بِاسْمِک اللهُمّ،
هَذَا مَا اصْطَلَحَ عَلَیْهِ مُحَمّدُ بْنُ عَبْدِ اللهِ وَ سُهَیْلُ بْنُ عَمْرٍو،
اصْطَلَحَا عَلَى وَضْعِ الْحَرْبِ عَشْرَ سِنِینَ، یَأْمَنُ فِیهَا النّاسُ وَ یَکْفِ بَعْضُهُمْ عَنْ بَعْضٍ،
عَلَى أَنّهُ لَا إسْلَالَ وَ لَا إغْلَالَ،
وَ أَنّ بَیْننَا عَیْبَةً مَکْفُوفَةً،
وَ أَنّهُ مَنْ أَحَبّ أَنْ یَدْخُلَ فِی عَهْدِ مُحَمّدٍ وَ عَقْدِهِ فَعَلَ،
وَ أَنّهُ مَنْ أَحَبّ أَنْ یَدْخُلَ فِی عَهْدِ قُرَیْشٍ وَ عَقْدِهَا فَعَلَ،
وَ أَنّهُ مَنْ أَتَى مُحَمّدًا مِنْهُمْ بِغَیْرِ إذْنِ وَلِیّهِ رَدّهُ إلَیْهِ،
وَ أَنّهُ مَنْ أَتَى قُرَیْشًا مِنْ أَصْحَابِ مُحَمّدٍ لَمْ تَرُدّهُ،
وَ أَنّ محمّدا یَرْجِعُ عَنّا عَامَهُ هَذَا بِأَصْحَابِهِ، وَ یَدْخُلُ عَلَیْنَا قَابِلٌ فِی أَصْحَابِهِ فَیُقِیمُ ثَلَاثًا، لَا یَدْخُلُ عَلَیْنَا بِسِلَاحٍ إلّا سِلَاحَ الْمُسَافِرِ، السّیُوفُ فِی الْقُرُبِ.
شَهِدَ أَبُو بَکْرِ بْنِ أَبِی قُحَافَةَ،
وَ عُمَرُ بْنُ الْخَطّابِ،
وَ عَبْدُ الرّحْمَنِ بْنُ عَوْفٍ،
وَ سَعْدُ بْنُ أَبِی وَقّاصٍ،
وَ عُثْمَانُ بْنُ عَفّانَ،
و أبو عبیدة بن الجراح،
و محمد ابن مَسْلَمَةَ،
وَ حُوَیْطِبُ بْنُ عَبْدِ الْعُزّى،
وَ مِکْرَزُ بْنُ حَفْصِ بْنِ الْأَخْیَفِ.
[به نام تو ای خداوند،
این است آنچه که محمد بن عبدالله و سهیل بن عمرو بر سر آن صلح کردند:
آنان توافق کردند که جنگ به مدت ده سال متوقف شود، به گونه‌ای که مردم در این مدت در امان باشند و یکدیگر را آزار ندهند. در این مدت نه خیانت روا باشد و نه دسیسه‌گری. میان ما (دو طرف) دل‌هایی پاک و محفوظ خواهد بود.
هر کس که بخواهد در پیمان و عهد محمد وارد شود، می‌تواند چنین کند، و هر کس که بخواهد در پیمان و عهد قریش وارد شود نیز می‌تواند چنین کند.
هر کس از قریش بدون اجازه ولیّ خود نزد محمد بیاید، محمد باید او را بازگرداند. اما هر کس از یاران محمد نزد قریش برود، قریش موظف به بازگرداندن او نخواهد بود.
محمد (ص) و یارانش امسال از نزد ما بازمی‌گردند و سال آینده همراه یارانش نزد ما می‌آید و سه روز در اینجا اقامت خواهد داشت، مشروط بر اینکه سلاحی جز سلاح مسافر همراه نداشته باشند، که آن هم شمشیر در غلاف خواهد بود.]