای ایران کمکی نخواهد کرد، اعمال نخواهد شد؛ از جمله در جایی که چنین اقلام یا کمک‌هایی در رابطه با مواد غذایی، کشاورزی، پزشکی یا سایر اهداف بشردوستانه باشد، مشروط به آنکه:
   (الف) قراردادهای تحویل چنان اقلام یا کمک‌هایی در برگیرنده تضمین‌های مناسب در خصوص مصرف‌کننده نهایی باشد؛ و
   (ب) ایران متعهد شده باشد که چنان اقلامی را در جهت اشاعه فعالیت‌های حساس هسته‌ای یا برای گسترش سیستم‌های انتقال سلاح‌های هسته‌ای به کار نبرد؛
10. از تمامی کشورها می‌خواهد که نسبت به ورود به یا عبور از خاک‌شان توسط افرادی که در فعالیت‌های هسته‌ای حساس به اشاعه و یا توسعه سیستم‌های پرتاب سلاح هسته‌ای ایران دخیل هستند، مستقیماً با آن ارتباط دارند و یا از آن حمایت می‌کنند، مراقبت جدی داشته باشند، و در این رابطه تصمیم می‌گیرد که تمامی کشورها باید ورود افراد مورد اشاره در پیوست این قطعنامه (از این پسپیوست خوانده می‌شود) و دیگر افرادی که به تشخیص شورای امنیت یا کمیته در فعالیت‌های هسته‌ای حساس به اشاعه و یا توسعه سیستم‌های پرتاب سلاح هسته‌ای ایران دخیل هستند، یا مستقیماً با آن ارتباط دارند و یا از آن حمایت می‌کنند، از جمله از طریق مشارکت در خرید اقلام، کالاها، تجهیزات، مواد و فناوری ممنوعه اشاره‌شده در و یا تحت تدابیر بندهای ۳ و ۴ فوق به جز مواردی که چنین سفری برای فعالیت‌های مستقیماً مرتبط با اقلام برشمرده شده در بندهای فرعی ۳(ب)(۱) و (۲) فوق باشد، به خاک‌شان و یا عبور آنها از خاک‌شان را به کمیته اطلاع دهند؛
11. تأکید می‌کند که محتویات بند فوق هیچ کشوری را ملزم به جلوگیری از ورود اتباعش به خاک خود نمی‌کند، و تمامی کشورها باید، در اجرای بند فوق ملاحظات بشردوستانه و ضرورت تحقق اهداف این قطعنامه از جمله هر جا که مربوط به ماده ۱۵ اساسنامه آژانس باشد، را مد نظر قرار دهند؛
12. تصمیم می‌گیرد که تمامی دولت‌ها کلیه اعتبارات، دارایی‌های مالی و سایر منابع اقتصادی که در تاریخ پذیرش این قطعنامه و یا هر زمان دیگری پس از آن در قلمروشان قرار دارد و متعلق به یا در کنترل اشخاص یا نهادهایی هستند که در ضمیمه قطعنامه مشخص شده‌اند، یا دیگر اشخاص و نهادهایی که شورای امنیت یا کمیته تشخیص دهد که در فعالیت‌های حساس ایران در زمینه اشاعهٔ هسته‌ای یا گسترش سیستم‌های انتقال سلاح‌های هسته‌ای ایران مشارکت دارند یا مستقیماً مرتبط هستند یا به این برنامه‌ها حمایت می‌رسانند، یا تمامی اشخاص یا نهادهایی که از طرف آنان و یا با هدایت آنان، یا به وسیله نهادهای متعلق به آنان یا در کنترل آنان، از جمله از طریق راه‌های غیرقانونی، عمل می‌کنند مسدود خواهند نمود، و در صورتی‌که و در زمانی‌که شورای امنیت یا کمیته نام آنها را از پیوست حذف نماید، تدابیر این بند در رابطه با این افراد یا نهادها دیگر اجرا نخواهد شد، و نیز تصمیم می‌گیرد که تمام دولت‌ها باید اطمینان حاصل کنند که از هر گونه اعتبارات، دارایی‌های مالی، یا منابع اقتصادی که توسط اتباعشان یا اشخاص یا نهادهای در قلمروشان در اختیار اشخاص و نهادهای فوق‌الذکر قرار گیرد ممانعت خواهد شد؛
