عراق پس از آزادسازی خرمشهر در سوم خرداد سال ۱۳۶۱، از برخی مناطقی که تصرف کرده بود، عقب‌نشینی کرد و پیشنهاد آتش‌بس داد. اما ایران در ۲۳ تیرماه همان سال یعنی حدود ۵۰ روز پس از اتمام عملیات بیت‌المقدس، با اجرای عملیات رمضان، وارد خاک عراق شد.
۱۹ خرداد ۱۳۶۱، جلسه شورای فرماندهی انقلاب عراق به ریاست صدام حسین تشکیل و تصمیم به عقب‌نشینی از خاک ایران گرفته شد و آن را با صدور اعلامیه‌ای در تاریخ ۲۰ خرداد ۱۳۶۱ اعلام کردند.
عصر روز یکشنبه ۳۰ خرداد ۱۳۶۱ سخنرانی تلویزیون صدام حسین خطاب به ملت عراق:
(متن کامل این سخنان یافت نشد)
«ما از همان آغاز گفتیم، جنگی که ناگزیر از ورود به آن شویم جنگی دفاعی است، اما جنگی جدید است؛ چون ما در برابر تجاوز بیکار ننشسته و به دشمن متجاوز، اجازه اشغال زمین‌ها و ویرانی شهرهایمان و به ذلت کشیدن ملتمان را ندادیم.
ایران در حال فراهم آوردن مقدمات تجاوز به عراق بود
«نیرو‌های مسلح و دلیر عراق، ماموریت این حمله دفاعی را ظرف شش روز به پایان رساند و شهر‌ها و مناطق استراتژیک مهمی در داخل ایران را تحت کنترل خود درآوردند. شما با دشمنی بزرگ‌تر از خود جنگیدید و ارتش آن را شکست دادید و آن‌ها را تا داخل سرزمین‌های خود در اطراف شهر‌های دزفول، شوش و اهواز تعقیب کردید.بر ما ملت عراق واجب بود تا از دژ جبهه شرقی امت عرب حمایت کنیم؛ کما اینکه نیاکان ما در طول سالیان دراز گذشته، به پاسداری از سرزمین خود در برابر حمله ایرانیان پرداختند. شورای فرماندهی انقلاب تصمیم به ادامه پایبندی‌اش به مضمون بیانیه مزبور گرفته و عقب‌نشینی نیرو‌های خود را از زمین‌ها و شهر‌های ایرانی، از امروز به مدت حداکثر ۱۰ روز آغاز کرده و به پایان خواهد رساند.
دولتی برای دفاع از خویش، داخل سرزمین دولت دیگر شده بود.»
منبع:
رادیو صوت الجماهیر عراق، ۱۳۶۱/۰۳/۳۰
روزشمار جنگ ایران و عراق، جلد نوزدهم، ص ۱۰۰۸