قطعنامه شماره ۸۱ سنای آمریکا — درخواست از بریتانیا، فرانسه و آلمان (E3) برای اجرای مکانیسم ماشه و بازگرداندن تحریم‌ها علیه ایران طبق قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل (۲۰۱۵)
آقای ریکتس (به نمایندگی از خود و سناتورهای کرنین، باراسو، کاپیتو، بلکبرن، جاستیس، هاگرتی، شی‌هی، سالیوان، لومیس، کرپو، فیشر، کروز و یانگ) قطعنامه زیر را ارائه کرد که به کمیته روابط خارجی ارجاع شد:
قطعنامه سنای آمریکا شماره ۸۱
با توجه به اینکه:
- در تاریخ ۱۵ ژوئیه ۲۰۱۵، گروه P5+1 (ایالات متحده، بریتانیا، فرانسه، چین، روسیه و آلمان)، اتحادیه اروپا و جمهوری اسلامی ایران برجام (برنامه جامع اقدام مشترک) را نهایی کردند؛
- طبق برجام، دولت ایران متعهد شد که محدودیت‌هایی بر برنامه‌های غنی‌سازی اورانیوم و راکتور آب سنگین خود اعمال کند و همچنین به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) اجازه دهد که بر پایبندی ایران به توافق نظارت کند؛
- در تاریخ ۲۰ ژوئیه ۲۰۱۵، شورای امنیت سازمان ملل متحد قطعنامه ۲۲۳۱ را تصویب کرد که برجام را تأیید کرده و تمامی قطعنامه‌های پیشین شورای امنیت علیه برنامه هسته‌ای ایران (شامل ۱۶۹۶، ۱۷۳۷، ۱۷۴۷، ۱۸۰۳، ۱۸۳۵ و ۱۹۲۹) را لغو نمود، اما محدودیت‌های تسلیحاتی سازمان ملل بر ایران را به مدت ۵ سال و ممنوعیت فعالیت‌های موشکی و پهپادی ایران را به مدت ۸ سال حفظ کرد؛
- بر اساس برجام، ایران از لغو تحریم‌های گسترده‌ای که توسط اتحادیه اروپا، ایالات متحده و قطعنامه‌های پیشین شورای امنیت سازمان ملل اعمال شده بود، بهره‌مند شد؛
- ایران از لغو تحریم‌ها برای تأمین مالی گروه‌های نیابتی تروریستی، اقدامات خصمانه منطقه‌ای و توسعه برنامه موشکی بالستیک خود استفاده کرده است؛
- در ۸ مه ۲۰۱۸، رئیس‌جمهور دونالد ترامپ اعلام کرد که ایالات متحده از برجام خارج شده و تحریم‌هایی را که قبلاً لغو شده بود، دوباره اعمال می‌کند؛
- کارزار فشار حداکثری دولت ترامپ هزینه‌های مالی شدیدی بر رژیم ایران تحمیل کرد تا فعالیت‌های مخرب ایران را متوقف کرده و از پاداش دادن به اقدامات نادرست این کشور جلوگیری کند؛
- ایران بارها مفاد برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت را نقض کرده است، از جمله:
۱) لغو محدودیت ذخایر اورانیوم خود؛
۲) افزایش سطح غنی‌سازی اورانیوم به ۶۰ درصد و گسترش توانمندی‌های غنی‌سازی؛
۳) ازسرگیری فعالیت‌ها در تأسیسات هسته‌ای ممنوعه؛
۴) ممانعت از نظارت مؤثر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) بر فعالیت‌های هسته‌ای خود؛ - ایران بارها ممنوعیت‌های قطعنامه ۲۲۳۱ را در زمینه آزمایش و توسعه موشک‌های بالستیک و تحریم‌های تسلیحاتی بین‌المللی در زمینه صادرات و واردات سلاح نقض کرده است؛
- قطعنامه ۲۲۳۱ سازوکاری رسمی را پیش‌بینی کرده که در صورت عدم پایبندی جدی ایران، یکی از اعضای برجام می‌تواند روندی را آغاز کند که باعث بازگردانی (“مکانیسم ماشه”) تمامی تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران شود؛