13. تصمیم می‌گیرد که اقدامات مقرر شده در بند ۱۲ فوق در مورد آن دسته از اعتبارات، دارایی‌ها و منابع اقتصادی که دولت‌های مربوطه به نحو ذیل تشخیص دهند، اعمال نخواهد گردید:
    (الف) برای انجام مخارج اساسی ضروری باشد، از قبیل پرداخت‌ها برای اقلام غذایی، اجاره‌بها، رهن‌ها، داروها و امور پزشکی، مالیات‌ها، حق بیمه‌ها و هزینه‌های خدمات عمومی یا منحصرا برای پرداخت معقول دستمزد امور تخصصی و حرفه‌ای و هزینه‌های مرتبط با مسائل حقوقی و قضایی که طبق قوانین ملی کشورها به نگهداری اعتبارات، دارایی‌ها و منابع اقتصادی توقیف شده، تعلق می‌گیرد، پس از اطلاع‌رسانی دولت ذیربط به کمیته مبنی بر قصد خود در صدور اجازه دسترسی، هرجا مقتضی باشد، به این دارایی‌ها، اعتبارات و سایر منابع اقتصادی به شرط آنکه ظرف ۵ روز کاری با پاسخ منفی کمیته روبرو نگردد؛
    (ب) برای انجام مخارج فوق‌العاده ضروری باشد، مشروط بر آنکه این تصمیم توسط دولت مربوطه به کمیته اطلاع داده شده و به تصویب کمیته برسد؛
    (ج) موضوع یک دادرسی قضایی یا حق وثیقه باشد که در آن، برداشت از اعتبارات، اموال، دارایی‌ها و منابع اقتصادی مزبور ممکن است مورد دادرسی یا توثیق قرار گرفته باشد، مشروط بر آنکه تاریخ دادرسی مقدم بر تاریخ پذیرش این قطعنامه بوده باشد و نیز برداشت از آنها در جهت منافع اشخاص یا نهادهایی که در بند ۱۰ و بند ۱۲ فوق مورد اشاره قرار گرفته‌اند نباشد و نیز توسط دولت ذیربط به اطلاع کمیته رسیده باشد؛
    (د) برای فعالیت‌هایی که مستقیماً با اقلام مورد اشاره در بندهای فرعی ۳ (ب) (۱) و (۲) فوق مرتبط هستند لازم باشند و توسط دولت‌های ذیربط به اطلاع کمیته رسیده باشند؛
14. تصمیم می‌گیرد که دولت‌ها می‌توانند اجازه دهند، بهره یا سایر عواید متعلقه یا پرداخت‌هایی در اثر قراردادها، توافقنامه‌ها یا تعهدات مالی که از نظر زمانی قبل از تاریخی ایجاد شده باشند که دارایی‌های توقیف شده طبق بند ۱۲ بالا، موضوع این قطعنامه واقع شده‌اند، به حساب‌های مزبور اضافه شود مشروط بر آنکه تمام این نوع عواید و سودها نیز موضوع مفاد این قطعنامه قرار گرفته و مسدود بمانند؛
15. تصمیم می‌گیرد که مفاد بند ۱۲ بالا مانع از آن نخواهد شد که فرد یا نهادی که در بند مزبور مشخص شده است به موجب قراردادی که قبل از درج نام فرد یا نهاد مورد نظر در فهرست منعقد شده است؛ پرداختی انجام دهد مشروط بر آنکه دولت‌های ذیربط تشخیص دهند که:
    (الف) قرارداد مزبور با هیچ یک از اقلام ممنوعه، مواد، تجهیزات، کالاها، فناوری‌ها، کمک‌ها، آموزش، کمک‌های مالی، سرمایه‌گذاری، واسطه‌گری یا خدماتی که در بندهای ۳ و ۴ و ۶ فوق بدان‌ها اشاره شده است، مرتبط نباشد؛
    (ب) پرداخت مزبور مستقیم یا غیرمستقیم به شخص یا نهادی که در بند ۱۲ مشخص شده است نبوده باشد؛ و بعد از اعلام کشورهای مربوطه به کمیته از قصد خود، در صورت اقتضاء، برای رفع توقیف سرمایه‌ها، دیگر دارایی‌های مالی، یا منابع اقتصادی برای این هدف، ۱۰ روز کاری قبل از صدور چنین مجوزی؛
