شماره ۵۱۹۲۰/ت۶۱۹۸۲هـ – ۱۴۰۳/۳/۲۷
هیئت وزیران در جلسه ۱۴۰۳/۲/۲۳ به پیشنهاد شماره ۱۴۰۲۲۱۰۰/۱۵۹۴۴ مورخ ۱۴۰۲/۸/۱۴ وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی و به استناد اصل یکصد و سی و هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، آیین نامه حمایت از ایمن‌سازی تأسیسات گردشگری را به شرح زیر تصویب کرد:
ماده ۱ – در این آیین نامه، اصطلاحات زیر در معانی مشروح مربوط به کار می روند:
۱ – وزارت: وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی.
۲ – تأسیسات گردشگری: هر یک از تأسیسات گردشگری اقامتی مندرج در ماده (۱) آیین نامه ایجاد، اصلاح، تکمیل، درجه بندی و نرخ گذاری تأسیسات گردشگری و نظارت بر آنها، موضوع تصویب‌نامه شماره ۷۵۷۹۱/ت۵۱۰۰۱هـ مورخ ۱۳۹۴/۶/۱۱، که با اخذ مجوز از وزارت فعالیت می نمایند.
۳ – متقاضی: شخص حقیقی یا حقوقی که درخواست صدور مجوز تأسیس و بهره برداری یک یا چند عنوان از مصادیق تأسیسات گردشگری را دارد.
۴ – واحد در حال احداث: هر یک از مصادیق تأسیسات گردشگری که متقاضی آن قصد ایجاد بنا یا سازه را داشته یا بنای ساختمانی آن در مرحله سفت کاری و یا قبل از آن بوده و پس از طی فرآیند مربوط به صدور موافقت اصولی، درخواست احداث و بهره برداری واحد گردشگری را دارد.
۵ – واحد تبدیلی: واحدهایی که بنای ساختمانی آن در حال حاضر وجود داشته و متقاضی آن درخواست تبدیل آن بنا به یکی از مصادیق گردشگری را دارد.
۶ – تأسیسات گردشگری فاقد استحکام بنا و مقاومت در برابر آتش: ساختمان ها و تأسیسات گردشگری پرخطر، ناایمن و کم خطر.
۷ – بهسازی: مجموعه اقدامات فنی – اجرایی شامل ارزیابی، طراحی، اجرا و نظارت بر ساختمان ها و تأسیسات فاقد ایمنی در برابر زلزله و آتش و سیل، وفق مقررات ملی ساختمان، آیین نامه طراحی ساختمان در برابر زلزله (استاندارد ۲۸۰۰) و پیوست های آن و یا نشریات فنی سازمان برنامه و بودجه کشور حسب مرجع تأمین کننده مالی آن.
۸ – تأسیسات پرخطر: هر یک از ساختمان ها و تأسیسات گردشگری که مطابق ضوابط و مقررات مباحث ملی ساختمان و آیین نامه طراحی ساختمان در برابر زلزله (استاندارد ۲۸۰۰) و سایر ضوابط موجود، علاوه بر اینکه ساختار(سیستم) سازه ای و عملکردی مقاوم در برابر زلزله و امکانات حفاظت در برابر آتش در آنها وجود ندارد، امکان بیشترین خطر و تلفات جانی را نیز به همراه داشته و به تشخیص کارشناس ذی صلاح، امکان فنی بهسازی در برابر زلزله، آتش و سیل را ندارد.
۹ – تأسیسات ناایمن: هر یک از ساختمان ها و تأسیسات گردشگری که مشمول تعریف تأسیسات پرخطر نبوده، لیکن به علت نقص اساسی و یا عدم وجود ساختار(سیستم) سازه ای مقاوم در برابر زلزله و یا نقص شرایط حفاظت در مقابل آتش و سیل، نیاز به بهسازی دارد.
۱۰ – تأسیسات کم خطر: هر یک از ساختمان ها و تأسیسات گردشگری که مطابق ضوابط و مقررات فنی و مهندسی زمان خود طراحی و اجرا شده اند، لیکن وفق ویرایش های جدید مقررات ملی ساختمان و آیین نامه طراحی ساختمان در برابر زلزله (استاندارد ۲۸۰۰) دارای ضعف ایمنی در برابر زلزله، آتش و سیل بوده و نیازمند اقدامات تکمیلی بهسازی می باشند.
ماده ۲ – صدور پروانه بهره برداری برای متقاضی ایجاد واحد احداثی توسط وزارت، منوط به دارابودن پروانه ساخت و گواهی پایان کار یا تأییدیه ایمنی از سوی مرجع صدور پروانه ساخت می باشد.
