هیئت وزیران در جلسه مورخ ۳۹/۷/۲ نامه شماره ۷/۲/۱۹/67600_ ۱۳۳۹/۶/۲۸ شرکت ملی نفت ایران و قطعنامه های ضمیمه آن در کنفرانس بغداد بامضاء نمایندگان کشورهای ( ایران _ عراق _ کویت _ عربستان سعودی _ ونزوئلا ) رسیده بود مطرح و مورد موافقت و تصویب دولت قرار گرفت.
از طرف نخست وزیر _ اشرف احمدی
بنا بدعوت دولت جمهوری عراق کشورهای صادرکننده نفت مشتمل برنمایندگان عراق _ ایران _ کویت _ عربستان سعودی و ونزوئلا که از این پس “اعضا” خوانده میشوند از تاریخ دهم تا چهاردهم سپتامبر ۱۹۶۰ کنفرانسی در شهر بغداد تشکیل دادند
و نظر باینکه
_ ” اعضاء” هر یک در کشور خود برنامه های عمرانی بسیار مهمی در دست اقدام دارند که قسمت عمده هزینه آن باید از محل درآمد حاصله از صادرات نفت تأمین شود
_ ” اعضاء” ناچار میباشند تا درجه زیادی برای توازون بودجه های سالیانه خود به درآمد نفت تکیه کنند
_ نفت سرمایه ایست تمام شدنی و بهمان میزانی که مصرف میشود باید سرمایه دیگری جانشین آن گردد
_ تمام ملل جهان برای نگاهداری و بهبود سطح زندگی خود ناچار میباشند به یک منبع نیروی اولیه تکیه نمایند که تقریبا” منحصر به نفت است
_ تزلزل قیمت نفت ناچار در اجرای برنامه های عمرانی ” اعضاء” مؤثر بوده و نه تنها اقتصاد کشورهای مزبور بلکه اقتصاد تمام ملل مصرف کننده را نیز مختل میسازد
تصمیماتی بشرح قطع نامه های زیر اتخاذ نمودند.
قطع نامه شماره ۱
۱_ ” اعضاء” از این پس نمیتوانند در برابر رویه ای که تاکنون شرکتهای نفتی در مورد تغییر دادن قیمت نفت معمول داشته اند بی اعتناء بمانند.
۲_ ” اعضاء” از شرکتهای نفتی خواهند خواست که قیمت ها را ثابت نگاه داشته و از نوسانات غیر ضروری قیمتها پرهیز کنند “اعضاء” با تشبّت به همه وسائلی که برای آنها موجود است سعی خواهند نمود که قیمت های فعلی را به سطح قیمت های قبل از تقلیل برگردانند “اعضاء” تدابیر لازم را اتخاذ خواهند نمود باین منظور که هرگاه اوضاع و احوال جدیدی بوجود آید که در نظر شرکتهای نفتی تغییر قیمت ها را ایجاب نماید شرکتهای مزبور ملزم باشند قبلا” با عضو یا اعضائی که تقلیل قیمت شامل آنها خواهد گردید وارد مذاکره شده و موجبات تغییر را تشریح نمایند.
۳_ “اعضاء” پس از بررسی های لازم طریقه ای را که ثبات قیمت ها را تأمین نماید در نظر خواهند گرفت و توجّه خواهند داشت که یکی از وسائل تأمین این هدف تنظیم میزان تولید میباشد و در هر حال در تعیین طریقه مزبور منافع کشورهای تولید کننده و مصرف کننده _ تأمین درآمد مستمر برای کشورهای تولید کننده _ لزوم رساندن این منبع نیرو بطور مستمر و مقرون بصرفه به ملل مصرف کننده _ و تأمین درآمد منصفانه ای را برای سرمایه گذاران صنعت نفت در مدّ نظر خواهند داشت.
