هیئت وزیران در جلسه ۱۷ بهمن ماه ۱۳۲۶ برحسب پیشنهاد وزارت دارائی و وزارت اقتصاد ملّی تصویب نمودند:
۱ـ نرخ ارز کماکان (لیره از قرار یکصد و بیست و هشت ریال خرید و یکصد و سی ریال فروش و دلار سی و دو ریال خرید و سی و دو ریال و نیم فروش) و نرخ سایر ارزها هم بر پایه این دو ارز خواهد بود.
۲ـ کمیسیون ارز برای واردات خیلی ضروری کشور در حدود سهمیه واردات و همچنین سهمیه ارزی که از طرف وزارت دارائی به کمیسیون ابلاغ می شود پروانه صادر خواهد کرد. این واردات عبارت است از قند و شکر ـ چای ـ پارچه ـ پنبه ـ ماشین‌های فلاحتی و صنعتی ـ کتاب‌ها و مجلات و روزنامه‌های علمی و فنی و کاغذ ـ دارو و ادوات علمی و جراحی و آزمایشگاهها ـ کامیون ـ گونی و چتائی سهمیه فوق بین مرکز و شهرستانها تقسیم خواهد شد.
۳ـ برای دانشجویان ایرانی که فعلاً در دانشکده‌های کشورهای آمریکا و اروپا مشغول تحصیل می باشند تا خاتمه تحصیل پروانه ارزی صادر می شود. از این تاریخ فقط به دانشجویانی که بخواهند بروند ارز داده می شود که وسائل تحصیل آنان در کشور فراهم نباشد تشخیص این مطلب به عهده شورای عالی فرهنگ خواهد بود.
۴ـ برای مرضائی که بنا به تشخیص وزارت بهداری معالجه آنان در کشور میسر نیست و ضرورت قطعی بر لزوم معالجه در خارج از ایران دارد طبق رویه که فعلاً در کمیسیون ارز معمول است پروانه ارزی داده شود تشخیص بیماری به وسیله کمیسیونی که در وزارت بهداری تشکیل می شود معلوم خواهد شد.
۵ـ تبدیل حقوق ریالی کارمندان وزارت امور خارجه درباره کسانی که متاهل بوده و یا دارای اطفال باشند و به شرط این که خانواده و عائله آنها در محل ماموریت و با خود آنها زندگی کنند مجاز می باشد.
۶ـ صدور ارز حاصل از صادرات از این تاریخ به بعد در اختیار صادرکننده خواهد ماند و باید منحصراً به مصرف واردات کالاهای مجاز برسد.
از طرف نخست‌وزیر