مادۀ واحده [اصلاحی ۱۳۳۷/۲/۹]
در صورتی که سئوال کننده از پاسخ وزیر یا معاون او قانع نگردید میتواند تقاضا نماید رسیدگی بموضوع سؤال به کمیسیون مخصوص رسیدگی بسؤالات منتخب از شعب به نسبت هر شعبه سه نفر که در هر سال مقارن انتخاب هیئت رئیسه برای مدت یک سال انتخاب خواهند شد ارجاع گردد و در صورت تصویب مجلس موضوع سؤال بکمیسیون ارجاع خواهد گردید.
کمیسیون مزبور (که برای اولین بار استثناءً پس از تصویب این ماده انتخاب خواهد گردید) مکلف است از تاریخ ارجاع ظرف دو ماه برای روشن شدن مطلب به هر طریق که صلاح بداند اعم از خواستن سوابق امر و یا اخذ توضیح کتبی و شفاهی از شخص وزیر و هر گونه تحقیقات دیگری که لازم بداند بموضوع رسیدگی نموده در صورتی که مسامحه در اجراء یا تخلف یا نقض قانون مشاهده نمود گزارش خود را تنظیم و بمجلس تقدیم دارد (چنانچه مدت دو ماه برای رسیدگی کافی نبود کمیسیون میتواند با اجازه مقام ریاست مجلس فقط برای دو ماه دیگر مدت رسیدگی را تمدید نماید.)
گزارش مزبور در مجلس مطرح و پس از اظهارات سؤال کننده و وزیر یا معاون او و بیانات یک مخالف و یک موافق که هر کدام از نیم ساعت تجاوز نخواهد نمود نسبت به گزارش کمیسیون اخذ رأی بعمل آمده و چنانچه مجلس با تصویب گزارش مزبور عدم رضایت خود را از وزیر ابراز نمود طبق اصل ۶۷ متمم قانون اساسی رفتار خواهد شد.
تبصرۀ ۱ – گزارش کمیسیون که ظرف مدت مذکور در ماده واحده باید قطعاً بمجلس تقدیم شود از تاریخ طبع و توزیع آن ظرف مدت ۱۵ روز در مجلس مورد شور قرار خواهد گرفت و چنانچه در این مدت مطرح نگردید بتقاضای سؤال کننده باید جزء دستور قرار گرفته و مطرح شود.
تبصرۀ ۲ – عضویت در کمیسیون مخصوص رسیدگی به سؤالات منافی با محدودیت مذکور در مادۂ ۲۳ آئین نامه نخواهد بود.
طرح قانونی فوق که مشتمل بر ماده واحده و دو تبصره است در جلسه سه شنبه چهارم تیر ماه یکهزار و سیصد و سی و شش بتصویب مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملی – رضا حکمت