ماده واحده – استوار یکم‌های خلبانی و فنی نیروی هوایی که حداقل دارای گواهینامه سوم متوسطه بوده و بیش از چهار سال تمام در درجه اخیر قدمت خدمت داشته باشند پس از طی دوره آموزشگاه ستوانیاری به درجه ستوانیار سومی مفتخر می‌گردند.
تبصره ۱ – ستوانیاری دارای درجات ۳ و ۲ و ۱ می‌باشد که به ترتیب ستوانیار سومی – ستوانیار دومی – ستوانیار یکمی نامیده می‌شوند.
تبصره ۲ – حداقل مدت توقف در هر یک از درجات ستوانیار سومی و ستوانیار دومی برای ترفیع به درجه بالاتر پنج سال تمام می‌باشد.
تبصره ۳ – حقوق درجه این قبیل درجه‌داران در درجات ستوانیار سومی و ستوانیار دومی و ستوانیار یکمی به ترتیب معادل حقوق درجه ستوان‌سومی – ستوان دومی – ستوان یکمی بوده و میزان حقوق سنواتی آنان معادل یک دهم (۱۰).(۱) حقوق مندرج در ماده ۵۱ قانون استخدام نیروهای‌مسلح شاهنشاهی خواهد بود.
تبصره ۴ – شرایط ورود و سایر مقررات مربوط به آموزشگاه ستوانیاری برابر اساسنامه‌ای که به وسیله نیروی هوایی پیشنهاد و به تصویب وزارت جنگ می‌رسد تعیین خواهد شد.
تبصره ۵ – در مورد درجه‌داران خلبان و فنی نیروی هوایی مقررات این قانون جانشین مقررات ماده ۲۹ قانون استخدام نیروهای مسلح شاهنشاهی‌و سایر مقررات مربوط به افسریاران خواهد بود.
قانون فوق که مشتمل بر ماده واحده و پنج تبصره است در جلسه پنجشنبه بیست و پنجم آذرماه یک هزار و سیصد و سی و هشت به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
نایب رئیس مجلس شورای ملی – دکتر موسی عمید
قانون بالا در جلسه ۱۳۳۸.۱۰.۱۵ به تصویب مجلس سنا رسیده است.