ماده ۱ – به وزارت فرهنگ اجازه داده میشود جهت تکمیل افراد آموزشی مدارس در مرکز و شهرستانها شصت نفر معلم و استادکار از اتباع کشورهای آلمان غربی . اطریش . آمریکا . فرانسه . انگلیس . بلژیک . هلند . سوییس . ایطالیا . ژاپن و کشورهای اسکاندیناوی استخدام نماید.
معلمان و استادکاران مزبور در حدود بودجه مربوط حداکثر برای مدت سه سال استخدام میشوند و تمام وقت رسمی بتدریس و خدمت در کارگاهها و مزارع مشغول خواهند بود و بهیچوجه حق اشتغال بکار دیگری ندارند و حقوق هر یک از معلمان و استاد کاران از ماهی چهل هزار ریال تجاوز نخواهد نمود که نصف آن به ریال و نصف دیگر به ارز پرداخت میشود و هر یک از آنان در سال حق یک ماه مرخصی با استفاده از حقوق خواهند داشت. بعلاوه هزینه مسافرت خود و زن و فرزندان کمتر از ۱۸ سال را در صورت انتقال به ایران وزارت فرهنگ پرداخت خواهد نمود.
سایر وزارتخانه ها نیز میتوانند از مقررات این ماده برای استخدام معلمان مدارس فنی خود با نظر وزارت فرهنگ استفاده نمایند.
تبصره ۱ – سایر شرایط و مقررات استخدام معلمان و استادکاران مذکور طبق قانون استخدام اتباع خارجی مصوب عقرب ۱۳۰۱ خواهد بود.
تبصره ۲ – تجدید استخدام هر یک از معلمان و استادکاران پس از خاتمه مدت قرارداد بموجب این قانون بلامانع خواهد بود.
ماده ۲ – وزارت فرهنگ میتواند برای تکمیل افراد تعلیماتی مدارس عالیه فنی که دوره تحصیلات آنها کمتر از لیسانس نباشد ایرانیانی را که در یکی از رشته های فنی دارای تحصیلات درجه دکتری یا معادل آن باشند با پایه یک دانشیاری استخدام نماید ترتیب استخدام این قبیل دانشیاران و همچنین ترفیعات آنان بمقام استادی طبق قوانین مربوط بانتخاب دانشیاران و استادان دانشگاه خواهد بود و نیز برای تأمین عده دبیران مدارس عالیه فنی و‌هنرستانها و دبیرستانها و دانشسراهای کشاورزی وزارت فرهنگ میتواند کسانی را که دارای درجه مهندسی معادل لیسانس در رشته های فنی باشند با پایه یک دبیری و کسانی را که دارای درجه مهندسی فوق لیسانس در رشته های مزبور باشند با پایه دو دبیری مطابق مقررات مربوط بدبیران استخدام نماید ترفیع این دبیران نیز تابع مقررات قانون استخدام دبیران خواهد بود.
ماده ۳ – وزارت فرهنگ در صورت احتیاج میتواند پایه دبیری یا اداری دارندگان تحصیلات دکتری یا معادل آن را در رشته های فنی بشرط آنکه لااقل مدت هشت سال در مدارس عالیه فنی سابقه تدریس داشته باشند بمأخذ آخرین حقوق دریافتی بپایه دانشیاری تبدیل نماید و همچنین میتواند پایه اداری دارندگان تحصیلات لیسانس یا فوق لیسانس در رشته های فنی را بشرط آنکه در موقع تصویب این قانون لااقل سه سال در مدارس فنی سابقه تدریس داشته باشند بمأخذ آخرین حقوق دریافتی بپایه دبیری تبدیل نماید این قبیل اشخاص باید منحصراً در مدارس فنی خدمت نمایند در غیر این صورت رتبه آنها بصورت اول برمیگردد.
تبصره – در صورتی که مجموع حقوق و کمک مشمولین ماده فوق از مجموع حقوق و کمک یک پایه دانشیاری و یا دبیری زیادتر و از پایه بالاتر کمتر باشد پایه بالاتر اعطاء میگردد.
ماده ۴ – حقوق معلمان مدارس فنی که از محل اعتبارات سازمان برنامه استخدام شده و در هنرستانها و مدارس کشاورزی خدمت نموده از تاریخ ۱۸ اسفند ۱۳۳۵ تا زمانی که بخدمت مشغول بوده‌اند از محل اعتبار بودجه وزارت فرهنگ و بمأخذ پیمان نامه آنها قابل پرداخت میباشد.
ماده ۵ – بمعلمانی که لازم باشد تمام روز در هنرسرایعالی و یا در دانشکده های فنی و آزمایشگاههای علوم و دانشسرای عالی و مدارس فنی بکارهای تعلیماتی یا عملی یا نظری اشتغال ورزند فوق العاده اضافه کار مقطوع طبق آئین نامه ای که با موافقت وزارتین دارائی و فرهنگ تنظیم میشود پرداخت خواهد شد مقررات خدمت تمام روز معلمان و همچنین دروسی که ایجاب میکند معلمان آن تمام روز را خدمت کنند باید بتصویب شورایعالی فرهنگ برسد اینگونه معلمان و استادکاران حق اشتغال بخدمت دیگری را ندارند.
ماده ۶ – وزارت فرهنگ مجاز است استادکاران ماهر ایرانی در رشته‌های مختلف را که برای تعلیم در مدارس فنی احتیاج دارد در صورتی که صلاحیت و مهارت آنها مورد گواهی استاد یا معلم درس و شورای مدرسه مربوط باشد بعنوان استادکار بطور روزمزد بکار بگمارد میزان دستمزد این قبیل استادکاران در هر سال با موافقت وزارت دارائی از طرف وزارت فرهنگ تعیین میگردد.
تبصره ۱ – در صورتی که وزارت فرهنگ احتیاج بمعلمان فنی موقت داشته باشد می تواند با تصویب شورای مدرسه مربوطه آنان را برای ساعات معینی بکار گمارد و میزان حق التدریس آنان را هر دو سال یک بار با موافقت وزارت دارائی تعیین و پرداخت نماید.
تبصره ۲ – وزارتخانه هائی که دارای مدارس فنی میباشند می توانند از اینماده استفاده نمایند.
ماده ۷ – وزارت فرهنگ و وزارت دارائی برای اجرای این قانون می توانند از مجموع اعتبارات پرسنلی بودجه خود استفاده نمایند.
ماده ۸ – مقصود از مدارس و رشته های فنی مندرج در این قانون عبارتست از مدارس و رشته های مربوط به صنعت و کشاورزی و هنر و امور فنی بازرگانی.
ماده ۹ – وزارت فرهنگ و وزارت دارائی مأمور اجراء این قانون میباشند.
قانون فوق که مشتمل بر نه ماده و پنج تبصره است پس از تصویب مجلس سنا در جلسه پنجشنبه بیست و نهم اردی بهشت ماه یکهزار و سیصد و سی و نه بتصویب مجلس شورای ملی رسید.
نایب رئیس مجلس شورای ملی – عماد تربتی
قانون بالا در جلسه ۱۳۳۸.۱۱.۱۷ بتصویب مجلس سنا رسیده است.