ماده ۳ – در فرآیند ساخت تأسیسات گردشگری، علاوه بر لزوم رعایت مقررات ملی ساختمان و ضوابط شهرسازی در خصوص ایمنی و اصول فنی و پایش (کنترل) ساخت و سازها، اجرا و پیاده سازی ضوابط تخصصی ابلاغ شده از سوی وزارت الزامی است و شهرداری ها و سایر مراجع صدور پروانه ساخت موظفند قبل از صدور پروانه ساختمانی، تنها نقشه هایی را بپذیرند که مورد تأیید وزارت نیز قرار گرفته اند.
ماده ۴ – وزارت راه و شهرسازی موظف است با هماهنگی وزارت، حداکثر ظرف شش ماه از تاریخ ابلاغ این آیین نامه نسبت به شناسایی و درجه بندی تأسیسات گردشگری فاقد استحکام بنا و مقاومت در برابر آتش در سه گروه پرخطر، ناایمن و کم خطر اقدام نماید.
تبصره – شهرداری ها و سایر مراجع صدور پروانه ساختمانی مکلفند در ارزیابی ایمنی با وزارت راه و شهرسازی همکاری نمایند و نسبت به ابلاغ اخطار رفع خطر تأسیسات گردشگری موضوع این ماده اقدام کنند.
ماده ۵ – سازمان برنامه و بودجه کشور مکلف است با همکاری وزارت امور اقتصادی و دارایی و سایر دستگاه های ذی ربط تسهیلات مورد نیاز مربوط به بهسازی تأسیسات گردشگری فاقد استحکام بنا و مقاومت در برابر آتش را در اولویت پرداخت تسهیلات مربوط به حمایت از اشتغال قرار دهد و در لوایح بودجه سنواتی پیش بینی نماید.
تبصره – در صورت فراهم بودن تسهیلات و عدم اقدام به استحکام بخشی از سوی مالک، پروانه بهره برداری تمدید نمی شود و وزارت موظف است مراتب را به مراجع انتظامی و قضایی برای جلوگیری از فعالیت اعلام نماید.
ماده ۶ – تمدید پروانه بهره برداری تأسیسات گردشگری پرخطر، ممنوع بوده و این گروه از تأسیسات گردشگری از حیث اعطای تسهیلات نوسازی در اولویت می باشند.
ماده ۷ – صدور پروانه بهره برداری گردشگری برای واحدهای تبدیلی فاقد پایان کار، منوط به اخذ تأییدیه ایمنی از مرجع صدور پروانه ساختمانی است.
ماده ۸ – تمدید پروانه بهره برداری تأسیسات گردشگری فاقد استحکام بنا و مقاومت در برابر آتش که گواهی پایان کار ندارند، در صورتی که در فهرست تأسیسات گردشگری پرخطر نباشد، با اخذ بیمه نامه مسئولیت مدنی در قبال کارکنان و اشخاص ثالث، بیمه نامه آتش سوزی و خطرات تبعی و اخذ تعهدنامه از بهره بردار مبنی بر قبول مسئولیت، حداکثر برای یک دوره سه ساله بلامانع است و در صورتی که در طول این مدت با وجود فراهم بودن تسهیلات بانکی، تأییدیه ایمنی مرجع ذی ربط را اخذ ننماید، مطابق تبصره ماده (۵) این آیین نامه از فعالیت آن ممانعت به عمل می آید.
ماده ۹ – صدور و تمدید پروانه بهره برداری تأسیسات گردشگری واقع در بافت های تاریخی که نوسازی و بهسازی آنها به لحاظ قوانین میراث فرهنگی دارای محدودیت بوده و همچنین اقامتگاه های بوم گردی و سنتی، مستلزم اخذ بیمه نامه مسئولیت مدنی در قبال کارکنان و اشخاص ثالث، بیمه نامه آتش سوزی و اخذ تعهدنامه از بهره بردار مبنی بر قبول مسئولیت و مشروط به رعایت ضوابط تخصصی ارزیابی وزارت می باشد.
ماده ۱۰ – اداره های نظارت بر اماکن عمومی فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی ایران مکلفند با اعلام وزارت، نسبت به جلوگیری از فعالیت واحدهای غیرمجاز که بدون اخذ پروانه از وزارت نسبت به اسکان و پذیرایی میهمانان و مسافران مبادرت می نمایند، جلوگیری نمایند.
تبصره – تشکل های حرفه ای گردشگری موظفند در شناسایی واحدهای غیرمجاز و فاقد مجوز بهره برداری، همکاری لازم را با دستگاه های ذی ربط به عمل آورند.
ماده ۱۱ – وزارت مکلف است ضمن نظارت مستمر بر فعالیت تأسیسات گردشگری، با همکاری تشکل های حرفه ای ذی ربط، گزارش اجرای این آیین نامه را در مقاطع زمانی شش ماهه به کمیسیون فرهنگی و اجتماعی هیئت دولت ارائه کند.
محمد مخبر
معاون اول رییس جمهور