- در ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ایالات متحده و بریتانیا در بیانیه‌ای مشترک اعلام کردند که برنامه هسته‌ای ایران “پیشرفته‌تر از همیشه” شده و تهدیدی آشکار برای صلح و امنیت منطقه‌ای و جهانی است؛
- در ژوئن و نوامبر ۲۰۲۴، شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، به رهبری فرانسه، آلمان، بریتانیا (E3) و ایالات متحده، ایران را به دلیل عدم پایبندی به تعهداتش ذیل پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT) محکوم کرد؛
- در ۹ دسامبر ۲۰۲۴، کشورهای E3 نامه‌ای به شورای امنیت سازمان ملل ارسال کرده و تأکید کردند که از تمامی ابزارهای دیپلماتیک، از جمله مکانیسم ماشه، برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای استفاده خواهند کرد؛
- در ۶ ژانویه ۲۰۲۵، رئیس‌جمهور فرانسه، امانوئل مکرون هشدار داد که تسریع برنامه هسته‌ای ایران “ما را به نقطه بحرانی بسیار نزدیک کرده است” و اعلام کرد که “باید بررسی کنیم که آیا از سازوکار بازگردانی تحریم‌ها استفاده کنیم یا خیر. اگر شرایط ایجاب کند، ما آماده این اقدام هستیم”؛
- در ۲۳ ژانویه ۲۰۲۵، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، رافائل گروسی اعلام کرد که ایران میزان تولید اورانیوم ۶۰ درصدی خود را از ۷ کیلوگرم به بیش از ۳۰ کیلوگرم در ماه افزایش داده و در حال حاضر حدود ۲۰۰ کیلوگرم ذخیره دارد، که در صورت غنی‌سازی تا ۹۰ درصد، برای ساخت حداقل ۵ سلاح هسته‌ای کافی خواهد بود؛
- طبق قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت، این قطعنامه ۱۰ سال پس از “روز پذیرش” برجام (۱۸ اکتبر ۲۰۲۵) منقضی خواهد شد و پس از آن، مکانیسم ماشه دیگر قابل اجرا نخواهد بود؛
بنابراین، سنا تصمیم می‌گیرد که:
۱) اذعان دارد که دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای نه تنها امنیت ایالات متحده، بلکه امنیت جهانی، از جمله متحدان و شرکای آمریکا در اروپا و خاورمیانه را تهدید می‌کند؛
۲) اقدامات مداوم و آشکار دولت ایران در نقض برجام و تعهدات بین‌المللی خود تحت قطعنامه ۲۲۳۱ را محکوم می‌کند؛
۳) اقدامات فدراسیون روسیه و جمهوری خلق چین را، که همچنان در برجام باقی مانده‌اند و از فعالیت‌های مخرب ایران حمایت می‌کنند، محکوم می‌کند؛
۴) تأکید دارد که دولت ایالات متحده حق دارد هرگونه اقدام لازم را برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای انجام دهد؛
۵) از اعمال و اجرای تحریم‌های شدید علیه ایران برای فعالیت‌های هسته‌ای و موشکی آن و همچنین علیه نهادها و افرادی که در این برنامه‌ها نقش دارند، حمایت می‌کند تا از گسترش بیشتر جلوگیری شود؛
۶) از کشورهای E3 می‌خواهد که هرچه سریع‌تر مکانیسم ماشه را فعال کرده و تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران را، پیش از انقضای این گزینه در ۱۸ اکتبر ۲۰۲۵، بازگردانند.
