که در تاریخ ۲۹ اسفند ۱۳۰۷ بصحه ملوکانه و تصویب شورای ملی رسیده است
ماده ۱ – برای پرداخت حقوق انتظار خدمت سال ۱۳۰۷ مبلغ چهل هزار تومان اعتبار اضافی از محل منابع تعهد نشده و صرفه‌جوئیهای بودجه عمومی ۱۳۰۷ بوزارت مالیه داده میشود که محاسبه حقوق انتظار خدمت را بابت ۱۳۰۷ برای هر مدتی که اعتبار مزبور وفا نماید خاتمه دهد.
ماده ۲ – ترتیب پرداخت حقوق انتظار خدمت از ابتدای ۱۳۰۸ به بعد مطابق مواد ۲۸ – ۲۹ قانون استخدام کشوری معمول و مقررات ماده ۲ قانون مصوب ۲۴ بهمن ۱۳۰۶ ملغی خواهد بود.
ماده ۳ – کلیه مستخدمین کشوری و قضائی دولت و دوائر و مؤسسات مستقل اعم از مشغولین و غیرمشغولین وزارت خانه‌ها و ادارات و مؤسسات مستقل از تاریخ تصویب این قانون در ظرف سه ماه در داخله و شش ماه در خارجه باید مدارک و اسناد سابقه خدمت خود را به پرسنل وزارتخانه‌ها و ادارات و مؤسسات متبوعه تسلیم نمایند و رسید کتبی دریافت کنند و پس از انقضای موعد مقرره دیگر مدارک سابقه خدمت دارای اعتبار نخواهد بود. پرسنل‌های مذکوره در فوق مکلف هستند که در ظرف چهار ماه از تاریخ تسلیم مدارک و اسناد سابقه خدمت تعرفه مربوطه را تنظیم و پس از رسانیدن بامضای وزیر یا رئیس متبوع به وزارت مالیه تسلیم و رسید کتبی دریافت نمایند. در صورتی که در اسناد و مدارک نواقصی باشد که آن را قابل تصدیق ندانند مکلفند بلافاصله کتبا بصاحب آن مدارک اخطار کنند تا اگر ممکن است آن اسناد را قبل از انقضای ۴ ماه تکمیل نمایند. وزارت مالیه پس از انقضای هفت ماه برای داخله و ده ماه برای خارجه از تاریخ تصویب این قانون حق پذیرفتن هیچ نوع تعرفه خدمت را نخواهد داشت.
این قانون که مشتمل بر سه ماده است در جلسة بیست و نهم اسفندماه یک هزار و سیصد و هفت شمسی بتصویب مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملی – دادگر