16. تصمیم می‌گیرد همکاری‌های فنی که توسط آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و یا تحت اشراف این سازمان با ایران صورت می‌گیرد باید صرفاً برای امور غذایی، کشاورزی، پزشکی، ایمنی و یا دیگر اهداف بشردوستانه و یا در صورتی که برای پروژه‌های مستقیماً مرتبط با اقلام مورد اشاره در بندهای فرعی ۳ (ب) (۱) و (۲) فوق مرتبط هستند لازم باشد، ولی هیچ‌یک از این همکاری‌های فنی نباید به فعالیت‌های هسته‌ای حساس از نظر اشاعه که در بند ۲ فوق تشریح شده است، مرتبط باشد؛
17. از تمامی دولت‌ها می‌خواهد تا هوشیاری به خرج دهند و از تدریس یا آموزش تخصصی اتباع ایرانی، در قلمروشان یا توسط اتباع‌شان، در مورد رشته‌هایی که به فعالیت‌های هسته‌ای حساس به اشاعه ایران و توسعه سیستم‌های پرتاب سلاح هسته‌ای ایران کمک می‌کند جلوگیری به عمل آورند.
18. تصمیم می‌گیرد تا بر طبق ماده ۲۸ آیین کار موقتی خود، کمیته‌ای را تشکیل دهد که در آن هر ۱۵ عضو شورای امنیت حضور خواهند داشت و وظایف ذیل را به عهده بگیرد:
    (الف) تلاش جهت دریافت اطلاعات در رابطه با اقدامات اتخاذشده تمامی کشورها خصوصا کشورهای منطقه و کشورهایی تولید کننده اقلام، مواد تجهیزات، کالاها و فناوری مورد اشاره در بند ۳ و ۴ فوق، برای اجرای موثر اقدامات مقرر شده در بندهای ۳، ۴، ۵، ۶ ،۷، ۸، ۱۰ و ۱۲ این قطعنامه و نیز دریافت هر گونه اطلاعات بیشتری که کمیته در این زمینه مفید تشخیص دهد؛
    (ب) تلاش جهت دریافت اطلاعات از دبیرخانه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در خصوص اقدامات اتخاذ شده توسط آژانس برای اجرای موثر اقدامات مقرره در بند ۱۶ این قطعنامه و دریافت هر گونه اطلاعات بیشتری که کمیته در این زمینه مفید تشخیص دهد؛
    (ج) بررسی و اتخاذ اقدامات مقتضی در خصوص اطلاعات مربوط به نقض‌های احتمالی اقدامات مقرر شده در بندهای ۳، ۴، ۵، ۶، ۷، ۸، ۱۰ و ۱۲ این قطعنامه؛
    (د) بررسی و تصمیم‌گیری در خصوص درخواست‌های مربوط به معافیت‌های مقرر در بندهای ۹، ۱۳ و ۱۵ فوق؛
    (ه) در صورت ضرورت، تعیین موارد بیشتری از اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری که برای اهداف بند ۳ فوق در نظر گرفته شوند؛
    (و) در صورت ضرورت، تعیین سایر افراد و نهادهایی که موضوع اقدامات مقرر در بندهای ۸ و ۱۰ فوق قرار گیرند؛
    (ز) ترویج و انتشار اصول راهنمای لازم بمنظور تسهیل اجرای اقدامات مقرر شده در این قطعنامه که در آنها از جمله از دولت‌ها خواسته شود تا، هر جا امکان دارد، اطلاعاتی در خصوص اینکه چرا فرد و/ یا نهادهای مشمول معیارهای مقرر شده در بندهای ۱۰ و ۱۲ گردیده و همچنین هر گونه اطلاعات شناسایی کننده مرتبط را ارائه دهند؛