SENATE RESOLUTION 81—CALLING ON THE UNITED KINGDOM, FRANCE, AND GERMANY (E3) TO INITIATE THE SNAPBACK OF SANCTIONS ON IRAN UNDER UNITED NATIONS SECURITY COUNCIL RESOLUTION 2231 (2015)
Mr. RICKETTS (for himself, Mr. CORNYN, Mr. BARRASSO, Mrs. CAPITO, Mrs. BLACKBURN, Mr. JUSTICE, Mr. HAGERTY, Mr. SHEEHY, Mr. SULLIVAN, Ms. LUMMIS, Mr. CRAPO, Mrs. FISCHER, Mr. CRUZ, and Mr. YOUNG) submitted the following resolution; which was referred to the Committee on Foreign Relations:
S. RES. 81
Whereas, on July 15, 2015, the P5+1 (the United States, the United Kingdom, France, the People’s Republic of China, the Russian Federation, and Germany), the European Union, and the Islamic Republic of Iran finalized the Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA);
Whereas the JCPOA required the Government of Iran to implement constraints on its uranium enrichment and heavy water nuclear reactor programs, as well as allow the International Atomic Energy Agency (IAEA) to monitor compliance with the agreement;
Whereas, on July 20, 2015, the United Nations Security Council (UNSC) passed Resolution 2231 (UNSCR 2231), which endorsed the JCPOA and provided for the termination of all previous UNSC resolutions targeting Iran’s nuclear program (1696, 1737, 1747, 1803 1835, and 1929), while maintaining United Nation’s arms restrictions on Iran for 5 years and United Nation’s prohibitions on Iran’s missile and drone activity for 8 years;
Whereas, pursuant to the JCPOA, Iran received significant sanctions relief from the previous sanctions imposed by the European Union, the United States, and previous UNSC resolutions; Whereas Iran used this sanctions relief to fund its terrorist proxies, regional aggression, and its expansion of its ballistic missile program; Whereas, on May 8, 2018, President Donald J. Trump announced the United States was ceasing its participation in the JCPOA and reimposing sanctions against Iran that had been previously waived;
Whereas President Trump’s successful maximum pressure campaign imposed significant financial costs on Iran’s regime ‘‘to alter its course of malign activities and ensure that Iranian bad acts are no longer rewarded’’;
Whereas, Iran has repeatedly violated the terms of the JCPOA and UNSCR 2231, including by—
(۱) lifting the cap on its stockpile of uranium;
(۲) increasing its enrichment activities to 60 percent purity, expanding its enrichment capabilities;
(۳) resuming its activity at prohibited nuclear facilities; and
(۴) preventing the International Atomic Energy Agency (IAEA) from being able to effectively monitor its nuclear activities;
Whereas, Iran repeatedly violated UNSCR 2231’s restrictions on ballistic missile testing and development, as well as United Nationsimposed and internationally binding arms export and import embargoes; Whereas UNSCR 2231 includes a formal mechanism for a participant state of the JCPOA, if it believes there has been significant non-performance of commitments under the JCPOA by Iran, to trigger a process that would require the UNSC to ‘‘snapback’’ all United Nation sanctions on Iran that has been lifted pursuant to UNSCR 2231;
Whereas, on September 14, 2024, in a joint statement, the United States and United Kingdom acknowledged publicly that Iran’s nuclear program ‘‘has never been more advanced and posed a clear threat to regional and global peace and security’’;
Whereas, in June and November of 2024, in efforts led by France, Germany, the United Kingdom (E3), and the United States, the IAEA’s Board of Governors voted to censure Iran for non-compliance with its obligations under the Treaty on the Non-Proliferation of Nuclear Weapons, done at Washington, London, and Moscow July 1, 1968 (commonly referred to as the ‘‘Nuclear Nonproliferation Treaty’’ or ‘‘NPT’’);
Whereas, on December 9, 2024, the E3 sent a letter to the United Nations Security Council stating, ‘‘We reiterate our determination to use all diplomatic tools to prevent Iran from acquiring a nuclear weapon, including using snapback if necessary.’’;
Whereas, on January 6, 2025, President of France Emmanuel Macron said the acceleration of Iran’s nuclear program was ‘‘bringing us very close to the breaking point’’ and said, ‘‘We will have to ask ourselves whether to use the mechanism for re-establishing sanctions. We are ready to do so if the question arises.’’;
Whereas, on January 23, 2025, the Director General of the IAEA, Rafael Grossi, said that Iran has increased production of 60 percent enriched uranium from 7 kilograms to over 30 kilograms per month, and currently possess about 200 kilograms, which if enriched to 90 percent would amount to at least 5 nuclear weapons; and
Whereas, under UNSCR 2231, the resolution, including the ‘‘snapback’’ mechanism, terminates 10 years after Adoption Day for the JCPOA, which will be October 18, 2025:
Now, therefore, be it
Resolved, That the Senate—
(۱) recognizes that Iran’s possession of a nuclear weapon would threaten not only the security of the United States, but global security at large, including United States allies and partners in Europe and the Middle East;
(۲) condemns the Government of Iran’s flagrant and repeated violations of commitments it made under the JCPOA and its international obligations under UNSCR 2231;
(۳) condemns the Russian Federation and the People’s Republic of China, who remain participants in the JCPOA, for their role in supporting Iran’s malign activities;
(۴) reaffirms that the United States Government maintains the right to take any necessary measures to prevent the Government of Iran from acquiring nuclear weapons;
(۵) supports the imposition and enforcement of robust sanctions on Iran for it nuclear and missile programs and on entities and individuals involved in these programs to deter further proliferation efforts; and
(۶) urges the E3 to invoke the ‘‘snapback’’ of United Nations sanctions against Iran under UNSCR 2231 as soon as possible before the option expires on October 18, 2025.