۴– چنانچه در نتیجه اجرای تصمیمی که باتفاق آراء از طرف کنفرانس اتخاذ شده باشد هر یک از شرکتهای ذیعلاقه اقداماتی بطور مستقیم یا غیر مستقیم بر علیه یک عضو یا بعضی از اعضاء اعمال نمایند هیچیک از اعضاء دیگر امتیازاتی را (خواه بصورت افزایش صادرات و یا شرایط بهتر درمورد قیمت ها) که از طرف شرکت یا شرکتهای مزبور به آن عضو پیشنهاد شده و منظور از آن مرعوب ساختن اعضاء نسبت به اجرای تصمیمات متفق علیه کنفرانس باشد نخواهد پذیرفت.
قطع نامه شماره ۲
۱– بمنظور اجراء مفاد قطعنامه شماره ۱ کنفرانس تصمیم گرفته است که یک سازمان دائمی بنام “سازمان کشورهای صادر کننده نفت” برای تأمین مشاوره مرتب بین اعضاء و هم آهنگ و متحد نمودن خط مشی آنها ایجاد نماید این سازمان در جزو سایر مسائل رویه ای را که اعضاء در برابر پیش آمدها ( از قبیل مواردیکه در بند دوم قطعنامه شماره ۱ بأن اشاره شده ) باید اتخاذ نمایند تعیین خواهد کرد.
۲– اعضاء اصلی ” سازمان کشورهای صادر کننده نفت ” کشورهائی میباشند که در این کنفرانس شرکت کرده اند.
۳– هر کشور دیگری که صادرکننده مقادیر عمده نفت خام باشد میتواند بشرط موافقت کلیه اعضاء اصلی بعضویت سازمان درآید.
۴– هدف اصلی سازمان عبارت از متحد نمودن سیاست های نفتی کشورهای عضو و تعیین بهترین وسیله برای حفظ منافع کشورهای مزبور چه منفردا” و چه مجتمعا” میباشد.
۵– سازمان لااقل هر سال دو مرتبه و در صورت لزوم بیشتر در پایتخت هر کدام از کشورهای عضو و یا هر محل دیگری که مقتضی باشد جلسات تشکیل خواهد داد.
۶– (الف) بمنظور تنظیم و اجراء کار سازمان دبیرخانه ای بنام ” دبیرخانه کشورهای صادرکننده نفت” تأسیس خواهد گردید.
ب) یک کمیسیون فرعی شامل لااقل یک نماینده از هریک از کشورهای عضو در تاریخی که دیرتر از اول دسامبر ۱۹۶۰ نخواهد بود در بغداد تشکیل خواهد شد تا پیش نویس مقررات مربوط به تشکیلات و وظایف دبیرخانه را برای طرح در کنفرانس بعدی تنظیم نموده و بودجه دبیرخانه را برای سال اول و همچنین محلی را که برای تأسیس دبیرخانه مناسب تشخیص دهد پیشنهاد نماید
قطع نامه شماره ۳
۱– اعضاء شرکت کننده در این کنفرانس موظف میباشند قبل از تاریخ ۳۰ سپتامپر متن قطعنامه ها را بمقامات مربوطه در کشورهای خود برای تصویب تقدیم و بمجرد تصویب مراتب را به رئیس اولین کنفرانس (وزیر نفت جمهوری عراق) اعلام دارند.
۲– رئیس کنفرانس با جلب نظر اعضاء دیگر تاریخ و محل انعقاد کنفرانس بعدی را تعیین خواهد نمود.
در شهر بغداد در چهاردهمین روز سپتامبر ۱۹۶۰ امضاء گردید.
رئیس هیئت نمایندگی دولت ایران _ فواد روحانی
رئیس هیئت نمایندگی جمهوری عراق _ دکتر طلعت الشیبانی
رئیس هیئت نمایندگی کویت _ احمد سید عمر
رئیس هیئت نمایندگی عربستان سعودی _ عبداله الطریقی
رئیس هیئت نمایندگی رونزوئلا _ دکتر ژوئن پالو پرز الفانسو