    (ح) ارائه گزارش به شورای امنیت در خصوص کار کمیته و در خصوص اجرای این قطعنامه، حداقل هر ۹۰ روز یکبار، همراه با نقطه نظرات و توصیه‌ها، بویژه در مورد راه‌های تقویت کارآمدی اقدامات مقرر در بندهای ۳، ۴، ۵، ۶، ۷، ۸، ۱۰ و ۱۲ فوق؛
19. تصمیم می‌گیرد که تمام کشورها باید ظرف مدت ۶۰ روز از تاریخ پذیرش این قطعنامه در خصوص گام‌هایی که به منظور اجرای مؤثر بندهای ۳، ۴، ۵، ۶، ۷، ۸، ۱۰ و ۱۲ و ۱۷ فوق برداشته‌اند به کمیته گزارش نمایند؛
20. معتقد است تعلیق مقرر در بند ۲ فوق و نیز پایبندی کامل و راستی‌آزمایی‌شدهٔ ایران نسبت به درخواست‌های شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به یک راه حل دیپلماتیک و مذاکره‌شده که تضمین نماید برنامه هسته‌ای ایران منحصراً برای مقاصد صلح آمیز است کمک می‌کند، و اراده جامعه بین‌المللی برای کارکردن به نحوی مثبت در جهت چنین راه حلی را مورد تأکید قرار می‌دهد، و ایران را تشویق می‌کند، مطابق با مفاد فوق، با جامعه بین‌المللی و با آژانس مجدداً تعامل نماید، و تأکید می‌کند که چنین تعاملی برای ایران مفید خواهد بود؛
21. از تعهد چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، بریتانیا، آمریکا با حمایت نماینده عالی اتحادیه اروپا به یافتن راه حل مبتنی بر مذاکره برای این موضوع استقبال می‌کند و ایران را تشویق می‌کند به‌منظور (حصول به) ترتیباتی جامع و بلندمدت که توسعه روابط و همکاری با ایران بر مبنای احترام متقابل و ایجاد اعتماد بین‌المللی نسبت به ماهیت منحصراً صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای ایران را میسر سازد، با پیشنهادهای ژوئن ۲۰۰۶ آنان (s/2006/521) که در قطعنامه ۱۶۹۶ (۲۰۰۶) شورای امنیت نیز تأیید گردید، وارد تعامل شود؛
22. عزم خود را برای تقویت اقتدار آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مورد تأکید مجدد قرار می‌دهد، قویاً از نقش شورای حکام آژانس حمایت می‌کند، از مدیرکل و دبیرخانه آژانس بخاطر تلاش‌های حرفه‌ای و بی‌طرفانه آنها برای حل و فصل تمامی مسائل باقی مانده در ایران در چارچوب آژانس تقدیر و آنها را تشویق می‌کند، و بر ضرورت ادامه کار آژانس برای روشن ساختن تمامی مسائل باقی مانده مربوط به برنامه هسته‌ای ایران تأکید می‌کند؛
23. از مدیرکل آژانس درخواست می‌کند ظرف مدت ۶۰ روز گزارشی در مورد اینکه آیا ایران تعلیق کامل و پایدار تمامی فعالیت‌های مندرج در این قطعنامه را برقرار ساخته است یا خیر، و همچنین در مورد پایبندی ایران نسبت به کلیه اقدامات مقرر شده توسط شورای حکام آژانس و دیگر مفاد این قطعنامه به شورای حکام آژانس و به موازات آن به شورای امنیت جهت بررسی ارائه دهد؛
24. تاکید می‌کند که شورا اقدامات ایران را در پرتوی گزارشی که به موجب بند ۲۳ فوق بدان ارجاع خواهد شد و گزارش مزبور باید ظرف ۶۰ روز ارائه شود، باید مورد بازنگری قرار دهد و تأکید می‌کند که:
