هیئت وزیران در جلسه مورخه ۲۰/۹/۱۳۲۵ بنا به پیشنهاد شماره ۵۴۳۵۵ مورخ ۲۰/۹/۱۳۲۵ وزارت دارائی مواد زیر را تصویب نمودند:
ماده یکم ـ رأی کمیسیون تشخیص بدوی مقرر در ماده ۲ تصویبنامه شماره ۲۶۱۹۰ ـ ۱۳۲۵/۷/۱۶ موقعی قابل اعتراض است که مابه‌الاختلاف بین مالیات مشخصه از طرف کمیسیون و مبلغی که مورد تصدیق مؤدی یا مطالبه دارائی است بیش از ده هزار ریال باشد. همچنین رأی صادره از کمیسیون تشخیص تجدیدنظر مقرر در ماده ۲ تصویبنامه مذکور موقعی قابل اعتراض است که مابه‌الاختلاف بین مالیات مشخصه از طرف کمیسیون و مبلغی که مورد تصدیق مؤدی با مطالبه دارائی است بیش از پانصد هزار ریال باشد.
ماده دوم ـ چنانچه بین دارائی و مؤدی طبق مقررات تصویبنامه شماره ۱۶۱۹۰ ـ ۱۳۲۵/۷/۱۶ توافق حاصل نشود و موضوع اختلاف قبلا در یکی از مراحل قانونی مطرح شده باشد پرونده امر برای رسیدگی بهمان مرحله که قبلا مشغول رسیدگی بوده احاله خواهد شد و در صورت توافق نیز پرونده برای تأیید توافق به همان مرحله ارجاع شود.
ماده سوم ـ در مواردی که دارائی نسبت به آراء کمیسیونهای بدوی معترض و به کمیسیون تجدیدنظر مراجعه مینماید و همچنین در مواردیکه دارائی نسبت به آراء کمیسیونهای تجدیدنظر معترض و بدیوان دادرسی دارائی مراجعه مینماید و مؤدی از آراء صادره شکایتی ندارد باید مالیاتی که مورد رأی کمیسیون است به اجرائی قانونی وصول گردد و پس از صدور رأی نهائی بوصول مابه‌التفاوت مالیات متعلقه اقدام شود.
ماده چهارم ـ مؤدیانی که حاضر به توافق با دارائی نبوده و مالیات آنها از طرف کمیسیون تشخیص با دادگاه تجدیدنظر دیوان دادرسی از طریق توافق یا رسیدگی تعیین گردد بجای ده درصد مقرر در ماده۶ تصویبنامه شماره ۲۶۱۹۰ معادل پانزده درصد مالیاتی که باید کارسازی دارند مقطوعاً بابت جرائم تخلف زیان دیرکرد باید بپردازند.
ماده پنجم ـ دادگاه تجدیدنظر دیوان دادرسی دارائی برای تسریع در حل اختلافات نهائی مالیات بردرآمد میتواند طبق اصول و رویه‌های معموله در کمیسیونهای تشخیص مالیات بردرآمد مقرر در تصویبنامه شماره ۲۶۱۹۰ و سایر مقررات مربوطه به اختلافات مالیاتی رفتار نماید.
ماده ششم ـ کلیه مقرراتی که مخالف این تصویبنامه است لغو و وزارت دارائی مکلف است پس از افتتاح دوره پانزدهم تقنینیه این تصویبنامه را برای تصویب به مجلس شورای ملی پیشنهاد نماید.
از طرف نخست وزیر