    (الف) در صورتی که ایران کلیه فعالیت‌های مورد اشاره در ارتباط با غنی‌سازی و بازفرآوری از جمله تحقیق و توسعه را به گونه‌ای که توسط آژانس مورد راستی‌آزمایی قرار گیرد مورد تعلیق قرار دهد، باید اجرای این اقدامات را به حالت تعلیق درآورد و باید اجازه دهد که مذاکرات آغاز شود؛
    (ب) به محض تبعیت کامل ایران از تعهدات خود ناشی از قطعنامه‌های مربوطه شورای امنیت و اجرای الزامات شورای حکام آژانس، به گونه‌ای که شورای حکام آن را تأیید نماید، تمام تدابیری که در بندهای ۳، ۴، ۵، ۶، ۷، ۱۰ و ۱۲ این قطعنامه آمده است را باید خاتمه دهد؛
    (ج) در صورتی که گزارش مورد اشاره در بند ۲۳ فوق نشان دهد که ایران به این قطعنامه پایبند نبوده، تدابیر مقتضی بیشتری بر اساس ماده ۴۱ از فصل ۷ منشور سازمان ملل به منظور ترغیب ایران به پایبندی به این قطعنامه و تعهدات خود در قبال آژانس اتخاذ نماید و تأکید می‌کند در صورتی که تدابیر اضافی فوق نیاز شود، تصمیمات اضافی لازم خواهد بود؛
25. تصمیم می‌گیرد این موضوع را همچنان در دستور کار خود نگاه دارد.

1. سازمان انرژی اتمی ایران
2. شرکت انرژی مصباح (تهیه کننده رآکتور تحقیقاتی A ۴۰- اراک)
3. کالا-الکتریک (عکا کالای الکتریک) (تهیه‌کننده کارخانه آزمایشی غنی‌سازی سوخت (PFEP)- نطنز)
4. شرکت پارس تراش (درگیر در برنامه سانتریفوژ، شناسایی شده در گزارش‌های آژانس)
5. فرایند تکنیک (درگیر در برنامه سانتریفوژ)
6. سازمان صنایع دفاع (سازمان مادر زیر مجموعه وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح، که برخی از توابع آن در برنامه ساخت قطعات سانتریفوژ و برنامه موشکی درگیر بوده‌اند)
7. هفت تیر (زیر مجموعه سازمان صنایع دفاع، که عموماً به عنوان نهادی مستقیماً درگیر در برنامه هسته‌ای شناخته شده است)

1. گروه صنعتی شهید همت (زیر مجموعه سازمان هوا- فضا)
2. گروه صنایع شهید باقری (زیرمجموعه سازمان هوا-فضا)
3. گروه صنایع فجر (قبلا کارخانه تولید ابزارهای سنجش بوده است، زیرمجموعه سازمان هوا- فضا)

1. محمد قنادی، معاون تحقیق و توسعه سازمان انرژی اتمی ایران
2. بهمن اصغرپور، مدیر اجرایی (اراک)
3. داود آقاجانی، رئیس کارخانه آزمایشی غنی‌سازی سوخت (PFEP)
4. احسان منجمی، مدیر ساخت پروژه- نطنز
5. جعفر محمدی، مشاور فنی سازمان انرژی اتمی ایران (مسئول مدیریت تولید سوپاپ‌های سانتریفوژ)
6. علی حاجی‌نیا لیلابادی، مدیرکل شرکت انرژی مصباح
7. سردار محمد مهدی نژادنوری، رئیس دانشگاه فناوری دفاعی مالک اشتر (دانشکده شیمی، وابسته به وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح، آزمایشاتی بر روی برلیوم انجام داده است)

1. سردار حسین سلیمی، فرمانده نیروی هوایی، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی
2. احمد وحید دستجردی، رئیس سازمان هوا-فضا
3. رضا قلی اسماعیلی، رئیس بخش بازرگانی و امور بین‌الملل سازمان هوافضا
4. بهمنیار مرتضی بهمنیار، رئیس بخش بودجه و مالی سازمان هوافضا
5. افراد درگیر در هر دو برنامه موشکی و هسته‌ای
6. سردار یحیی رحیم صفوی، فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی